เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1016 วันเวลาที่ยาวนาน
แปลโดย iPAT
อีกฉากหนึ่งปรากฏขึ้น
ภายในประตูแห่งชีวิตและความตาย
โลกหลังความตาย
เทพปีศาจจิตวิญญาณไม่มีร่างกายภาพ สิ่งที่ปรากฏเป็นเพียงดวงวิญญาณที่อยู่ในรูปลักษณ์ของสัตว์ประหลาดสามเศียรพันกร
เขามองรูปลักษณ์ของตนผ่านภาพสะท้อนบนผิวทะเลสาบ “ดีมาก ข้าสร้างวิธีการกลืนกินวิญญาณโดยอ้างอิงวิธีบนเส้นทางอาหาร มันไม่เพียงทำให้ข้าสามารถฟื้นฟูพลังอำนาจ แต่ข้ายังสามารถกินดวงวิญญาณของผู้อมตะคนอื่นๆเพื่อให้ได้รับความทรงจำและประสบการณ์การบ่มเพาะของพวกเขา ฮ่าฮ่าฮ่า นี่เป็นประโยชน์ที่ไม่คาดคิด…”
“แต่หลังจากทั้งหมดข้าไม่สามารถหาดวงวิญญาณของเทพอมตะหรือเทพปีศาจ ข้าเข้าใจว่าเหตุใดเทพอมตะกลุ่มดาวจึงไม่อยู่ที่นี่ แต่เทพปีศาจปล้นสวรรค์ก็ไม่อยู่ที่นี่เช่นกัน เขากลับบ้านของเขาแล้วงั้นหรือ?”
“ถึงเวลาแล้วที่จะกลับไปยังโลกของสิ่งมีชีวิต ปราศจากภูเขาตงฮันและหุบเขาเหล่าโปคอยขัดขวาง มันเป็นเรื่องง่ายมากที่ข้าจะออกจากประตูแห่งชีวิตและความตาย แต่ร่างหลักของข้าไม่สามารถออกไปในเวลานี้ ข้าจะส่งร่างแยกออกไปก่อนเพื่อปูทางให้ข้า”
“ฮืม หากข้าสามารถกลับไป ข้าจะจัดการเจ้าอย่างแน่นอน!”
…..
ในฉากต่อไป ไม่มีเทพปีศาจจิตวิญญาณแต่เป็นภาพของมนุษย์เจ็ดคน
“เราได้เห็นแสงสว่างอีกครั้ง นี่เป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์นัก” หนึ่งในคนทั้งเจ็ดมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
“แม้ตอนนี้เราจะเป็นมนุษย์ แต่พวกเรามีประสบการณ์การบ่มเพาะของร่างหลัก เราจะกลายเป็นผู้อมตะได้อย่างแน่นอน”
“เนื่องจากการกีดขวางของแม่น้ำหวนคืน มีเพียงพวกเราทั้งเจ็ดที่สามารถผ่านมาได้”
“มันต้องใช้ความพยายามพอสมควรเพื่อให้ร่างหลักของพวกเราออกมา”
“เพื่อความปลอดภัย เราควรแยกย้ายกันไปในห้าภูมิภาค เราจะติดต่อกันอย่างลับๆเป็นครั้งคราว”
“ในกรณีนี้ เหตุใดพวกเราไม่สร้างองค์กรบางอย่างเพื่อเป็นฉากบังหน้า?”
“นั่นเหมาะสมแล้ว เช่นนั้นเราจะเรียกองค์กรนี้ว่า นิกายเงา เราจะเป็นเงาที่ไม่มีผู้ใดสังเกตเห็นแต่จะอยู่ในทุกๆที่ วันหนึ่งโลกทั้งใบจะถูกปกคลุมไปด้วยเงาของพวกเรา!”
“เอาล่ะ พวกเราทั้งเจ็ดจะใช้รหัสว่า แดง ส้ม เหลือง เขียว ฟ้า น้ำเงิน และม่วง ตามสีของสวรรค์ทั้งเจ็ด มันจะคอยเตือนพวกเราที่เคยอยู่บนจุดสูงสุดแต่ตอนนี้กลับร่วงหล่นลงมาไม่ต่างจากสวรรค์ทั้งเจ็ดที่พังทลายลง มันจะทำให้พวกเราไม่รู้สึกเกียจคร้านหรือลำพองใจ!”
…..
