ตอนที่ 587 งานเลี้ยงขณะเตรียมดูตัว
ไม่เสียแรงที่เยี่ยซีเป็นแฟนคลับรุ่นน้องของฟังจือหัน
เรื่องหมั้นระหว่างฟังจือหันกับอวี๋กานกาน ลู่เสวี่ยเฉินยังไม่รู้เลย เยี่ยซีกลับรู้แล้ว โทรศัพท์มาแสดงความยินดี เอะอะโวยวายให้ทั้งสองคนเลี้ยงข้าว
งานหมั้นเชิญคนมากินข้าวก็ควรแล้ว แต่ว่าในเมื่อต้องเลี้ยงข้าวงั้นเพื่อนที่ทั้งสองคนรู้จักก็ควรจะเรียกมาทั้งหมด
นอกจากซ่งฉาไป๋ เจียงฉี่ ลู่เสวี่ยเฉินกับเหอสือกุยและคนอื่นๆ ที่ควรมา อวี๋กานกานยังชวนโจวโจวด้วย
เธอเตรียมถือโอกาสนี้จับคู่ให้โจวโจวกับเหอสือกุยทั้งสองคนนี้เป็นอย่างดี
สถานที่กินข้าวฟังจือหันเป็นคนเลือกอวิ๋นเซียวซึ่งเป็นภัตตาคารแนวหน้าของเมืองหลวง
ชั้นสูงสุดของอวิ๋นเซียวเป็นคลับสำหรับวีไอพีระดับสูง ข้างในทุกอย่างครบครั้นและยังสามารถดำเนินการปรับเปลี่ยนทิวทัศน์ด้วยความเร็วที่สุดตามความต้องการและฐานะของลูกค้า
หกโมงเย็นทุกคนทยอยมากันแล้ว แม้แต่โจวโจวเลิกงานเสร็จก็มาถึงแล้ว แต่เหอสือกุยยังไม่มา
อวี๋กานกานคุยกับโจวโจวอยู่พักหนึ่ง ให้เธอไปเดินเล่นตามใจจากนั้นก็เดินไปโทรศัพท์ อยากจะรู้ว่าอาจารย์เหม่ยเหรินถึงไหนแล้ว ทำไมนานขนาดนี้ยังไม่มา
ตอนเยี่ยซีเห็นโจวโจวก็ค่อนข้างประหลาดใจ นี่มันตำรวจหญิงคนนั้นใช่ไหม
แม้สาวสวยผ่านตามาเป็นหมื่นพัน มีไม่กี่คนที่สามารถทำให้เขาจำได้ แต่ว่าตำรวจสาวสวยคนนี้สร้างความประทับใจให้เขาเป็นอย่างมาก กระทั่งอยากจะลืมก็ลืมไม่ลง
ส่งสายตาไปทางโจวโจวแต่กลับไม่ได้รับเลยสักครั้ง เยี่ยซีกระแอมเบาๆ
โจวโจวซึ่งอยู่ด้านข้างเหมือนกับไม่ได้ยิน ซ่งฉาไป๋ที่กำลังคุยกับโจวโจวอยู่ โจวโจวยิ้มขณะเดียวกันสายตาจับจ้องไปที่ตัวซ่งฉาไป๋ไม่ขยับไปไหน
เยี่ยซีที่โดนมองข้ามสายตายังคงทอดมองที่ตัวโจวโจว เสื้อแขนยาวเรียบง่าย ข้างล่างสวมกางเกงยีนส์รัดรูป ต่อให้เป็นรองเท้าส้นเตี้ยสบายๆ ก็ยังคงเผยให้ขาเรียวนั้นยาวสมบูรณ์
สายตาพินิจพิจารณาร้อนแรงและชั่วร้ายราวกับจะทำให้เธอเปลือยทั้งตัว ในที่สุดโจวโจวก็ไม่สามารถทำเหมือนเขาไม่มีตัวตนได้อีกแล้ว
แววตาของเธอมองไปทางเยี่ยซี
ชายหนุ่มเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ งอแขนเท้าคางกับหน้าครึ่งหนึ่ง สายตาที่จับไปที่ตัวของเธอซุกซนมากและยังฉายแววขี้เล่นเล็กน้อย
ผู้ชายคนนี้เป็นเพื่อนของคุณอวี๋ ถ้าไม่ไหวกับสายตาแบบนั้นของเขา เธอคงจะทุ่มตัวเขาลงทันทีสักครั้งอย่างแน่นอน
“ว่าไงคะ ไม่ทราบว่าคุณ…มีอะไร”
อยากจะพูดว่าคุณเป็นใคร สุดท้ายลองคิดดูแล้วก็เปลี่ยนเสีย ยังไงก็ต้องไว้หน้าคุณอวี๋
