ตอนที่ 639 ให้ตายเถอะ! เธอคือกู้เหยียนอวี๋ (6)
ฟังจือหันเงียบไปพักหนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้า
เพียงให้คำตอบที่ชัดเจนกับเธอ ทำให้อวี๋กานกานไม่รู้จะตอบสนองอย่างไรไปชั่วขณะ ไม่รู้จะพูดความรู้สึกหลากหลายที่อยู่ในใจออกมาอย่างไร จู่ๆ ก็อยากร้องไห้ออกมา
ฟังจือหันยื่นมือไปกอดเธอไว้ “เสี่ยวอวี๋ ขอโทษนะ”
อวี๋กานกานใกล้ร้องไห้อยู่รอมร่อ “ฟังจือหัน คุณยังมีเรื่องที่ซ่อนฉันไว้อีกมากแค่ไหน ในใจของคุณฉันเป็นคนยังไงเหรอ คุณไม่คิดจะบอกอะไรฉันเลยหรือยังไง?”
พอพูดจบน้ำตาก็ไหลออกมาทันที ราวกับสร้อยมุกที่ขาด มุกแต่ละเม็ดร่วงหล่นลงมาได้…ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยนึกถึง ความฝันของเธอคือเรื่องที่เคยเกิดขึ้นจริง และถ้ามันเป็นความฝันก็คงไม่เกิดขึ้นอย่างไม่สิ้นสุด
ดังนั้นเธอจึงไปขอความช่วยเหลือเขาให้ช่วยหานักสะกดจิต เพื่อเชื่อมโยงส่วนที่คลุมเครือและไม่สมบูรณ์ของตัวเองกลับมา
แต่เขาก็ไม่ได้บอกอะไรเธอ ทั้งยังรับปากว่าจะช่วยติดต่อนักสะกดจิตให้ ที่แท้ก็ทำแบบขอไปที คอยผัดวันประกันพรุ่งเพื่อไม่ให้เธอรู้ความจริงทั้งหมด
ทำไมเขาถึงทำแบบนี้?
เธอผลักฟังจือหันออก ถอยออกไปจากตำแหน่งนั้น “…คุณคือคนที่ฉันชอบมาที่สุด ฉันไม่อยากให้คุณโกหก แม้ว่าจะเป็นเพื่อฉันก็ตาม ในฐานะคนที่เกี่ยวข้องฉันก็ควรรู้เรื่องทั้งหมด”
“เสี่ยวอวี๋” ฟังจือหันยื่นมือออกไป อยากสัมผัสอวี๋กานกาน ทว่าเขาก็อดกลั้นไว้ เพราะกลัวว่าจะทำให้เธอยิ่งต่อต้าน เขาพูดกับเธอด้วยความไม่สบายใจว่า “ทั้งหมดเป็นความผิดของผม…คุณอย่าร้องนะ อย่าร้องไห้เลย…”
ผู้ชายที่วางแผนมาตลอด กำลังจะสูญเสียทั้งหมดแล้วจริงๆ
อวี๋กานกานจ้องไปที่เขา เอ่ยถามว่า “คุณรู้มาตลอดเลยใช่มั้ย ว่าฉันคือกู้เหยียนอวี๋?”
