ตอนที่ 212: วันชี้ชะตากับกลุ่มทหารรับจ้างโจว (2)
ในตอนที่คำสัญญาที่สงบไปถึงหูของทหารรับจ้างโจว ใบหน้าของพวกเขาทั้งหมดก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ทันทีทันใดนั้น สายตาเย็นชาที่ทุกคนมองไปยังเจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนไปเป็นความโกรธเกรี้ยวและความอยากสังหาร
ชายที่มีแผลเป็นบนหน้าดูโกรธเกรี้ยวเช่นกันในขณะที่ท่าทางของเขาดูมืดมน ตาของเขาเป็นประกายเผยจิตสังหารที่เปล่งออกมาอย่างตึงเครียด ในขณะที่เขาจ้องมองเจี้ยนเฉินอย่างดุร้ายพร้อมกับพูดเหยียดหยามออกมา “เจ้าหนุ่ม เจ้าแค่ตัวคนเดียวไม่มีสิทธิ์พอที่จะพูดอะไรแบบนั้นได้หรอก ใครก็ได้ไปจับมันมา ให้เจ้าหนุ่มคนนี้เข้าใจว่าฟ้ากับดินมันต่างกันเพียงใด ให้มันรู้ว่า ทหารรับจ้างโจวของพวกเราไม่ใช่คนที่ใครจะมาต่อกรได้ ! “
ในขณะที่ชายคนนั้นออกคำสั่งไป ทหารรับจ้างรอบ ๆ ก็ไม่ลังเลเลย ในขณะที่แต่ละคนเรียกเอาอาวุธเซียนออกมาและพุ่งไปที่เจี้ยนเฉินจากทุกทิศทาง
เจี้ยนเฉินเหยียดออกมาในขณะที่ร่างของเขาก็แวบหายไปจากสายตา ในตอนที่ร่างของเขาหายไป อาวุธเซียนของศัตรูของเขาก็หายวับว่างเปล่าไป
เจี้ยนเฉินเคลื่อนไปมาดุจสายฟ้าในขณะที่เขาฟันกระบี่วายุโปรยออกไป เขาแทงไปที่คอของทหารรับจ้างอย่างง่ายดาย กระบี่ของเขาเคลื่อนไหวด้วยความว่องไวและนิ่มนวล มันเร็วพอที่จะทำให้เซียนและเซียนระดับสูงตายโดยไม่รู้ตัว แต่ละคนล้มลงไปที่พื้นในตอนที่ถูกฆ่า
แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะสู้กับคนเป็นร้อย แต่ความสามารถในการต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายก็แตกต่างกันมากเกินไป ดังนั้นมันจึงการเป็นการสังหารหมู่ทหารรับจ้างโจว ในความเป็นจริง สำหรับเจี้ยนเฉินแล้ว มันเกือบเหมือนว่าทหารรับจ้างโจวไม่ได้ตอบโต้กลับเลยเมื่อพวกเขาไม่มีความสามารถพอที่จะรับมือเจี้ยนเฉินได้
ภายใต้กระบี่ที่รวดเร็วของเจี้ยนเฉิน คนอีกสองคนก็ตายไปอย่างรวดเร็ว จากนั้น ในเวลาเพียงชั่วอึดใจ คนอีกแปดคนก็ตายไปด้วยกระบี่ของเขา
การต่อสู้ดำเนินไปอีก 5 อึดใจก่อนที่กลุ่มของคนร้อยคนจะเหลือเพียงครึ่งจากจำนวนเดิม
ชายที่มีแผลเป็นบนหน้ามองไปที่เจี้ยนเฉินที่ฆ่าล้างกลุ่มของเขาด้วยท่าทางมึนงง ในเวลาไม่กี่สิบวินาที เจี้ยนเฉินฆ่าคนไปถึง 50 คนด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ สิ่งที่ชายมีแผลเป็นกลัวคือความเร็วและความมีประสิทธิภาพของเจี้ยนเฉินในการฆ่าคนเหล่านั้น
เจี้ยนเฉินพุ่งไปที่คู่ต่อสู้คนต่อไปอย่างพลิ้วไหวเหมือนสายน้ำ ในการเคลื่อนไหวแต่ละครั้งของเขาก็จะมีคนตายด้วยกระบี่ของเขาพร้อมกับเลือดที่กระจายลอยไปในอากาศ พื้นเริ่มนองไปด้วยเลือดจากเหยื่อของเจี้ยนเฉิน
