บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 153
เธอหวังว่าจะแต่งงานกับเจเรมี่อยู่ทุกวี่ทุกวันเพื่อที่เธอจะได้กลายเป็นนายหญิงแห่งวิทแมนตัวจริง แต่นี่มันเป็นเวลาสามปีแล้วความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย
เป็นเวลาสามปีแล้วและเธอไม่สามารถรอได้อีกต่อไป
…
เป็นช่วงบ่ายของฤดูร้อนที่สดใสพร้อมกับแสงแดดจ้า สาวน้อยน่ารักกำลังจับชายกระโปรงของหญิงสาวคนหนึ่งในสนามบินเกลนเดล
“มามี้ มามี้ หนูหิว”
หญิงสาวหันศีรษะไปทางเด็กตัวน้อยทันที่เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผมยาวหยักศกของเธอปลิวไสวขณะที่เธอหันกลับมา รอยยิ้มใจดีปรากฏบนใบหน้าที่สวยงามของเธอ เธออุ้มสาวน้อยน่ารักที่ดูเหมือนเทพธิดาซุกซนขึ้นมา “แม่จะพาหนูไปกินอะไรอร่อย ๆ เร็ว ๆ นี้ รอหน่อยนะลูกรัก”
เธอเริ่มก้าวเดินหลังจากอุ้มเด็กน้อยขึ้นมา ออร่าที่สง่างามและท่วงท่าที่สมบูรณ์แบบตามติดเธอมาราวกับว่ามันเป็นเงาของเธอ
ระหว่างทาง เธอได้รับคำเยินยอและชื่นชมในความงามและรูปร่างนั้นเป็นจำนวนมากจากคนรอบ ๆ
หลังจากที่ทั้งสองหาที่พักสำหรับคืนนี้ได้แล้ว เธอได้พาเด็กหญิงตัวน้อยออกไป
“มามี้ หนูอยากได้ขนมปังเบอร์เกอร์ก่อน”
“ได้สิลูก” ผู้หญิงคนนั้นตอบตกลง
“ขอบคุณมามี้! มามี้เป็นแม่ที่ดีที่สุดในโลกเลย!” เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ โอบแขนรอบคอของหญิงสาวและจูบเธอดัง ๆ ที่แก้ม
หญิงสาวหัวเราะอย่างร่าเริงเผยให้เห็นลักยิ้มที่สวยงามของเธอ เธอบีบแก้มของเด็กหญิงตัวเล็ก เบา ๆ “เราอ่ะเป็นคนปากหวาน ใครสอนเรื่องนี้ให้หนูกัน?”
“แดดดี้สอน!” เด็กหญิงตัวเล็กกระพริบตาด้วยสีหน้าจริงจัง
รอยยิ้มของหญิงสาวเยือกเย็นหลังจากที่เธอได้ยิน แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม
เนื่องจากเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์มีคนจำนวนมากในเคเอฟซี
เธอจับมือเด็กหญิงขณะที่พวกเขาสั่งอาหารที่เคาน์เตอร์ หลังจากสั่งเมนูอาหารเสร็จเรียบร้อย ทั้งสองพากันหาที่สำหรับนั่งลง
ไม่นานต่อมา เด็กหญิงก็กระพริบตาใส ๆ แล้วพูดว่า “มามี้ หนูก็อยากได้อันนั้นเหมือนกัน”
เธอชี้ไปที่ของเล่นที่มาพร้อมกับอาหารสำหรับเด็ก
“ถ้าอย่างนั้น หนูควรรอมามี้ที่นี่นะ ลิเลียน แม่จะนำเจ้าความรักมาให้หนูในอีกไม่นาน”
“ขอบคุณค่ะ มามี้”
“ดีมาก เด็กดีของแม่”
หญิงสาวเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์เพื่อสั่งอาหารสำหรับเด็ก เมื่อเธอหยิบของเล่นและเดินกลับไปยังที่นั่งของเธอ แต่ทว่าเธอสังเกตเห็นว่าเด็กหญิงตัวน้อยได้หายไป
ท่าทีของเธอเปลี่ยนไป หัวใจของเธอที่ไม่รู้สึกกังวลใด ๆ มาตลอดหลายปีที่ผ่านมากลับเริ่มเต้นแรงอีกครั้ง
ขณะที่เธอกำลังจะมองหาลูกสาวของเธอ ร่างสูงเพรียวยืนขึ้นจากโต๊ะหนึ่งโดยมีลิเลียนเคียงข้างพวกเขาเป็นภาพที่เธอเห็นขณะนี้
“ขอบคุณมากนะคะ” เธอได้ยินลิเลียนขอบคุณชายคนนั้นอย่างสุภาพ
จากนั้น ใบหน้าของเธอได้เปลี่ยนไปเมื่อเธอเห็นผู้ชายคนนั้นในขณะที่หัวใจของเธอเริ่มเต้นเป็นปกติอีกครั้ง
มาเดลีนหยิบแว่นกันแดดออกมาจากกระเป๋าและใส่มัน เมื่อเธอกำลังจะเดินไปรับลูกสาวกลับมาเธอเห็นเมเรดิธเดินเข้ามาอยู่ในสายตาของเธอ
นางมารร้ายคนนี้ฆ่าลูกสาวตัวน้อย ทำให้เธอเสียโฉม อีกทั้งยังตาบอด และยังโกหกอีกว่าภาพทิวทัศน์เป็นรูปถ่ายของลูกสาวที่ตายไป!
เธอไม่คิดว่าจะเข้าปะทะหาหล่อน
อันที่จริงศัตรูมักจะข้ามเส้นซึ่งกันและกัน
รูม่านตาของมาเดลีนหดตัวอยู่ใต้แว่นกันแดด
‘เมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด ฉันยังไม่ตาย ดังนั้นหมายความว่าชีวิตของเธอกำลังจะจบลงในไม่ช้า
‘คราวนี้ ฉันจะทำให้เธอจ่ายด้วยเลือดของเธอเอง’
ในขณะนี้เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เงยหน้าขึ้นและมองเห็นมาเดลีนในระยะไกล รอยยิ้มหวานปรากฏบนใบหน้าสวยของเธอ เธออ้าปากจะเรียกมาเดลีน