ไม่มีใครสังเกตรายละเอียดนั้นนอกจากอันซย่าซย่า
เธอเบือนหน้าไปทางอื่น แกล้งทำเป็นมองไม่เห็น แต่หัวใจเริ่มเต้นตึกตักด้วยความรู้สึกผิด…
ว่าแต่ว่า…ทำไมเขาต้องมาเรียนที่โรงเรียนนี้ด้วยล่ะ
—
หลังเสร็จพิธีปฐมนิเทศ เหล่าครูประจำชั้นต่างก็พานักเรียนกลับเข้าห้องเรียนกัน
อันซย่าซย่าเป็นเด็กสาววัยรุ่นทั่วๆ ไปที่คลั่งไคล้อินเตอร์เน็ต เธอฉวยโอกาสช่วงที่ครูยังมาไม่ถึงแอบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเล่น
พอคลิกเข้าไปอ่านในกระทู้ข่าวของโรงเรียนก็ไม่แปลกใจเลย โพสต์ทั้งหมดที่ติดเทรนด์ประเด็นดังคือหัวข้อการพูดคุยเรื่องวงสตาร์รี่ไนต์ พอๆ กับกระทู้รูปหล่อๆ ของพวกเขา
นอกจากโพสต์ของบรรดาแฟนผู้คลั่งไคล้พวกนั้นแล้ว ยังมีรูปของเธอกับคังเจี้ยนตอนกำลังยืนคอตกฟังคำตักเตือนอย่างกับพวกซื่อบื้อด้วย
“คังเพี้ยน ฉันเกลียดนาย!” อันซย่าซย่าโอดครวญระหว่างที่กำลังเปิดหน้าเพจวงสตาร์รี่ไนต์บนเวยปั๋ว
ถูกแล้ว เธอเป็นแฟนวงสตาร์รี่ไนต์ แต่เป็นแฟนชนิดพิเศษนะ แอนตี้แฟนไงล่ะ!
ใจหนึ่งเธอก็ชอบหน้าหล่อๆ ของพวกสตาร์รี่ไนต์อยู่หรอกนะ แต่อีกใจหนึ่งเธอก็เป็นแฟนตัวยงของหรงเช่อ เจ้าชายเพลงบัลลาด ยิ่งไปกว่านั้นในวงการเพลงก็เป็นอันรู้กันว่าหรงเช่อกับวงสตาร์รี่ไนต์ไม่ถูกกัน!
สำหรับไอดอลอันเป็นที่รักยิ่งของเธอแล้ว เธอถูกผูกมัดด้วยเกียรติว่าต้องเป็นแอนตี้แฟน
ขณะที่กำลังพิมพ์แก้ความคิดเห็นไปได้ครึ่งทาง นิ้วก็หยุดขยับก่อนที่เค้าลางของความว้าวุ่นใจจะปรากฏขึ้นบนใบหน้าเล็กๆ นั้น
วงไอดอลระดับเทพที่ได้แค่ฝันถึง ตอนนี้กลับมาเรียนที่โรงเรียนเดียวกับเธอแล้ว แถมเธอเองก็มีเรื่องพัวพันกับเซิ่งอี่เจ๋ออยู่อีก…
เธอเริ่มจะรู้สึกไม่ดีขึ้นมาตะหงิดๆ แล้วสิ
–
“นี่ หยุดเล่นได้แล้ว เกือบถึงห้องเรียนแล้วนะ” เสียงคังเจี้ยนดึงอันซย่าซย่ากลับคืนสู่โลกแห่งความจริง
หญิงสาวพึมพำตอบ เก็บโทรศัพท์และมุ่งหน้าไปยังอาคารเรียนพร้อมกับคังเจี้ยน
ที่โถงทางเดินของโรงเรียนตอนนี้กลับเต็มไปด้วยนักเรียน อันซย่าซย่าจึงพูดขึ้นอย่างลังเล “เรารอให้คนซาลงหน่อยดีไหมแล้วค่อยเข้าไป”
“ไม่ต้องห่วงน่า ฉันจะเปิดทางให้เธอเอง!” คังเจี้ยนกระตือรือร้นเกินเหตุ เด็กหนุ่มคว้าตัวอันซย่าซย่าไว้พร้อมพุ่งไปข้างหน้า
เขาเป็นเด็กหนุ่มสูงใหญ่ขายาว และด้วยพละกำลังมหาศาล เขาก็สามารถแหวกทางผ่านไปได้ เธอถูกลากแขนตามไป รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะถูกบี้เป็นเนื้อบด
พอคังเจี้ยนแทรกตัวเข้ามาท่ามกลางกลุ่มเด็กผู้หญิง เขาก็รู้สึกเขินอาย กลัวว่าอาจจะเผลอไปชนเข้ากับอวัยวะบางส่วนของพวกเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ จึงเดินช้าลง
อยู่ดีๆ เด็กสาวผมยาวคนหนึ่งก็ตะโกนเสียงแหลมปรี๊ดขึ้นมา “นี่! เลิกดันมาซะที! นายจะแซงฉันหรือไง?!”
