บทที่ 329 : ครอบครองสมุดจักรพรรดิ
“นี่…” ตู้กู่โม่ทิ้งขวดน้ำแร่ในมือลงพื้นทันที แล้วรีบหันไปคว้าน้ำเต้าในมือของหลิงหยุนแทน
หลิงหยุนปล่อยให้ตู้กู่โม่คว้าไป และได้แต่ยืนยิ้มมองความตลกขบขันของเขา..
“นี่มัน!” เมื่อตู้กู่โม่แบกน้ำเต้าไว้ในมือ เขารับรู้ได้ถึงน้ำหนักหลายกิโลกรัมของมัน จนมือสั่นตัวสั่นไปหมด และแทบจะหัวคะมำ!
ตู้กู่โม่รีบเดินลมปราณจากจุดตันเถียนเพื่อเพิ่มกำลัง มือขวาของเขาจับอยู่ที่คอน้ำเต้า ส่วนมือซ้ายประคองที่ก้นน้ำเต้า พร้อมกับก้าวเท้าขวาออกไปด้านหน้าเพื่อทรงตัวไว้ไม่ให้หน้ำคะมำลงไปกับพื้น
สีหน้าของตู้กู่โม่มีอาการตกใจสุดขีดพร้อมกับร้องขึ้นมาเสียงดัง “หนักมากจริงๆ!”
ข้างในน้ำเต้ามีน้ำลายมังกรอยู่ อย่างน้อยๆก็หลายกิโลกรัม..
หลิงหยุนมองตู้กู่โม่พร้อมกับกลั้นหัวเราะจนปวดท้อง จากนั้นจึงชี้ไปที่บ่อหินทรงกลมที่ลึกเกือบสองเมตร แล้วจึงอ้าปากพูดขึ้นว่า
“นายนี่มันโลภมากจริงๆ ไม่เห็นรึไงว่าบ่อนี้ใหญ่แค่ใหน น้ำลายมังกรทั้งหมดก็อยู่ในน้ำเต้า คิดสิว่าน้ำเต้านั่นจะหนักแค่ใหนกัน!”
น้ำลายมังกรนั้นมีน้ำหนักมากกว่าน้ำเปล่าถึงสองเท่า และตอนนี้น้ำลายมังกรในบ่อที่ใหญ่ขนาดนี้ก็เข้าไปอยู่ในน้ำเต้าจนหมดแล้ว คิดดูว่าสิว่ามันจะหนักถึงเพียงใด?
ตู้กู่โม่กัดฟันอยู่ครู่หนึ่งจนใบหน้าของแดงก่ำ ท้ายที่สุดเขาก็ไม่สามารถทนได้ จึงค่อยๆโน้มตัววางมันลงบนพื้น พร้อมกับหายใจหอบ..
“ไม่น่าเชื่อว่ามันจะหนักถึงเพียงนี้! เจ้าช่างน่ากลัวนักหลิงหยุน!?”
ก่อนที่หลิงหยุนจะเข้าสู่ขั้นปรับร่างกาย-4 นั้น ร่างกายของเขาก็แข็งแกร่ง และแขนหนึ่งข้างก็สามารถยกของหนักได้หลายกิโลกรัม แต่ตอนนี้เขาเข้าสู่ขั้นปรับร่างกาย-4 แล้ว อีกทั้งยังสำเร็จวิชาพลังลับหยินหยางจึงทำให้พลังหยินและหยางในร่างกายสมดุลย์อยู่ตลอดเวลา จึงแทบไม่ต้องพูดถึงเรื่องกำลังภายในและความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์!