“โป้ชิงเป็นร่างแยกของเทพปีศาจจิตวิญญาณงั้นหรือ!?” ผู้อมตะวังสวรรค์อุทาน
ท่ามกลางพวกเขา ผู้อมตะหญิงชราผู้หนึ่งกล่าวด้วยความละอายใจ “ไม่สามารถปฏิเสต่อหลักฐาน นิกายคฤหาสน์วิญญาณผิดที่ไม่สามารถตรวจสอบ”
“วิธีของเทพปีศาจจิตวิญญาณแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะป้องกัน กระทั่งวังสวรรค์ยังมีร่างแยกของเขาแทรกซึมเข้ามา โชคดีที่เจ้าวังสังเกตเห็นและสามารถหยุดยั้งปีศาจร้ายตนนี้”
ผู้อมตะวังสวรรค์แสดงความคิดเห็น
ในสถานการณ์ปัจจุบันแม้พวกเขาจะไม่สามารถทำสิ่งใด แต่เทพปีศาจจิตวิญญาณก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีนักเช่นกัน
ตั้งแต่ภัยพิบัติความทรงจำสีเทาเริ่มขึ้น เขาก็หยุดนิ่งไม่ขยับเขยื้อนและปล่อยให้หมื่นภัยพิบัติอากาศสดใสโจมตีเขาอย่างอิสระ
“สีฟ้า…” ใต้ดิน โม่เหยาในร่างผีดิบอมตะโป้ชิงรู้สึกสะเทือนใจเมื่อเห็นชายคนรักของนางในวัยเยาว์
รอบตัวนางมีภาพเหตุการณ์มากมายปรากฏขึ้นเช่นกัน
มันเป็นภาพของซากปรักหักพังที่เต็มไปด้วยกองซากศพ
ดูเหมือนจะมีการต่อสู้ที่รุนแรงเกิดขึ้น
“สามี อย่าตาย! ท่านไม่สามารถตาย! หากท่านตาย แล้วข้าจะอยู่อย่างไร?” โม่เหยากรีดร้องอย่างหมดหนทาง
โป้ชิงจับมือของโม่เหยาอย่างอ่อนแรง “เมื่อถึงจุดนี้ ข้าจะไม่ปิดบังมันจากเจ้า ข้ามาจากนิกายเงา ข้าเป็นร่างแยกของเทพปีศาจจิตวิญญาณ เจ้ารักคนผิดแล้ว การรักข้ามีเพียงจะทำให้เจ้าเจ็บปวด ไปซะ มิเช่นนั้นมันจะสายเกินไป”
ร่างของโม่เหยาสั่นสะท้านขึ้น นางส่ายศีรษะและปฏิเสธ “ไม่ ข้าไม่ไป! ข้าไม่สนตัวตนของท่าน ข้ารู้เพียงว่าพวกเรารักกันอย่างสุดซึ้ง นั่นคือสิ่งสำคัญที่สุด ข้าไม่สนใจสิ่งใดทั้งสิ้น! หากข้าไม่สามารถมีชีวิตอยู่กับท่าน ข้าก็จะตายไปพร้อมท่าน!”
“โอ้ โอ้ โอ้” อิงอู๋เซี่ยเฝ้ามองภาพเหตุการณ์เหล่านี้จากด้านข้างและแสดงออกด้วยความสงสัยและตกใจ
เมฆสีเทาแสดงภาพเหตุการณ์ที่วุ่นวายมากขึ้นเรื่อยๆ
ก่อนหน้านี้มันเป็นภาพความทรงจำของเทพปีศาจจิตวิญญาณแต่ตอนนี้มันกลายเป็นภาพความทรงจำของคนทั้งเจ็ด
ร่างแยกทั้งเจ็ดได้รับมรดกจากเทพปีศาจจิตวิญญาณเพียงเล็กน้อยเท่านั้น พวกเขายังต้องพยายามและก้าวข้ามความยากลำบากด้วยตนเอง
บางครั้งเทพปีศาจจิตวิญญาณจะส่งร่างแยกออกมาเป็นครั้งคราว
นั่นทำให้ฉากเหตุการณ์กลายเป็นยิ่งยุ่งเหยิง
อย่างไรก็ตามภาพที่ใหญ่ที่สุดยังดึงดูดความสนใจจากทุกคน
สมาชิกหกคนของนิกายเงามารวมตัวกัน
พวกเขาเป็นร่างแยกกลุ่มแรกที่ออกจากประตูแห่งชีวิตและความตาย ตอนนี้พวกเขากลายเป็นผู้อมตะเรียบร้อยแล้ว
“มันเป็นความผิดของข้า” สีเขียวกล่าว “หากข้าไม่ขอให้สีฟ้ามอบบทเรียนให้พ่อค้าไร้ยางอายในสวรรค์สีเหลือง สีฟ้าคงไม่ตกหลุมรักและทรยศพวกเรา กระทั่งร่างหลักของเราก็ยังถูกเปิดเผย”
“นี่ไม่ใช่ความผิดของเจ้า” สีม่วงปลอบใจ “นี่คือกับดักของเจตจำนงสวรรค์! พวกเจ้าไม่สังเกตงั้นหรือ? เมื่อพวกเรากลายเป็นผู้อมตะ ชีวิตของพวกเราเต็มไปด้วยความยากลำบาก ไม่มีสิ่งใดราบรื่น ทุกการกระทำของพวกเราสร้างปัญหาที่ไม่จำเป็นเสมอ”
“เราต้องจัดการเรื่องของสีฟ้าอย่างรวดเร็วมิฉะนั้นร่างหลักของเราอาจถูกขัดขวาง”
“เราจะทำอย่างไร? สีฟ้าบ่มเพาะบนเส้นทางแห่งดาบ เขามีพลังการต่อสู้สูงที่สุดในกลุ่มพวกเรา เราต้องรวบตัวและร่วมมือกันกำจัดเขางั้นหรือ?”
