บทที่ 43 ไดแอนนาไม่เคยกลัวการท้าทาย
“นี่จบแล้วเหรอ?”
ไดแอนนามองดาร์กที่เดินกลับมาช้า ๆ กะพริบตาและรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
เริ่มการแข่งขันสี่คู่พร้อมกัน คนอื่นยังคงประลองกันอยู่ แต่เขากลับสู้เสร็จแล้ว
| ๑ °ｪ° ๑)ﾉ
ไดแอนนาอยากจะบอกดาร์กเรื่องหนึ่งมาตลอด
อันที่จริง เธอไม่ได้คาดหวังกับดาร์กไว้สูงในเรื่องการประลอง เพราะอีบุยดูไม่เหมือนสปิริตที่สามารถต่อสู้ได้เลย มันไม่เหมือนหมีขาวที่ดุร้ายของเธอเลย!
‘แต่การประลองสามารถต่อสู้แบบนี้ได้เหรอ?’
ปราศจากการปะทะกันระหว่างสปิริต เขาอาศัยความไวในการอัญเชิญที่เร็วกว่าเพื่อโจมตีพลังชีวิตของคู่ต่อสู้ ก่อนที่อีกฝ่ายจะเรียกสปิริตออกมาได้เสียอีก!
การหยุดชะงักในนาทีสุดท้ายน่าจะเป็นความเมตตาของดาร์ก
เพราะนี่คือการประลองครั้งแรกในชีวิตของเด็กคนนั้น หากเธอแพ้ก่อนที่จะได้อัญเชิญสปิริตออกมา มันคงจะกลายเป็นเงามืดในใจไปตลอดชีวิตอย่างแน่นอน
…
แน่นอนว่าไดแอนนาไม่ได้ดูเกมนี้คนเดียว
ทั้งเอ็มม่าและเวอร์เธอร์ต่างเบนความสนใจมาที่ฝั่งนี้ทันทีเมื่อดาร์กเดินออกจากเวที
แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าการประลองครั้งนี้จะจบลงแบบนี้!
เอ็มม่าวัดความเร็วในการอัญเชิญของเขาอย่างระมัดระวังและใบหน้าของเธอก็ซีดทันที
ดาร์กทำได้เร็วเกินไป!
ใช้เวลาเพียงแปดวินาทีในการร่ายคาถาอัญเชิญ นี่มันเกินระดับของนักเรียนปีหนึ่งไปโดยสิ้นเชิง!
เดิมทีเธอคิดว่าการที่ตัวเองอัญเชิญสำเร็จในเวลาสิบสองวินาทีนั้นเร็วพอแล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะยังช้าเกินไป!
มันไม่ใช่สิ่งที่สามารถแก้ไขได้ด้วยช่องว่างระหว่างความแข็งแกร่งและความอ่อนแอของสปิริต
แต่มันขึ้นอยู่กับระดับทักษะเวทมนตร์ล้วน ๆ
ในทางกลับกัน สีหน้าของเวอร์เธอร์ก็ไม่ได้ดีมากนัก
เขาต้องการชนะการแข่งขันครั้งนี้
แต่ถ้าเป็นเกมที่เขาแพ้ก่อนจะเรียกสปิริตออกมาได้ แล้วเขาจะชนะได้อย่างไร?
‘เวลาร่ายคาถาอัญเชิญของฉันคือเท่าไหร่นะ?’
เวอร์เธอร์รู้ทันทีว่าเขาไม่ได้ตรวจสอบระยะเวลาร่ายเลย!
…
“คู่ต่อไป หมายเลขที่หนึ่ง หมายเลขที่สิบสาม”
ศาสตราจารย์โจนส์สุ่มแผ่นหมายเลขของคู่ที่ห้าโดยตรง
โรเบิร์ตตกใจ “ตานายล่ะ เวอร์เธอร์!”
เวอร์เธอร์พยักหน้า จากนั้นคว้าแผ่นหมายเลขแล้วเดินไปที่สนามที่สามอย่างช้า ๆ
คู่ต่อสู้ของเขาเป็นนักเรียนจากบ้านคนเขลาซึ่งเขาไม่คุ้นหน้า
นักเรียนคนนั้นดูจริงใจ
แต่เมื่อทั้งสองฝ่ายเข้าสู่สนามประลอง จู่ ๆ นักเรียนของบ้านคนเขลาก็ลดเสียงลงแล้วพูดว่า “นายคือลูกชายของวีรบุรุษจริง ๆ เหรอ?”
