บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 160
‘ขอบคุณ’
คำที่เธอเปล่งออกมาเบา ๆ ก้องอยู่ในหูของเขา แต่ว่า มันกลับวิ่งเข้าสู่หัวใจของเจเรมี่เป็นอย่างมาก
ทันทีที่เจเรมี่เห็นใบหน้าที่สวยงามตรงหน้าเขา เขารู้สึกราวกับว่าเขากลายเป็นประติมากรรม ในเสี้ยววินาทีนั้น เขาสูญเสียวิญญาณและสติสัไปทั้งหมด
เขารู้สึกด้วยซ้ำว่านี่เขาอาจกำลังฝันอยู่
ใบหน้าสวยตรงหน้าจ้องเขม็ง
มันเจ็บปวดมาก!
‘แมดดี้!’
เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองจากการกรีดร้องชื่อของเธอในใจได้
หัวใจของเขาที่เคยตกอยู่ในห้วงนิทราในช่วงสามปีที่ผ่านมากลับตื่นขึ้นอย่างกะทันหัน
มาเดลีนยิ้มเบา ๆ เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเจเรมี่
‘คุณแปลกใจไหม เจเรมี่?
‘อดีตภรรยาที่คุณดูถูกมาตลอดยังไม่ตาย
‘อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ใช่ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด ที่รักคุณมากจนละทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเอง ความรักตัวเอง และแม้แต่ตัวเธอเองทั้งหมดไม่ว่าอะไรก็ช่าง’
“ฉันต้องขออภัย คุณวิทแมน ฉันยังมีบางอย่างที่ต้องดูแล ดังนั้นฉันจะต้องขอตัวกลับแล้วตอนนี้”มาเดลีนหดมือและเดินผ่านเจเรมี่อย่างสง่างามคงไว้ซึ้งความใจเย็น
เมื่อสัมผัสที่อบอุ่นถูกดึงออกจากมือของเขา เจเรมี่กระตุกหนึ่งครั้งก่อนกลับสู่ความรู้สึกของเขา
กลิ่นหอมแปลกพิเศษบุกเข้ามาในรูจมูกขณะที่เขาหันตามกลิ่นนั้นไปเห็นมาเดลีนกำลังเดินไปที่ประตูด้านข้าง
เจเรมี่ไม่ลังเลและหันตามเธอไป
ทุกคนที่อยู่ด้านล่างเวทีมองไปตาม ๆ กันหลังจากที่พวกเขาเห็นสิ่งนี้เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตา
แม้ว่าจะมีคนในฝูงชนที่เคยเห็นมาเดลีนมาก่อน แต่สามปีก็เป็นเวลาที่ยาวนาน ดังนั้นจึงไม่มีใครฝังใจเกี่ยวกับเธออีกต่อไป
พวกเขาแค่คิดว่าใบหน้านี้ดูดี แต่ก็คุ้นเคยมาก
แสงไฟนีออนหลากสีสอดประสานกันในเมืองยามค่ำคืน
มาเดลีนเดินออกจากประตู แต่ก่อนที่เธอจะไปได้ไกล เธอเห็นเจเรมี่จากกระจกมองข้างของรถที่จอดอยู่ข้างทาง
สีหน้าของเขา ดูเคร่งขรึมและรุนแรงมากจนไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
“มาเดลีน!” เธอได้ยินเขาเรียกชื่อเธอ
มาเดลีนยิ้มเป็นความลับและเดินออกไป โดยไม่สนใจ เธอมองเข้าไปในกระจกมองข้างของรถด้วยมุมหางตาและเห็นเจเรมี่วิ่งไล่ตามเธอ
เมื่อเขามาอยู่ข้างหลังเธอ เขาใช้มือเอื้อมมือไปจับข้อมือของเธอทันที
“มาเดลีน!” เขาร้องเรียกอีกครั้ง น้ำเสียงของเขาฟังดูประหลาดใจ
มาเดลีนหยุด เธอแสดงท่าทางไร้เดียงสาและตกใจขณะกระพริบตาช้า ๆ “คุณวิทแมน คุณตามฉันมาทำไม? และนี่คุณจับข้อมือฉันทำไม?”
ดวงตาที่ลึกล้ำของเจเรมี่จ้องมองเข้าไปในดวงตาที่มึนงงของมาเดลีน ค่ำคืนนี้ทำให้เงาของเขาดูโดดเด่นยิ่งขึ้น ทำให้มันดูลึกซึ้งยิ่งขึ้นไปอีก
“มาเดลีน เธอยังไม่ตาย!” เขาอุทานขณะจับข้อมือของมาเดลีนแน่นขึ้น
ราวกับว่ามาเดลีนจะหายไปถ้าเขาปล่อยเธอไป
เขาไม่ยอมให้เธอหายไปจากโลกของเขาอีกแน่นอน
มาเดลีนมองไปที่เจเรมี่ด้วยความสับสน “คุณวิทแมน ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร? ฉันไม่ได้ชื่อมาเดลีน แต่คือ วีล่า ควินน์”
ดวงตาของเจเรมี่เข้มขึ้นหลังจากที่เขาได้ยินสิ่งนั้น “คุณคือ! คุณคือมาเดลีน!”
เขาจ้องเข้าไปในดวงตาของเธอ แม้ว่าใบหน้านี้จะถูกทำให้เหมือนกันได้ แต่เขาก็เชื่อว่าจะไม่มีดวงตาอื่นใดที่ดูเหมือนเธอในโลกนี้
มาเดลีนนิ่งเงียบไปสองสามวินาทีหลังจากได้ยินเช่นนั้น จากนั้น เธอก็ยิ้มและพูดว่า “ฉันได้ยินมาว่ามาเดลีนเป็นอดีตภรรยาที่โหดร้ายและน่ารังเกียจของคุณวิทแมน ฉันดูเหมือนเธอไหม? คุณไล่ตามฉันเพราะคิดว่าอดีตภรรยาที่น่าเกลียดชังของคุณกลับมามีชีวิตอีกครั้งหรือไง?”