หลิงหยุนยิ้มพร้อมกับเอื้อมมือไปยกน้ำเต้าขึ้นมา และเรียกมันเก็บเข้าไปในแหวนพื้นที่
หลิงหยุนสัมผัสได้ว่าน้ำเต้าวิเศษใบนี้ดูจะดื้อมากทีเดียว เขาจึงยังไม่ต้องการใช้พลังวิเศษจากมัน หากเขาสามารถเรียนรู้วิธีการใช้งานมันได้แล้ว หลังจากที่บรรจุน้ำลายมังกรจำนวนมากเข้าไป เหตุการณ์ลักษณะนี้จะไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน
ตอนนี้หลิงหยุนทำได้เพียงแค่เก็บมันเข้าไปในแหวนพื้นที่ก่อน และหยุดคิดเรื่องลักษณะพิเศษของมันไว้ก่อน
ยกตัวอย่างแหวนพื้นที่.. หลังจากที่เก็บน้ำเต้าที่บรรจุน้ำลายมังกรจำนวนมากเข้าไปเก็บด้านในแล้ว เขาก็ไม่รู้สึกหนักอีกเลย และนี่คือความวิเศษหรือลักษณะพิเศษของแหวนพื้นที่ เพราะไม่ว่าของที่เก็บอยู่ด้านในจะมีน้ำหนักมากเพียงใด แต่เมื่อเข้าไปอยู่ในแหวนพื้นที่แล้ว ของสิ่งนั้นจะไร้น้ำหนักทันที
นั่นเพราะแหวนพื้นที่เป็นเหมือนอีกมิติหนึ่งที่อิสระ พื้นที่ในแหวนพื้นที่นั้นไม่ใช่มิติเดียวกับพื้นที่บนผืนโลกแห่งนี้ ดังนั้นสิ่งของที่อยู่ในแหวนพื้นที่จึงไม่มีผลต่อแรงดึงดูดของโลก
แต่ตัวแหวนพื้นที่เองนั้นก็ยังคงอยู่ภายใต้แรงโน้มถ่วงของโลก ดังนั้นแหวนในมือของหลิงหยุนจึงยังคงมีน้ำหนักตามสภาพจริงของมัน นี่ช่างเป็นเรื่องที่วิเศษและน่าทึ่งมาก!
ตู้กู่โม่อ้าปากค้างอยู่นานก่อนที่จะค่อยๆหุบลง เขาหันไปทางหลิงหยุนอยู่หลายครั้งพร้อมกับจ้องมองหลิงหยุนอยู่นาน
“น่าแปลก.. เจ้าเอาน้ำลายมังกรจำนวนมากแบบนั้นใส่ลงไปในสมบัติของสำนักหมอสวรรค์ที่เจ้าขโมยมาได้ยังไงกัน?”
หลิงหยุนทำให้ตู้กู่โม่ทึ่งสุดขีด คล้ายกับได้เห็นการเคลื่อนภูเขาย้ายทะเลก็ไม่ปาน จนทำให้สมองของเขาถึงกับคิดอะไรไม่ออก
หลิงหยุนไม่สนใจตู้กู่โม่อีก เขามองบ่อหินที่ว่างเปล่าอย่างพอใจ และดวงตาของเขาก็เป็นประกายขึ้นมาวูบหนึ่ง ราวกับว่าเพิ่งจะนึกอะไรขึ้นมาได้!
“มีอะไรผิดปกติงั้นรึ? เจ้าจ้องมองบ่อน้ำลายมังการที่แห้งหมดแล้วทำไมกัน?” ตู้กู่โม่ถามขึ้นอย่างงุนงง และก็มองตามสายตาของหลิงหยุนลงไปในบ่อหิน
ด้านในบ่อน้ำลายมังกรนั้น กลับไม่ได้แห้งผากอย่างเคย และตอนนี้มันก็มีน้ำลายมังกรผุดขึ้นมาอีก แต่น้ำลายมังกรจำนวนนั้นไม่สามารถหยุดสายตาที่แหลมคมของหลิงหยุนและตู้กู่โม่ได้
“นี่.. ดูเหมือนว่าบ่อหินแห่งนี้จะเป็น..” ดวงตาของตู้กู่โม่เป็นประกายขึ้นมาและอ้าปากหวออีกครั้ง จากนั้นก็ยกมือชี้ไปที่บ่อหิน ปากก็พึมพำว่า
“นี่.. นี่ดูเหมือนจะเป็นแผนผังแปดทิศ!”
