ตอนที่ 1246 ข้าคือจักรพรรดิแห่งแคว้นเหยียน (3)
“………” จักรพรรดิแคว้นจิ้วแทบกระอักเลือด
[ตกลงจักรพรรดิแคว้นเหยียนมันมาที่นี่ทำไม? มันพูดจาดีๆเป็นรึเปล่าเนี่ย!?]
[แต่ละประโยค ยิ่งพูดยิ่งแย่ มันรู้ตัวบ้างไหมว่ากำลังยืนอยู่บนแผ่นดินของใคร!]
เมื่อเห็นว่าจักรพรรดิแคว้นจิ้วไม่สามารถระงับความโกรธได้อีกต่อไปแล้ว ผู้อาวุโสหวงก็เดินเข้าไปในท้องพระโรงอย่างช้าๆโดยมีพวกขันทีติดตาม
“นี่คือจักรพรรดิแคว้นเหยียนงั้นหรือ? ปากร้ายซะจริง” ผู้อาวุโสหวงพูดขึ้น มือประสานไว้ที่ด้านหลัง พลังวิญญาณขั้นสีม่วงของเขาทำให้เขาได้ยินบทสนทนาภายในท้องพระโรงก่อนที่เขาจะไปถึงที่นั่น คำพูดก้าวร้าวดูหมิ่นของจวินอู๋เสียทำให้เขาขมวดคิ้วนิ่วหน้าด้วยความไม่พอใจอย่างมาก
[เป็นจักรพรรดิของแคว้นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้วยังไง?]
[ต่อหน้าวิหารมังกร มันก็เป็นแค่มดตัวหนึ่งเท่านั้น]
ทันทีที่เห็นผู้อาวุโสหวงปรากฏตัว จักรพรรดิแคว้นจิ้วก็รู้สึกโล่งอกขึ้นมาก ท่าทางของเขาขึงขังขึ้นมาทันที เขานั่งตัวตรงอยู่บนบัลลังก์ ท่าทางไม่เกรงกลัวจวินเสียเลยสักนิด
“ผู้อาวุโสหวงพูดถูก ตอนแรกที่ข้าได้ยินว่าแคว้นเหยียนมีจักรพรรดิองค์ใหม่ขึ้นครองราชย์ ข้าก็คิดว่าเป็นข่าวดี ไม่คิดเลยว่าบัลลังก์แคว้นเหยียนจะตกอยู่ในผู้เยาว์ที่ไม่มีมารยาททางสังคมเช่นนี้ ความประพฤติเช่นนี้จะแบกรับความรับผิดชอบอันหนักหนาของทั้งแคว้นได้ยังไง!?” มีผู้อาวุโสหวงหนุนหลังอยู่ จักรพรรดิแคว้นจิ้วก็ไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว สีหน้าของเขาดูพอใจในตัวเองเป็นอย่างมาก
จวินอู๋เสียมองผู้อาวุโสหวงที่เดินเข้ามาในท้องพระโรงอย่างเย็นชา พลางหรี่ตาลง
เดิมทีคนพิษกับโลหิตแดงเป็นของอาณาจักรกลาง แต่ถูกนำเข้ามาสร้างหายนะให้กับคนของอาณาจักรล่าง จากท่าทีที่จักรพรรดิแคว้นจิ้วมีต่อชายชราผู้นี้ จวินอู๋เสียก็รู้ถึงตัวตนของเขาได้ในทันที!
ขณะเดียวกัน ผู้อาวุโสหวงก็กำลังประเมินจวินอู๋เสีย เมื่อเห็นว่าเป็นแค่ผู้เยาว์ตัวเล็กๆ สีหน้าของเขาก็ยิ่งไม่พอใจ
“ผู้อาวุโสต้องได้รับความเคารพ เจ้าหนูไม่เข้าใจเรื่องนั้นหรือไง?” ผู้อาวุโสหวงจ้องจวินเสียพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงสั่งสอน
จวินอู๋เสียเย้ย
“ไหนล่ะผู้อาวุโส? ข้าเห็นแต่คนที่แพ้ข้ากับตาแก่สกปรกที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหน เอาอะไรมาอ้างว่าเป็นผู้อาวุโสของข้า?”
คำพูดของจวินเสียทำให้จักรพรรดิแคว้นจิ้วตกใจมาก เขารีบหันไปมองผู้อาวุโสหวงทันที
ตั้งแต่ผู้อาวุโสหวงมาที่แคว้นจิ้ว เขาก็ได้รับความเคารพสูงสุดมาตลอด ไม่มีใครกล้าพูดดูหมิ่นไม่เคารพเขาเลยแม้แต่คำเดียว แม้แต่จักรพรรดิเองก็ยังก้มหัวให้เขา จวินเสียเป็นคนแรกที่กล้าพูดกับเขาแบบนี้!
เมื่อเห็นผู้อาวุโสหวงทำสีหน้าถมึงทึง จักรพรรดิแคว้นจิ้ว นอกจากจะรู้สึกตกใจแล้ว ในใจก็แอบดีใจด้วย
มีคนให้เป็นศัตรูด้วยตั้งเยอะแยะ แต่เจ้าจักรพรรดิเด็กนี่กลับเลือกทำให้ผู้อาวุโสหวงโกรธ ต้องรู้ว่าถึงแม้ผู้อาวุโสหวงตั้งใจจะช่วยแคว้นจิ้วยึดครองดินแดนทั้งหมด แต่เขาก็ยังไม่ได้ลงมือต่อหน้าใครมาก่อน จวินอู๋เสียดูหมิ่นเขาขนาดนี้ เท่ากับตบหน้าผู้อาวุโสหวงไปเต็มๆ ต่อให้ไม่ได้ทำเพื่อแคว้นจิ้ว ผู้อาวุโสหวงก็ไม่มีวันปล่อยเขาไปแน่!
ผู้อาวุโสหวงหรี่ตา สายตาชั่วร้ายของเขาจับจ้องอยู่ที่ร่างของจวินเสีย “เจ้าเด็กเหลือขอ คิดว่าเป็นจักรพรรดิแคว้นเหยียนแล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นเรอะ? เจ้ากบในกะลา คิดว่าไม่มีใครแตะต้องเจ้าได้งั้นซินะ?”
[ไอ้แมลงจากอาณาจักรล่างกล้าดูถูกเหยียดหยามเขางั้นเรอะ!?]
จวินอู๋เสียชำเลืองมองผู้อาวุโสหวงและพูดเย้ยหยันว่า “อะไร? อยากจะลองเหรอ?”
ผู้อาวุโสหวงกล่าวว่า “ก็ถ้าข้าอยากจะลองล่ะ? ตาแก่คนนี้จะสั่งสอนเจ้าเอง ไอ้เด็กไร้มารยาท ให้เจ้ารู้ซะบ้างว่าในโลกนี้จะมีคนที่เหนือกว่าเจ้าอยู่เสมอ เหนือฟ้ายังมีฟ้า!”
สิ้นเสียงของเขา ร่างของผู้อาวุโสหวงก็เปล่งแสงพลังวิญญาณสีม่วงออกมาทันที!
พลังวิญญาณสีม่วงสว่างจ้านั่นทำให้จักรพรรดิที่นั่งอยู่บนบัลลังก์รู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง!