ตอนที่ 637 ให้ตายสิ! เธอคือกู้เหยียนอวี๋ (4)
คืนวันนั้นก็เช่นกัน เพียงแต่มันรู้สึกจริงมาก เขากอดเธอและพัวพันกันอยู่ทั้งคืน
วันรุ่งขึ้นก็เห็นว่าคนที่อยู่ข้างกายเป็นจูอวี้ลู่ เขารู้ทันทีว่าตัวเองคิดว่าคนอื่นเป็นเสี่ยวหยียน
เรื่องผิดพลาดได้เกิดขึ้นแล้ว ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่อาจกลับไปสู่จุดเริ่มต้น และก็เพราะตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกผิดต่อเสี่ยวเหยียน ในตอนนั้นเขาก็ลืมที่จะคุมกำเนิดด้วย
หลังจากนั้นจูอวี้ลู่ก็ตั้งท้อง และเพราะคุณแม่ต้องการทายาทสืบสกุล ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องแต่งงานกับจูอวี้ลู่ จากนั้นเสี่ยวอวี๋ก็หนีออกจากบ้านไป ถูกคนลักพาตัวหายไป ไม่ทราบที่อยู่…
ในชีวิตแค่ผิดครั้งเดียวก็พอแล้ว ความประมาทแค่ครั้งเดียวก็พอ ขอเพียงเกี่ยวข้องกับเสี่ยวอวี๋ ขอเพียงในใจยังไม่กระจ่าง ต้องไขให้ชัดเจน!
อวี๋กานกานวิ่งไปบนถนนอย่างรวดเร็ว อยากที่จะกลับไปที่บ้านให้เร็วที่สุด หาฟังจือหันเพื่อถามเขาให้ชัด
เธอเคยไม่เข้าใจว่าผู้ชายที่ฉลาดอย่างฟังจือหัน จะแต่งงานกับเธอที่นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลเพียงเพื่อสืบหาสาเหตุการตายของพ่อ
เขาเคยพูดว่า เขาต้องการที่จะปกป้องเธอ
และเพราะว่าเธอถามพวกเขาจะแต่งงานกันเมื่อไหร่ เคยบอกกับเธอว่า เธอต้องแต่งกับเขา
แม้ว่าจะเป็นเรื่องตลกในตอนเด็กๆ แต่เธอก็เคยพูด ในความฝันไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่ได้เห็นเด็กผู้หญิงบอกกับเด็กชายว่า พี่เจียง พอฉันโตขึ้นไปจะต้องเป็นเจ้าสาวของพี่
ถ้าเขาคือพี่เจียงในฝันของเธอ ทำไมเขาไม่พูดอะไรเลยล่ะ?
เมื่อวานเธอตะโกนใส่เขา บอกว่าเขารู้จักเธอมานานขนาดนั้น บอกว่าคนที่คอยดูแลตอนป่วยก็คืออาจารย์ ตอนที่ผลการเรียนออกมาไม่ดีอาจารย์ก็คอยมาติวให้ทุกคืน เวลาที่หิวอาจารย์ก็คอยทำอาหารมาให้กิน บอกเขาว่าเขาไม่เคยทำอะไรเลย แต่งงานกับผู้หญิงที่คนอื่นเขาเลี้ยงมา ยังจะไปตีคนเขาอีก…
แต่ต่อให้เขาเป็นพี่เจียง เขาก็ไม่เคยทำอะไรจริงๆ
อย่างน้อยในความทรงจำของเธอ เธอก็ยังจำได้ เพื่อเธอแล้วพี่เจียงคือคนที่แม้แต่ชีวิตก็ไม่ต้องการ
อวี๋กานกานกลับมาถึงบ้าน มองไปรอบๆ บ้านครั้งหนึ่งก็ไม่เจอฟังจือหัน