หลิงหยุนผลุนผลันไปที่ขอบบ่อหินทันที เขาเรียกยันต์อัคนีออกมาสองแผ่น และตะโกนสั่งอยู่ข้างบ่อ ลูกไฟขนาดใหญ่เท่าลูกบาสเก็ตบอลลุกโชติช่วงอยู่ข้างบ่อหิน
ตอนนี้หลิงหยุนรู้สึกปลาบปลื้มดีใจอย่างที่สุด และเริ่มสำรวจจที่ก้อนหลุมอย่างกระตือรือร้น
“นี่.. ของวิเศษของเจ้าเป็นอะไรกันแน่?! ของวิเศษของสำนักหมอสวรรค์ของเจ้าเป็นอะไรกันแน่?” ตู้กู่โม่มองหลิงหยุนที่เรียกยันต์ออกมาอย่างอึ้งๆ
“เจ้าเห็นมาตั้งหลายครั้งแล้ว ยังไม่ชินอีกรึ!”
ก้นบ่อแห่งนี้เป็นรูปทรงกลม และดูเหมือนว่าบ่อแห่งนี้จะถูกแกะสลักมาจากหินทั้งก้อน ซึ่งเป็นหินชนิดเดียวกับที่อยู่ในถ้ำแห่งนี้
ที่ก้นหลุมไม่มีตัวหนังสือ มีเพียงสัญลักษณ์แปดทิศที่มีความหมายว่า..
เฉียน – คือทิศตะวันตกเฉียงเหนือ
คุน – คือทิศตะวันตกเฉียงใต้
เจิ้น – คือทิศตะวันออก
ซวิ่น – คือทิศตะวันออกเฉียงใต้
ตุ้ย – คือทิศตะวันตก
เกิ้น – คือทิศตะวันออกเฉียงเหนือ
ขั่น – คือทิศเหนือ
หลี – คือทิศใต้
ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ที่ใช้ลายเส้นธรรมดา ตรงกลางเป็นสัญลักษ์ ‘ไท่จี๋’ซึ่งเป็นสัญลักษณ์รูปวงกลมและมีเส้นโค้งแบ่งเป็นสองส่วน อุปมาว่าเป็นมัจฉาคือปลาสองตัว ปลาสีขาวและปลาสีดำ โดยมีเส้นมังกรโค้งอยู่ตรงกลาง แยกสองฝั่งออกเป็นสัดส่วนเท่าๆกัน และตรงกลางของมัจฉาแต่ละตัวก็มีก้อนหินอยู่ตรงกลางคล้ายดวงตา
แม้จะแกะสลักจากหินที่หยาบแบบเรียบง่าย แต่ก็เป็นแผนผังแปดทิศที่สมบูรณ์อย่างเหลือเชื่อ
หลิงหยุนถึงกับอ้าปากค้าง สีหน้าของเขาทั้งตกใจและมีความสุขในเวลาเดียวกัน แต่ในใจของเขานั้นกลับรู้สึกมากกว่าที่แสดงออกมาทางสีหน้าเสียอีก
หากไม่ใช่เพราะน้ำเต้าวิเศษลูกนั้น เขาคงจะตักเอาน้ำลายมังกรไปเท่าที่จะทำได้ จากนั้นก็คงออกไปจากที่นี่พร้อมกับเจ้าขาวปุยและตู้กู่โม่แล้ว
หากเขาทำเช่นนั้น น้ำลายมังกรก็จะยังคงเหลืออยู่ในบ่ออีกมากมาย และทำให้เขาไม่สามารถมองเห็นสัญลักษณ์ที่อยู่ก้นบ่อนี้ได้อย่างแน่นอน
และหากไม่ใช่เพราะเจ้างูยักษ์ได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว พวกเขาคงจะไม่สามารถมานั่งตักน้ำลายมังกรกันได้อย่างสบายอกสบายใจเช่นนี้ และก็คงไม่ได้เห็นก้นบ่ออยู่ดี
แสงสว่างจากยันต์อัคนีดับไปแล้ว หลิงหยุนจึงเรียกออกมาเพิ่มอีกสองสามแผ่น และเริ่มสำรวจแผนผังแปดทิศที่ก้นบ่ออีกครั้ง จากนั้นก็มองไปยังประตูศิลาทั้งสามบาน
‘ข้าเกือบจะพลาดไม่สามารถเปิดประตูศิลาได้แล้วสินะ!’
