บทที่ 348
บทที่ 348
บนกำแพงเมืองมันแคบและมีเนื้อที่จำกัด เย่เฉิงและทุกคนจึงถูกบีบบังคับให้ไม่สามารถใช้ความได้เปรียบด้านจำนวน ส่วนถังหยินก็กลายเป็นฝ่ายได้เปรียบ เพราะเขาสามารถใช้วิชาสับเปลี่ยนเงาได้ !
ระหว่างที่ถังหยินกำลังปะทะกับเย่เฉิงนั้น อู่กวน จ้านหู พี่น้องฉางกวงก็มาถึงและกำลังปีนขึ้นมาบนกำแพง แต่พวกเขาก็ต้องถูกสกัดเอาไว้ด้วยพวกทหารเปิง
ถังหยินที่ต่อสู้กับเย่เฉิงอยู่ก็ประหลาดใจที่พวกของเขาไม่สามารถขึ้นมาบนกำแพงได้ ก่อนที่ทันใดนั้นจะมีคลื่นปราณถูกปล่อยออกมาเข้าใส่ตน !
ถังหยินอยากจะโจมตีพวกเปิงอีกครั้ง แต่ก็ต้องรับมือกับภัยที่กำลังใกล้เข้ามา เขาหลบมันด้วยความรวดเร็ว
เมื่อถังหยินเงยหน้าขึ้นครา เขาก็พบกับชายคนหนึ่งบนสะพานธนู ร่างของอีกฝ่ายปกคลุมด้วยเกราะปราณสีดำ ในมือถือดาบเล่มยาวบางเอาไว้ พร้อมกับปลดปล่อยปราณกดดันออกมาอย่างต่อเนื่อง !
ถังหยินไม่รู้วิชาเนตรทิพย์ แต่ก็พอจะเดาได้ว่าอีกฝ่ายเก่งกาจพอสมควร
“เจ้าเป็นใคร ?” ชายหนุ่มถาม
“ชุยหยุนเจียน”
“นั่นชื่อเจ้าหรือ ?”
“ถูกต้อง” อันที่จริงนั่นเป็นแค่รหัสเรียกเท่านั้น แต่มันก็ถือเป็นชื่อเสียงเรียงนามได้เช่นกัน “ข้าเคยเห็นร่างแยกของเจ้าที่วังหลวง”
ได้ยินแบบนั้นถังหยินก็จำได้ ถึงเมื่อครั้งที่เขาเข้าไปช่วยอู่เหมย ที่ซ่งเทียนมีคนคอยปกป้องข้างกายถึง 4 คน ซึ่งทั้งสี่นั่นก็แข็งแกร่งยิ่ง ทำให้ถังหยินต้องล่าถอยอกมา
ทว่าตอนนี้อีกฝ่ายใส่เกราะเต็มยศ ทำให้ถังหยินไม่รู้ว่าเป็นใคร
“เจ้านี่เอง” ถังหยินตามันวาว ด้วยการปะทะครั้งที่แล้วเขาถูกบีบให้ต้องถอย แต่ครั้งนี้จะไม่เป็นเช่นนั้นอีกแล้ว เขาจะต้องล้างอายให้ได้ !
“ฮ่า ๆ” อีกฝ่ายมองดาบในมือแล้วหัวเราะออกมา “ครั้งที่แล้วเจ้าหนีเร็วมาก แต่ครั้งนี้ไม่ง่ายเหมือนครั้งก่อนแน่”
ถังหยินเองก็หัวเราะออกมาเช่นกัน “มีหลายคนอยากได้หัวของข้า แต่ข้าก็ยังอยู่ดี เจ้ารู้ไหมว่าทำไม ?”
“ทำไม ?”
“เพราะเคียวในมือข้าไง !” ถังหยินพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็วแล้วฟาดเคียวตัดลงมา !
ถึงแม้หยุนเจียนจะมีพลังเก่งกาจไม่ต่างกันนัก แต่เขาก็ไม่ได้หลบเคียวที่กำลังพุ่งเข้ามา เขาเพียงยกดาบขึ้นมาปัดป้องเอาไว้เท่านั้น ทำให้การโจมตีของถังหยินพลาดเป้าไป เพราะอีกฝ่ายเข้ามารับการโจมตีซึ่ง ๆ หน้า !!!
ว่าแล้วชายหนุ่มก็ไม่รอช้า รีบแก้เกม และเลิกทดสอบอีกฝ่าย ก่อนจะใส่พลังทั้งหมดเข้าไปในเคียวแล้วเหวี่ยงไป
เคร้ง !
