เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ อู๋ชิงหร่านหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาและส่งข้อความถึงพนักงานที่เธอแอบจ้างมา ในดวงตาของเธอแสงแห่งความมืดดำส่องในดวงตาของเธอ
คราวนี้ ซูฉิงไม่รอดแน่！
หลังจากถ่ายทำฉากนี้แล้ว อู๋ชิงหร่านก็ก้าวไปข้างหน้าและทักทายซูฉิงอย่างอบอุ่น
“คุณซู การแสดงที่คุณแสดงกับเฉินจุนเหยียนเมื่อครู่นี้แสดงได้ดีมาก คุณช่วยสอนการแสดงให้ฉันหน่อยได้ไหม?”
อู๋ชิงหร่านกล่าวด้วยความจริงใจว่า “แม้ว่าจุนเหยียนกล่าวว่าบทบาทของฉันไม่จำเป็นต้องมีทักษะการแสดง แต่ฉันก็ยังต้องการเรียนรู้และพัฒนาให้ดีขึ้นค่ะ”
ซูฉิงหรี่ตามองอู๋ชิงหร่านให้ลึกลงไป
ผู้หญิงคนนี้ที่ก่อกวนเธอหลายครั้งถึงกับแอบทำร้ายเธอ และตอนนี้เธอแสร้งทำเป็นไม่เป็นอะไรเกิดขึ้นต แล้วมาตีซี้เธอ?
ทำดีหวังผล
ฉันไม่รู้ว่าอู๋ชิงหร่านกำลังทำเรื่องบ้าๆอะไรอีก?
“ไม่มีปัญหา” ซูฉิงตอบอย่างเห็นด้วย
เธออยากจะเห็นว่าอู่ชิงหร่านจะมาไม้ไหนอีก
ในเพิงสำหรับผักผ่อน ซูฉิงก็สอนการแสดงให้แก่อู๋ชิงหร่าน เธอก็ฟังอย่างตั้งใจ
เจียงเสว่ยี๋เดินผ่านมา ก็หยุดและพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า “คุณซู คุณยังสามารถสอนการแสดงได้ด้วยเหรอ?”
ซูฉิงเป็นเพียงคนธรรมดาที่ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับการแสดง แต่การสอนอู๋ชิงหร่านเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นเรื่องน่าขัน!
ชูฉิงลืมตาเหลือบมองเจียงเสว่ยี๋เบา ๆ และขมวดคิ้วเล็กน้อย
คนอย่างเจียงเสว่ยี๋ที่ไม่รู้ว่าจะจัดการกับอารมณ์ของคนเอง ไม่นานจะต้องทนทุกข์เข้าสักวัน
ในตอนนั้นเอง อู่กังยี่เข้ามาและถามอย่างสุภาพว่า “คุณซู คุณสว่ยี๋ พร้อมหรือยัง? ต้องถ่ายฉากต่อไปแล้ว”
ซูฉิงพยักหน้า “ไม่มีปัญหา เริ่มได้เลยค่ะ!”
ฉากนี้เป็นฉากคู่ต่อสู้ระหว่างซูฉิงและเจียงเสว่ยี๋
พระมเหสีรู้ว่านางสนมหลิงเฟยกำลังตั้งครรภ์และพบว่าเด็กในครรภ์ของนางสนมหลิงเฟยไม่ใช่ของจักรพรรดิ แต่เป็นลูกของรักครั้งแรกของนางสนมหลิงเฟย นางสนมหลิงจึงถูกนำตัวไปที่พระราชวังชูซิ่วเพื่อสอบปากคำอย่างลับๆ
ระหว่างการทะเลาะวิวาทระหว่างนางสนมหลิงและพระมเหสี พระมเหสีพลาดฟันนางสนมหลิง
“สัตว์ร้ายในท้องของแกต้องถูกฉันฆ่า และฉันจะไม่มีวันปล่อยให้แกให้กำเนิดสัตว์ร้ายนี้!” เจียงเสว่ยี๋แสดงความโกรธของเธออย่างดีและตะโกนใส่ซูฉิง
ซูฉิงมองดูเธอด้วยความกลัวขณะกุมท้องของเธอเอาไว้ และพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “ไม่มีทาง ต่อให้ฉันจะตาย ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณทำลูกในท้องของฉัน!”