แผนผังแปดทิศนี้ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับประตูศิลาทั้งสามบาน นี่เป็นสิ่งที่หลิงหยุนคาดเดา และจำเป็นต้องอาศัยการสำรวจและสังเกตุอย่างละเอียดรอบคอบ
“นี่.. พ่ออัจฉริยะแห่งสำนักหมอสวรรค์ สมุดจักรพรรดิของข้าต้องอยู่ในนั้นแน่!” ตู้กู่โม่ตื่นเต้นจนตัวสั่น
“นายหยุดส่งเสียงดังรบกวนฉันซะที!” หลิงหยุนมองตู้กู่โม่ด้วยสายตาตำหนิ และเริ่มมองไปที่ก้นหลุมและสำรวจอย่างละเอียดอีกครั้ง
หลิงหยุนชี้ไปที่ดวงตามัจฉาหยิน-หยางใต้ก้นบ่อ พร้อมกับกำลังคิดว่าดวงตามังกรหยิน-หยางของค่ายกลมังกรหยินหยางแห่งนี้ ก็เป็นตำแหน่งเดียวกันกับดวงตามัจฉาหยิน-หยางที่อยู่ก้นบ่อ
‘ข้าพอจะเข้าใจกลไกของค่ายกลแห่งนี้แล้ว!’
เส้นมังกรโค้งที่อยู่ตรงกลางระหว่างมัจฉาหยินและมัจฉาหยางนั้น ก็คือเส้นทางจากหลุมฝังศพมาที่นี่
“แล้วมันเกี่ยวข้องกันยังไง?” หลิงหยุนขมวดคิ้วพร้อมกับครุ่นคิดอยู่เงียบๆ
หลิงหยุนสั่งตู้กู่โม่โดยไม่หันกลับไปมอง “นายดูแลเจ้าขาวปุยให้ดีด้วย!”
พูดจบหลิงหยุนก็กระโดดลงไปที่ก้นบ่อทันที..
หลิงหยุนคุกเข่าลงพร้อมกับใช้มือสัมผัสสัญลักษณ์ขนาดใหญ่นั้นด้วยมือ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“มันน่าจะเป็นที่นี่เท่านั้นนี่นา..” หลิงหยุนมองหินกลมสองก้อนที่ดูเหมือนจะเป็นดวงตามัจฉาหยิน และมัจฉาหยาง
“นายกลัวตายไม๊?!” หลิงหยุนหันไปถามตู้กู่โม่ที่ชักกระบี่ออกมา
ตู้กู่โม่เดาว่าหลิงหยุนน่าจะพบกลไกสำหรับเปิดประตูศิลาแล้ว เขาจึงตอบกลับไปอย่างตื่นเต้น
“ข้ากลัวว่าจะไม่ได้เข้าไปมากกว่าน่ะสิ?!”
หลิงหยุนพูดยิ้มๆ “ถ้าฉันเดาไม่ผิด หินสองก้อนนี้จะต้องเป็นดวงตาหยินและดวงตาหยาง และก็น่าจะเป็นกลไกสำหรับทำลายค่ายกลมังกรหยินหยางแห่งนี้ และแน่นอนว่าหลังจากค่ายกลถูกทำลายไปแล้ว ค่ายกลมรณะก็จะสลายไปพร้อมๆกัน ถ้าสิ่งที่ฉันคาดเดาถูก.. พวกเราก็จะได้สมบัติล้ำค่าที่สุดไปจากที่นี่ แต่หากคาดเดาผิด.. พวกเราทั้งหมดก็จะต้องตายอยู่ที่นี่แน่ รับรองว่าจะไม่มีใครสามารถหนีรอดไปได้อย่างแน่นอน!”