ปลายแหลมของเคียวปักเข้าใส่ใบดาบจนเกิดเสียงดังสนั่น ร่างของถังหยินสั่นจนต้องถอยกลับมาครึ่งก้าว ในขณะที่หยุนเจียนยืนนิ่งไม่ไหวติง ทว่า พื้นใต้เท้าของเขาแตกจนเท้าเริ่มจมลงไปในดิน
แขนของหยุนเจียนเหน็บชาไปหมด เขาเริ่มหวาดกลัวในใจและคิดว่าถังหยินเก่งกว่าเมื่อก่อน !
…อันที่จริงหยุนเจียนกำลังรอจังหวะอยู่ และเมื่อเห็นชายหนุ่มเหวี่ยงเคียวเข้ามาอีกครั้ง เขาก็จัดแจงแทงดาบสวนกลับไปตรงลำคอของถังหยินในทันที !
“เยี่ยม !” ถังหยินเอียงตัวหลบไปด้านข้าง จากนั้นก็เก็บปลายเคียวแล้วเหวี่ยงเข้าใส่เอวของหยุนเจียน ทว่าอีกฝ่ายก็รีบดึงดาบกลับมาป้องกันเอาไว้ หากแต่มันยังไม่จบเพียงแค่นั้น เพราะทันทีที่อีกฝ่ายกันได้ ถังหยินก็ไม่ชักช้าเสียเวลาคิดแต่อย่างใด เขากลับเร่งเปลี่ยนการโจมตีไปอีกครั้งในชั่วพริบตานั้น !
การเคลื่อนไหวนี้น่ารำคาญยิ่ง ทำให้หยุนเจียนถึงกับเหงื่อแตกทั่วร่าง และแม้ว่าเขาจะเก่งกาจมากไปด้วยพลังปราณ แต่เขาก็ไม่เคยเรียนรู้ทักษะการต่อสู้มาก่อน ดังนั้นจึงไม่คุ้นชินกับท่าหลอกเด็กแบบนี้ ทำให้เมื่อเห็นว่าถังหยินกำลังจะตวัดฟันเข้ามาอีกครั้ง หยุนเจียนก็ได้แต่กลิ้งตัวหลบในทันทีทั้งแบบนั้น !
ถังหยินเห็นแบบนั้นก็ไล่ตามไปอย่างไม่ลดละพร้อมฟาดเคียวใส่พื้นไม่ยั้งมือไล่ล่ากันไปตามพื้นและกำแพง ส่วนหยุนเจียนเองก็อาศัยจังหวะนี้แทงดาบเข้าใส่อีกฝ่ายเช่นกัน
ก๊อง ! เสียงกระทบดังขึ้นอีกครั้ง คมเคียวของถังหยินถูกปัดป้องเอาไว้ได้ แต่ร่างของหยุนเจียนเองก็เกือบจะตกจากกำแพงไปแล้ว
อ๊า !
หยุนเจียนทั้งโกรธและทั้งอับอาย เขากรีดร้องออกมาพร้อมกับปลดปล่อยลำแสงออกมาจากดาบในมือ !!!
พลังปราณมากมายถูกปล่อยออกมาจากดาบเล่มนั้นจนกระจายไปทั่วท้องฟ้า ซึ่งตัวถังหยินก็ไม่คิดจะรับมือมันแต่อย่างใด เขาใช้ออกวิชาสับเปลี่ยนเงาหนีไปจากตรงนี้ทันที และมันก็ถือว่าโชคยังดี ที่วิชานี้ถูกปล่อยออกมาจากด้านล่างขึ้นสู่ข้างบน ทำให้มีพวกเปิงโดนลูกหลงไปด้วยไม่มากก็น้อย
ทันทีที่ถังหยินถอยกลับ หยุนเจียนก็กระโดดตามมาพร้อมใช้ดาบปราณในมือปลดปล่อยหมอกเข้าใส่ถังหยิน
ท่านี้อีกแล้ว ! ถังหยินเคยโดนการโจมตีนี้มาก่อน เขาจึงจำได้แม่นเลย
ทว่าถึงจะเคยเห็น แต่เขาก็ไม่คิดจะต้านมันและใช้วิชาสับเปลี่ยนเงากลับไปตามเดิม ทำให้ร่างของชายหนุ่มไปปรากฏตัวอีกครั้งที่ด้านหลังหยุนเจียน
..แต่ถึงถังหยินจะทำเช่นนั้นแล้วก็ตาม ทว่าหมอกที่ปล่อยออกมาก็ยังคงติดตามเขาไปทุกทีอยู่ดี !
