อู๋ชิงหร่านเงยหน้าขึ้นเพื่อสบตาอู๋เฉิงเจ๋อและคำราม “ทำไมฉันต้องขอโทษผู้หญิงเลวซูฉิงคนนี้ด้วย! ทั้งที่เธอขโมยคู่หมั้นของฉัน !!”
“เธอยังไม่รู้จักสำนึกผิดอีกเหรอ!” อู๋เฉิงเจ๋อขมวดคิ้ว ยกมือขึ้นแล้วตบหน้าอู๋ชิงหร่าน
ใบหน้าของเขามีความเจ็บปวดอย่างแรง อู๋ชิงหร่านใช้มือปิดใบหน้าของเขาและมองไปที่อู๋เฉิงเจ๋อด้วยความไม่เชื่อ “พี่ คุณตบฉันเหรอ?!”
ในขณะนี้ ใบหน้าที่บอบบางของเธอบิดเบี้ยว และดูน่ากลัวเล็กน้อย
อู๋ชิงหร่านไม่เข้าใจทำไมพี่ชายคนโตของเธอที่รักเธอมาตลอด ถึงตบเธอต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้ได้
ยิ่งกว่านั้น ยังตบเขาเพราะซูฉิงอีกด้วย!
“คุณหนูซู ฉันต้องขอโทษด้วย น้องสาวของฉันได้ทำสิ่งที่ผิดมากมายและทำร้ายคุณด้วย ฉันขอโทษคุณแทนเธอจริงๆ! น้องสาวของฉันถูกฉันตามใจมาตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก มันเป็นความผิดของพี่ชายอย่างฉันที่ฉันไม่ได้อบรมสั่งสอนเธอให้ดี คราวหน้าฉันจะดูแลเธอให้ดี จะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกครับ”
เมื่อกล่าวเช่นนั้น อู๋เฉิงเจ๋อก็โค้งคำนับซูฉิง “คุณหนูซู โปรดยอมรับคำขอโทษอย่างจริงใจที่สุดของฉันด้วยเถอะ!”
ซูฉิงเกี่ยวที่มุมริมฝีปากของเธอเบา ๆ
แน่นอนว่าเธอเข้าใจดีว่าสิ่งที่ อู๋เฉิงเจ๋อกำลังทำอยู่ตอนนี้ ไม่ว่าจะเป็นการตบอู๋ชิงหร่านในที่สาธารณะเมื่อกี้นี้ หรือตอนนี้ที่ขอโทษเธออย่างเคร่งขรึม ทั้งหมดก็เพื่อปกป้องอู๋ชิงหร่าน
ดูเหมือนว่า อู๋เฉิงเจ๋อจะใจดีกับน้องสาวคนนี้จริงๆ
“คุณอู๋ วันนี้ฉันเห็นแกหน้าของคุณ ให้คุณเอาอู๋ชิงหร่านกลับไป ฉันหวังว่าคุณจะรักษาสัญญาและดูแลน้องสาวของคุณให้ดี! ถ้ามีครั้งต่อไปอีกฉันจะไม่ปล่อยให้มันผ่านไปง่าย ๆแน่ !” ซูฉิงหรี่ตา เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ขอบคุณมากครับ คุณหนูซู!” หลังจากที่อู๋เฉิงเจ๋อรับรองกับเขาครั้งแล้วครั้งเล่า เขาก็ขอให้ผู้คุ้มกันดึงอู๋ชิงหร่านออกไป
“พี่คะ คุณกำลังทำอะไร!” อู๋ชิงหร่านไม่สามารถต่อสู้กับบอดี้การ์ดได้ เธอถูกโยนไปที่รถของอู๋เฉิงเจ๋อและพูดด้วยความโกรธ “พี่ตบฉันเพราะซูฉิงและพี่ยังขอโทษเธออย่างกับตัวเองเป็นคนต่ำต้อยเช่นนี้ คุณทำให้ตระกูลอู่เสียหน้าอย่างมาก!”
“คนที่ทำทุกคนขายหน้าคือเธอ!” อู๋เฉิงเจ๋อพูดอย่างอดไม่ได้ “ถ้าฉันไม่ทำอย่างนั้น ตอนนี้เธอคิดว่าซูฉิงจะปล่อยเธอไปง่ายๆ งั้นหรือ?”
“ใครกลัวนังคนสารเลวคนนั้นกัน!” อู๋ชิงหร่านกัดฟัน
อู๋เฉิงเจ๋อจ้องไปที่น้องสาวอย่างไม่น่าพอใจ “ซูฉิง ไม่ใช่คนที่เธอจะสามารถยั่วยุได้!”