ตู้กู่โม่ถามขึ้นมาว่า “เจ้ามั่นใจแค่ใหน?” เขาบอกกับตัวเองว่าต้องไม่กลัวตาย ในนาทีวิกฤตเช่นนี้ เขาต้องไม่กลัวตาย จึงได้แต่ถามหลิงหยุนออกไป
หลิงหยุนส่ายหน้าพร้อมกับตอบยิ้มๆ “ทิศทางของมัจฉาหยินหยาง และตำแหน่งของค่ายกลมังกรหยินหยางแห่งนี้กลับหน้ากลับหลัง จึงยากที่จะคาดเดาได้ ห้าสิบห้าสิบ.. และหากเดาผิด ก็เท่ากับเป็นการเปิดค่ายกลใหม่ให้ทำงาน และถึงเวลานั้นฉันเองก็ควบคุมอะไรไม่ได้..”
ตู้กู่โม่ถามต่อว่า “เจ้าพูดเช่นนี้หมายความว่ายังไง?!”
หลิงหยุนตอบอย่างภาคภูมิใจ “ก็ในเมื่อพบกลไกเข้าแล้ว หากไม่ลองเปิดดู กลับไปฉันก็คงนอนไม่หลับอยู่ดี ฉันอยากจะลองดู! แต่ถ้านายไม่อยากเสี่ยง ก็รีบออกไปจากที่นี่ตอนนี้เลย นายน่าจะคุ้นเคยกับทางออกดีอยู่แล้วนี่ ฉันจะให้เวลานายหกชั่วโมง หลังจากผ่านไปหกชั่วโมงฉันถึงจะเปิดกลไกนี้!”
ตู้กู่โม่หัวเราะ “หลิงหยุน.. เจ้ายังเด็กเกินไปที่จะมาสั่งข้านะ! เจ้าเองยังกล้าเสี่ยง หากข้าไม่กล้วแล้วล่ะก็ ข้าจะยังเป็นคุณชายผู้มีพรสวรรค์แห่งตระกูลตู้กู่ได้ยังไง? ก่อนหน้านี้ ถ้าไม่มีเจ้าช่วยไว้ ข้าก็คงตายไปแล้วเช่นกัน แล้วข้ายังต้องกลัวอะไรอีก?”
“อีกอย่าง.. หากข้าได้ตายพร้อมกับเจ้า ก็จะไม่เสียดายเลยจริงๆ! เอาล่ะข้าพร้อมจะไปเป็นเพื่อนองค์ชายเอง!”
หลิงหยุนได้แต่ยิ้มพร้อมกับเหลือบมองเจ้าขาวปุยอีกครั้ง แต่เมื่อเห็นสายตาของมันที่มองเขาอย่างมุ่งมั่นว่าไม่ต้องการออกไป เขาจึงพยักหน้าให้กับเจ้าขาวปุย..
“เอาล่ะ.. ข้าจะเริ่มเปิดแล้วนะ!”
สายตาของตู้กู่โม่และเจ้าขาวปุยจับจ้องอยู่ที่แผนผังแปดทิศในบ่อหิน.. และลมเริ่มหายใจติดขัด
หลิงหยุนใช้มือทั้งสองข้างโอบหินหยินและหยางทั้งสองก้อน พร้อมกับหมุนมันพร้อมๆกัน
มันหมุนไม่ได้! หลิงหยุนออกแรงหมุนอย่างสุดกำลัง แต่ก็ไม่สามารถหมุนได้!
“ทำไมถึงหมุนไม่ได้ล่ะ..?” หลิงหยุนปล่อยมือจากหินทั้งสองก้อน พร้อมกับจ้องมองแผนผังแปดทิศอีกครั้ง เขาอดคิดไม่ได้ว่า หรือยอดฝีมือที่สร้างค่ายกลแห่งนี้ จะจงใจสร้างแผนผังแปดทิศขึ้นมาเพื่อความสนุกกันแน่?!
“บางทีอาจจะหมุดผิดด้าน ลองหมุนกลับข้างดู!”
