ตอนที่ 687 คุณผิดแล้ว!
แววตาจ้องไปยังปฏิกิริยาตอบสนองของสิงลี่โดยไม่วางตา
ตั้งแต่ที่เขาเริ่มพูดขึ้น สีหน้าของสิงลี่ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นซีดเผือดขึ้นมาทันที
ร่างทั้งร่างสั่นสะเทิ้ม เดินถอยหลังอย่างไม่หยุด
“ทั้งหมดเป็นเพราะสิงซิง ถ้าไม่ใช่เพราะมัน ฉันก็คงไม่เป็นแบบนี้……ฉันไม่ได้ตั้งใจ มันแย่งพ่อแม่ของฉันไป ในที่สุดก็ไปซะได้ ฉันก็แค่อยากจะเผาร่องรอยการมีอยู่ของมันทิ้งไป ขจัดออกไปให้หมดสิ้น ฉันไม่รู้ว่าไฟมันลุกขึ้นได้ยังไง ตอนที่ฉันรู้สึกตัวมันก็สายไปแล้ว……”
สิงลี่นึกถึงภาพเหตุการณ์ไฟไหม้เมื่อสิบปีที่แล้ว ยกสองมือกุมศีรษะ ทรุดตัวลง
ฟ่านอวี่เดินตรงเข้าไปด้านหน้า “จากนั้นล่ะ ในเมื่อไฟลุกโชนขึ้นมาแบบนั้น ทำไมคุณถึงไม่วิ่งหนี”
“ฉันหนีแล้ว” สิงลี่เงยหน้าขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ดวงตาสองข้างแดงก่ำ “ฉันวิ่งกลับไปในห้องของตัวเอง หยิบภาพถ่ายครอบครัวที่หัวเตียงออกมา ตอนที่กำลังจะลงไปชั้นล่างก็เห็นว่าพ่อกับแม่วิ่งตรงเข้าไปในห้องของสิงซิง!”
“……”
“ไฟมันลุกโหมขนาดนั้น พอประตูถูกเปิดออกเปลวไฟมันก็พุ่งออกมาจากด้านใน ฉันเห็นมันลุกเผาร่างพ่อของฉันด้วยตาตัวเอง จากนั้นก็ล้อมร่างของเขาเอาไว้ แม่ฉันอยากเข้าไปช่วยพ่อ พยายามช่วยดับไฟให้เขาแต่สุดท้ายก็โดนไฟลุกท่วมเช่นกัน……”
มือทั้งสองข้างของสิงลี่กำผมของตัวเองเอาไว้แน่น น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นสะอึก
“ฉันตะโกนสุดชีวิต แต่ว่าพวกเขาไม่ได้ยินแล้ว แล้วในที่สุดแม่ก็มองเห็นฉัน แต่ไม่ยอมให้ฉันเดินเข้าไป ตะโกนบอกให้ฉันรีบวิ่งหนีไป……ตอนนั้นฉันตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ขยับตัวไม่ได้ ฉันมองเห็นพ่อกับแม่ถูกไฟเผาตายไปต่อหน้าต่อตาของตัวเอง……”
เหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งนั้น เป็นเหมือนฝันร้าย
เผาทุกอย่างให้มอดวายไป
ความรักของพ่อแม่และครอบครัวที่เธอต้องการ
ไม่มีอีกแล้ว
สิงลี่ลุกขึ้นยืนอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่ ร่างกายเกร็งแข็ง ในดวงตามีแต่ความเกลียดชัง
“เป็นเพราะสิงซิงคนเดียว เป็นเพราะตัวกาลกิณีนั่น ถ้ามันไม่มาอยู่กับครอบครัวฉัน ตระกูลสิงก็คงไม่ต้องเจอเรื่องแบบนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะมัน มันไปแล้วพ่อกับแม่ก็ยังไม่ลืมมัน รู้แท้ๆ ว่าไฟไหม้มาจากห้องของมันก็ยังจะพุ่งเข้าไปอย่างไม่คิดชีวิต……ที่พวกเขาตาย เป็นเพราะสิงซิง ฉันจะให้มันชดใช้ด้วยชีวิต!”