เยี่ยซีอึ้งไปเล็กน้อย ความประหลาดใจในดวงตาสลายไปชั่วพริบตา
เธอกลับจำตนเองไม่ได้เหรอ มุมปากเยี่ยซีเผยรอยยิ้มที่ไม่ชัดเจน “คุณจำผมไม่ได้เหรอ”
โจวโจวขมวดคิ้วนิดหน่อย “ฉันควรจำคุณได้เหรอ”
เยี่ยซี “…”
อวี๋กานกานโทรศัพท์ถึงเหอสือกุยอู่ข้างนอกห้องจัดเลี้ยงส่วนตัว โทรติดแต่ไม่มีคนรับ
ขณะที่กำลังงุนงงอยู่เจียงฉี่เดินออกมาจากห้องจัดเลี้ยง หน้าตาเต็มไปด้วยรอยยิ้มอบอุ่นพร้อมกับเอ่ยถามเสียงหวาน “พี่สะใภ้ พี่กำลังรออาจารย์เหม่ยเหรินอยู่ใช่ไหม”
“ใช่แล้ว”
“เขาถึงไหนแล้ว ทำไมยังไม่มาอีก”
“ไม่รู้ว่าอาจารย์เหม่ยเหรินกำลังทำอะไรอยู่ โทรศัพท์ก็ไม่รับ” อวี๋กานกานพึมพำอีกทั้งต่อสายอีกครั้ง
พอต่อสายโทรศัพท์ครั้งนี้ติด คนที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็รับ น้ำเสียงอบอุ่นของเหอสือกุยดังขึ้นจากปลายสาย “ยายหนู”
อวี๋กานกานรีบถาม “อาจารย์เหม่ยเหริน คุณถึงไหนแล้ว ทำไมยังไม่มาอีก”
“ฉันรอลิฟต์อยู่ชั้นล่าง กำลังจะมาแล้ว”
“ชั้นบนสุดนะ ฉันรอคุณอยู่หน้าลิฟต์”
ตอนที่อวี๋กานกานคุยโทรศัพท์ เจียงฉี่จ้องเธออยู่ตลอด แววตาฉายความคาดหวังอยู่น้อยๆ รอให้อวี๋กานกานวางสายเธอก็ถามทันที “พี่สะใภ้ อาจารย์เหม่ยเหรินถึงไหนแล้วคะ”
ตอนที่ 588 หมดหวัง เขาไม่ได้มาคนเดียว
อวี๋กานกานยิ้มพร้อมกับตอบ “มาถึงชั้นล่างแล้ว ไม่นานก็มาแล้วแหละ เธอเข้าไปนั่งข้างในก่อนเถอะ”
เธอไม่อยากรบกวนให้เจียงฉี่มารอกับเธอแต่ว่าเจียงฉี่กลับไม่ยอมเข้าไป และยังเอื้อมมือมาโอบไหล่อวี๋กานกานเอาไว้ “ข้างในก็ไม่มีเรื่องอะไร ให้ฉันอยู่ข้างนอกกับพี่เถอะ”
เด็กสาวช่างใส่ใจ อวี๋กานกานลูบดวงหน้าที่น่ารักของเธอ “งั้นก็ได้ รอให้อาจารย์เหม่ยเหรินมาแล้วพวกเราเข้าไปด้วยกัน”
“เหมือนงานของอาจารย์เหม่ยเหรินจะยุ่งมากเลย หมอศัลยแพทย์เป็นแบบนี้กันหมดเลยเหรอ” เจียงฉี่ถามไปเรื่อยเปื่อย
“ใช่แล้ว ยุ่งมาก นอกจากผู้ป่วยนอกยังมีที่นอนโรงพยาบาลกับผ่าตัดที่ยุ่งยิ่งกว่า อีกทั้งอาจารย์ของฉันก็มีชื่อเสียงอยู่หน่อยๆ คนที่มาหาเขาค่อนข้างเยอะเลย”
“พี่สะใภ้คะ พี่ว่าฉันเหมาะจะเป็นหมอไหม” เจียงฉี่ยิ้มเป็นประกายไปทั่วหน้า
คำถามนี้ทำให้อวี๋กานกานอึ้งไปครู่หนึ่ง เธอมองเจียงฉี่อย่างตกใจ “เธออย่ามาบอกฉันนะว่าฉันอยากจะย้ายไปเรียนหมอ”
เจียงฉี่พยักหน้าอย่างขันแข็งพร้อมกับถามอย่างจริงจัง “ฉันอยากเป็นลูกศิษย์อาจารย์เหม่ยเหริน คุณว่าฉันพอได้ไหม”
อวี๋กานกานหลุดขำ “เธอช่างมันไปเถอะ”