เธอโทรเข้าโทรศัพท์มือถือของฟังจือหัน โทรศัพท์ดังแล้วแต่ไม่มีคนรับสาย ตอนนี้เขาอาจกำลังประชุมอยู่
บนโต๊ะกาแฟมีโน้ตที่ฟังจือหันทิ้งไว้ให้อวี๋กานกาน เขียนไว้ว่าสองวันนี้เขายุ่งนิดหน่อย จะอยู่ที่บริษัทชั่วคราว
อวี๋กานกานโกรธมาก เธอฉีกโน้ตออกเป็นชิ้นๆ
เธอโกรธนิดหน่อย แล้วก็น้อยใจ เธอรู้ดีว่าเขาไม่อยากกลับมาหาเธอ ทำไมวันนั้นเขาถึงตีเหอสือกุยล่ะ
เพราะเธอโกรธจริงๆ และเขาไม่อยากให้เธอต้องวิ่งหนีไป เลยเลือกที่จะย้ายไปอยู่ที่บริษัทชั่วคราว
อวี๋กานกานออกไป ให้คุณพี่บอดี้การ์ดพาเธอไปหาฟังจือหัน
รถคันดังกล่าวไม่ได้จอดที่บริษัทยาไป่ฟาง เมื่อมองไปที่ชื่อของบริษัทก็เห็นว่าเป็นบริษัทของฟังจือหันและลู่เสวี่ยเฉิน
แต่ลู่เสวี่ยเฉินไปหาหลินจยาอวี้ที่เมืองไป๋หยาง ดังนั้นเรื่องของบริษัททั้งหมดจึงตกเป็นหน้าที่ฟังจือหัน
บรรยากาศในห้องประชุมหดหู่มาก
ทุกคนต่างรู้ดีว่าวันนี้คุณฟางกำลังอารมณ์ขุ่นมัว อย่าได้ยั่วโมโหเขาเด็ดขาดทุกคนต้องระวัง ถ้าเกิดเรื่องอะไรที่ไม่ตั้งใจเข้า จะกลายเป็นจุดสนใจของทุกคนไปทันที
หลังการประชุมที่ผ่านไปได้ไม่ง่ายนัก ทุกคนก็เดินออกมาจากห้องประชุมเงียบๆ
เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก หญิงสาวที่กำลังโกรธก็เดินออกมา เธอเดินไปหาฟังจือหันที่ด้านหน้าอย่างรวดเร็ว ตบหน้าอกเขาด้วยความโกรธ “ฟังจือหัน คุณหมายความว่ายังไง?”
ทุกคนตรงนั้นต่างช็อกกันหมด!
ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ช่างไม่กลัวตาย ถึงได้กล้าทำกับคุณฟางแบบนี้…
ตอนที่ 638 ให้ตายเถอะ! เธอคือกู้เหยียนอวี๋ (5)
ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร? ไม่กลัวตายถึงได้กล้าทำแบบนี้กับคุณฟาง แล้วยังเวลาที่คุณฟางอารมณ์ไม่ดีเสียด้วย ต้องโยนคุณฟางโยนออกไปแน่ๆ!
แต่ผลที่ออกมา กลับทำให้พวกเขาต้องประหลาดใจ
คุณฟางของพวกเขาไม่เพียงไม่โกรธผู้หญิงคนนั้น ซ้ำยังยิ้มกว้างพลางยื่นมือออกไปกอดเธอ จากนั้นก็อุ้มเธอเข้าไปในห้องทำงานที่อยู่ด้านข้าง
โอ้วมายก๊อด!
ผู้หญิงคนนี้เป็นใครนะ?
มีความสัมพันธ์ยังไงกับคุณฟาง?
เรื่องที่ฟังจือหันถูกหญิงนิรนามตี ก็ปลิวว่อนไปทั่วบริษัท ทุกคนต่างพากันพูดถึง
“เมื่อก่อนได้ยินว่าคุณฟางมีแฟนอยู่คนหนึ่ง คิดไม่ถึงเลยว่าแฟนของเขาเป็นคุณนายแม่คนหนึ่ง”
“เมียเข้มงวดเพราะว่ารัก พวกนายไม่เข้าใจหรือไง?”