ถังหยินขมวดคิ้ว เขาไม่มีเวลามากพอให้คิดหาทางต่อต้านมัน จึงได้ใช้วิชาเดิมหลบไปอีกครั้ง และเมื่อเขาหลบมาอีกที ก็กลายเป็นว่าหมอกนั่นยังคงตามมา ดังนั้นครั้งนี้ชายหนุ่มจึงตัดสินใจแล้ว ว่าเขาจะไม่หลบมันให้เสียเวลาอีก !
คลื่นปราณสามอันฟันกวาดออกมาเป็นแนวขวางสีขาว ทำให้หมอกพวกนั้นถูกพัดปลิวหายไป !
ภาพตรงหน้าทำให้ถังหยินเผยรอยยิ้มออกมา ทว่าชายหนุ่มก็ดีใจได้ไม่นาน เพราะเมื่อหยุนเจียนเห็นเช่นนั้น เขาก็พลันโต้ตอบกลับ ด้วยการเรียกหมอกออกมาอีกครั้งในทันทีอย่างไม่รอช้า !
นี่คือการปะทะกันระหว่างผู้ฝึกยุทธ์สองคน และคนที่มีพลังเหนือกว่าจะเป็นผู้กำชัยไปโดยธรรมชาติ !
ถังหยินไม่ยอมเสียเวลาไปมากกว่านี้ อีกฝ่ายมีระดับพลังที่สูงกว่ามาก เขาต้องแพ้แน่นอนถ้ายังยื้อต่อไป ทว่าชายหนุ่มก็ยังคงคิดไม่ออกว่าจะกำจัดหมอกยังไงดี …นอกเสียจาก ฆ่าไอบัดซบหยุนเจียน !!!
เมื่อตัดสินใจได้ ชายหนุ่มก็ไปรอช้า รีบเหวี่ยงเคียวปลดปล่อยคลื่นปราณเข้าใส่หยุนเจียนไม่หยุด ก่อนจะตามด้วยสับเปลี่ยนเงาเข้าไปข้างหลังอีกฝ่ายและยกเคียวขึ้นสูงฟันใส่ !!
หยุนเจียนนั้นพอจะมีสติอยู่บ้าง เขารู้ตัวในชั่วพริบตานั่นและหยุดปล่อยหมอก ก่อนจะใช้ดาบป้องกันไว้อย่างทันท่วงที
เคร้ง !
อาวุธของทั้งสองเข้าปะทะกัน ทำให้การต่อสู้ด้วยพลังปราณกลายเป็นการปะทะกันของกล้ามเนื้อและพลังกายไปแทน !
ถ้าว่ากันด้วยแรงแล้ว ถังหยินก็ถือว่าไม่เป็นสองรองใคร เคียวในมือของเขาเริ่มเข้าใกล้ใบหน้าของหยุนเจียนมากขึ้นเรื่อย ๆ
หยุนเจียนขมวดคิ้ว เร่งใส่พลังปราณทั้งหมดเข้าไปในดาบ และเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายจะใช้วิชาเดิม ถังหยินก็ไม่รอช้า เร่งอัดพลังเข้าไปในเคียวจนเริ่มมีไฟสีดำออกมา
เมื่อไฟสีดำสัมผัสกับหมอกสีขาว มันก็เปล่งแสงออกมาก่อนจะหายไป กลายเป็นว่าพลังไฟสีดำสามารถทำลายหมอกสีขาวได้อย่างง่ายดาย ถังหยินยิ้มออกมาแล้วกดเคียวลงไป “ดิ้นรนต่อไปสิ !”
หยุนเจียนสบถในใจ เขาคุ้นชินกับพวกผู้ใช้ศาสตร์มืดก็จริง ทว่าก็ไม่คิดว่าเพลิงสีดำจะสามารถทำลายวิชาของตนได้ง่าย ๆ แบบนี้ !
อันที่จริงถ้าเป็นเรื่องพละกำลัง หยุนเจียนก็ถือได้ว่าไม่เป็นสองรองใครเหมือนกัน แต่จะติดก็แค่วิชาของเขาแพ้ทางพลังไฟสีดำของถังหยินก็เท่านั้น !
ในเวลานี้หยุ่นเจียนเริ่มเหงื่อแตกอีกครั้ง และเมื่อเห็นว่าคมเคียวของถังหยินใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ เขาก็กัดฟันดันมันออกไปอีกครา
ฉับพลันนั้น จู่ ๆ หยุนเจียนก็ได้กู่ร้องและปล่อยหมอกออกมาอีกครั้ง แต่ในครั้งนี้ …หมอกมันอยู่ระหว่างทั้งสองคน !!!
“หายไปซะ !”