“พี่ห้าว คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”
จ้าวชวนรีบพยุงจ้าวห้าว
ครูโจวที่หน้าบวมชี้เย่เซิ่งเทียนสองพ่อลูก และกล่าวเหมือนคางคกขึ้นวอ “คุณทำให้คุณชายจ้าวโกรธจนเป็นถึงขนาดนี้ ฉันจะคอยดูว่าคุณจะตายอย่างไร?”
ผู้ปกครองที่เหลือต่างรู้สึกยินดีกับความโชคร้ายของคนอื่นและกล่าวว่า “คุณชายจ้าวโกรธมากจนร่วงจากรถเข็น เย่เซิ่งเทียนต้องตายอย่างแน่นอน”
พี่หลานกล่าวด้วยความอาฆาตว่า “พี่ห้าวมาแล้ว พวกคุณรอความตายเถอะ การที่ลูกชายของฉันตีลูกสาวของคุณนั้น ถือเป็นวาสนาของลูกสาวคุณแล้ว อีกสักครู่ ฉันจะให้ลูกชายของฉันตีลูกสาวของคุณต่อหน้าคุณ ดูสิว่าคุณยังกล้ายโสโอหังอีกหรือไม่?”
“หลบไป”
เมื่อได้ยินประโยคนี้ จ้าวห้าวโกรธจนตาแดงก่ำ และมีร่องรอยความโหดเหี้ยมอยู่บนใบหน้า จากนั้นตบไปที่หน้าของจ้าวชวน
คุณรู้หรือไม่ว่าตระกูลจ้าวจ่ายเงินเท่าไรเพื่อให้ได้รับการอภัยจากเย่เซิ่งเทียน?
แม่งฉิบหาย ตอนนี้คุณไปล่วงเกินเขาอีกครั้ง! !
ทำไมคุณถึงไม่ตาย
จ้าวชวนถูกตบจนยืนมึนงงอยู่ที่เดิม
หรือว่าพี่ห้าวตำหนิว่าตนเองว่าไม่สามารถจัดการแม้แต่เย่เซิ่งเทียนได้ ซึ่งเป็นการทำให้ตระกูลจ้าวเสียหน้า?
ถูกต้อง มันต้องเป็นเช่นนั้นแน่นอน
เมื่อคิดถึงตรงนี้นี้ จ้าวชวนชี้ไปที่เย่เซิ่งเทียนและด้วยความยโสโอหังว่า “ไม่เคยเห็นพี่ห้าวโกรธมากขนาดนี้เลย? ยังไม่รีบลงมืออีก กำจัดไอ้โง่นั่นซะ!”
“กำจัดแม่มึงสิ”
จ้าวห้าวโกรธจนมึนงง ชี้ไปที่จ้าวชวนและกล่าวด้วยความโมโหว่า “เด็ก ๆ จัดการไอ้คนโง่คนนี้ แล้วหักแขนขาตามที่มันพูดเอาไว้”
“ห๊ะ? พี่ห้าว คุณเข้าใจผิดหรือเปล่า ผมเป็นน้องชายของคุณน่ะ”
จ้าวชวนรู้สึกตกตะลึง
“เข้าใจผิดแม่มึงสิ คนที่จะจัดการก็คือไอ้คนโง่อย่างแกแหละ!”
จ้าวห้าวรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก ให้บอดี้การ์ดสองคนของตนลงมือเอง
ก่อนที่จ้าวชวนจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง มือและเท้าของเขาก็ถูกบอดี้การ์ดสองคนนั้นตีหัก
“โอ๊ย……”
จ้าวชวนกลิ้งไปมาบนพื้นด้วยความเจ็บปวด เขารู้สึกเหมือนกำลังจะตาย
พี่หลาน ครูโจว และคนอื่น ๆ จ้องภาพทั้งหมดนี้ด้วยความตกตะลึง
เมื่อเห็นผู้หญิงโง่อย่างพี่หลาน จ้าวห้าวโกรธจนพูดไม่ออก “คุณ คุณคุกเข่าลง”
“พี่ ฉัน ฉัน……”
หลานตกใจจนร้องไห้ออกมา และคุกเข่าลงบนพื้นอย่างรวดเร็ว
“อีหมูอ้วน ใครเป็นพี่ชายของคุณ พวกคุณไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลจ้าวของผม ยังกล้ามาแอบอ้างเป็นคนตระกูลจ้าวอีก? อีหมูอ้วน ใครให้ความกล้าคุณ แอบอ้างชื่อเสียงของตระกูลจ้าวมาก่อเรื่อง!”