“งั้นก็ไปลงนรกซะ!” พระมเหสีที่เล่นโดยเจียงเสว่ยี๋เดินไปทางซูฉิงทีละก้าว ทันใดนั้นก็ดึงกริชที่ด้านข้างออกมาแล้วแทงไปที่ซูฉิง
จิตใจของเจียงเสว่ยี๋เต็มไปด้วยความหึงหวงที่มีต่อซูฉิง
ในขณะนี้ เธอใช้กำลังทั้งหมดของเธอ ถือมีดคมอยู่ในมือ แทงเข้าไปที่ซูฉิงอย่างแรง
แต่กลับกลายเป็นว่า มันเป็นแค่มีดพก แม้ว่าเธอจะพยายามให้หนักขึ้น ซูฉิงก็ไม่เป็นไร
เธอก็แค่ระบายเท่านั้น
มีดคมแทงเธอด้วยความตั้งใจอย่างเยือกเย็น และดวงตาของซูฉิงก็เย็นชา
มีดผิดเล่ม!
ซูฉิงรีบหันตัวหนีเธอ
นางสนมหลิง รับบทโดยซูฉิง ที่ขี้อายไม่กล้าหนี
แต่ว่า เธอกับหนี
ซึ่งแตกต่างจากเนื้อเรื่อง เจียงเสว่ยี๋ปรากฏตัวทันทีด้วยความไม่พอใจต่อซูฉิง และถามว่า “คุณซู ทำไมคุณไม่เล่นตามบท?”
“ถ้าฉันเล่นตามบท ฉันเกรงว่าฉันจะตายเพราะมีดของคุณ” ซูฉิงก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว ดวงตาของเธอหรี่ลง
เจียงเสว่ยี๋ขมวดคิ้ว “คุณหมายความว่าอย่างไร”
ทีมงานคนอื่นไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น และจ้องไปที่ซูฉิงอย่างสับสน
ซูฉิงไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ ชี้ไปที่มีดในมือของเจียงเสว่ยี๋และพูดอย่างเย็นชาว่า “เพราะมีดนี้เป็นของจริง!”
“อะไรนะ？”
ทุกคนในที่นี้ต่างมองซูฉิงด้วยความตกใจ
มีดจริงๆน่ะหรือ?
มันจะเป็นไปได้อย่างไร？
อุปกรณ์ในการถ่ายทำควรเป็นเพียงมีดพร็อพประกอบฉาก
“มีดจริงเหรอ!” เจียงเสว่ยี๋มองลงไปที่มีดในมือของเธออย่างไม่เชื่อ
ซูฉิงบพยักหน้า “ใช่แล้ว”
เธอพูดพร้อมชี้ไปที่แขนของเธอ
แม้ว่าเมื่อครู่นี้เธอจะตอบสนองอย่างรวดเร็วเพื่อหลบหนี แต่ใบมีดยังคงฟันเข้าที่แขนของเธอ
ในตอนนี้เลือดก็ค่อยๆไหลออกมา…
“พระเจ้า คุณซูได้รับบาดเจ็บ!”
“เป็นแบบนี้ได้ยังไง？”
“เห็นได้ชัดว่ามันเป็นมีดพร็อพ จู่ๆ มันจะกลายเป็นมีดจริงได้อย่างไร!”