เวอร์เธอร์มึนงง ไม่เข้าใจว่าทำไมคนคนนี้ถึงถามคำถามนี้
ระหว่างการต่อสู้ ทั้งสองใช้คาถาอัญเชิญเกือบพร้อมกัน!
เวอร์เธอร์เรียกกวางตัวนั้นออกมาเร็วกว่าอย่างน้อยสองวินาที แต่เมื่อกวางตัวนั้นร่อนลง เร่งความเร็ว และพุ่งเข้าไปในพื้นที่อัญเชิญของคู่ต่อสู้ นักเรียนจากบ้านคนเขลาก็ร่ายคาถาอัญเชิญของเขาเสร็จด้วยเช่นกัน
กระทิงดำที่มีชั้นผิวหินบนหน้าผากก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหน้าของลูกบอลเวทมนตร์ และหยุดกวางของเวอร์เธอร์ไว้!
อย่างไรก็ตาม กวางตัวผู้ยังคงวิ่งต่อไปโดยไม่ลังเล มันพุ่งชนกระทิงดำโดยอาศัยการเสริมพลังที่มาจากการเร่งความเร็ว!
เวอร์เธอร์ฉวยโอกาสและเอาชนะกระทิงผิวหยาบได้ในที่สุด
…
หลังจากนั้น ไดแอนนา โรส เอ็มม่า และโรเบิร์ตก็เริ่มประลองกัน
ไดแอนนาชนะอย่างไม่ต้องสงสัย [สัตว์อสูรมายา: หมีขั้วโลก] ของเธอเอาชนะ [สัตว์อสูรมายา: กระต่ายยูนิคอร์น] ของคู่ต่อสู้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียว
ในอีกเกมหนึ่ง โรสแพ้การประลอง…
และโดยไม่คาดคิด นากของเอ็มม่าก็ชนะไปได้อย่างหวุดหวิด
เดิมทีเอ็มม่าต้องการใช้ความเร็วในการอัญเชิญสิบสองวินาทีเพื่อพยายามสร้างสถานการณ์แบบเดียวกับดาร์ก
แต่คู่ต่อสู้ของเธอคือนักเรียนชั้นยอดของบ้านนักปราชญ์ แม้ว่าอีกฝ่ายจะช้ากว่าเธอเล็กน้อย แต่ก็ยังอัญเชิญสำเร็จภายในสิบสี่วินาที
นากของเอ็มม่าเป็น [สัตว์อสูรมายา] มาตรฐานที่มีพลังเวทมนตร์ พลังโจมตี และพลังป้องกันเพียงหนึ่งร้อยหน่วยเท่านั้น หากต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้โดยตรงก็นับว่าเสียเปรียบเต็มประตู ทว่าในที่สุดมันก็หาโอกาสพ่นน้ำหนึ่งคำใส่หน้าสปิริตของคู่ต่อสู้ พลิกความพ่ายแพ้ให้เป็นชัยชนะได้!
ส่วนโรเบิร์ต…
เขาโชคดีได้เจอกับนักเรียนจากบ้านคนเขลา
ทั้งคู่ใช้เวลามากกว่าสิบหกวินาทีในการอัญเชิญสปิริตออกมา
โรเบิร์ตอัญเชิญ [สัตว์อสูรมายา: ปราสาท] เหนือลูกบอลเวทมนตร์โดยตรง และตัวหมากรุกปราสาทที่แข็งนอกกลวงในก็ครอบลูกบอลเวทมนตร์ขนาดเล็กไว้ได้อย่างสมบูรณ์ กลายเป็นป้อมปราการที่แข็งแกร่งไร้การสั่นคลอน!
เกมนี้ลากยาวไปจนจบรอบแรก
ภายใต้สีหน้าที่สับสนของเหล่านักเรียน ศาสตราจารย์โจนส์ประกาศอย่างไม่เต็มใจให้ทั้งสองฝ่ายสามารถเข้าสู่รอบต่อไปได้
ดังนั้นในรอบแรกจึงมีนักเรียนทั้งหมดสี่สิบคนผ่านที่เข้ารอบต่อไป
…
การแข่งขันรอบที่สองเริ่มขึ้นทันที
ดาร์กยังคงเป็นคนแรก
คู่ต่อสู้ของเขาเป็นนักเรียนจากบ้านขุนนาง
เดิมทีนักเรียนคนนี้คุยโม้กับเพื่อนไว้
สัตว์อสูรมายาของเขาคือ ไดโนเสาร์ ประเภทมังกรตัวเล็ก ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความได้เปรียบด้านพลังอย่างท่วมท้นในรอบการประลองครั้งล่าสุด!
