บทที่ 227
เฉินโม่กลั่นยาบำรุงจิตสองเม็ดออกมา เขาให้เฉินซงจื่อทานหนึ่งเม็ด ตัวเองเก็บไว้หนึ่งเม็ด เพื่อใช้ยามจำเป็น
ยาบำรุงจิตที่แท้จริงของโลกบำเพ็ญเซียนนั้น สามารถรักษาจิตวิญญาณของนักบำเพ็ญเซียนที่ได้รับบาดเจ็บได้ โอสถที่เฉินโม่กลั่นออกมานั้นเป็นยาบำรุงจิตแบบธรรมดาทั่วไปเท่านั้น ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ แต่มันก็ทำให้เฉินซงจื่อได้ประโยชน์มากมายจากโอสถนี้
เฉินซงจื่อที่นอนอยู่บนเตียงลืมตาขึ้นมาทันที เมื่อเขามองเห็นเฉินโม่ที่ยืนอยู่ข้างเตียง เขาพยายามลุกขึ้นมาเพื่อทำความเคารพ แต่โดนเฉินโม่หยุดเอาไว้:”นายพึ่งได้สติ อาการบาดเจ็บของจิตวิญญาณยังไม่ได้หายดีทั้งหมด ไม่ต้องลุกขึ้นมาทำความเคารพ รีบๆฟื้นฟูอาการบาดเจ็บทั้งหมดก่อน”
“รับทราบ!”
เฉินซงจื่อรักษาอาการบาดเจ็บอย่างเงียบๆ ฉู่เหวินสงได้เตรียมห้องพักอันเงียบสงบให้เฉินโม่แล้ว
เฉินโม่หยิบหยกรวมสารแก้วทองอันนั้นออกมา และนั่งคิดอย่างเงียบๆ
“ครั้งนี้อันตรายมากๆ เป็นเพราะฉันคิดไม่ถี่ถ้วน ถ้าคนที่โดนรังแกไม่ใช่หลินเสวี่ยแต่เป็นพี่เวินฉิง ถึงแม้ฉันจะสังหารทุกคนบนดาวไกอาเพื่อเธอก็คงไม่มีประโยชน์?”
“ฉันจำเป็นต้องเตรียมแผนการอื่นๆเอาไว้ เพื่อปกป้องญาติพี่น้องและเพื่อนของฉัน”
สายตาของเฉินโม่มองที่หยกรวมสารแก้วทองตลอด
“หยกรวมสารอันเท่านี้ ถ้าจะสร้างของวิเศษโจมตีอันทรงพลังนั้น มันคงรับไม่ไหว และคุณแม่กับพี่เวินฉิงก็คงใช้ไม่เป็นด้วย ฉันคิดว่าควรสร้างค่ายกลป้องกันตัวจะดีกว่า”
“ถ้าของวิเศษใหญ่เกินไป พวกเธอจะพกติดตัวลำบาก เพราะที่นี่คือโลกมนุษย์”
เมื่อคิดดูแล้ว เฉินโม่ตัดสินใจสร้างหยกสองชิ้น เพื่อให้หลี่ซู่เฟินกับเวินฉิงพกติดตัวตลอดเวลา
เฉินโม่ใช้พลังทิพย์ตัดหยกออกมาสองชิ้น จากนั้นก็สร้างค่ายกลป้องกันสองอันและค่ายกลสะท้อนกลับอันหนึ่งไว้ในหยก เดิมทีเขาอยากจะสร้างค่ายกลโจมตีอันหนึ่งเข้าไปด้วย แต่หยกรับไม่ไหวอีกแล้ว
เมื่อสร้างของวิเศษหยกสองชิ้นเสร็จแล้ว หยกรวมสารแก้วทองยังเหลืออยู่อีกครึ่งหนึ่ง
“คุณแม่กับพี่เวินฉิงทำงานอยู่ด้านนอก มีโอกาสสูงมากๆที่จะโดนคู่แข่งทางธุรกิจลงมือทำร้าย เอาหยกสองชิ้นนี้ให้พวกเธอก็ดีแล้ว คุณพ่ออยู่ที่บ้านเกิด ถึงแม้จะเป็นข้าราชการชั้นผู้น้อย แต่เขาก็เป็นข้าราชการของรัฐบาล ถึงแม้มีคนอยากจะทำร้ายคุณพ่อ แต่พวกเขาก็ต้องคิดถึงการแก้แค้นจากรัฐบาลด้วย”
