มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 133
เจอรัลด์รู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาเต้นรัวเมื่อเขาได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือนั้น
เขาเร่งรีบวิ่งไปที่นั่น
คูน้ำค่อนข้างเปลี่ยวเนื่องจากว่าไม่มีสวนสาธารณะหรือสิ่งอื่นใดอยู่ใกล้แถวนั้น
ผู้หญิงคนนั้นกำลังร้องไห้และเธอก็เปียกโชกตั้งแค่หัวจรดเท้า
เมื่อเธอเห็นเจอรัลด์ เธอก็แทบทรุดลงไปคุกเข่า “เร็วเข้า! เร็วเข้า! เร็ว! โปรดช่วยชีวิตลูกสาวของฉันด้วย!”
ผู้หญิงคนนั้นสวยและเห็นได้ว่าสวมใส่เครื่องประดับอย่างดีมากมายบนตัว ดูเหมือนราวกับว่าเธอค่อนข้างจะมีฐานะ
เธอรีบชี้ไปที่แม่น้ำและเจอรัลด์ก็เห็นเด็กหญิงคนหนึ่งกำลังดิ้นอยู่ในน้ำ
เห็นได้ชัดว่าลูกสาวของเธอสะดุดตกลงไปในน้ำ ผู้หญิงคนนั้นพยายามที่จะช่วยชีวิตลูกสาวของเธอ แต่เธอก็ทำได้เพียงแค่ร้องขอความช่วยเหลือเนื่องจากว่าเธอว่ายน้ำไม่เป็น
เจอรัลด์มองดูด้วยความหวาดกลัวเนื่องจากร่างกายของเด็กสาวค่อย ๆ หยุดขยับและเริ่มจมลง
เขารู้ว่ามันจะสายเกินไปถ้าเขาไม่ลงมือทำอะไรในตอนนี้
โดยไม่ได้คิดซ้ำ เขาดำลงไปในแม่น้ำด้วยการเร่งความเร็ว
ครอบครัวของเจอรัลด์เคยอาศัยอยู่ในหมู่บ้านในเมืองเล็ก ๆ ที่นั่นมีแม่น้ำแห่งหนึ่งอยู่ข้างหมู่บ้านและเจอรัลด์เรียนรู้วิธีที่จะว่ายน้ำตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก
โชคดี น้ำในคูน้ำแห่งนี้ไม่ได้ลึกมากเกินไป
ด้วยความรู้สึกขอบคุณ เด็กสาวรู้ทักษะการว่ายน้ำขั้นพื้นฐานซึ่งทำให้เจอรัลด์ช่วยชีวิตเด็กสาวง่ายขึ้น แต่ประสบการณ์ที่เธอได้ฝ่าฟันผ่านพ้นมานั้นน่าหวาดหวั่น แม้ว่าจะไม่มีเหตุการณ์ร้ายแรงใด ๆ เกิดขึ้นก็ตาม
หลังจากเขาอุ้มเด็กสาวขึ้นมา เด็กคนนั้นสำลักเล็กน้อยและใบหน้าของเธอก็แดงระเรื่อ
แม่ของเด็กสาวกระวนกระวายใจมาก และเธอเอาแตะเบา ๆ ที่หลังของเธออย่างอ่อนโยน เธอยังคงพูดขอบคุณเจอรัลด์เยอะมาก
“โทรเรียก 120 ก่อนเถอะครับ!”
“ใช่ เด็กคนนี้ยังเด็กมากเกินไป โอ้! คุณเป็นแม่แบบไหนกัน? คุณอนุญาตให้ลูกของคุณมาเล่นน้ำด้วยตัวเองได้อย่างไร?”
พลเมืองสองสามคนวิ่งมาที่นี่ทันทีที่พวกเขาได้ยินความโกลาหล
บางคนได้ทำการโทรออกขณะที่หญิงชราหลายคนก็เริ่มวิพากษ์วิจารณ์คุณแม่ยังสาวคนนี้
“อย่ากล่าวหาแม่ของหนู คุณลุง คุณป้าคะ ได้โปรดอย่าดุว่าแม่ของหนูเลย เทสซ่าเป็นคนที่ยืนกรานที่จะมาที่นี่เองเพื่อจะปล่อยเรือแห่งความปรารถนาของหนู เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแม่ของหนูนะคะ!”
ทันทีที่เด็กหญิงได้ยินแม่ของเธอได้รับการกระแนะกระแนะกระแหน เธอก็ร้องปกป้องออกมาขณะที่เธอพยายามจะอธิบายตัวเอง
“ช่างเป็นเด็กที่เชื่อฟังอะไรอย่างนี้!”
“ใช่ เธอเป็นเด็กสาวที่ดีจริง ๆ คุณผู้หญิง คุณต้องดูแลลูกของคุณให้ดีนะ หากชายคนนี้ไม่ได้รีบเร่งมาที่นี่ทันเวลาพอดี ผลที่ตามมาต่าง ๆ คงจะร้ายแรงกันทีเดียว!”
“ชายหนุ่มคนนี้ค่อนข้างน่าทึ่งนะ!”
พลเมืองไม่กี่คนที่กำลังยืนอยู่ด้านข้างมองไปที่เจอรัลด์ที่เปียกโชกไปทั้งตัว ด้วยท่าทางของการชื่นชมบนใบหน้าของพวกเขา
คุณแม่คนนั้นรีบดึงเทสซ่าที่อ่อนแอขึ้นขณะที่เดินอย่างเชื่องช้าไปที่เจอรัลด์
“หนุ่มน้อย ขอบคุณมากนะ คุณชื่ออะไร? คุณอาศัยอยู่ที่ไหนหรือค่ะ?”