“คุณผิดแล้ว คนที่ทำให้พวกเขาตายก็คือคุณตต่างหาก!” น้ำเสียงกรุ่นโกรธดังแว่วออกมาจากช่องลับของห้องลับแขก
เหนียนเสี่ยวมู่เดินออกมา
มองสบกับสายตาตกตะลึงของสิงลี่ ค่อยๆ เดินไปหยุดตรงหน้าของเธอ
“คุณก็รู้ดีว่าคืนที่เกิดไฟไหม้ ฉันถูกรับตัวไปแล้ว พ่อกับแม่ของเธอเป็นคนอุ้มฉันขึ้นรถไปเอง พวกท่านจะไม่รู้ได้ยังไงว่าฉันไม่ได้อยู่ที่บ้านแล้ว ห้องฉันถูกไฟไหม้ ที่พวกเขาต้องวิ่งเข้าไปอย่างไม่คิดชีวิตแบบนั้นก็เพราะรู้ว่ามีคุณอยู่ที่บ้านแค่คนเดียว คนที่พวกเขาวิ่งเข้าไปช่วยอย่างไม่คิดชีวิตก็คือคุณนั่นแหล่ะ!”
เหนียนเสี่ยวมู่กัดฟันกรอด
ไม่ว่าอย่างไรก็นึกไม่ถึงเลยว่าเหตุการณ์ไฟไหม้เมื่อสิบปีก่อน จะเป็นไปตามที่อวี๋เยว่หานคาดเดาเอาไว้จริงๆ สิงลี่เป็นคนทำให้มันเกิดขึ้น
ลิงลี่รู้สาเหตุที่แท้จริงอยู่แล้วแท้ๆ แต่กลับพูดกลับขาวเป็นดำต่อหน้านักข่าว โยนความรับผิดชอบทั้งหมดมาที่เธอ
ทำให้ทุกคนคิดว่าการตายของสองสามีตระกูลสิงเป็นเพราะตัวกาลกิณีอย่างเธอ
“เพราะฉัน?” สิงลี่อ้าปากกว้าง อยากจะพูดอะไรออกมา แต่สุดท้ายก็ได้แต่เบิกตาโพลงจ้องไปยังเหนียนเสี่ยวมู่
เมื่อได้สติ อารมณ์ของเธอก็พังทลายลงในทันที
“เพราะฉัน……จะเป็นเพราะฉันได้ยังไง……”
สิงลี่เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว พุ่งเข้าไปจับไหล่ของเหนียนเสี่ยวมู่เอาไว้
“แกเพ้อเจ้อ! เป็นเพราะแกชัดๆ ตระกูลสิงเลยกลายเป็นแบบนี้ ฉันจะฆ่าแก!”
ตอนที่ 688 คุณหนู เธอคือคุณหนู!
ไม่ต้องรอให้อวี๋เยว่หานกับฟ่านอวี่เดินเข้ามา เหนียนเสี่ยวมู่ก็พลิกตัวกลับไปทุ่มตัวของสิงลี่ให้กดแนบอยู่ที่พื้น
ไขว่แขนสองข้างของเอไว้ที่ด้านหลัง น้ำเสียงกดต่ำ
“ที่บ้านสิงไฟไหม้มันเป็นเพราะคุณ พ่อแม่คุณตายก็เพราะคุณ คุณนั่นแหล่ะที่เป็นฆาตกรทำลายพวกท่าน!”
“ไม่! ไม่ใช่ฉัน พวกเขาไม่ได้ตายเพราะฉัน แก เพราะแกนั่นแหล่ะ!” สิงลี่ตะคอกใส่เหนียนเสี่ยวมู่ราวกับคนบ้า พยายามดิ้นร้นจะคลานหนี
โกรธจนถึงขีดสุด
“สิงซิง แกทำร้ายพวกเราจนเป็นกลายเป็นแบบนี้ ฉันไม่มีทางปล่อยแกแน่ ฉันจะบอกทุกคนว่าแกเป็นตัวกาลกิณี ใครที่เข้าใกล้แกจะโดนแกทำร้าย แกต้องชดใช้ให้พ่อแม่ฉันด้วยชีวิต……”
ท่าทีของสิงลี่เปลี่ยนเป็นเคียดแค้น
สายตาเหลือบไปมองทางฟ่านอวี่ แววตาเปลี่ยนไป “คุณหลอกฉัน คุณหลอกฉันมาตั้งแต่ต้น คุณแค่ต้องการช่วยนางแพศยานี่ พวกคุณไม่มีทางมีจุดจบที่ดีแน่!”