การฆ่าฟันอย่างไร้ปราณีดำเนินต่อไป ในขณะที่ทหารรับจ้างโจวร้องตะโกนสู้อย่างต่อเนื่อง แต่น่าประหลาดใจที่ไม่มีใครสักคนเลยที่ส่งเสียงออกมาด้วยความเจ็บปวดหลังจากประมือกับเจี้ยนเฉิน เพราะว่าเจี้ยนเฉินตัดลำคอของพวกเขาออกและทำให้พวกเขาพูดไม่ได้อีก บางคนไม่รู้สึกเจ็บปวดในตอนที่เขาตายด้วยซ้ำ
หลังจากที่ผ่านไปอีก 10 อึดใจ เจี้ยนเฉินก็หยุดการสังหารหมู่อยู่ฝ่ายเดียวในที่สุด ในตอนนี้เอง ทั่วทั้งลานบ้านเต็มไปด้วยศพของทหารรับจ้างโจว มีคนเป็นร้อยในตอนแรก แต่หลังจากที่เจี้ยนเฉินฆ่าพวกเขาไป ศพของพวกเขาก็กองเป็นร้อยซ้อน ๆ กัน แต่ละร่างมีแผลเดียวที่คอซึ่งมีเลือดไหลออกมาไม่หยุดไปบนพื้น ย้อมให้พื้นเป็นสีแดง กลิ่นคาวเลือดเริ่มคลุ้งไปในอากาศและทำให้ใครก็ตามที่สูดดมมันเข้าไปต้องอาเจียน
ในตอนนี้ มีเพียงชายที่มีแผลเป็นและคนอื่นสิบกว่าคนด้านหลังเขาเท่านั้นที่เหลืออยู่ พวกเขาทั้งหมดมีใบหน้างุนงงเหมือนว่าพวกเขาไม่เชื่อสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าพวกเขา
เคยมีคนเป็นร้อย แต่ในเวลาเพียงสั้น ๆ ทั้งหมดก็ถูกฆ่าโดยเด็กหนุ่มที่อายุไม่เกิน 20 ปี แม้ว่าพวกเขาจะเห็นกับตาในการฆ่าล้างบางที่น่าตกตะลึงนี้ พวกเขาก็ยังคงไม่เชื่อมัน คนทั้งสิบเอ็ดกลัวมากในตอนที่พวกเขายืนอยู่และพวกเขาก็ไม่ปริปากอะไรออกมาเลย
เจี้ยนเฉินจ้องไปที่คนที่เหลือด้วยท่าทางราบเรียบก่อนที่จะก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างไร้ปราณี ร้อยคนแรกที่ถูกฆ่าเป็นเพียงแต่เซียนและเซียนระดับสูง แต่คนที่เหลือพวกนี้เป็นเสาหลักของทหารรับจ้างโจว ที่อยู่ในระดับเซียนผู้เชี่ยวชาญเป็นอย่างน้อย
เจี้ยนเฉินไม่ปล่อยเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ ร่างของเขาเคลื่อนไหว ในขณะที่เขาบินไปยังคนสิบกว่าคนที่เหลือ กระบี่วายุโปรยของเขากวาดเป็นมุมสีเงินและแทงไปที่คอของชายสองคนอย่างไม่ยากเย็น และสังหารพวกเขาไปอย่างง่ายดาย
ในตอนนี้นั้น เจี้ยนเฉินได้ตัดผ่านเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษแล้ว เซียนผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้ก็ไม่ต่างอะไรจากมดปลวกในสายตาของเขา แม้แต่เซียนผู้เชี่ยวชาญก็หนีไม่รอดจากกระบี่ของเขา
เจี้ยนเฉินไม่คิดที่จะปล่อยให้ทหารรับจ้างโจวหนีรอดไปได้แม้แต่คนเดียว หลังจากที่ฆ่าเซียนผู้เชี่ยวชาญไปสองคนอย่างรวดเร็ว กระบี่วายุโปรยของเจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนไปเป็นภาพพร่ามัวสีเงินอีกครั้ง และล้อมคนที่เหลือเอาไว้ด้วยปราณกระบี่ของเขา
ฉึก ! ฉึก ! ฉึก !
