“เจ้า มาแล้วหรือ” ราชาสวรรค์เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แต่ไม่ได้มองคนอื่นเลย เขามองแค่ชีอ้าวชวางแล้วยิ้มก่อนเอ่ยขึ้น
“เจ้ารู้ว่าข้าจะมาหรือ?” สายตาชีอ้าวชวางเรียบนิ่ง นางฟังสิ่งที่แฝงในคำพูดของราชาสวรรค์เมื่อครู่ออก
“แน่นอน ข้ารอเจ้าอยู่ ในฐานะที่เขาที่ช่วยข้าเติมเต็มความปรารถนา ข้ารอเจ้าอยู่ เหมือนสิ่งของที่รอเจ้าอยู่ตลอด” ราชาสวรรค์มีรอยยิ้มเศร้าๆ บนใบหน้าของเขา
“ซีต้า! เจ้าฆ่าราชาสวรรค์ มันเป็นเรื่องที่ผิดมหันต์เลยนะ!” เมื่อเห็นว่าราชาสวรรค์เมินพวกเขาอยู่ ราชาเยว่ก็ตะโกนออกมาด้วยความโกรธและเรียกชื่อเดิมของราชาสวรรค์คนปัจจุบันออกมา
“หึ!” ราชาสวรรค์ส่งเสียงเย็นชาและโบกมือเบาๆ จากนั้นราชาเยว่ก็กระเด็นไปข้างหลังออกจากห้องไปกระแทกกำแพงประสาท กำแพงแตกกระจายจากการกระแทกอย่างแรงร่างของราชาเยว่ทรุดลงกับพื้นก่อนแน่นิ่งไป เห็นได้ชัดว่าอาการบาดเจ็บค่อนข้างรุนแรงมาก
เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหันนี้ เหล่านักร้องก็พากันกรีดร้องจนตัวสั่นไปหมด แต่ก็ไม่กล้าหนีไปไหน
“เยว่!” สีหน้าของมิเขลเปลี่ยนไปทันทีและรีบเข้าไปหา
“หือ?” ราชาสวรรค์ที่เดิมทียืนขึ้นเตรียมจะลงมืออีกครั้ง พอเห็นแบบนี้ก็เลิกคิ้วขึ้นและหยุดไป
เวลานี้ไรลี่ย์หน้าซีดไป ในที่สุดนางก็เข้าใจแล้วว่านางดูตัวเล็กแค่ไหนต่อหน้าราชาสวรรค์ ถ้าราชาสวรรค์คิดจะฆ่า เขาก็ฆ่านางได้ทันที แต่ชิงฮวากลับไม่สนใจ ในสายตาของนาง พลังแบบนี้ยังด้อยกว่านายท่านของนางมาก
“ราชาสวรรค์!” สายตาของชีอ้าวชวางเย็นชา “เจ้ารอข้ามา ใช่ว่าอยากทำสิ่งนี้หรอกหรือ?”
“ไม่ใช่แน่นอนสิ” ราชาสวรรค์ยิ้มเล็กน้อย เขาวางมือลงและหันไปมองชีอ้าวชวาง จากนั้นก็พูด “ข้ารอเจ้ามาเพื่อทำตามความปรารถนาสุดท้ายของคนคนนั้นอยู่”
“หมายความว่าอย่างไร?” ใบหน้าของเฟิงอี้เซวียนนิ่งไปทันที ความปรารถนาสุดท้าย นี่หมายความว่าอะไรกัน?
“ก่อนหน้านั้น ข้าต้องการถามเจ้าหนึ่งคำถาม” ราชาสวรรค์ไม่สนใจคำถามของเฟิงอี้เซวียน แต่กลับนั่งลงอีกครั้งและมองชีอ้าวชวางพร้อมถามคำถามนั้นออกไปด้วยท่าทางจริงจัง
“คำถามอะไร? ความปรารถนาสุดท้ายหมายความว่าอะไร? เขา?” ชีอ้าวชวางเห็นราชาสวรรค์แสดงสีหน้าเช่นนั้น ลางสังหรณ์ก็ผุดขึ้นมาในใจ ความปรารถนาสุดท้ายของเขา เขาอาจจะเป็นคามิลล์?