เมื่อเห็นอู๋เฉิงเจ๋อเป็นเช่นนี้ อู๋ชิงหร่านก็หดตัวและคอของเขาทันที
ในใจของเธอไม่คิดอย่างนั้น ซูฉิงคนนั้นจะมีอะไรดีขนาดนั้นกันนะ!
วันหนึ่งเธอต้องให้ซูฉิงตายไปโดยไม่มีที่ฝังเลย!
เมื่อเห็นด้านหลังของอู๋ชิงหร่านที่ถูกพรากไป เจียงเสว่ยี๋ก็กลัวอยู่พักหนึ่ง
“คุณหนูซู ขอบคุณที่เชื่อในตัวฉัน” เจียงเสว่ยี๋เดินขึ้นไปหาซูฉิงและพูดอย่างจริงใจ
ในเวลานี้เธอรู้สึกตื้นตันเล็กน้อย
เธอปฏิบัติต่อซูฉิงไม่ดีมาก่อน แต่ซูฉิงไม่ได้ใช้โอกาสนี้เพื่อตอบโต้เธอเลย
ซูฉิงยิ้มเบา ๆ “ฉันเคยพูดไปแล้วว่าฉันจะไม่ทำผิดต่อคนดีและฉันจะไม่ปล่อยคนเลวไป”
“คุณหนูซู เมื่อก่อนนี้ที่ฉัน…” เจียงเสว่ยี๋กัดริมฝีปาก อยากจะขอโทษซูฉิง แต่ก็ยากที่จะเปิดปากของเธอ
“อดีตไม่จำเป็นต้องพูดถึงมันหรอก ตราบใดที่คุณไม่มีสิ่งรบกวนในใจ อุทิศตัวเองให้กับบทบาทและสร้างภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยมที่สุดสำหรับสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ ฉันจะไม่ปฏิบัติต่อคุณอย่างแย่ ๆแน่นอนเข้าใจไหม?” ซูฉิงกล่าวอย่างจริงจัง
หวังว่าหลังจากเหตุการณ์นี้ เจียงเสว่ยี๋จะได้เข้าใจและเติบโตเป็นนักแสดงที่ควรค่าแก่การยอมรับ
“คุณหนูซู ฉันเข้าใจแล้ว! ไม่ต้องกังวล ฉันจะขยันให้มากและจะไม่ทำให้คุณผิดหวังอีก!” ดวงตาของเจียงเสว่ยี๋แดงก่ำหลังจากได้ยินคำพูดของซูฉิงและเธอก็พูดอย่างจริงใจ
“โอเค ไปถ่ายทำกันต่อเถอะ!” ซูฉิงพูด ดวงตาของเธอตกลงบนร่างของฮ่อหยุนเฉิงอย่างห้ามไม่ได้ด้วยความระแวดระวังเล็กน้อย
เธอกลัวว่าชายคนนี้จะเป็นเหมือนครั้งที่แล้ว กลัวเขาอดไม่ได้ที่จะอุ้มเธอไปอีก
โชคดีที่ฮ่อหยุนเฉิงไม่ได้ทำแบบนั้นในครั้งนี้
เขาแค่ยืนอยู่ข้าง ๆ และดูซูฉิงถ่ายทำด้วยท่าทางที่ว่างเปล่า
จนกระทั่งซูฉิงสิ้นสุดการถ่ายทำของวันนี้ เขาก็ก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “กลับกันเถอะ”
ซูฉิงพยักหน้าและขึ้นรถไปกับฮ่อหยุนเฉิง
“ทำไมจู่ๆ วันนี้นายถึงมาที่นี่ได้ละ?” ซูฉิงต้องการถามคำถามนี้ตั้งแต่เช้าแล้ว
ฮ่อหยุนเฉิงหันศีรษะไปด้านข้างและมองไปที่ซูฉิงที่อยู่ด้านข้าง “ฉันบอกแล้วหรือว่ามาเพื่อช่วยเธอ?”
ดังนั้น… ฮ่อหยุนเฉิงมาที่นี่เพื่อช่วยเธอจริงๆเหรอ?