กระบี่วายุโปรยแทงลงมาอีก 3 ครั้งและทันใดนั้นเอง เซียนผู้เชี่ยวชาญก็ถูกแทงไปที่คอ
จนกระทั่งถึงตอนนี้ เซียนผู้เชี่ยวชาญที่เหลืออีกไม่กี่คนก็นิ่งไป แต่ละคนมีท่าทางกลัวอย่างน่าสังเวชและพวกเขาเคลื่อนไหวเพื่อที่จะหลบเจี้ยนเฉินเพื่อพยายามที่จะล่อความสนใจของเขาไป
“หยุด หยุด ! ถ้ามีอะไรที่เจ้าอยากจะบอก บอกมาเลยเร็วเข้า ! ” ชายที่มีแผลเป็นร้องออกไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความคลั่งในขณะที่เขาหลบไปข้าง ๆ ในตอนนี้ท่าทางของเขาไม่ได้ตกตะลึงแล้ว แต่แทนที่ด้วยความกลัวและความสิ้นหวัง
เจี้ยนเฉินหยุดการฆ่าล้างบางสักครู่ก่อนที่จะจ้องไปที่เซียนผู้เชี่ยวชาญบางคน “พูดมาถ้างั้น หัวหน้าของพวกเจ้าอยู่ที่ไหน ? ” ในโรงเตี๊ยม เจี้ยนเฉินรู้แล้วว่าหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างโจวเป็นจอมยุทธที่เป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ ภายในกลุ่มคนพวกนี้ เขารู้ว่าไม่มีใครสักคนที่อยู่ในระดับนี้ ด้วยสถานการณ์แบบนี้ นั่นหมายความได้อย่างเดียวว่าหัวหน้าไม่อยู่ที่นี่ นี่ยังไม่พอเพราะเขาต้องการที่จะฆ่าหัวหน้า
ชายที่มีแผลเป็นถอนหายใจยาวออกมา ในขณะที่เขาพยายามจะสงบใจลง เขาจ้องไปที่เจี้ยนเฉินและพูดออกมาเสียงสั่น “น้องชาย ข้าไม่รู้ว่าหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างโจวของพวกเราไปหาเรื่องอะไรเจ้าจนถึงขนาดที่เจ้าต้องการจะกำจัดพวกเราให้สิ้นซาก” เปรียบเทียบกับก่อนหน้านี้ ท่าทีของชายที่มีแผลเป็นก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
สายตาเย็นชาของเจี้ยนเฉินยิ่งมืดมนกว่าเดิมในขณะที่เขาก้าวออกไปหาชายที่มีแผลเป็น แต่ละก้าวที่เจี้ยนเฉินก้าวไปยิ่งทำให้ชายคนนั้นยิ่งกังวลก่อนที่เจี้ยนเฉินจะพูดออกมา “ข้าจะถามเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย หัวหน้าของพวกเจ้าอยู่ที่ไหน ? ” เจี้ยนเฉินไม่สนใจกับคำถามอื่น ๆ
เมื่อเห็นว่าเจี้ยนเฉินกำลังเข้ามาใกล้เขา ชายคนนั้นก็ถอยกลับไปหลายก้าวอย่างลังเล “หัวหน้าอยู่ที่ไหน ข้าไม่รู้..”
เมื่อได้ยินดังนั้น ตาของเจี้ยนเฉินก็เป็นประกายเย็นชาและไม่สนใจชายที่มีแผลเป็นอีกต่อไป เขาปรากฎตัวขึ้นตรงหน้าชายที่มีแผลเป็นทันที และแทงกระบี่วายุโปรยไปที่คอของชายที่มีแผลเป็น
ใบหน้าของชายคนนั้นตื่นตระหนกทันทีในขณะที่เขาพยายามที่จะถอยกลับไป ทันใดนั้นดาบก็ปรากฎขึ้นในมือของเขาเพราะเขาพยายามที่จะป้องกันกระบี่วายุโปรย อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะได้ทันยกดาบขึ้นมา กระบี่วายุโปรยก็แทงลึกเข้าไปในคอของเขาแล้ว เลือดไหลออกมาจากหลังคอของเขา
เมื่อได้เห็นว่าชายที่มีแผลเป็นยังไม่อาจรอดชีวิตหลังจากรับมือเจี้ยนเฉินได้ ใบหน้าของเซียนผู้เชี่ยวชาญที่เหลือก็ซีดไปด้วยความกลัวในพลังที่เจี้ยนเฉินแสดงออกมา
“หนี! ตามหาหัวหน้า เขาเป็นคนเดียวที่จะแก้แค้นให้พวกเราได้ ! ” หนึ่งในเซียนผู้เชี่ยวชาญร้องออกมาด้วยความกลัวในขณะที่เขาวิ่งไปที่ประตู
“ใช่ ตามหาหัวหน้าเร็วเข้า ! “
เซียนผู้เชี่ยวชาญคนอื่นก็ได้สติ พวกเขาไม่ลังเลใจและทิ้งคนอื่นไว้เพื่อพยายามที่จะหนี
เจี้ยนเฉินดึงกระบี่วายุโปรยที่เต็มไปด้วยเลือดออกมาช้า ๆ จากคอของชายที่มีแผลเป็นที่ตายแล้ว เขามองไปที่เซียนผู้เชี่ยวชาญที่กำลังหนี เขาเหยียดยิ้มออกมาก่อนที่จะตามพวกนั้นออกไป
ไม่นานหลังจากที่เจี้ยนเฉินออกไป กลุ่มคนที่ตามเจี้ยนเฉินมาจากโรงเตี้ยมจู่ ๆ ก็ปรากฎขึ้นที่สำนักงานใหญ่ของทหารรับจ้างโจว
อย่างไรก็ตาม ในตอนที่กลุ่มนี้เห็นถาพที่น่ากลัวที่อยู่ด้านในบานประตูที่พัง ใบหน้าของพวกเขาทั้งหมดก็ตื่นตระหนกเหมือนว่าพวกเขาไม่เชื่อในสิ่งที่พวกเขากำลังเห็น
จากเวลาที่เจี้ยนเฉินใช้ตั้งแต่เข้าไปที่สำนักงานใหญ่ รวมกันไม่เกิด 10 อึดใจเท่านั้น ในเวลาสั้น ๆ เพียงเท่านี้ สำนักงานใหญ่ก็เต็มไปด้วยศพกว่าร้อยศพ ภาพนี้ทำให้ทุกคนตกตะลึง