“เจ้าคิดว่าความรักคืออะไร? ควรทำอย่างไรหากเจ้ารักใครสักคน?” ราชาสวรรค์ไม่ตอบคำถามของชีอ้าวชวาง แต่ถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำ เขายกมือขึ้นลูบใบหน้าตนเองอย่างสนุกสนานและพึงใจ ภาพนี้ประหลาดพิศดาร
ชีอ้าวชวางตกตะลึง นางไม่คิดว่าราชาสวรรค์จะถามคำถามเช่นนี้จริงๆ
“ความรัก ความรักคือ…” ชีอ้าวชวางพูดไม่ออก ทันใดนั้นนางก็ตระหนักได้ว่านางตอบคำถามนี้ไม่ได้ ความรักคือการให้หรือ? ความรักคือการที่คนสองคนอยู่ด้วยกันตลอดไปหรือ? รักคืออยู่เคียงข้าง? ความรักคือ…
“ความรักคือการที่หัวใจของคนคนหนึ่งเต้นได้ด้วยหัวใจของอีกคนหนึ่ง และเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อคนที่รัก หวังว่าคนสองคนจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป” โจนาธานขัดจังหวะขึ้นมา นี่คือความเข้าใจในความรักของเขา และหลายคนที่อยู่ที่นั่นก็เห็นด้วยกับคำพูดของเขา
“ผิด!” ราชาสวรรค์ปฏิเสธอย่างเด็ดขาด จากนั้นก็ใช้มือขวาลูบหลังมือซ้ายเบาๆ แล้วพูดด้วยสีหน้าที่มีความสุขและพึงพอใจ “ความรักคือรักที่มีข้าอยู่ในเจ้า และมีเจ้าอยู่ในข้า รักจนกลืนกินคนคนนั้นเข้าไปในท้องได้”
ทุกคนในห้องโถงตกตะลึง และหัวใจของพวกเขาก็สั่นเทา เพราะว่าท่าทางของราชาสวรรค์นั้นแปลกมาก ราชาสวรรค์ค่อยๆ เดินไปด้านข้าง มองดูฉากกั้นลมที่ทำจากกระจกด้านข้างนั้นแล้วยื่นมือออกไปสัมผัสกระจกเบาๆ และพูดด้วยเสียงต่ำ ”ข้ารักเขา ดังนั้นข้าก็เลยกินเขา เขาก็จะอยู่ในร่างกายข้า…”
ทุกคนเข้าใจประโยคนี้ และจิตใจของพวกเขาก็ปั่นป่วนไปหมด ไรลี่ย์ยกมือปิดปาก ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ และในตาก็มีแต่ความสยดสยอง ในห้องโถงเงียบและ ไร้เสียงใดๆ จนทุกคนได้ยินเสียงหัวใจของตัวเอง
“นี่คือความรักสูงสุด เข้าใจหรือไม่?” ราชาสวรรค์ค่อยๆ หันไปมองชีอ้าวชวางและยิ้ม “เจ้ามาแล้ว ข้าต้องการตอบแทนเขาสำหรับการเติมเต็มความปรารถนาของข้า ดังนั้น เจ้าไปเถอะ…”
“ไปไหน?” ชีอ้าวชวางมองราชาสวรรค์ที่อยู่ข้างหน้า แต่ความรู้สึกในหัวใจซับซ้อนมาก
“ไปสถานที่ที่เขากำหนดไว้” ราชาสวรรค์ค่อยๆ หันกลับมามองชีอ้าวชวางและพูดด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยว “พวกเจ้าไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าความรักคืออะไร”
“เจ้าต่างหากที่ไม่รู้ว่าความรักคืออะไร เจ้ามันคนบ้า โรคจิต!” สุดท้ายไรลี่ย์ก็ตะโกนออกไป “ความผิดปกติของเจ้ามันไม่ใช่ความรักเลย ความรักต้องยอมให้ทุกอย่างเพื่อคนคนหนึ่ง ไม่ต้องการเอาชีวิตคนอื่นไปหรอก เจ้ามันไม่เคารพคนอื่น เห็นแก่ตัว รักแต่ตัวเองและไม่คิดถึงความรู้สึกของคนอื่นเลย”
“โอ้ ดูเหมือนเจ้าจะรู้จักความรักดีมากหรือ?” ราชาสวรรค์หลับตาลงเล็กน้อยและพูดเยาะเย้ย
“อย่างน้อยข้าก็เข้าใจมันดีกว่าเจ้า” ไรลี่ย์ดุอย่างโกรธจัด
“เจ้ายอมตายเพื่อคนที่เจ้ารักหรือไม่” เสียงของราชาสวรรค์นั้นเรียบและผิดปกติมาก
“แน่นอน! ข้าจะไม่ฆ่าคนที่ข้ารักเหมือนที่เจ้าทำหรอก อย่างที่เจ้าทำมันไม่ใช่ความรักเลย!” ไรลี่ย์ตำหนิราชาสวรรค์ด้วยความโกรธ
“เจ้าผิดแล้ว ข้าไม่ได้ฆ่าเขา ข้ากับเขาจะอยู่ด้วยกันตลอดไป” ราชาสวรรค์หันหน้าไปส่องกระจกข้างๆ แล้วพึมพำ “คนธรรมดาจะเข้าใจได้อย่างไรว่าความรักสูงสุดคืออะไร…” ในที่สุดทุกคนก็เข้าใจแล้วว่าทำไมการตกแต่งในปราสาทจึงแปลก ที่มีกระจกอยู่ทุกหนทุกแห่งเพราะแบบนี้นี่เอง!