“ทำไมกันล่ะ” เจียงฉี่ยังนึกว่าตนเองจะได้ยินคำพูดให้กำลังใจจากอวี๋กานกาน จึงถามด้วยความสิ้นหวัง
“เรื่องนี้…” อวี๋กานกานก็ไม่รู้ว่าควรพูดยังไง ไม่ใช่ว่าเจียงฉี่ใกล้จะเรียนจบแล้วเหรอ ตอนนี้ย้ายไปเรียนหมอ จะทำยังไงก็เป็นจริงไม่ได้
อีกอย่างเธอคิดว่าเจียงฉี่เรียนหมอก็เหมือนไม่ได้ชอบเรียนหมอจริงๆ
ในตอนนี้ประตูลิฟต์มาถึงชั้นบนสุด อวี๋กานกานกุมมือเจียงฉี่เอาไว้ “อันนั้น เรื่องนี้ดึกหน่อยฉันจะคุยกับเธอโดยละเอียดนะ”
เจียงฉี่พยักหน้าพร้อมกับยิ้ม
ขณะที่หันไปมองทางลิฟต์ รอยยิ้มบนใบหน้าเธอพลันนิ่งค้าง ออกแรงกะพริบตาและมองไปทางลิฟต์แทบไม่อยากจะเชื่อ
อวี๋กานกานไม่ได้สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของเธอ ก้าวไปต้อนรับอีกทั้งเรียกออกมา “อาจารย์เหม่ยเหริน”
ส่วนเจียงฉี่ยืนอึ้งอยู่ที่เดิม มือก็เลื่อนหลุดออกจากการคล้องแขนอวี๋กานกาน
เหอสือกุยกลับไม่ได้มาคนเดียว ข้างกายเขามีหญิงสาวสวยอ่อนวัยคนหนึ่งตามมา หน้าตาดุจภาพวาด ผิวราวกับหิมะ ท่าทางเก็บตัวอยู่เล็กน้อย มือคล้องแขนของเหอสือกุย
คล้ายกับคู่รักคู่หนึ่ง
อวี๋กานกานประหลาดใจไม่น้อย มองไปที่หญิงสาวอีกทั้งมองไปทางเหอสือกุยโดยสัญชาตญาณ ใช้สายตาถามเขาว่าควรจะแนะนำหน่อยไหม
เหอสือกุยส่งยิ้ม มองหญิงสาวของกายพร้อมกับเอ่ย “คนนี้ก็คือกานกานที่ผมบอกคุณ”
พร้อมทั้งแนะนำให้อวี๋กานกาน “ซย่าเสี่ยวหร่าน เป็นเพื่อนร่วมงานของฉันที่โรงพยาบาล”
ซย่าเสี่ยวหร่านยิ้มพร้อมกับยื่นมือมา “สวัสดีค่ะกานกาน ยินดีที่ได้รู้จัก”
อวี๋กานกานรีบจับมือเธอ “สวัสดีค่ะๆ ยินดีที่ได้รู้จักคุณเช่นกัน งั้น…เข้าไปนั่งกันก่อนเถอะ”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่อาจารย์เหม่ยเหรินพาสาวน้อยมาให้เธอรู้จัก แต่ว่าตั้งใจพามากินข้าวด้วยกันกลับเป็นครั้งแรกเลย ดูแล้วความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์เหม่ยเหรินกับสาวสวยคนนี้ไม่ธรรมดาเลย
ตอนนี้ไม่ได้แนะนำว่าแฟนสาว หรือว่าอาจารย์เหม่ยเหรินกำลังตามจีบเจ้าตัวอยู่?!
ถ้าเป็นแบบนี้ก็ดีจริงเชียว ในที่สุดอาจารย์ของเธอก็เปิดหูเปิดตา รู้จักจะแต่งงานแล้ว
เพียงแต่ว่า…วันนี้เธอชวนโจวโจวมา โชคดี เป็นโชคดีที่เธอยังไม่ได้พูดเรื่องดูตัวออกมา
งั้นก็เป็นเพื่อนกับโจวโจวเสีย ถึงอย่างไรเสียเจ้าหน้าที่โจวก็เป็นคนดีคนหนึ่ง
ตามเหอสือกุยเข้าห้องวีไอพีเธอพบว่าเจียงฉี่ยังยืนอยู่ที่เดิม
อวี๋กานกานรีบเดินกลับไป กระตุกเบาๆ ที่แขนเสื้อของเจียงฉี่ “เสี่ยวฉี่ เธอเป็นอะไรไป”
เจียงฉี่หยักยิ้มมุมปาก “ไม่เป็นไร เราเข้าไปกันเถอะ”