ฟังจือหันพยักหน้า
การที่เขาจงใจปกปิดทุกอย่างเป็นความผิดของเขา แต่เขาทำไปเพราะมีเหตุผล กระทั่งถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่อยากให้เธอกลับไป
นิ้วมือของเขาเช็ดน้ำหาของเธออย่างอ่อนโยน ใช้น้ำเสียงอันอบอุ่นพูดกับเธอว่า “ผมรู้ และเพราะว่าคุณคือเธอคนนั้น ผมเลยมาอยู่ข้างๆ คุณ”
ฟังจือหันกอดเธอไว้ จับหน้าของเธอมาอยู่ตรงบ่าเบาๆ “ตลอดหลายปีมานี้ผมไม่เคยหยุดตามหาคุณเลย ผมรู้ว่าคุณต้องมีชีวิตอยู่ที่ไหนสักแห่งบนโลกใบนี้ แต่การจะหาใครสักคนนั้นแสนลำบาก เหมือนการงมเข็มในมหาสมุทร กระทั่งเกิดเรื่องกับพ่อของผม ผมเลยสืบเรื่องของอาจารย์คุณ สืบเรื่องคุณ และได้เห็นภาพสมัยก่อนของคุณ พวกคุณไม่ใช่แค่เหมือนกัน แต่พวกคุณคือคนเดียวกัน และเพื่อให้มั่นใจว่าคุณคือเสี่ยวอวี๋ ผมก็แอบตรวจดีเอ็นเอของคุณกับคุณลุงกู้ มั่นใจว่าคุณคือเสี่ยวอวี๋”
“แล้วทำไมคุณไม่บอกฉันตั้งแต่แรก ว่าคุณคือพี่เจียงของฉัน” อวี๋กานกานยกศีรษะขึ้นมา ตีเข้าไปที่หน้าอกของเขา “คุณรู้หรือเปล่าว่าหลายปีมานี้ฉันฝันเรื่องประหลาดๆ มาตลอด ในความฝันเด็กหนุ่มคนหนึ่งถูกตีจนเลือดท่วมเพื่อช่วยฉัน แต่เขาก็ยังบอกให้ฉันรีบวิ่ง…”
“อาจารย์ของคุณหายไปตอนที่ผมตามหาคุณ นอกจากสงสัยว่าเขาคือฆาตกรที่ฆ่าพ่อผมแล้ว ยังสงสัยว่าเขาคือคนที่รู้ความจริง บวกกับคุณเคยประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ผมไม่แน่ว่าคนที่ทำร้ายพ่อผมจะคิดว่าคุณรู้เรื่องบางอย่างถึงได้ทำร้ายคุณ”
เขาหยุดไปครู่หนึ่ง ฟังจือหันก็พูดต่อไปว่า “หลังจากนั้นผมก็รู้ว่าคนที่บ้านคุณลุงต้องการให้คุณสูญเสียความทรงจำ จากนั้นผมก็จัดหาคู่หมั้นให้คุณ ให้คุณสงสัยพวกเขา ให้คุณรู้สึกว่าพวกเขากำลังโกหกบางอย่าง ผมก็เลยบอกคุณว่าผมคือสามีของคุณ”
ตอนที่ 640 ช็อก! เธอคือกู้เหยียนอวี๋ (7)
นิ้วเรียวยาวของเขาลูบไล้ไปตามผมที่คลอแก้มเธอ “คุณอาจจะจำไม่ได้แล้ว ตอนเด็กคุณชอบเล่นเป็นครอบครัวที่สุด เป็นเจ้าสาวของผม”
อวี๋กานกานตอบ “ฉันจำไม่ได้แล้ว ฉันจำได้แค่หิมะ หิมะขาวบริสุทธิ์กับเลือดสีแดงสด แสบตามาก ดังนั้นฉันจึงเกลียดหิมะ ไม่ชอบอากาศตอนที่หิมะตก”
“เราเจอกับโจรลักพาตัวที่พื้นเป็นหิมะ และคุณก็หายตัวไปในตอนนั้น เพราะอย่างนั้นคุณจึงเกลียดหิมะ ผมเกลียดหิมะยิ่งกว่า เพราะมันทำให้ผมเสียคนที่สำคัญที่สุดของผมไป”
“งั้นทำไมคุณต้องปิดบังฉัน แม้ว่าฉันจะโกรธมากแต่ฉันก็รู้ว่าคุณไม่ให้ฉันรู้จะต้องเป็นเพราะไม่มั่นใจ เพียงแต่ฉันไม่รู้ว่าคุณลังเลอะไรอยู่” อวี๋กานกานหยุดแล้วจึงพูดต่อ “หรือเป็นเพราะว่าท่านประธานกู้ คุณกลัวว่าฉันจะกลับไปบ้านตระกูลกู้แล้วเขาจะไม่ให้พวกเราคบกันเหรอ”