“ไม่ นั่นมีความเสี่ยงมากเกินไป ข้ามีแผน หากประสบความสำเร็จ เราจะสามารถเปลี่ยนเทพธิดาโม่เหยาให้มาอยู่ข้างพวกเรา” สีม่วงกล่าวอย่างช้าๆ
“โอ้ แผนใด?”
สีม่วงยิ้ม “สาเหตุที่สีฟ้าตกหลุมรักเพราะนิกายคฤหาสน์วิญญาณใช้วิญญาณความรัก วิญญาณดวงนี้เป็นวิญญาณอมตะระดับเก้าที่ไม่สามารถต่อต้าน ดังนั้นสีฟ้าจึงตกเป็นเหยื่อ มันไม่ใช่ความผิดของเขา”
“แต่บังเอิญว่าความสำเร็จบนเส้นทางแห่งปัญญาของข้าพึ่งบรรลุระดับปรมาจารย์เอก นั่นทำให้ข้ามีความเข้าใจเกี่ยวกับเส้นทางแห่งดาบของสีฟ้า ข้ายังสามารถช่วยสีฟ้าแก้ปัญหาและอนุมานเคล็ดลับการหลอมรวมวิญญาณอมตะดวงหนึ่งให้เขา มันเป็นวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งดาบและปัญญา”
“วิญญาณอมตะดาบแห่งปัญญางั้นหรือ?”
สีม่วงพยักหน้า “ถูกต้อง ดาบแห่งปัญญาสามารถตัดความรัก แม้วิญญาณอมตะดวงนี้จะไม่สามารถเปรียบเทียบกับวิญญาณอมตะระดับเก้า แต่เราเพียงต้องตัดร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าความรักออกจากร่างของสีฟ้าเท่านั้น เราจะวางแผนให้เขาค้นพบเคล็ดลับการหลอมรวมวิญญาณอมตะดวงนี้ด้วยตนเอง”
“เมื่อเขาใช้มัน ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าความรักบนร่างของเขาจะถูกกำจัดออกไป เขาจะกลับมามีเหตุผลและกลับมาเป็นหนึ่งในพวกเราอีกครั้ง ไม่เพียงเท่านั้น เนื่องจากโม่เหยายังรักสีฟ้า เราก็จะทำให้นางมาอยู่ฝ่ายเดียวกับพวกเราด้วย”
คำกล่าวของสีม่วงทำให้ทุกคนมีความสุขมาก
“ยอดเยี่ยม! เป็นแผนการที่ยอดเยี่ยม!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าคู่ควรกับเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญาอย่างแท้จริง”
…..
“กระไรนะ!?” เห็นภาพเหตุการณ์ดังกล่าว ผีดิบอมตะโป้ชิงที่ติดอยู่ใต้ดินขมวดคิ้วลึก
ดวงวิญญาณของโม่เหยาในร่างของผีดิบอมตะโป้ชิงรู้ว่าสามีนางหลอมรวมวิญญาณอมตะดาบแห่งปัญญาขึ้นมาด้วยตนเอง
“แล้ว…หลังจากนั้นสีฟ้าหลอกข้าหรือเขายังรักข้าอยู่?” ดวงวิญญาณของโม่เหยาสั่นสะท้านขึ้น นางเต็มไปด้วยความสงสัย
แต่ในเวลานี้ฉากเหตุการณ์อื่นก็ปรากฏขึ้น
ร่างแยกทั้งเจ็ดของเทพปีศาจจิตวิญญาณรวมตัวกัน
“ตราบเท่าที่ข้ากลายเป็นเทพอมตะ แม้จะไม่มีร่างหลัก เราก็สามารถครองโลก พลังอำนาจของข้ากระทั่งเจตจำนงสวรรค์ก็ไม่สามารถกำจัดข้า อย่างน้อยที่สุดก็มีวิญญาณอายุยืนมากมายอยู่ในยุคนี้”
“อย่าดูถูกเจตจำนงสวรรค์” สีเขียวกล่าวอย่างเคร่งขรึม “บทเรียนที่เราได้เรียนรู้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมายังไม่เพียงพองั้นหรือ?”