สิ้นเสียง ฟ่านอวี่ก็สาวเท้ายาวๆ เข้ามา
ริมฝีปากบางเอ่ยพูดขึ้นทีละคำ “ผมจะมีจุดจบแบบไหนตอนนี้ยังไม่รู้หรอก แต่ผมบอกได้เลยว่าคุณมีจุดจบที่ไม่สวยแน่ๆ ผมแจ้งตำรวจไปแล้ว สร้างข่าวลือปลอม ปล่อยข่าวลือน่ากลัวทำให้ทุกคนเกิดอาการหวาดกลัว……ความผิดพวกนี้รวมกันก็สามารถตัดสินได้แล้วว่าคุณจงใจทำร้ายคนอื่น คุณควรจะเอาเวลาไปคิดดีกว่าว่าจะแก้ตัวกับศาลยังไง!”
สิ้นเสียงของฟ่านอวี่ก็มีเสียงไซเรนรถตำรวจดังมาจากนอกคฤหาสน์
สิงลี่ถูกเหนียนเสี่ยวมู่กดเอาไว้ ขยับเขยื้อนไม่ได้แต่สีหน้าไม่ได้มีความหวาดกลัวเลยแม้แต่นิดเดียว กลับหัวเราะเยาะออกมา
“ไม่มีประโยชน์หรอก นอกจากฉัน ไม่มีใครรู้ว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น ถ้าฉันไม่ยอมรับ พวกคุณก็ไม่มีทางพิสูจน์ว่าฉันสร้างข่าวเท็จ ฉันจะยืนกรานกับตำรวจว่าสิงซิงเป็นคนฆาตกรที่ทำให้พ่อแม่ฉันตายในเหตุการณ์ไฟไหม้ตอนนั้น พวกคุณทำอะไรฉันไม่ได้หรอก ฮ่าฮ่า!”
“ก่อนหน้านี้พวกเราไม่มีหลักฐานพิสูจน์จริงๆ แต่เมื่อกี้คุณให้หลักฐานกับพวกเราหมดแล้ว” ฟ่านอวี่พูดพลางหยิบเครื่องบันทึกเสียงออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
กดปุ่มเปิดสวิตซ์
ก็มีเสียงที่สิงลี่พูดกับเขาเมื่อครู่ดังลอยออกมาทุกคำพูด
ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก “มีเสียงบันทึกอันนี้แล้ว คุณไม่ต้องพูดสักประโยคเลยก็ได้ พวกเรามีหลักฐานมากพอที่จะส่งคุณเข้าคุก!”
“พวกคุณหลอกฉัน!”
เมื่อมองเห็นเครื่องบันทึกเสียง สีหน้าของสิงลี่ก็เปลี่ยนเป็นหวาดกลัวในทันที
“ฉันติดคุกไม่ได้ ฉันยังไม่ได้แก้แค้นให้พ่อแม่ ฉันจะฆ่าสิงซิง ฆ่าสิงซิง……”
ท่าทางของเธอเปลี่ยนเป็นอันตราย
ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านราวกับอาการป่วยกำเริบ
เหนียนเสี่ยวมู่ปล่อยตัวเธอแล้วดึงเธอให้ลุกขึ้นมาจากพื้น
พบว่าสายตาของสิงลี่ดูเลื่อนลอยไปแล้ว เอาแต่พูดซ้ำไปซ้ำมาว่าจะฆ่าเธอ
ฉับพลันก็เปลี่ยนเป็น “ฉันไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้คิดจะทำร้ายพ่อกับแม่ ไม่เคยคิด……”
“สิงลี่ ถ้าคุณอยากให้ฉันปล่อยคุณไป ขอแค่คุณบอกมาว่าคนที่มารับฉันไปตอนนั้นคือใคร ฉันก็จะไม่ฟ้องร้องคุณ แล้วก็จะช่วยอธิบายกับศาลเรื่องข่าวลือเท็จด้วย”
เหนียนเสี่ยวมู่กัดฟันแล้วเอ่ยพูดขึ้น
แม้ว่าฟังจากคำพูดที่เธอพูดกับฟ่านอวี่ เธอก็รับรู้อยู่แล้วว่าสิงลี่ไม่รู้ว่าใครที่มารับตัวเธอไป แต่ในใจของเธอก็ยังแอบมีความหวังอยู่เล็กน้อย
ถ้าหากสิงลี่รู้ว่าพ่อแม่แท้ๆ ของเธอคือใครล่ะ
“คนที่มารับแก……” จู่ๆ สิงลี่ก็สงบลง เบนหน้า ดวงตาทั้งสองข้างจ้องไปที่เหนียนเสี่ยวมู่ไม่วางตา
“แกไม่เหมือนฉัน แกเป็นคุณหนู”