คนรอบข้างก็คุยกัน
“ซูฉิงเธอเป็นอะไรไหม โอเคไหม?” เฉินจุนเหยียนที่กำลังแต่งหน้าอยู่หลังฉากเพื่อเตรียมตัวสำหรับการถ่ายทำครั้งต่อไป ได้ยินว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับซูฉิงดังนั้นเขาจึงวิ่งไปถามด้วยความเป็นห่วง
ซูฉิงส่ายหัว “ไม่เป็นไร แค่บาดเจ็บเล็กน้อย”
โชคดีที่เธอหลบทัน แผลเลยไม่ลึกมาก
“เจียงเสว่ยี๋ เกิดอะไรขึ้น!” เฉินจุนเหยียนมองตรงไปที่เจียงเสว่ยี๋ด้วยดวงตาที่คมกริบ
เจียงเสว่ยี๋ตกใจกับสายตาแบบนั้น มือของเธอก็คลายออก และมีดก็ตกลงไปที่พื้น
ขณะที่เฉินจุนเหยียนกำลังจะขึ้นไปหยิบมีด ซูฉิงหยุดเขาและพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “อย่า มีดนี้เป็นหลักฐาน”
เฉินจุนเหยียนพยักหน้าอย่างเข้าใจ
ซูฉิงมองไปรอบๆ และพูดช้าๆ “ทุกคนต่างเห็นแล้วนะคะ นี่ควรจะเป็นมีดพร็อพ แต่ตอนนี้มันกับเป็นมีดจริงแล้ว
เห็นได้ชัดว่ามีดถูกสับเปลี่ยน และมีใครบางคนจงใจทำร้ายฉัน และคนนี้ก็คงจะอยู่ที่นี่ในตอนนี้ ”
ทันทีที่คำพูดของซูฉิงลง ทุกคนก็มองหน้ากันอย่างตกตะลึง จากนั้นทุกคนก็หันความสนใจไปที่เจียงเสว่ยี๋
ท้ายที่สุด มีดเล่มนี้ถูกใช้โดยเจียงเสว่ยี๋และเมื่อครู่นี้เธอก็เกือบจะแทงซูฉิง
เจียงเสว่ยี๋ตกตะลึง และเธอก็รีบพูดว่า “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉันนะ และฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ มีดพร็อพก็กลายเป็นมีดจริง!”
“ทำไมจะเกี่ยวกับคุณ คุณเกือบจะแทงคุณซูแล้วนะ!” อู๋ชิงหร่านที่มองจากด้านข้าง จู่ๆ ก็ก้าวไปข้างหน้าและชี้ไปที่เจียงเสว่ยี๋
อู๋ชิงหร่านรู้ดีว่าฉากนี้กำลังถ่ายทำอะไรอยู่ ดังนั้นจึงเปลี่ยนมีดพร็อพ แล้ววางแผนที่จะใช้เจียงเสว่ยี๋แทงซูฉิงให้ตาย จากนั้นก็โยนความผิดให้เจียงเสว่ยี๋
ทุกอย่างถูกวางแผนไว้อย่างสมบูรณ์แบบ แผนที่จะทำร้ายซูฉิงก่อนหน้านี้ไม่สำเร็จตามที่คาดไว้ เธอคิดว่าในครั้งนี้มันคงจะประสบความสำเร็จ
แต่ตอนนี้ ซูฉิงกับหลบหนีไปได้!
อู๋ชิงหร่านหึงมาก ซูฉิงตายยากเกินไป ดังนั้นเธอจึงไม่ตายสักที!
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากไม่ตาย เรื่องนี้จึงต้องหาใครสักคนมารับผิดแทน
และเจียงเสว่ยี๋ก็เป็นคนที่รับโทษนั้น
เจียงเสว่ยี๋ได้ยินคำพูดของอู๋ชิงหร่านและพูดอย่างโกรธเคือง “อู๋ชิงหร่าน คุณหมายความว่าอะไร คุณจะปรักปรำฉันใช่ไหม?”
“ปรักปรำคุณเหรอ?” อู๋ชิงหร่านยิ้มและหันไปมองซูฉิง “คุณซู เราทุกคนเห็นแล้วว่าเจียงเสว่ยี๋จงใจทำร้ายคุณด้วยมีด ทำไมคุณไม่โทรหาตำรวจและให้ตำรวจจับตัวเธอไปสถานีตำรวจล่ะ?”
“จริงเหรอ คุณแน่ใจเหรอว่าเจียงเสว่ยี๋เป็นคนทำ?” รอยยิ้มประชดประชันปรากฏขึ้นที่มุมริมฝีปากของซูฉิงอย่างช้าๆ
อู๋ชิงหร่านตกตะลึงครู่หนึ่ง ซูฉิงพูดแบบนั้นหมายความว่าอย่างไร
และเจียงเสว่ยี๋ก็ดึงซูฉิงอย่างรวดเร็ว “คุณซู คุณเชื่อฉันนะ ไม่ใช่ฉันจริงๆ!”