ไรลี่ย์กำหมัดด้วยความโกรธ ในสายตาของนาง ราชาสวรรค์มีแต่ความผิดปกติผิดเพี้ยน
ราชาสวรรค์ยิ้มและหันไปมองชีอ้าวชวาง ”ข้าจะไม่เถียงกับพวกเจ้า พวกเจ้าถามตัวเองเถอะว่าความรักคืออะไร แล้วไปในที่ที่พวกเจ้าควรไปเถอะ”
“น่ารังเกียจ!” ไรลี่ย์กัดฟันและพูดออกมา
ราชาสวรรค์เหลือบมองไรลี่ย์ จากนั้นเคลื่อนสายตาไปที่จินเหยียนแล้วมองด้วยสายตาเยาะเย้ย
“เจ้าบอกว่าเจ้ารักราชาสวรรค์ ดังนั้นเจ้าจึงกบฏและสังหารราชาสวรรค์หรือ?” มิเชลประคองราชาเยว่ที่ไม่ได้สติไว้ในอ้อมแขนและถามด้วยใบหน้ามืดมน
“มันไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า เจ้าจะออกไปกับพวกเขาตอนนี้หรือจะเลือกออกไปจากที่นี่ก็ได้ ตราบใดที่พวกเจ้ารักษาหน้าที่ ข้าก็ไม่สนใจพวกเจ้าหรอก” ใบหน้าของราชาสวรรค์มีความดูถูกอยู่ในนั้น “พวกเจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า”
สีหน้ามิเชลย่ำแย่และนิ่งลง แต่อย่างที่ราชาสวรรค์พูดไว้ พวกเขาไม่มีวิธีอะไรที่จะทำได้เลย มีเพียงแค่ต้องการพึ่งความสามัคคีของราชาทุกองค์มาปลดผนึกเท่านั้นจึงจะทำลายราชาสวรรค์ได้ แต่ตอนนี้ราชาอี้หายตัวไปแล้ว ราชาไป๋และราชาหย่งองค์ปัจจุบันก็อาจจะไม่เต็มใจที่จะทำอะไรเพื่อทำลายราชาสวรรค์ด้วย
“ได้ ข้าหวังว่าเจ้าจะพูดคำไหนคำนั้นนะ” มิเชลประคองราชาเยว่ออกจากห้องโถงไปโดยไม่หันกลับมามองอีก ราชาเยว่ได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาจำเป็นต้องได้รับการรักษาและพักฟื้นโดยเร็วที่สุด มิเชลไม่ต้องการเข้าไปพัวพันกับที่นี่อีกต่อไป เขาเห็นว่าชีอ้าวชวางมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดากับผู้ที่อยู่เบื้องหลังราชาสวรรค์
ราชาสวรรค์ไม่สนใจมิเชลอีก แต่เดินไปที่ด้านหน้าของบัลลังก์และกดที่เท้าแขนของบัลลังก์เบาๆ จนมันส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดและค่อยๆ ขยับไปด้านข้างเผยให้เห็นทางเดิน
“ไปเถอะ นี่คือสิ่งที่คามิลล์สั่งไว้” ราชาสวรรค์ยืนมองทุกคน “อยากไปก็ไป ไม่อยากไปก็อยู่ที่นี่ ที่แห่งนั้น บางทีถ้าไปแล้วอาจจะไม่ได้กลับมาอีกก็ได้ บางที อาจจะสูญเสียตัวตนไป แต่ถ้าไม่ไป พวกเจ้าจะไม่ได้เจอเขาอีกตลอดไป”
“เขาอยู่ที่นั่นหรือ?” ชีอ้าวชวางถามขึ้นทันทีโดยไม่รู้ตัว
ราชาสวรรค์เพียงแค่ยิ้มจางๆ และไม่พูดอะไร
“ข้าบอกแล้วว่าข้าจะอยู่เคียงข้างเจ้าตลอดไป” เฟิงอี้เซวียนเดินไปอยู่ข้างชีอ้าวชวางและพูดด้วยเสียงนุ่มนวลแต่หนักแน่น
เหลิ่งหลิงยวิ๋นก็ยิ้มเล็กน้อยและก้าวไปข้างหน้าเช่นกัน
สายตาที่แน่วแน่ของจินเหยียนนั้นไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเลย ไรลี่ย์เองก็ขยับตัวไปทางจินเหยียนอย่างเป็นธรรมชาติ ทุกอย่างดำเนินไปโดยไร้คำพูด