หลิงหยุนลองหมุนหินที่เป็นดวงตาหยินไปทางซ้าย และหินที่เป็นดวงตาหยางไปทางขวา และออกแรงหมุนอีกครั้ง แต่ก็ไม่สามารถทำได้!
หลิงหยุนผิดหวังเล็กน้อย และเริ่มโมโห..
“ข้าไม่อยากจะเชื่อจริงๆ!”
แต่จู่ๆดวงตาของหลิงหยุนเป็นประกายคล้ายตัดสินใจเด็ดขาด จากนั้นเขาก็ใช้วิชาลับหยินหยางหมุนเดินลมปราณทั่วร่างกาย และเริ่มหมุนหินทั้งสองก้อนอีกครั้ง
และครั้งนี้ จู่ๆหลิงหยุนก็รู้สึกว่าจุดตันเถียนของเขานั้นหมุนเป็นวงกลมอย่างรุนแรง พลังหยินพุ่งผ่านเส้นลมปราณเยิ่น และพลังหยางพุ่งผ่านเส้นลมปราณตู แล้วพลังทั้งสองก็รวมตัวกันเป็นสายเดียวพุ่งเข้าสู่มือและแขนของเขาทั้งสองข้าง แล้วพุ่งสู่หินหยิน-หยางทั้งสองก้อนอย่างมากมาย!
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง.. ตู้กู่โม่กับเจ้าขาวปุยที่ได้เห็นก็ถึงกับตกใจสุดขีด เมื่อร่างของหลิงหยุนที่อยู่ตรงกลางระหว่างมัจฉาหยิน-หยางนั้น ค่อยๆหมุนช้าๆและเริ่มเร็วขึ้นๆ!
และในเวลาเดียวกันนั้นเอง ประตูศิลาทั้งสามบานที่อยู่ห่างออกไป ก็เริ่มปกคลุมไปด้วยบรรยากาศที่เยือกเย็นและดูลึกลับ ก่อนจะกระจายไปทั่วทั้งตำแหน่งหัวใจมังกร เสียงกึกก้องดังสนั่นไปทั่วทั้งบริเวณ เสียงระฆังกังวานสดใส ราวกับว่าระยะเวลาที่ผ่านมาเนิ่นนานได้ส่งผ่านเข้าสู่จิตวิญญาณของทุกคน!
แผนผังแปดทิศที่ก้นบ่อหินเริ่มเปล่งแสงสว่าง และจากหินหยาบก็เปลี่ยนเป็นคริสตัลใส แล้วสัญลักษณ์ต่างๆบนแผนผังแปดทิศก็เปล่งประกายเป็นแสงที่นุ่มนวลอยู่ที่ก้นบ่อ!
ร่างของหลิงหยุนหมุนเร็วขึ้นแล้วก็เร็วขึ้น จนกระทั่งไม่สามารถมองได้ทัน และยิ่งหมุนเร็วก็ยิ่งเพิ่มประกายแห่งแสงสว่าง แม้แต่ดวงตาของตู้กู่โม่ยังถึงกับพล่าไปหมด
แกร๊ก.. แกร๊ก..!
แผ่นหินแผนผังแปดทิศที่อยู่ก้นสระแตกออกจากกันทันที และสัญลักษณ์ที่อยู่ก้นบ่อก็พุ่งขึ้นมาราวกับมีชีวิต..
จากนั้นบนเพดานถ้ำและรอบๆผนังหิน ก็ปรากฏอักษรโบราณขึ้นมากมาย อักษรโบราณแต่ละตัวนั้น ล้วนเปล่งประกายแวววาวราวกับทำจากโลหะ และกำลังล่องลอยอยู่กลางอากาศ
ในเวลาต่อมา.. ถ้ำหินที่เป็นรูปหม้อขนาดใหญ่แห่งนี้ก็หายวับไปทันที และกลับกลายเป็นจักรวาลที่กว้างใหญ่ไพศาลขึ้นมาแทน ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาวมากมายปรากฏอยู่เหนือศรีษะของทุกคน ถ้ำทั้งถ้ำเปล่งประกายสว่างไสว!
