ตอนที่ 1247 จะเทียบพลังวิญญาณสีม่วงกับข้าไหมล่ะ? (1)
จักรพรรดิแคว้นจิ้วรู้มาตลอดว่าผู้อาวุโสหวงมีพลังวิญญาณขั้นสีม่วง แต่ไม่เคยเห็นเขาต่อสู้เลย ตอนนี้จวินเสียนั่งอยู่ในท้องพระโรง มีองครักษ์อยู่แค่ไม่กี่คน ต่อให้เป็นจักรพรรดิแคว้นเหยียน เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วงโดยไม่มีกองทัพทหารกล้าล้านคนอยู่ด้วย ก็เป็นแค่คนอ่อนแอเท่านั้น!
จักรพรรดิแคว้นจิ้วแทบทนรอไม่ไหวที่จะได้เห็นหัวของจวินเสียหลุดออกจากบ่า!
ถ้าจวินเสียตายที่นี่วันนี้ แคว้นเหยียนก็จะเกิดความโกลาหลวุ่นวาย ตอนนั้นเขาก็แค่นั่งรอรับผลประโยชน์จากมัน!
พลังวิญญาณสีม่วงส่องแสงสว่างจ้าอยู่ตรงหน้าจวินอู๋เสีย แต่นางก็ยังนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยท่าทางหยิ่งผยอง ใบหน้าที่วางอยู่บนฝ่ามือไม่ขยับแม้แต่นิด ดวงตานิ่งสงบเหมือนน้ำนิ่ง สายตาเย็นชามองไปที่ผู้อาวุโสหวงที่ยังมีแสงพลังวิญญาณสีม่วงเปล่งออกจากร่าง
“พลังวิญญาณสีม่วง?” จวินอู๋เสียเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง นั่นเป็นปฏิกิริยาที่มากที่สุดของนางแล้ว
ผู้อาวุโสหวงตอบด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน
จักรพรรดิแคว้นจิ้วใช้โอกาสนั้นแผดเสียงหัวเราะพร้อมกับพูดว่า “จักรพรรดิแคว้นเหยียน ข้าไม่ได้จัดฉากวางกับดักเจ้านะ ไม่มีใครบอกให้เจ้าไปเป็นศัตรูกับผู้อาวุโสหวง คนที่แข็งแกร่งอย่างผู้อาวุโสหวงไม่ใช่คนที่เด็กน้อยอย่างเจ้าจะหักหน้าได้ตามใจชอบ”
“คนที่แข็งแกร่ง?” จวินอู๋เสียหลุบตาลงเล็กน้อย “แล้วไง? ก็แค่พลังวิญญาณขั้นสีม่วง”
คำพูดของจวินเสียทำให้ผู้อาวุโสหวงขมวดคิ้วเข้าหากัน เขารู้สึกว่าท่าทางสงบนิ่งของจวินเสียนั้นแปลกมาก เนื่องจากถึงแม้ว่าพลังขั้นสีม่วงจะเป็นเรื่องธรรมดาในอาณาจักรกลาง แต่ในอาณาจักรล่างนั้นมันหายากอย่างที่สุด แต่ปฏิกิริยาของผู้เยาว์คนนี้สงบเกินไป ผู้อาวุโสหวงจึงอดรู้สึกไม่ได้ว่ามันค่อนข้างแปลกไปหน่อย
ดูเหมือนจักรพรรดิแคว้นจิ้วไม่ได้สังเกตความผิดปกตินี้ และคิดว่าจวินเสียแค่วางมาดทำเป็นกล้าหาญ เขาตั้งตารอให้ผู้อาวุโสหวงจัดการสั่งสอนมารยาทให้เจ้าเด็กนั่น
“แค่พลังวิญญาณขั้นสีม่วง? คำพูดพวกนั้นไม่หยิ่งเกินไปหน่อยหรือ? ที่ข้ารู้มา ดินแดนในโลกนี้ไม่ได้พบเจอผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วงมาเกือบศตวรรษแล้ว ยกเว้นเหวินซินฮั่นอาจารย์ใหญ่กิตติมศักดิ์ของสำนักวายุประจิมซึ่งเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วงเพียงคนเดียวในช่วงนี้ จักรพรรดิแคว้นเหยียนไม่ประทับใจพลังวิญญาณสีม่วง หรือว่าเจ้าเคยเห็นผู้อื่นที่มีพลังวิญญาณสีม่วง?” จักรพรรดิแคว้นจิ้วกลัวว่าผู้อาวุโสหวงจะไม่โกรธมากพอ จึงพยายามปลุกปั่นใส่ไฟเข้าไปอีก
จวินอู๋เสียชำเลืองมองเขาอย่างเย็นชา
“พลังวิญญาณสีม่วงแข็งแกร่งมากหรือ?”
น้ำเสียงของนางเฉยเมยไม่สนใจเหมือนกับถามเรื่องดินฟ้าอากาศไปงั้นๆ
“ดูเหมือนเจ้าจะชอบพลังวิญญาณสีม่วงมาก งั้นก็ดี……” จวินอู๋เสียเริ่มพูดพร้อมกับที่มุมปากโค้งขึ้นเล็กน้อย นางเชิดหน้านิดนึงและโบกมือข้างที่เป็นอิสระให้กลุ่มคนที่ยืนอยู่ข้างหลังนาง
“ถ้าจักรพรรดิแคว้นจิ้วเป็นกบในกะลา พวกเจ้าก็ช่วยแง้มกะลาให้เขาเห็นหน่อยว่าพลังวิญญาณสีม่วงมันเป็นยังไง”
คำพูดของจวินอู๋เสียทำให้จักรพรรดิแคว้นจิ้วมึนงง ขณะที่เขากำลังสับสนอยู่นั่นเอง ใน 7 คนที่ยืนอยู่ข้างหลังจวินเสีย แสงพลังวิญญาณสีม่วงก็เปล่งออกมาจากร่างของคน 6 คน!
แสงสีม่วงสว่างจ้าไปทั่วทั้งท้องพระโรง!
ยกเว้นชายชราหน้าเศร้า ผู้เยาว์ 5 คนและชายผู้มีใบหน้าเย็นชาที่อยู่ด้านหลังของจวินอู๋เสียล้วนเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วงทั้งหมด!!!
จักรพรรดิแคว้นจิ้วตกใจจนเกือบตกจากบัลลังก์ มงกุฏหยกบนหัวเขาเอียงกระเท่เร่ ขณะที่เขาจ้องมองด้วยสายตาเหลือเชื่อ ไม่สามารถทำใจเชื่อได้ว่าจวินเสียได้พาผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วงถึง 6 คนมากับเขาด้วย!
[เป็นไปได้ยังไงกัน!?]
ผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วงนั้นหายากมากจนเกือบเป็นแค่ตำนานในอาณาจักรล่าง จักรพรรดิแคว้นจิ้วคิดว่าจวินเสียช่างไม่กลัวและบ้าบิ่นมากที่พาคนเข้ามาในเมืองหลวงแคว้นจิ้วพร้อมเขาแค่ 7 คน ความเป็นผู้เยาว์เลือดร้อนทำให้เขาคิดอะไรไม่รอบคอบ ใครจะไปคิดว่าคนที่จวินเสียพามาไม่ใช่แค่องครักษ์ธรรมดา แต่เป็นผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วงทั้งกลุ่ม!