คังเจี้ยนไม่รู้จะตอบอย่างไรเลยก้าวถอยหลัง คนอื่นที่อยู่รอบๆ เขาก็พากันดันเข้ามาอีกและท่ามกลางความโกลาหลนั้น แขนอันซย่าซย่าก็หลุดมือไป
อันซย่าซย่าไม่มีโอกาสแม้แต่จะเรียก ก่อนที่ตัวเล็กๆ ของเธอจะถูกผลักจากทุกทิศทางแล้วเธอก็กำลังจะล้มหน้าฟาดพื้น…
หญิงสาวหลับตาลงด้วยความสิ้นหวัง รู้สึกว่าตัวเองจะต้องถูกคนพวกนี้เหยียบแน่ๆ
ไม่แน่ว่าพาดหัวข่าววันพรุ่งนี้อาจจะเป็น อุบัติเหตุในโรงเรียนมัธยม เด็กนักเรียนสาวถูกเหยียบจนตายอย่างน่าเศร้า
สองวินาทีต่อมา แทนที่จะฟาดลงบนพื้นแข็งๆ เย็นๆ อย่างที่เธอคาด เด็กสาวกลับล้มเข้าหาวงแขนอบอุ่นแข็งแรงคู่หนึ่ง…
เธอลืมตาขึ้นแล้วก็ต้องเบิกตาโพลง!
เซิ่งอี่เจ๋อ!
เธอไม่ได้ล้มหน้าฟาดพื้นแต่กลับถลาเข้าสู่อ้อมกอดของเซิ่งอี่เจ๋อ อย่างกับหมาป่าที่กำลังกระโจนเข้าใส่อาหาร!
ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่าทำไมทางเดินถึงมีเด็กมากมายเต็มไปหมด ก็เพราะสมาชิกทั้งสามของสตาร์รี่ไนต์กำลังติดแหง็กอยู่กับการแจกลายเซ็นต์ตรงนี้นี่เอง!
เซิ่งอี่เจ๋อหมุนปากกาเมจิกด้วยมืออีกข้างหนึ่งขณะหรี่ตา “นี่เธอจะปล่อยฉันได้หรือยัง”
อันซย่าซย่ากระพริบตาปริบๆ เพิ่งรู้ตัวตอนนั้นเองว่าหน้าเธอยังซบอยู่กับอกเขา!
เธอพยายามผละจากอ้อมกอดเขา แต่กลับยิ่งเสียหลักล้มใส่เขาอีกครั้ง
เซิ่งอี่เจ๋อขมวดคิ้วขณะประคองเธอไว้อีกครั้งอย่างไม่ตั้งใจ
และก่อนที่หญิงสาวจะมีโอกาสได้เอ่ยปากขอบคุณ เสียงทุ้มๆ ของเขาก็ดังขึ้นข้างหูในเชิงหยอกเย้า “จะโถมตัวใส่ฉันอีกกี่ครั้งเธอถึงจะพอใจ หืม?”