ฟังจือหันส่ายหน้า “ไม่ใช่ ลุงกู้โกรธที่ผมทำให้คุณหายตัวไป เขาไม่อยากเจอผมอีก ถ้าผมตามหาคุณกลับมา เขาจะต้องดีใจแน่ เขารักคุณเป็นพิเศษ แม้จะไม่อยากให้พวกเราคบกันแต่ถ้าคุณยืนกราน เขาก็คงจะยอมอ่อนข้อให้เพราะรักคุณ”
“งั้นเป็นเพราะอะไรกันแน่”
“ปีนั้น พวกเราหนีออกจากบ้านเป็นเพราะจูอวี้ลู่…”
หลังจากกู้เชินสูญเสียเสี่ยวเหยียนก็ไม่ได้มีความคิดที่จะแต่งงานใหม่ แค่อยากเลี้ยงดูลูกจนโตให้ดี ในตระกูลกู้มีคนหนึ่งที่คัดค้านอย่างยิ่ง
คนคนนั้นก็คือแม่ของกู้เชิน คุณย่าของกู้เหยียนอวี๋
เดิมทีคุณย่าปฏิบัติกับกู้เหยียนอวี๋ไม่ถือว่าแย่ แต่ว่าหญิงแก่มีความคิดที่อยากได้หลานชายจึงค่อยๆ ใช้ความอาวุโสกว่านี้ปฏิบัติกับกู้เหยียนอวี๋ด้วยความไม่พอใจขึ้นเรื่อยๆ
ความไม่พอใจนี้บีบบังคับไปจนถึงการปรากฏตัวของจูอวี้ลู่อยู่เสมอ
กู้เชินเมาครั้งหนึ่งคิดว่าจูอวี้ลู่เป็นเสี่ยวเหยียน หลังจากคืนวันผันผ่าน จูอวี้ลู่ตั้งท้อง นี่ทำให้คุณย่ากู้ดีใจมาก
เธอขอให้กู้เชินแต่งงานกับจูอวี้ลู่ แต่กู้เชินไม่ยอมอย่างที่สุดและปฏิเสธอย่างสุดกำลัง
คุณย่ากู้จนปัญญาจัดการกับลูกชาย จึงเปลี่ยนวิธีมาทรมานกู้เหยียนอวี๋ กู้เหยียนอวี๋ซึ่งอายุน้อยไม่รู้ ไม่รู้เลยว่าตนเองทำอะไรผิดถึงได้ถูกคุณย่าด่าทุกวัน พอโดนด่าก็ร้องไห้หาพี่เจียง
กู้เหยียนอวี๋เจ็ดแปดขวบไม่ได้เข้าใจเรื่องทั้งหมด แต่หนุ่มน้อยฟังจือหันกลับรู้ไปเสียทุกอย่าง
เด็กในท้องของจูอวี้ลู่ยิ่งโตขึ้นเรื่อยๆ คุณย่ากู้ไม่สนว่ากู้เชินจะคัดค้าน พาจูอวี้ลู่กลับบ้านตระกูลกู้
กู้เชินไม่อาจเปลี่ยนใจย่ากู้ ยอมให้จูอวี้ลู่เข้ามาอยู่ในบ้าน คิดว่ารอให้จูอวี้ลูกคลอดลูกแล้วค่อยให้แค่เด็กอยู่ที่บ้านตระกูลกู้ต่อ จากนั้นก็ให้เงินก้อนหนึ่งกับจูอวี้ลู่ ให้เธอไปต่างประเทศ ไปให้ไกลจากคนตระกูลกู้ยิ่งไกลยิ่งดี
มองจากภายนอกจูอวี้ลู่ดีกับกู้เหยียนอวี๋มาก ต่อหน้าย่ากู้ก็อ่อนโยนและใจดี ความเป็นจริงกลับเจ้าแผนการมาก วางแผนทุกให้กู้เหยียนอวี๋ซึ่งยังเด็กทำให้ทุกคนคิดว่ากู้เหยียนอวี๋เป็นเด็กไม่ดี ไม่น่ารักและไม่เชื่อฟัง
และกู้เชินก็ยุ่งมาก มีเวลาอยู่บ้านน้อยมาก อีกทั้งยิ่งเขาปกป้องกู้เหยียนอวี๋ ย่ากู้ก็จะยิ่งโมโห
มีวันหนึ่งย่ากู้เอาสิ่งของของเสี่ยวเหยียนไปทิ้งทั้งหมด กู้เหยียนอวี๋ผลักย่ากู้ด้วยความโมโห ย่ากู้ล้มจนเข้าโรงพยาบาล บาดเจ็บหนักมาก วันนั้นเป็นครั้งแรกที่กู้เชินดุกู้เหยียนอวี๋…
อวี๋กานกานฟังอยู่เงียบๆ โดยตลอด เธอเอ่ยถาม “เพราะงั้นคุณจึงพาฉันหนีออกจากบ้านเหรอ”
ฟังจือหันหลุบตาลง แล้วเล่าต่อ “ผมวางแผนว่าจะพาคุณไปหาคุณตาของผม เราเรียกรถไปถึงครึ่งทางแล้ว คนขับบอกว่าหิมะตกข้างหน้า ผ่านไปไม่ได้แล้ว ดังนั้นจึงทิ้งเราไว้กลางทาง ผมแบกคุณเดินไป หลังจากนั้นก็เจอกับสองคนนั้น…”