“ไปกันเถอะ รีบไปจากที่นี่กัน”
กู้ชูหน่วนสำรวจตรงบริเวณลานบ่อน้ำที่ไม่ได้ใช้มานานแล้ว และก็ไม่รู้ว่าเยี่ยจิ่งหานรู้ว่านางหลบหนีแล้ว จะโมโหเดือดดาลจนบ้าคลั่งหรือไม่?
การแต่งงานของพวกเขาเดิมทีมันก็เป็นการได้ผลประโยชน์ตกลงร่วมกัน นางก็ไม่ได้ลืมที่จะรักษาพิษกับขาของเขา รอนางปลดคลายความลับของระฆังวิญญาณสะบั้นแล้ว นางค่อยจะกลับไป
“เอี๊ยด”เสียงเอี๊ยดดังขึ้น
กู้ชูหน่วนผลักประตูที่ปิดถูกผนึกมาเป็นเวลานานออก และสิ่งที่เข้ามาปะทะในสายตาของนางคือใบหน้าอันเศร้าโศกของจอมมาร
จอมมารมีใบหน้าที่หล่อเหลางดงาม และมีดวงตาที่สวยงามอย่างแปลกประหลาด เพียงแต่ไม่รู้ว่าถูกตีหรือไม่ ดวงตาสีน้ำฟ้าอ่อนคู่นั้นของเขามันถึงได้กลายเป็นหมีแพนด้าตัวหนึ่งเสียแล้ว
แม้แต่ริมฝีปากสีแดงฉ่ำยังเอียงไปข้างหนึ่ง เมื่อมองดูแวบแรกแตกต่างมาก คล้ายดั่งว่ามันเป็นเพียงภาพลวงตา
จอมมารกล่าวด้วยความเศร้าโศกว่า“ท่านพี่หญิง ท่านไม่ต้องการอาม่อแล้วหรือ?”
เซี่ยวอวี่เซวียนดูเหมือนจะเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ ถือพัดในมือกำแน่นพร้อมที่จะพลีชีพทุกเมื่อ
กู้ชูหน่วนชะงัก กล่าวว่า“ถูกเยี่ยจิ่งหานตีหรือ?”
“เจ็บเหลือเกิน ท่านพี่หญิงไม่ให้ค่าความสำคัญแก่อาม่อเลย”
กู้ชูหน่วนกล่าวพึมพำว่า“เยี่ยจิ่งหานลงมือได้หนักเกิน หน้าตาที่หล่อเหลาสวยงาม ข้าตัดใจลงมือทำไม่ลงหรอก”
นางกล่าวและสายตามองตรงลงไป สุดท้ายก็จับจ้องไปที่ร่างกายส่วนล่างของเขา
เซี่ยวอวี่เซวียนมึนงงไปหมด
ผู้หญิงคนนี้ เอาอีกแล้ว
นี่นางขาดผู้ชายมากแค่ไหน
หรือว่าพอเห็นผู้ชายหล่อ ไม่ว่าจะดีหรือเลว นางก็จะไม่ปฏิเสธเลยดั่งอ้อยเข้าปากช้าง
“ท่านพี่หญิง ชายผู้นี้คือใครกัน?”จอมมารหรี่สายตาอันตรายมอง มีความพิฆาตสังหารแฉลบผ่านด้วย
กู้ชูหน่วนสะดุ้งครู่หนึ่ง
แม้ว่าซือม่อเฟยจะมีพฤติกรรมไร้เดียงสาเพียงใด นางก็ไม่ลืมตัวตนของเขา ว่าฐานะของเขาคือจอมมาร
กู้ชูหน่วนเกาะที่ไหล่ของเซี่ยวอวี้เซวียน ยิ้มและกล่าวขึ้นว่า“นี่คือน้องชายของข้า ลักษณะคล้ายคลึงกับข้าหรือไม่?”
บรรยากาศรัศมีอันตรายหายไปเล็กน้อย มันถูกแทนที่ด้วยความสงสัย “น้องชายหรือ?แท้ๆ?”เหตุใดถึงไม่เหมือนกันเลยสักนิดหนึ่ง
“หรือว่าปลอม?”
