ฮ่อหยุนเฉิงตกใจ
ยัยนี่หายไปไหนนะ
เธอไม่ใช่ยาออกฤทธิ์อีกจนไม่มีแรง แล้วทำไมหายตัวไปไหนได้ละ
หรือว่า……จะเกิดเรื่องอะไรขึ้น
ฮ่อหยุนเฉิงคิ้วขมวดเป็นปม มองไปรอบๆ กลับไม่พบซูฉิงแม้แต่เงา
“ซูฉิง ซูฉิง!”เขาตะโกนเรียกเสียงดัง อย่างร้อนใจ
วินาทีต่อมา ร่างกายที่อ่อนนุ่มซูฉิงเข้ามาเกาะที่ด้านหลังของเขา
มือเรียวยาวขาวราวกับหิมะ กอดเข้าที่คอฮ่อหยุนเฉิงแน่น “ฮ่อหยุนเฉิง ฉันอยู่ตรงนี้”
“ทำไมไม่นอนอยู่บนเตียงดีๆ วิ่งวุ่นทำไม” อุณหภูมิร้อนแผ่ซ่านมา ฮ่อหยุนเฉิงถึงกับตัวแข็งทื่อ พูดน้ำเสียงแหบพร่า
ซูฉิงยกปลายเท้าขึ้นมา แล้วกระซิบข้างหู แววตาหรี่ลง พูดน้ำเสียงยั่ว”ฮ่อหยุนเฉิง ฉันทรมานมากเลย นายช่วยฉันหน่อยได้มั้ย…….”
ฮ่อหยุนเฉิงกำผ้าเช็ดตัวแน่น แววตาเย็นชา ยืนตัวแข็งทื่อ แล้วก็พูดเสียงขรึม”เธอแน่ใจหรอ”
“อืม~”จากฤทธิ์ยา ซูฉิงกัดเข้าที่ใต้คางของเขา ฟันเล็กของเขากัดเบาๆ ที่ข้างหูของเขา มือเรียวยาวขาวก็ลูบไล้ลำคอของเขา
ฮ่อหยุนเฉิงถึงกับหายใจติดขัด
ผู้หญิงคนนี้ เหมือนกับจุดไฟ!
สติของเขาตอนนี้ขาดหายไปชั่วขณะ ฮ่อหยุนเฉิงหันกลับไป พวกที่ต่อต้านแขกส่วนใหญ่กดประตูกับประตู รู้สึกนุ่มนิ่มไปทั้งตัวเพราะยา
เขาโน้มตัวลงมา ก้มมองผู้หญิงหน้าแดงที่อยู่ตรงหน้า
เธอเงยหน้าขึ้นมา มองหน้าเขา ท่าทางเหมือนกับลูกแอปเปิลที่กำลังสุกหอมหวาน ทำให้รู้สึกควบคุมตัวไม่ได้
“ซูฉิง เธอเป็นคนจุดไฟเองนะ!”
เปลวไฟในดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงก็ลุกโชนขึ้นอย่างทนไม่ไหวแล้ว ก้มหน้าลงมาจูบริมฝีปากนุ่มระรื่นของซูฉิง
ฟันที่แตะสัมผัสกัน บรรยากาศที่เป็นใจอยู่แล้วตอนนี้ยิ่งเพิ่มบรรยากาศให้เป็นใจจุดถึงจุดสูงสุด
รสชาติที่คุ้นเคย ฮ่อหยุนเฉิงก็ไม่อดกลั้นตัวเองอยู่หน้าประตูอีก อุ้มซูฉิงที่ตัวเบาไปที่เตียงใหญ่ แล้วก็โน้มตัวลงไปทาบทับ
ซูฉิงที่สติเลอะเลือน รู้สึกเพียงร่างกายที่ร้อนระอุ “ทรมานมากเลย ……อือๆ…..นายรังแกฉัน……”
เธอช่างนุ่มนวลเหลือเกิน แล้วร้องไห้หนักมา
น้ำตาไหลออกมาจากหาตา ฮ่อหยุนเฉิงก็หยุดทันที
เขาลงไปจากเตียง แล้วก็ค่อยๆ ห่มผ้าห่มให้กับซูฉิงอย่างเอ็นดู
ก้มมองดูเสื้อเชิ้ตที่ตนลงไประดมจูบอย่างดุดันเมื่อกี้ ฮ่อหยุนเฉิงก็หน้าเคร่งลุกขึ้น แล้วจัดการเสื้อเชิ้ตของตัวเอง
เมื่อกี้เขาทำอะไรลงไป
ซูฉิงเป็นเพราะว่าฤทธิ์ยา ถึงได้เป็นอย่างนี้
ทำไมเขาถึงได้อาศัยตอนที่ซูฉิงไม่ได้สติ ฉวยโอกาสตอนคนไม่ได้สติงั้นหรอ
ฮ่อหยุนเฉิงไม่อยากให้ครั้งแรกของเขาเป็นตอนที่ซูฉิงไม่ยินยอม
ถ้าหากว่าซูฉิงตื่นขึ้นมาแล้วเสียใจภายหลัง…….
