บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 159
หลังจากที่เธอเสนอเงินนั้น ทุกคนได้แต่มองเธออย่างตกใจ
เมเรดิธโกรธมากจนแทบจะฉีกป้ายประมูลเป็นชิ้น ๆ ผู้หญิงคนนี้จงใจที่จะเป็นปริปักษ์กับเธองั้นหรือ?
หล่อนคิดว่าเธอเป็นใคร? หล่อนกล้าดียังไงมาต่อสู้กับเธอ?!
เมเรดิธยอมให้ทำเช่นนี้ได้อย่างไร? เธอยกป้ายประกาศอีกครั้ง
ทุกคนคิดว่าเมเรดิธจะเพิ่มเงินสองถึงสามล้าน แต่เธอเพิ่มเพียง 500,000 ดอลลาร์เท่านั้น
ทันทีที่เธอพูดจบ มาเดลีนก็พูดสวนกลับอย่างเมินเฉย “20 ล้าน”
“ว้าว…”
ทุกคนต่างร้องอุทาน
เมเรดิธไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เธอระงับไฟแห่งความโกรธแค้นในตัวเธอและจ้องมองมาเดลีน จากนั้นเธอก็ฝืนยิ้มที่ไร้เดียงสาและอ่อนโยน
“คุณผู้หญิง คุณถูกอีกฝ่ายจ้างให้มาที่นี่เพื่อจงใจขึ้นราคาร้านหรือเปล่า? ใคร ๆ ก็รู้ว่าคู่หมั้นของฉันกำลังจะซื้อร้านนี้ให้ฉันเป็นของขวัญวันเกิด มันอาจเป็นไปได้ว่าที่ว่าคุณชอบที่จะขโมยของจากคนอื่นจริงไหม?”
“ขโมยของจากคนอื่น? คุณครอว์ฟอร์ด เป็นสิ่งที่คุณถนัดไม่ใช่หรือไงกัน?”
ใบหน้าของเมเรดิธเริ่มตึง “อะ อะไรคุณพูดถึงอะไรกัน?”
“ไม่มีอะไรนิ” มาเดลีนแสยะยิ้มอย่างชื่นบาน “ฉันก็แค่อยากถามคุณ คุณครอว์ฟอร์ด ว่าชื่อของคุณอยู่บนร้านหรือเปล่า? ถ้าใช่ ก็ทำเป็นว่าฉันไม่ได้พูดอะไร หากไม่เป็นเช่นนั้นโปรดเคารพกฎของการประมูล ผู้เสนอราคาสูงสุดจะเป็นผู้ชนะ”
“เธอ…” เมเรดิธพูดไม่ออกและกัดฟันด้วยความโกรธ เธอต้องการที่จะเพิ่มป้ายประกาศเพื่อเสนอราคาต่อไป แต่เธอไม่กล้าพอที่จะเพิ่มมากเกินไป ดังนั้น เธอจึงทำได้เพียงแค่มองไปที่เจเรมี่ “เจเรมี่…”
เจเรมี่มองไปที่เมเรดิธด้วยสีหน้าว่างเปล่า เขาพูดอย่างเรียบ ๆ ว่า “เธอพูดถูก ผู้เสนอราคาสูงสุดจะเป็นผู้ชนะ”
“… ” เมเรดิธไม่มีอะไรจะพูดกับเรื่องนั้น
ในขณะนี้ พิธีกรเริ่มประกาศซ้ำย้ำจำนวนตามที่มาเดลีนเสนอ
เมเรดิธอยู่ในอาการสติหลุดและเลือนลอยไป เมื่อเธอกลับมามีสติและกำลังจะเสนอราคาประมูลอีกครั้ง พิธีกรบนเวธีได้กระแทกค้อนปิดการประมูลลงไปแล้ว
พิธีกรเชิญมาเดลีนขึ้นเวที ขณะที่เธอเดินขึ้นเวทีขณะที่ทุกคนจ้องมองเธอ
เธอก้าวขาอย่างเชื่องช้า ทุกการเคลื่อนไหวของเธอสง่างาม เธอมีออร่าและเสน่ห์ที่ใครก็ไม่สามารถวางนิ้วของพวกเขาแตะต้องได้ไม่ว่าพวกเขาจะคิดอย่างไร
พิธีกรยิ้มและถามว่า “ชื่อของคุณคืออะไรครับ คุณผู้หญิงคนสวย?”
มาเดลีนยิ้มและพูดว่า “นามสกุลของฉันคือ ควินน์”
ควินน์?
เจเรมี่ใช้ความคิดนามสกุลนี้ มันค่อนข้างหายาก
เมเรดิธกำลังขบฟันของเธอในอีกมุมหนึ่ง ขณะจ้องไปที่มาเดลีนที่อยู่บนเวทีด้วยการเเสดงออกที่โกรธเกรี้ยวคล้ายกับหมาป่าที่โดนคุกคาม
เธอควรจะเป็นดาวเด่นหลักในคืนนี้ แต่ในช่วงสุดท้าย ไฟส่องเฉิดฉายของเธอถูกขโมยไปโดยผู้หญิงคนนี้ซึ่งดูเหมือนจะโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้!
เธอจะไม่สามารถปล่อยผ่านสิ่งนี้ไปได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!
มีการเซ็นสัญญาโดยให้ทุกคนในห้องเป็นพยาน ผู้ประมูลประกาศว่ามาเดลีนเป็นเจ้าของร้านคนใหม่บน เฟิร์สคริสตัลสตรีท พวกเขาแสดงความยินดีกับเธอ
เสียงปรบมือดังสนั่นจากด้านล่างเวทีเช่นกัน
มาเดลีนยืนอยู่บนเวทีอย่างสง่างาม ผ่านแว่นกันแดด เธอเห็นเมเรดิธโกรธจนควันออกหูและเธอรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง
เมื่อเธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เจเรมี่ได้ลุกขึ้นและเดินเข้าไปหาเธอ
“เจเรมี่ คุณกำลังจะไปไหน?” เมเรดิธต้องการหยุดเขาแต่เจเรมี่ไม่หันกลับมา
เขาเดินขึ้นไปบนเวทีและมองไปที่ลักยิ้มบนแก้มของมาเดลีน เขาลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะพูดว่า “ในฐานะเจ้าของโรงแรมแห่งนี้ ผมดีใจที่งานจบลงอย่างสมบูรณ์แบบ”
เขายื่นมือไปหามาเดลีน “คุณควินน์ ขอแสดงความยินดีด้วย”
มาเดลีนมองไปที่มือของเจเรมี่และรู้สึกว่าฉากทั้งหมดนี้ช่างน่าหัวเราะเป็นอย่างยิ่ง
ในตอนนั้น เธอเคยอยากจับมือเขามาก แต่ตอนนี้ ความปรารถนาทั้งหมดนั้นหายไปแล้ว
เธอยิ้มและยื่นมือออกมา อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้ยื่นมือนั้นมาจับมือของเจเรมี่ ตรงกันข้าม เธอถอดแว่นกันแดดบนใบหน้า
ในขณะที่เธอถอดมันออก เธอได้เห็นการแสดงออกของเจเรมี่ที่หยุดชะงัก แม้แต่อากาศรอบตัว ก็เริ่มเย็นลง
กระนั้น มาเดลีนยังคงยิ้มในขณะที่การแสดงออกบนใบหน้ายังเหมือนเดิม เธอจับมือที่แข็งทื่อของเจเรมี่และพูดว่า “ขอบคุณ”