พูดเช่นนี้ นี่คือเสี่ยวจิ้วจื่อเขาหรือ?
จอมมารหัวเราะขึ้นมาทันที ยิ้มอย่างมีเสน่ห์เย้ายวน และน่าหลงใหลอย่างมาก จากนั้นกล่าวขึ้นว่า“ที่แท้คือเสี่ยวเซวียนเซวียน ข้าเสียมารยาทแล้ว ไม่นานพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว”
เซี่ยวอวี้เซวียนมองไปทางกู้ชูหน่วน มองนางด้วยสายตาที่เกี้ยวกราด
แสดงออกมาว่านี่คืออะไรกัน
กู้ชูหน่วนกล่าวแนะนำอย่างสง่าผ่าเผยต่อเนื่องอีกว่า“เสี่ยวเซวียนเซวียน นี่คือน้องชายของข้าซือม่อเฟย เจ้าเรียกเขาว่าอาม่อก็ได้”
จอมมารกล่าวเตือนว่า“ท่านพี่หญิง แม้ว่าเขาจะเป็นน้องชายของท่าน แต่ชื่ออาม่อนี้ มีเพียงท่านคนเดียวที่สามารถเรียกได้”
“ไม่ใช่แค่ชื่อเองหรือ เรียกอะไรก็ไม่เหมือนกันหรืออย่างไร”
“ไม่เหมือนกัน ใต้พื้นพิภพนี้มีเพียงท่านผู้เดียวที่มีสิทธิเรียกข้าว่าอาม่อ”
“ได้ๆๆๆๆ เขาชื่อซือม่อเฟย เป็นน้องชายของข้า”
เซี่ยวอวี่เซวียนหัวหมุนติ้ว
จอมมารคือน้องชายของนาง?
ยอมรับกัน?
น้องแท้ๆ?
หรือว่าข่าวสารข้อมูลของเขาผิดพลาด หรือว่าเขาเข้าใจผิด
จอมมารเป็นลูกนอกสมรสของอัครเสนาบดีกู้ที่อยู่ด้านนอกหรือ?
เมื่อมองดูความสัมพันธ์ของทั้งคู่อีกครั้ง ดูเหมือนว่าพวกเขาจะค่อนข้างสนิทสนมกัน และก็เรียกว่าท่านพี่หญิง บางที เขาอาจเข้าใจผิดจริงๆ กู้ชูหน่วนไม่ได้เจ้าชู้อย่างที่เขาคิด
หากจอมมารเป็นน้องชายแท้ๆของเจ้าเด็กโสโครก เช่นนี้ไม่ใช่เสี่ยวจิ้วจื่อของเขาหรอกหรือ?
เซี่ยวอวี่เซวียนหัวเราะ กล่าวด้วยความแข็งทื่อว่า “เสียมารยาทแล้ว ไม่นานพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว”
ได้ยินว่าไม่นานก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ความเกลียดชังเจตนาร้ายที่จอมมารมีต่อเขาหายไปทันที จนกระทั่งมีความรู้สึกที่ดีต่อเซี่ยวอวี่เซวียนด้วย
กู้ชูหน่วนถึงกับมึนงงเลย
ทั้งสองคนนี้ทำอะไรกัน?
เมื่อครู่ไม่ใช่ว่ายังสถานการณ์ตึงเครียดอยู่หรือ?
เหตุใดชั่วพริบตาเดียวก็เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยแล้ว?
ครอบครัวเดียวกัน?
หรือว่าจอมมารถูกใจน้องสาวของครอบครัวเซี่ยวอวี่เซวียน หรือว่าเซี่ยวอวี่เซวียนถูกใจชอบน้องสาวของจอมมาร?
แม้จะไม่เข้าใจสถานการณ์ที่ชัดเจน กู้ชูหน่วนก็ยังยิ้มเหยเก กล่าวขึ้นว่า“ใช่ ไม่นานก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว เพราะฉะนั้นพวกเจ้าอย่าตีกันขึ้นมาเชียวล่ะ”