เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 133 การนั่งรถไฟครั้งแรกของทิฟฟานี่
พรุ่งนี้ในที่สุดเธอก็จะได้สะสางเรื่องต่าง ๆ กับ ‘คุณสโลน’ ผู้ส่งจดหมาย บางทีหลังจากนั้นเธออาจจะได้นั่งกับมาร์คและรับประทานอาหารร่วมกันอย่างสงบสุขในที่สุด…
หลังอาหารเย็น แอเรียนเดินเล่นรอบ ๆ สวน ก่อนที่เธอจะกลับไปนอนในห้องของเธอ เนื่องจากการตั้งครรภ์ทำให้เธอเหนื่อยง่าย แอเรียนจึงเข้ามาในช่วงเช้าของวันนี้ การนอนหลับของเธอดีขึ้นกว่าเดิมเธอจึงไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามาร์คกลับมาอาบน้ำแล้ว จนกระทั่งเธอตื่นขึ้นมากลางดึกเธอก็รู้ว่ามาร์คนั่งอยู่หน้าหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศสตลอดเวลา
“คุณกลับมาแล้วเหรอ…?” เธอถามด้วยความงุนงง
มาร์คไม่ตอบกลับ แต่เธอไม่สนใจ เธอเพียงต้องการดูแลเรื่องส่วนตัวของเธอให้เร็วที่สุดเพื่อที่เธอจะได้กลับไปที่ผ้าห่มอันอบอุ่นของเธอ
ในขณะที่เธอมุ่งหน้าไปที่ประตูเสียงอันเยือกเย็นของเขาก็ดังขึ้น “ทำไมเอธานถึงให้เงินคุณ”
แอเรียนหยุดอยู่ตรงทางของเธอในขณะที่ความคิดของเธอก็ชัดเจนขึ้น “คุณตามดูฉันเหรอ?”
เธอไม่ได้คาดหวังว่ามาร์คจะให้ ‘อิสระ’ มากถึงขนาดที่จะเข้าใจเธออย่างแน่วแน่ในทุกการเคลื่อนไหว
มาร์คไม่ได้ตอบกลับเธอ เธอจึงเปิดปากเงียบ ๆ เงินเป็นของทิฟฟ์ บางอย่างเช่นการชดเชยสำหรับการเลิกราของพวกเขา ฉันแค่ไปส่งมันให้เธอ” เธออธิบาย
เธอเดินตรงไปที่ห้องน้ำชั้นล่างโดยไม่รอให้เขาพูด จนถึงตอนนี้เธอยังคงแยกสิ่งต่าง ๆ ออกจากกันอย่างชัดเจน ในสถานการณ์ปกติเธอจะไม่ใช้ห้องน้ำในห้องนอนโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาอยู่บ้าน เพื่อให้ชัดเจนยิ่งขึ้นเธอรู้สึกไม่สบายใจที่จะใช้มันเนื่องจากเธออาศัยอยู่ภายใต้ความอนุเคราะห์ของเขา
เมื่อถึงเวลาที่เธอกลับห้องมาร์คก็หายไป เธอเดาว่าเขาต้องไปที่ห้องทำงาน
แอเรียนชงชาดำหนึ่งถ้วยแล้วส่งไปที่ห้องทำงาน ทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรกัน
เช้าวันรุ่งขึ้นเธอจัดระเบียบตัวเองและออกไปพบทิฟฟานี่ที่สถานี
พวกเขาซื้อตั๋วสำหรับนั่งรถไฟสามชั่วโมงตามที่อยู่บนซองจดหมาย
ระหว่างทางไปที่นั่น แอเรียนรู้สึกถึงความตื่นเต้นที่ไม่อาจบรรยายได้ หมอกที่ปกคลุมท้องฟ้ามานานหลายปีกำลังจะถูกยกขึ้น เธอรอมานานเกินไปสำหรับช่วงเวลานี้…
ตั้งแต่ทิฟฟานี่เกิดมาพร้อมกับคาบช้อนเงินในปากของเธอ เธอไม่เคยนั่งรถไฟมาก่อนในชีวิต เธอรู้สึกตื่นเต้นมากสำหรับประสบการณ์ครั้งแรกของเธอ “แอเรียนหลังจากที่เราจัดการทุกอย่างเกี่ยวกับพ่อของเธอแล้ว เราควรจะใช้เส้นทางอื่นในการกลับไปและเพลินเพลินสนุกกับตัวเรา เราต้องการพักผ่อนในช่วงสุดสัปดาห์เพื่อผ่อนคลายจิตใจของพวกเรานะ!”
การสนุกกับตัวเองไม่ได้อยู่ในรายการลำดับความสำคัญของแอเรียนในตอนนี้ เธอก้มหน้าลงขณะศึกษาจดหมายในมืออย่างถี่ถ้วน “ทิฟฟ์ ฉันไม่เคยเชื่อเลยว่าพ่อของฉันเป็นคนที่ก่อเหตุในตอนนั้น อุบัติเหตุคร่าชีวิตผู้คนจำนวนมากและเขาต้องแบกรับโทษ… เขาคงไม่สามารถอยู่อย่างสงบสุขภายใต้หลุมฝังศพของเขาได้… รอจนกว่าฉันจะไปถึงเบื้องลึกสุดฉันจะให้คนทั้งโลกรู้ว่าพ่อของฉันบริสุทธิ์… ฉันจะล้างชื่อเขา…!”
ทิฟฟานี่คว้ามือเธอไว้ “เราจะไปถึงเบื้องลึกสุดของสิ่งต่าง ๆอย่างแน่นอน เราเข้าใกล้ความจริงมากเข้าไปทุกที เธอควรเพลิดเพลินไปกับทิวทัศน์ข้างทางแทนที่จะหลงอยู่ในโลกของตัวเอง มันสวยงามมาก! หลังจากนี้ก็โยนหลักฐานใส่หน้ามาร์คได้เลย! ถ้าเธอเลือกที่จะอยู่กับเขาต่อไปก็ให้เขาปฏิบัติกับเธอให้ดีกว่านี้!”
แอเรียนตื่นตูมเมื่อเอ่ยถึงมาร์ค เธอไม่เคยคิดฝันที่จะล้างบาปของเธอในอดีต ตอนนี้เธออยากจะยืนต่อหน้าเขาและมองสบตาเขา…