ฮ่อหยุนเฉิงสวมเสื้อผ้า แววตาดุจไฟของเขาก็ถูกเขากดไว้แล้ว
เขาก้มมองดู ซูฉิงที่มองอยู่บนเตียง ที่ตอนนี้นอนหลับปุ๋ยไปแล้ว
ทำไมไม่ริมฝีปากบวมของเธอและหยดน้ำตาคริสตัลยังคงติดอยู่ที่ตรงหายตาของเธอ แสดงให้เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น ฮ่อหยุนเฉิงเกือบจะคิดว่ามันเป็นความฝันในตอนนี้
ฮ่อหยุนเฉิงก้มลงมาแล้วค่อยๆ เช็ดน้ำตาตรงหางตาให้เธอ อย่างระมัดระวังและถนุถนอม
จากนั้นก็หยิบเอาผ้าเช็ดตัวมาที่ข้างเตียง แล้วก็ทำตามที่เหอหงเหว่ยบอก ค่อยๆ เช็ดตัวเพื่อให้อุณหภูมิในตัวของซูฉิงลดลง……
เช้าวันต่อมา
อาการปวดหัวแทบระเบิด!
ซูฉิงที่ลืมตาขึ้นอย่างสับสน นวดขมับ
ทันใดนั้นลมเย็นก็พัดเข้ามา เย็นจนทำให้เธอตัวสั่น
ตอนนี้แววตาของซูฉิงเบิกตากว้าง ฮ่อหยุนเฉิงมานอนอยู่ข้างๆ เธอได้ยังไง?!
คิ้วที่ขมวด เรื่องเมื่อคืนก็ค่อยๆ ผุดขึ้นมา
ซูฉิงจำได้ เมื่อคืนเธอไปร่วมงานเลี้ยงของกองละคร ไป๋หลานวางแผนใส่ยาลงไปให้เธอกับเฉินจุนเหยียนกิน
เธอเปิดโปงไป๋หลาน ไป๋หลานก็ถูกตำรวจจับตัวไป จากนั้นฤทธิ์ยาของเธอก็กำเริบ เธอก็……
ซูฉิงเหมือนจะจำได้บ้าง เหมือนเธอจะลวนลามฮ่อหยุนเฉิง ? !
ภาพที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ไม่ปะติดปะต่อผุดขึ้นมาในหัวของซูฉิง
จะบ้าตาย!
พวกเขาคงจะไม่…….
ซูฉิงห่มผ้าห่มแน่น หน้าแดงก่ำอย่างกำลูกตำลึง
พระเจ้า เมื่อคืนเธอทำอะไรไปบ้างนะ!