เธอถามที่อยู่ของเขาเนื่องจากว่าเธออยากจะขอบคุณเจอรัลด์
มันชัดเจนเกินไปสำหรับเจอรัลด์ที่จะไม่รู้ถึงความตั้งใจของคำถามของเธอ แต่ทั้งหมดที่เขาทำไปก็เพื่อช่วยชีวิตคน ๆ หนึ่ง เจอรัลด์เชื่อว่าคนส่วนใหญ่ก็จะทำแบบเดียวกันเพื่อคน ๆ หนึ่งในสถานการณ์เช่นนี้
เขาทำเพียงแค่โบกมือปฏิเสธมันไป
“ไม่เป็นไรครับ คุณควรจะพาลูกสาวของคุณไปที่โรงพยาบาลโดยด่วนนะครับ!”
เจอรัลด์หันหลังกลับเพื่อละจากไปขณะที่เขาตอบกลับ
“พี่ชายค่ะ หนูจะได้เจอพี่อีกครั้งไหม?”
เทสซ่าที่อ่อนปวกเปียกถามขึ้น
เธอรู้สึกราวกับว่าเธอใกล้จะตายและมันทำให้เธอรู้สึกสั่นสะท้านอย่างมาก
แต่ก็มีเจอรัลด์ ที่กระโดดลงไปช่วยเธอโดยไม่ลังเลใจใด ๆ เลย นี่เป็นเหตุผลเดียวที่ทำไมเธอถึงต้องการจะเจอเขาอีกครั้ง
“ได้สิ!” เจอรัลด์ไม่อยากจะทำให้เด็กหญิงรู้สึกผิดหวัง หลังจากยิ้มให้เธอ เขาก็ไม่ได้สนใจคุณแม่ยังเด็กที่ยังคงเรียกหาเขาและเขาก็จากไปทันที
ยังไงซะนี่อาจจะเป็นหนึ่งในการเผชิญหน้ากันครั้งเดียวก็ได้
เจอรัลด์รีบวิ่งหลับไปที่ข้างถนน
ตอนนี้ เวลาก็ได้ผ่านไปมากกว่ายี่สิบนาทีแล้ว
มีล่าน่าจะซื้อชานมให้เธอเองนานแล้ว
เมื่อเขาไปถึงข้างถนน มีล่าก็ไม่ได้อยู่ที่ไหนในระยะใกล้นี้เลย
หืม?
เธอน่าจะได้ซื้อชานมแล้วหลังจากผ่านมานานขนาดนั้นแล้วหรือเปล่า?
เขารีบนำโทรศัพท์ของเขาออกมาและชำเลืองดู มันเปียกโชกเนื่องจากว่ามันได้ถูกแช่ไว้ในน้ำเป็นเวลานาน และโทรศัพท์ก็ดับไปแล้วอีกด้วยเช่นกัน
เป็นไปได้ไหมว่ามีล่าจะกลับไปที่ร้านรถเพราะเธอไม่สามารถติดต่อเขาทางโทรศัพท์ได้?
เจอรัลด์ไปที่ร้านขายชานมและมองดูไปรอบ ๆ แต่เขาก็ไม่สามารถหาเธอเจอที่นั่นได้
เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องกลับไปที่ร้านรถก่อน แต่ก็พยายามที่จะเปิดเครื่องโทรศัพท์ก่อนหน้านั้น โชคดี มันยังใช้งานได้
วิลสันก็โทรหาเขาทันทีในเวลาเดียวกัน
เขาต้องการบอกเจอรัลด์ว่ารถของเขาถูกซ่อมเรียบร้อยดีแล้ว
การเปลี่ยนส่วนที่เสียหายทั้งหมดยองรถไม่ใช่เรื่องยาก ภายใต้การดูแลอย่างเข้มข้นของช่างเทคนิคที่มีประสบการณ์เพียงไม่กี่คนด้วยเวลาไม่ถึงสี่สิบนาที
“เออจริงสิ คุณวิลสัน หญิงสาวที่มาด้วยกับผมเมื่อครู่ได้กลับไปที่ร้านขายรถหรือเปล่าครับ?”
“อ่า! ไม่นะครับ? เธอไม่ได้กลับมาที่นี่อีกหลักจากที่เธอออกไปกับคุณ มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ คุณคลอฟอร์ด? มีบางอย่างเกิดขึ้นหรือเปล่าครับ? แค่แจ้งให้ผมทราบหากว่ามีอะไรเกิดขึ้น”
“ขอบคุณครับ คุณวิลสัน ไม่ต้องกังวล ทุกอย่างเรียบร้อยดี”
เจอรัลด์รู้สึกงงงวยเล็กน้อยหลังจากวางสาย นี่มันแปลก มีล่าจะไปที่ไหนได้?
มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะกลับบ้าน เธอคงจะไม่กลับบ้านคนเดียวแค่เพราะเธอหาเขาไม่พบ
เธอไม่ได้อยู่ที่ไหนใด ๆ ใกล้กับแถวนี้และเธอก็ไม่ได้อยู่ที่ร้านขายรถเหมือนกัน
เธอไปที่ไหนกัน?