เฉินโม่ตัดสินใจสร้างหยกแขวนคุ้มกายให้คุณแม่กับพี่เวินฉิง ส่วนหยกรวมสารแก้วทองที่เหลือนั้น เฉินโม่เตรียมที่จะสร้างของวิเศษโจมตีอันหนึ่งขึ้นมา
“ครั้งนี้คงต้องขอโทษคุณพ่อที่ไม่สามารถสร้างหยกแขวนคุ้มกายให้ท่าน ถ้าอนาคตข้างหน้าหาหยกรวมสารได้อีก คงจะสร้างให้คุณพ่ออันหนึ่ง”
หยกรวมสารแก้วทองที่เหลืออยู่นั้น เพื่อใช้มันอย่างคุ้มค่า เฉินโม่ขัดเพียงเล็กน้อยเพื่อให้เป็นรูปร่างของจี้หยกและสร้างค่ายกลในหยกทันที
เฉินโม่สร้างค่ายกลทั้งหมดสามอัน อันแรกคือค่ายกลสายฟ้าห้าธาตุ อันที่สองคือค่ายกลไฟแท้สมาธิและอันที่สามคือค่ายกลน้ำยาวพัน
ค่ายกลสามอันนี้ เป็นค่ายกลโจมตีที่ทรงพลังมากๆ ด้วยพลังที่เฉินโม่มีอยู่ในตอนนี้ สามารถสร้างมันได้สำเร็จอย่างยากลำบาก
ใบหน้าของเฉินโม่ขาวซีดมากๆ เขาเช็ดเหงื่อที่อยู่บนหน้าผากและถอนหายใจทันที:”พลังทิพย์ที่อยู่ในดาวไกอานั้นน้อยมากๆ ไม่รู้จริงๆว่าเมื่อไรถึงจะฝึกฝนแดนยาทองได้สำเร็จ? ด้วยพลังที่ฉันมีอยู่ในตอนนี้ การสร้างของวิเศษนั้นทำได้ยากลำบากมากๆ”
เฉินโม่เอาของวิเศษสามอันเข้าไปในแหวนเก็บของ จากนั้นเขาก็ฟื้นฟูพลังทันที
……
ผ่านไปสองวัน เจี่ยจิ้งอานรีบมาหาเฉินโม่ทันที เขานำสมุนไพรจำนวนมากมาด้วย
“เฉินไต้ซือ สมุนไพรที่คุณต้องการ ฉันหาจนครบหมดแล้ว คุณจะกลั่นโอสถให้ฉันเมื่อไหร่เหรอ?”
เฉินโม่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย อายุของสมุนไพรเหล่านี้ไม่ต่างจากสมุนไพรที่จินเพ่ยอวิ๋นหาได้เมื่อครั้งที่แล้วเลย ไอ้อ้วนเจี่ยทำเรื่องนี้ได้รวดเร็วพอๆกับตระกูลจินเลย!
“คุณรอชั่วครู่ แป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว”
เฉินโม่รีบเก็บสมุนไพรและกลับไปห้องพักทันที
ผ่านไปสิบนาที เฉินโม่ก็เดินออกมา เขามอบยาเสริมจิตสองเม็ดให้เจี่ยจิ้งอาน ที่เหลืออีกแปดเม็ดนั้น เขาเก็บเอาไว้เอง
“คุณกินโอสถเม็ดเดียวก็พอ ทานเยอะก็ไม่มีประโยชน์”
เดิมทีเขาคิดว่าสามารถกลั่นโอสถได้แค่หนึ่งเม็ดเท่านั้น คิดไม่ถึงเลยว่าเฉินโม่จะให้เขาสองเม็ด ทำให้เจี่ยจิ้งอานดีใจมากๆ:”ขอบคุณเฉินไต้ซือ ขอบคุณเฉินไต้ซือมากๆ!”