ครั้งนี้แตกต่างจากหมอกสีขาวในค่ายกลมรณะเมื่อครู่ นี่จึงเป็นแสงสว่างที่แท้จริง! ขณะที่ทุกคนกำลังตื่นตกใจและได้แต่ตกตะลึงนั้น จู่ๆตู้กู่โม่และเจ้าขาวปุยก็เป็นลมล้มลงไปกับพื้น!
ภายใต้ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาวนับไม่ถ้วนนั้น ร่างของหลิงหยุนที่กำลังหมุนอย่างเร็วนั้นก็มีแสงสว่างเปล่งประกายออกมาเช่นกัน!
มันคือการโคจรของดารกะดายัน!
อักขระโบราณเป็นพันๆที่กำลังปรากฎอยู่ภายใต้แสงสว่าง และกำลังล่องลอยอยู่ท่ามกลางจักรวาลที่กว้างใหญ่นั้น ต่างก็ค่อยๆลอยเข้าสู่ดวงตาที่สามตรงหว่างคิ้วของหลิงหยุนทีละตัวๆ
และเมื่ออักขระโบราณตัวสุดท้ายลอยเข้าสู่หว่างคิ้วของหลิงหยุนแล้ว ประตูศิลาทั้งสามก็เปิดออกทันที แสงสว่างและแสงสีหลากหลายก็ทอประกายออกมาราวกับในเทพนิยาย
ในเวลานั้นเอง แขนทั้งสองของหลิงหยุนที่กำลังหมุนอยู่ก็หยุดทันที จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืน!
เสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ขาดวิ่นไปหมด และถูกเผาไหม้จนเป็นเถ้าถ่าน ตอนนี้ร่างของหลิงหยุนเปลือยเปล่าอยู่ที่ก้นบ่อ ภาพที่เห็นราวกับว่าภายใต้จักรวาลที่กว้างใหญ่แห่งนี้ เทพแห่งมารที่ผ่านกาลเวลามาเนิ่นนานกำลังปรากฏตัว..
ฟิ้ว..
พู่กันจักรพรรดิพุ่งออกจากแหวนพื้นที่ของหลิงหยุน พลังอมตะจำนวนมากพวยพุ่งออกมาพร้อมกับขยายใหญ่ขึ้นทันที แล้วอักขระโบราณที่ถูกแกะสลักอยู่บนด้ามพู่กัน ก็เปล่งประกายเป็นตัวอักษรสะท้อนลงที่พื้นดิน มันคือคำว่า ‘ข้าเพียงคนเดียวเท่านั้น’
พู่กันจักรพรรดิขยายใหญ่ขึ้นจนมีขนาดใหญ่กว่าดวงอาทิตย์ และดวงจันทร์ และตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลางของโลก! จากนั้นพู่กันจักรพรรดิก็ลดขนาดลงมาเล็กน้อย ก่อนจะพุ่งหายเข้าไปในดวงตาที่สามตรงหว่างคิ้วของหลิงหยุนทันที!
เกือบจะในเวลาเดียวกันนั้นเอง สมุดโบราณเล่มยักษ์ก็พุ่งออกมาจากประตูศิลาที่อยู่ตรงกลาง สมุดเล่มนี้ไม่ได้ทำจากทอง หยก ทองแดง หรือว่าหิน แต่มันเป็นสมุดเจ็ดสี สมุดจักรพรรดิหมุนวนอยู่รอบตัวหลิงหยุนครู่ใหญ่ ก่อนจะพุ่งหายเข้าไปในจุดตันเถียนของหลิงหยุนเช่นกัน!
สมุดจักรพรรดิ!
หลิงหยุนเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจน แต่เขากลับไม่สนใจสิ่งเหล่านั้น จิตใจของเขาจดจ่อตั้งใจฟังเพียงแค่เสียงกังวานใสของระฆัง และเสียงของมรรคาแห่งเต๋า!
“มันคือมรรคาแห่งเต๋า.. เต๋าสร้างหนึ่ง หนึ่งแตกเป็นสอง สามสิ่งสร้างอีกมากมาย..”