จากบรรดาคู่ต่อสู้ทั้งหมด มีเพียงหมีขั้วโลกของไดแอนนาเท่านั้นที่สามารถเทียบกับเขาได้
ดังนั้นจึงเข้าใจได้ว่าทำไมเขาจึงดูภูมิใจมาก
แต่ในชีวิตจริง การมีพลังที่แข็งแกร่งไม่ได้หมายความว่าจะชนะเสมอไป เพราะในโลกนี้ย่อมมีคนที่แข็งแกร่งกว่าเสมอ
โดรอนเข้าสู่สนามประลองด้วยใบหน้าซีดเซียว
เมื่อเด็กชายเข้ามาใกล้ดาร์ก จู่ ๆ เขาก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้นมา และถามด้วยใบหน้าเขินอาย “เดม่อน ขอฉันอัญเชิญสัตว์อสูรมายาก่อนได้ไหม?”
ดาร์กมองอย่างเฉยเมย “นายคิดอะไรอยู่?”
โดรอนหัวเราะแห้ง ๆ และเดินไปบนเส้นทางแห่งความล้มเหลว
…
“เหอะ! เหอะ! เหอะ!”
โดรอนซึ่งพ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำและทุบอ่างล้างหน้าทันที
“บัดซบ! แค่เร็วกว่านิดหน่อย! มีอะไรให้น่าภูมิใจกัน?”
“เขาต้องเรียนอัญเชิญก่อนเข้าสถาบันแน่ ๆ!”
“ไม่งั้น เขาคิดเหรอว่าจะเอาชนะฉันได้ ฮะ!”
“อย่าให้ฉันตามทันนะ!”
…
หลังจากสาปแช่งและร้องไห้อยู่ครู่หนึ่ง เด็กชายก็ออกมาจากห้องน้ำอย่างสง่างามและผ่าเผย
โดรอนเดินออกมาพร้อมกับตาที่แดงด้วยเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ทันได้เห็นไดแอนนาคู่ต่อสู้เพียงคนเดียวในใจของเขา กำลังประลองกับโรเบิร์ตแห่งบ้านอัศวิน!
ตระกูลโดรอนเป็นคู่ปรับตลอดกาลกับตระกูลเกรทเบเยอร์ในอาณาจักรแห่งนี้ แต่ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองตระกูลก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น
เขาและไดแอนนาเคยพบกันระหว่างการเยี่ยมเยียนตระกูลเมื่อนานมาแล้ว
แต่ไดแอนนาผู้ไร้หัวใจกลับจำเขาไม่ได้เลย
เรื่องนี้ทำให้โดรอนรู้สึกไม่พอใจเป็นเวลานาน
สำหรับเขา โรเบิร์ต คู่ต่อสู้ของเธอเป็นเพียง ‘ผู้ติดตาม’ ของบุตรแห่งวีรบุรุษ และยังเป็นแค่ลูกน้องที่น่ารังเกียจ
แต่เป็นเพียงเพราะว่า [สัตว์อสูรมายา: ปราสาท] ของโรเบิร์ตนั้นโดดเด่นจริง ๆ เขาจึงอดไม่ได้ที่จะระแวดระวังอีกฝ่าย
“โดรอน นายโอเคไหม?”
“อืม ฉันเพิ่งไปเข้าห้องน้ำมา”
โดรอนยิ้มอย่างไร้ที่ติ และถามเพื่อนนักเรียนของเขาว่า “เป็นอย่างไรบ้าง หมีแห่งราชอาณาจักรไม่น่าทำให้เราผิดหวังใช่ไหม?”
นักเรียนอ้วนตัวเล็กกอดอกแล้วพูดอย่างภาคภูมิว่า “ดูเอาเองเถอะ”
โดรอนหันไปมอง
“โฮก!”
จู่ ๆ หมีขั้วโลกของไดแอนนาก็คำราม จากนั้นก็สอดนิ้วของมันเข้าไปในช่องว่างระหว่างปราสาทกับพื้นดิน และยกปราสาทหนักขึ้นทันที!