“คุณไม่โกรธแล้วเหรอ?” หัวใจของซูฉิงอบอุ่นและมุมของริมฝีปากของเธอก็มีรอยโค้งปรากฏขึ้นมา
ฮ่อหยุนเฉิงยักคิ้ว “ดูเหมือนว่าคนที่โกรธจะเป็นเธอนะ”
“อย่างนั้นเหรอ… ทั้งๆที่เป็นนายต่างหากที่ไม่สนใจฉัน…” ซูฉิงเม้มริมฝีปากของเธอ
เธอโกรธ เธอโกรธที่ฮ่อหยุนเฉิงมักจะครอบงำและตัดสินใจด้วยตัวเอง
เธอแค่ต้องการให้เขาเลิกกังวลเกี่ยวกับเธอ แต่เขาก็ดีขึ้นมากแล้ว และเขาก็เริ่มทำสงครามเย็นกับเธอ
ฮ่อหยุนเฉิงหัวเราะเบา ๆ “ฉันไม่ได้โกรธหรือไม่สนใจเธอ แต่ฉันยุ่งอยู่กับการรวบรวมหลักฐานว่าอู๋ชิงหร่านทำร้ายเธออยู่”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซูฉิงก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจของเธอ
ผู้ชายคนนี้มักจะทำให้เธอประหลาดใจและประทับใจโดยไม่ได้ตั้งใจ
“ตอนนี้เธอยังโกรธฉันอยู่หรือเปล่า?” ฮ่อหยุนเฉิงเข้าหาซูฉิงและมองที่เธอด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
ซูฉิงส่ายหัวและกำลังจะพูด แต่แล้วฮ่อหยุนเฉิงก็ก้มศีรษะลงและจูบเธอ…
“นายทำอะไรน่ะ? เร็วเข้า รีบขับรถ!” ใบหน้าของซูฉิงเริ่มร้อน และเธอก็รีบผลักฮ่อหยุนเฉิงออกไป
ซูฉิงยุ่งอยู่กับกองถ่ายมาหลายวัน และในที่สุดฉากที่เกี่ยวข้องกับเธอทั้งหมดก็ถ่ายเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“คุณหนูซู คืนพรุ่งนี้ลูกเรือของเราจะจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำที่โรงแรมเฟิงเยว่คุณต้องมาให้ได้นะ” อู่กังยี่กล่าวหลังจากจบฉากสุดท้ายของซูฉิง
เมื่อเผชิญหน้ากับคำเชิญอันอบอุ่นของอู่กังยี่ ซูฉิงก็ตอบตกลงทันที “ตกลง!”
อู่กังยี่เป็นผู้กำกับชั้นนำของสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ เขาจริงจังและมีความรับผิดชอบ ซูฉิงมีความประทับใจในตัวเขามาก
เนื่องจากเป็นลูกเรือที่จัดงานเลี้ยงอาหารค่ำ จึงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเธอซึ่งเป็นหัวหน้าใหญ่ที่จะเข้าร่วม
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอกลับไปที่เมืองใหม่สุ่ยเยว่ ซูฉิงก็รู้สึกอึดอัดไอและจาม
เธอเป็นหวัดแล้ว
ในฉากสุดท้ายเมื่อเช้านี้ ซูฉิงโดนฝน เธอคิดว่าเธอจะไม่เป็นไรหลังจากดื่มน้ำขิง แต่เธอไม่คิดว่าจะเป็นหวัดได้
“ซูฉิง คืนพรุ่งนี้ที่ร้านอาหารเฟิงเยว่เวลาเจ็ดโมง คุณต้องมานะ”
ซูฉิงนั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่น ดูข้อความวีแชทที่ส่งโดยเฉินจุนเหยียน แล้วก็จาม เธอหยิบทิชชู่ข้างๆ เธอขึ้นมาเช็ดจมูกอย่างรวดเร็ว
“มา กินยาเถอะ”
ฮ่อหยุนเฉิงหยิบน้ำร้อนและยาเดินมาข้างเธอแล้วยื่นให้เธอ แล้วดวงตาของเขาเหลือบไปเห็นหน้าจอโทรศัพท์มือถือของเธอ
เฉินจุนเหยียน?
เขาต้องการหาโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับซูฉิงอีกครั้งงั้นหรือ?
ใบหน้าที่หล่อเหลาของฮ่อหยุนเฉิงทรุดลงทันที และเขาก็คว้าโทรศัพท์มือถือจากมือของซูฉิง ดวงตาสีเข้มของเขาเต็มไปด้วยความหนาวเย็น และน้ำเสียงของเขาก็ฟังดูขุ่นเคือง “เธอป่วยแบบนี้แล้ว พรุ่งนี้อย่าไปฉลองอาหารเย็นเลย”