จ้าวห้าวใช้มือตบหน้าเธอหนึ่งครั้ง แต่ยังไม่หายแค้น จึงถอดรองเท้าแตะแล้วตบไปหน้าพี่หลานหลายครั้ง
พี่หลานถูกตบจนมีรอยรองเท้าไปทั่วหน้า และเดิมใบหน้าที่อ้วนเหมือนหมูนั้น ตอนนี้บวมเหมือนลูกบอล
แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาสองสามีภรรยากลัวมาก ก็คือพวกเขาจะถูกไล่ออกจากตระกูลจ้าว
“พี่ ผมผิดไปแล้ว ผมไม่กล้าทำอีกแล้ว ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย”
“พี่ ผมขอโทษ ผมยอมรับผิด อย่าไล่พวกเราออกไปจากตระกูลเลย”
จ้าวชวนรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก
ทำไมต้องล่วงเกินเย่เซิ่งเทียน?
ทำไมต้องล่วงเกินเขา!
เขามองภรรยาด้วยความเคียดแค้น
อีผู้หญิงหน้าโง่คนนี้!
ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ เรื่องมันคงไม่ถึงขั้นนี้
พี่หลานรู้สึกตกใจกลัวเป็นอย่างมาก ตัวสั่นสะท้าน และไม่กล้าพูดอะไร
เธอตกใจจนมึน
จ้าวชวนต้องฆ่าตนเองอย่างแน่นอน!
แต่ตอนนี้เธอไม่กล้าขยับ และไม่กล้าแม้แต่จะขอความเมตตา
ครูโจวรีบกล่าวประจบว่า “คุณชายจ้าว คุณเข้าใจผิดแล้ว คนที่ก่อเรื่องคือสองคนพ่อลูกนั้น น้องชายและน้องสะใภ้ของคุณเป็นเหยื่อ”
จ้าวห้าวมองเธออย่างเย็นชา “คุณไม่มีจรรยาบรรณครู คุณคู่ควรเป็นครูหรือ? คุณถูกไล่ออกแล้ว และผมจะให้คุณรับผิดทางกฎหมายด้วย”
“ห๊ะ?” ครูโจวตกตะลึงและกล่าวด้วยความตื่นตระหนก “คุณชายจ้าว ฉันเป็นผู้บริสุทธิ์”
“ผู้บริสุทธิ์?”
จ้าวห้าวเหลือบมองรถตำรวจที่กำลังแล่นเข้ามา และกล่าวเยาะเย้ย “คุณอธิบายให้พวกเขาฟังเถอะ”
“คุณชายจ้าว ใครเป็นคนก่อเรื่องทะเลาะวิวาท?”
สารวัตรชีเหวินหัว พาคนเดินเข้ามาถาม
จ้าวห้าวชี้ไปที่จ้าวชวนและกล่าวว่า “สารวัตรชี สามคนนี้ก่อความวุ่นวาย โดยเฉพาะครูโจว ผมสงสัยว่าเธอจะทารุณเด็ก ดังนั้นนำเธอกลับไปสอบสวน”
ขณะนี้ผู้ปกครองที่อยู่รอบ ๆ ดูเหมือนจะเป็นใบ้ ไม่กล้าพูดอะไรสักประโยค พวกเขาตกใจจนหน้าซีดเผือด
“อย่า อย่าจับฉัน อย่าจับฉัน”
ครูโจวตกใจฉี่แตกจนกางเกงเปียก ทรุดลงบนพื้นเหมือนหมูที่ตายไปแล้ว
เธอมองเย่เซิ่งเทียนด้วยความหวาดกลัว
นึกไม่ถึงว่าคุณชายจ้าวจะทำร้ายน้องชายเพื่อเย่เซิ่งเทียน
ทำไมตนเองไม่ดีกับเย่เยว่ซือหน่อย?
ถ้าตนเองดีกับเย่เยว่ซือกว่านี้ ก็จะไม่มีจุดจบเช่นนี้
น่าเสียดายที่มันสายเกินไปที่จะเสียใจ
“ทารุณเด็ก? ผมเกลียดครูที่หน้าเนื้อใจเสือแบบนี้ที่สุด พาไปให้หมด”
ชีเหวินหัวโบกมือ และให้ลูกน้องนำตัวพวกจ้าวชวนทั้งสามคนออกไป
“สารวัตรชี รบกวนคุณแล้ว ถ้ามีเวลาผมจะไปดื่มเหล้ากับคุณ”
หลังจากจ้าวห้าวจัดการเรื่องทั้งหมดแล้ว เขามองเย่เซิ่งเทียนอย่างสั่นเทา และถามตะกุกตะกักว่า “คุณ คุณเย่ คุณพอใจหรือยังครับ?”