“สีม่วง เจ้าเป็นที่ปรึกษาของพวกเรา เจ้าคิดอย่างไร?” สีเหลืองถาม
สีม่วงมองสีฟ้า “หลังจากความล้มเหลวครั้งแรกของสีฟ้า ตราบเท่าที่พวกเราเตรียมพร้อมรับมือและไม่เกิดอุบัติเหตุใดๆ มันจะไม่ใช่ปัญหาใหญ่…แล้วเทพธิดาโม่เหยา?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า” สีฟ้าหัวเราะ “หญิงโง่ผู้นั้นพร้อมที่จะเสียสละตนเองเพื่อข้า นางไปที่วังแปดสิบแปดเปลวเพลิงที่แท้จริงเพื่อหลอมรวมวิญญาณอมตะเรียกภัยพิบัติ นางต้องการดึงหมื่นภัยพิบัติของข้าไปยังตัวนางเอง”
สีม่วงส่ายศีรษะ “แม้เส้นทางแห่งโชคของเทพอมตะตะวันเดือดจะเป็นแนวความคิดที่ดี แต่วิธีของเทพธิดาโม่เหยาจะไม่ประสบความสำเร็จ แต่เนื่องจากนางมีความตั้งใจที่จะทำเช่นนั้น เหตุใดเจ้าไม่ส่งมอบวิญญาณอมตะเปลี่ยนวิญญาณและท่าไม้ตายอมตะให้กับนาง หากเจ้าล้มเหลวในภัยพิบัติ ตราบเท่าที่ดวงวิญญาณของเจ้ายังอยู่ เจ้าก็ยังสามารถเริ่มต้นอีกครั้งได้อย่างรวดเร็ว”
“ตกลง มันจะดีกว่าหากเตรียมตัวให้มากพอ” สีฟ้าพยักหน้า
…..
อิงอู๋เซี่ยรู้สึกถึงความผิดปกติ เขาเร่งกล่าว “อย่าคิดมาก นี่คือหมื่นภัยพิบัติ มันอาจไม่ใช่เรื่องจริง”
ผีดิบอมตะโป้ชิงไม่พูดแต่ปิดเปลือกตาและกำหมัดแน่น
…..
ห้าผู้อมตะนิกายเงารวมตัวกันอีกครั้ง
“สีน้ำเงินล้มเหลว เขาใช้มิติช่องว่างของตนหลอมรวมกับสวรรค์สีน้ำเงินเพื่อค้นคว้าเกี่ยวกับเจตจำนงสวรรค์ แต่เขากลับจมลงสู่ส่วนลึกของอาณาจักรแห่งความฝัน”
กลุ่มผู้อมตะกลายเป็นเงียบงัน
ไม่นานหลังจากนั้นสีม่วงจึงเปิดปากกล่าว “แม้เราจะสามารถช่วยสีน้ำเงิน แต่เราไม่ควรรีบร้อน นี่อาจเป็นกับดักของเจตจำนงสวรรค์ มันอาจล่อลวงให้พวกเราเปิดเผยตัวตน”
“เห้อ…สีฟ้าล้มเหลวในการก้าวข้ามหมื่นภัยพิบัติครั้งที่สอง พลังอำนาจของมันเหนือกว่าครั้งแรกมากกว่าสิบเท่า เจตจำนงสวรรค์ไม่ต้องการให้เขากลายเป็นเทพอมตะ มันพยายามขัดขวางพวกเราในทุกทาง”
“ข้าจะไม่ซ่อนมันจากพวกเจ้า ข้ารู้สึกสังหรณ์ร้าย เริ่มแรกสีฟ้า ต่อมาสีน้ำเงิน ข้าเกรงว่าคนต่อไปจะเป็นข้า”
กลุ่มผู้อมตะตกใจมาก พวกเขาเร่งกล่าว “สีม่วง อย่าคิดมากเกินไป”
“ข้าไม่ได้คิดมากเกินไป นี่คือคำทำนายของผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญา…หลังจากที่ข้าจากไป ผู้อมตะต้าหลี่จะรับผิดชอบในส่วนของข้า พลังอำนาจของเจตจำนงสวรรค์เหนือกว่าความคาดหมายของพวกเรา แต่ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้ที่จะต่อต้าน จากนี้ไปนิกายเงาของเราจะซ่อนตัวให้ลึกยิ่งขึ้น สะสมความแข็งแกร่ง เมื่อเราทำการท้าทายสวรรค์ เราจะออกไปพร้อมกันเพื่อไม่ให้สวรรค์มีเวลาเตรียมตัว!”