“รีบไปเถอะ หากช้า บางทีมันอาจจะไม่ทันแล้ว” ราชาสวรรค์พูดประโยคนี้
“ไปเถอะ อ้าวชวาง น่าจะได้ผลอะไรบ้างนะ” เฟิงอี้เซวียนพูดประโยคนี้ด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและเดินไปข้างหน้า
ใบหน้าของชีอ้าวชวางเปลี่ยนไป นางพยายามหยุดเฟิงอี้เซวียน แต่ร่างของเฟิงอี้เซวียนหายไปที่ทางเข้าทางเดินนั้นแล้ว เหลิ่งหลิงยวิ๋นก็ตามไปด้วย หัวใจของชีอ้าวชวางจมดิ่งลงอย่างกะทันหัน แต่เสียงที่มืดมนของชิงฮวากลับดังมาจากข้างหลัง ”รีบเข้าไปข้างในสิ เรื่องต่างๆ จะรู้ผลเองในไม่ช้า” ชิงฮวาพูดและเอื้อมมือออกไปผลักชีอ้าวชวาง ชีอ้าวชวางไม่ทันตั้งตัวจึงถูกผลักเข้าไปข้างใน
ชิงฮวาส่งเสียงเย็นชาและเดินตามเข้าไป
สีหน้าของจินเหยียนนิ่งเฉย เขาระงับความหุนหันของตัวเองและตามเข้าไปโดยไม่ลังเลเลย ไรลี่ย์คว้าชายเสื้อของจินเหยียนและตามเขาเข้าไป
ไดทันส์เองก็จะเข้าไปเช่นกัน แต่ราชาสวรรค์ประหลาดใจเล็กน้อย เขาเอ่ยถาม ”เจ้าอยากเข้าไปด้วยหรือ? ทำไม? สิ่งที่เจ้าแสวงหาไม่น่าจะใช่สิ่งเหล่านี้นะ?”
ไดทันส์ชะงักไปเล็กน้อย เขาเหลือบมองราชาสวรรค์แล้วพูดด้วยเสียงต่ำ “เจ้ากลัวความเหงาหรือไม่?”
ราชาสวรรค์ตกตะลึง โจนาธานเองก็ตะลึงเช่นกัน และพอเขาเรียกสติมาได้อีกครั้ง ร่างของไดทันส์ก็หายเข้าไปที่ทางเดินนั้นแล้ว
“ราชาสวรรค์ ข้าเองก็กระจ่างแล้วเช่นกัน ข้ารู้จักกับไดทันส์มาตั้งหลายปี นี่เป็นคำพูดเดียวของเขาที่ดูมีความเป็นมนุษย์ มนุษย์ต่างก็กลัวความโดดเดี่ยวกันทั้งนั้น คนหนึ่งคนต่อให้ประสบความสำเร็จมากเพียงใด ต่อให้แข็งแกร่งมากเพียงใด แต่หากไม่มีคนอยู่ข้างกายก็ต้องอยู่อย่างคนโดดเดี่ยว แต่ไดทันส์เป็นคนโง่ที่นึกถึงว่าสิ่งนี้มีเพียงแค่เรื่องความรัก ที่จริงแล้วคนที่เย็นชาไร้ความเมตตา ไม่มีทางแข็งแกร่งได้หรอก ต้องมีความรู้สึกก่อนจึงจะทำได้ ความรัก ญาติ มิตรภาพ…ข้ามองเจ้าบื้อนี่เป็นเพื่อน แต่เขาแทบจะไม่มีเลย” โจนาธานพูดถึงตอนสุดท้ายแล้วสีหน้าของเขาก็ดูสับสนเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เงยหน้ามองราชาสวรรค์แล้วพูด “ราชาสวรรค์ ในสายตาของเจ้าก็มีเพียงแค่ความรักใช่หรือไม่?”
ราชาสวรรค์อ้าปากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็พบว่าเขาพูดอะไรไม่ออกเลย คำพูดของไรลี่ย์ที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองก่อนหน้านนี้ไม่ได้ทำให้เขาพูดไม่ออก แต่คำพูดของโจนาธานกลับทำให้เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีเลย มิตรภาพหรือ…ครั้งหนึ่งเขาก็ดูเหมือนจะมีมิตรภาพที่สวยงามเช่นนั้น แต่เขากลับไม่ได้ใส่ใจทะนุถนอมมัน