“ผู้หญิงคนนี้ทั้งโชคดีทั้งแฮปปี้ ที่ได้คบกับคุณฟาง”
“รับไม่ได้ รับไม่ได้ คุณฟางเป็นของฉัน ฉันยีงรอคุณฟางหันมามองฉันอยู่นะ”
“พวกชั้นบนน่ะ ตื่นเถอะ ฉันได้ยินมาว่าทั้งสองครอบครัวหมั้นหมายกันไว้นานแล้ว พวกเธอจะหว่านเสน่ห์ยังไงก็ไม่มีโอกาสเหรอก”
…
ด้านนอกเสียงดังคึกคัก แต่ในห้องทำงานของฟังจือหันกลับเงียบสงบ
สีหน้าอวี๋กานกานสงบราบเรียบ ราวกับเธอไม่ต้องการจะสนใจฟังจือหัน
ฟังจือหันกอดเธอจากด้านหลัง “ผมจะย้ายออกมาได้ยังไง แค่สองวันนี้ลู่เสวี่ยเฉินไม่อยู่ ผมต้องมาอยู่ที่บริษัทชั่วคราว กลัวว่าคุณจะเป็นห่วงเลยทิ้งโน้ตไว้ให้”
อวี๋กานกานหลุดออกจากอ้อมกอดของเขา เอ่ยออกมาอย่างอารมณ์เสีย “ใครเป็นห่วงคุณกัน คุณจะเป็นจะตายฉันก็ไม่สนใจสักนิด คุณก็รู้ว่าพวกเราเป็นสามีภรรยากันตามกฎหมาย ถ้าเกิดว่าคุณไม่อยู่ ฉันก็จะได้มรดกมหาศาล ถึงตอนนั้นฉันก็จะเอาเงินพวกนี้ไป ใช้หาหนุ่มหล่อได้อีกเยอะแยะ ใครจะสนคุณกัน”
ฟังจือหันกับอวี๋กานกานมาไว้ในอ้อมแขรอีกครั้ง และโน้มตัวเข้าไปจูบริมฝีปากของเธอ
การกระทำของเขาทั้งหลงใหล ดุร้าย และหิวโหย ราวกับต้องการจะฉีกเสื้อผ้าของเธออกเป็นชิ้นๆ ในวินาทีถัดมา สร้างฉากรักในสำนักงานสักฉาก
อวี๋กานกานเชื่อสุดใจว่าเขาจะทำแบบนั้น เธอจึงพยายามดิ้นรน
เมื่อรับรู้ได้ถึงการต่อต้านของอีกฝ่าย ในที่สุดฟังจือหันก็หยุด ได้แต่กอดเธอไว้แน่นราวกับต้องการจะฝังร่างเธอไว้กับเขา
กอดไปกอดมา เขาก็รู้สึกว่าอวี๋กานกานมีบางอย่างผิดปกติ จากที่เขารู้จักเธอมา ตอนนี้เธอต้องกำลังโกรธอยู่ ไม่อย่างนั้นเธอก็คงไม่วิ่งมาหาเขา
ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชา ผลักเธออกเล็กน้อยแล้วถามว่า “มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น?”
อวี๋กานกานตอบ “เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว”
“ใครรังแกคุณ?”
“คุณรังแกฉัน” อวี๋กานกานผลักเขาออก แล้วไปนั่งบนโซในห้องทำงาน “ฟังจือหัน วันนี้ฉันเจอกับกู้…เอ่อ พ่อของกู้ซูหลิง”
ฟังจือหันก้าวเข้ามานั่งข้างๆ เธอ กุมนิ้วมือทั้งของเธอไว้ในมือของตัวเอง เอ่ยว่า “ผมลงมือผมผิดเอง หลังจัดการเรื่องยุ่งไม่กี่วันนี้เสร็จ ผมไปขอโทษ ดีมั้ย?”
“เรื่องที่ฉันอยากจะคุยกับคุณ ไม่ใช่เรื่องที่คุณทะเลาะกับอาจารย์ของฉัน” จมูกของอวี๋กานกานแสบเล็กน้อย น้ำเสียงสะดุดเล็กน้อย “ฉันได้คุยกับประธานกู้สักพักหนึ่ง พูดถึงภรรยาเก่าและลูกสาวของเขา หลังจากนั้นเขาก็เอารูปของลูกสาวให้ฉันดู”
ดวงตาของฟังจือหันหม่นลงเล็กน้อย มือที่กุมมือของอวี๋กานกานอยู่ก็บีบแน่นขึ้น
อวี๋กานกานจ้องไปที่เขา “รูปนั้นคือกู้เหยียนอวี๋ กู้เหยียนอวี๋ที่อายุเจ็ดขวบ เธอเหมือนกับฉันในวัยเด็กทุกอย่าง และฉันก็คล้ายกับแม่ของกู้เหยียนอวี๋ แบบนี้ฉันคือกู้เหยียนอวี๋หรือเปล่า แล้วกู้เฉินเป็นพ่อของฉันหรือเปล่า?”
ฟังจือหันเงียบไปพักหนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้า