ซูฉิงที่กำลังคิดไปต่างๆ นาๆ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดึงดูดของฮ่อหยุนเฉิงอยู่ข้างหู “เธอตื่นแล้วหรอ”
เธอก็ได้สติกลับมา ซูฉิงก็หันไปมองหน้าซูฉิง
เขาสวมเสื้อเชิ้ต เนกไทปล่อยให้หลวม เผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าที่แสนจะเรียบเนียนละเอียดอ่อนของเขา
เวลานี้ เขากำลังยกมือขึ้นมาวางไว้ที่คางแล้วจ้องมาทางเธอด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก
“เมื่อคืนเรา…….”ซูฉิงที่ห่อผ้าห่ม ตาวาวสองข้างถามเขาอย่งระวัง
ฮ่อหยุนเฉิงยักคิ้วขึ้น อมยิ้มมองเธอ
“เมื่อคืนฉันอุ้มเธอมาพักผ่อนที่บนเตียง แต่เธอกลับเชื้อเชิญ ฉันก็แค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง”
คำพูดของเขาที่พูดออกมาเพื่ออยากจะบอกซูฉิงว่าเรื่องที่ควรจะเกิดขึ้น ไม่ควรจะเกิดขึ้น ล้วนเกิดขึ้นแล้ว
ซูฉิงเริ่มร้อนใจ “นาย! มันอันธพาล!”
มือทั้งสองข้างของฮ่อหยุนเฉิงวางลงไป กัดริมฝีปากที่เซ็กซี่ แล้วพูดเสียงขรึมใกล้หูของเธอ”เมื่อคืน เธอเป็นคนเชื้อเชิญเองนะ”
ลมหายใจอุ่นของเขา เป่าลงมาที่ลำคอของซูฉิง เหมือนกับไฟช๊อต ช็อตจนตัวของเธอสั่น
ซูฮิงกัดริมฝีปาก เมื่อคืนพวกเขาเกิดเรื่องอะไรขึ้นจริงๆ หรอ
แต่ว่า…..เธอนอกจากรู้สึกทรมานแล้ว ก็ไม่มีความรู้สึกเจ็บที่อื่นเลย
ไม่เหมือนกับว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับฮ่อหยุนเฉิงเลยนะ
เห็นซูฉิงที่อึ้งนิ่ง ฮ่อหยุนเฉิงก็ทำเป็นน่าสงสาร”ซูฉิง เธอไม่ใช่จะไม่รับผิดชอบฉันใช่มั้ย?”
ซูฉิง:???
แม้ระหว่างเราจะเกิดอะไรขึ้น คนที่เสียเปรียบก็คือเธอมั้ย!
“พูดอย่างนี้ เป็นนายช่วยฉันระบายความร้อน ขอบคุณมาก “ซูฉิงเชิดหน้าขึ้นมาเล็กน้อย จนเกือบจะชนกับหน้าของฮ่อหยุนเฉิง
“อย่างนี้นี่เอง งั้นฉันก็เสียเปรียบน่ะสิ จะต้องชดใช้ด้วย ~”ฮ่อหยุุนเฉิงลูบใต้คาง ทำเป็นพูดเสียงยืดยาว
ซูฉิงจ้องเขาอย่างไม่สบอารมณ์ “นายอยากได้อะไร”
ฮ่อหยุนเฉิงยกยิ้ม ทำเป็นพูดล้อเธอเล่น”งั้นเธอก็ยกสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ให้ฉันเพื่อถือเป็นการชดใช้ เป็นไง”
ซูฉิงหน้าเคร่งขรึม “ฮ่อหยุนเฉิงนายเป็นถึงคุณชายฮ่อ เป็นคนมีฐานะสูงส่งอยู่แล้ว ถ้าหากเรื่องเผยแพร่ออกไปไม่กลัวคนหัวเราะเยาะรึไง”
“ฉันไม่กลัวเรื่องจะเผยแพร่ออกไป เป็นเธอ……..”แววตานิ่งของฮ่อหยุนเฉิงมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า ตั้งใจเหมือนจะพูดก็หยุด
ซูฉิงเงยหน้าขึ้นมา สบตามองฮ่อหยุนเฉิง”นายกล้าหรอ”
เห็นเธอทำเป็นโกรธแทบระเบิด ฮ่อหยุนเฉิงก็หัวเราะเบาๆ
เขาลุกขึ้นจากเตียง แล้วยื่นมือไปลูบหัวซูฉิง”เอาละๆ ไม่ล้อเธอเล่นแล้ว ฉันทำอาหารเช้าให้เธอแล้ว”
“ไม่ล้อเธอเล่นแล้วหรอ?
ดังนั้น……..เรื่องอื่นเมื่อคืนก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นงั้นหรอ?