บทที่ 76 เวอร์เธอร์ กาวด์โป๊ะแตก
ปากของศาสตราจารย์กระตุก แต่ยังคงอธิบายให้ฟัง “ดูจากข้อมูลแล้ว ชัคคารุเป็นสปิริตที่หายากมาก จึงไม่เคยมีใครสามารถหาวิธีขัดเกลาแบบตายตัวเพื่อสร้างมันขึ้นมาได้ ความหายากของมันส่วนใหญ่เป็นเพราะค่าพลังป้องกันสองพันสองร้อยหน่วย นี่คือขีดจำกัดสูงสุดที่จอมเวทฝึกหัดสามารถทำได้”
ดาร์กพยักหน้าเล็กน้อย
ปกติแล้ว พลังโจมตีและป้องกันสูงสุดของการ์ดวิญญาณสามดาวควรจะเป็นหนึ่งพันห้าร้อยหน่วย
หนังสือเรียนได้กำหนดพลังโจมตีและพลังป้องกันสูงสุดของสปิริตในแต่ละระดับดาวไว้อย่างชัดเจน
1 ดาว 500 หน่วย
2 ดาว 1,000 หน่วย
3 ดาว 1,500 หน่วย
4 ดาว 2,000 หน่วย
5 ดาว 2,500 หน่วย
6 ดาว 3,000 หน่วย
7 ดาว 3,500 หน่วย
8 ดาว 4,000 หน่วย
9 ดาว 4,500 หน่วย
…
พลังโจมตีและพลังป้องกันที่สูงเหล่านี้ มีความเป็นไปได้คือจะต้องสละค่าพลังใดค่าพลังหนึ่งไป
แต่ก็มีข้อยกเว้นอยู่เสมอ…
[ชัคคารุ] เป็นหนึ่งในนั้น
ในฐานะที่เป็นสปิริตระดับสามดาว สิ่งที่ [ชัคคารุ] ทิ้งไปมีมากกว่าค่าพลังโจมตี
จุดอ่อนของมันชัดเจนมาก ทั้งความเร็วที่อยู่ในระดับต่ำและขนาดตัวที่เล็กเพียง 0.6 เมตร ทำให้มันไม่สามารถเป็นเกราะป้องกันได้
ดังนั้นแม้ว่า [ชัคคารุ] จะหายาก แต่มันก็มีประโยชน์ไม่มากอยู่ดี
แต่สกิลทั้งสี่ของมันกลับใช้งานได้จริง
[แข็งตัว: สกิลติดตัว สปิริตที่มีสกิลนี้จะไม่ถูกฆ่าตายในการโจมตีเพียงครั้งเดียว]
[แบ่งพลัง: ใช้พลังจิตเพื่อรวมค่าพลังโจมตีของตัวเองกับคู่ต่อสู้ แล้วแบ่งเท่า ๆ กัน]
[แบ่งการป้องกัน: ใช้พลังจิตเพื่อรวมค่าพลังป้องกันของตัวเองกับคู่ต่อสู้แล้วแบ่งเท่า ๆ กัน]
[ลูกหลอก: ใช้พลังจิตเพื่อสลับพลังโจมตีและพลังป้องกัน]
ด้วยสกิลทั้งสี่นี้ของชัคคารุ แม้ว่าจะไม่ใช่โล่เนื้อที่มีคุณสมบัติครบถ้วน แต่ก็สามารถกลายเป็นสปิริตที่มีคุณสมบัติเหมาะสมได้
ในการแข่งขันประลองปกติ มันจะกลายเป็นฝันร้ายของศัตรูอย่างแน่นอน!
…
แน่นอนว่าดาร์กไม่สามารถเปิดเผยข้อมูลสกิลของ [ชัคคารุ] ได้
มีแค่พลังเวทมนตร์ พลังโจมตี และพลังป้องกันของสปิริตเท่านั้นที่จะแสดงบนพื้นผิวการ์ด ในขณะที่สกิลทั้งหมดถูกซ่อนไว้
แม้ว่าศาสตราจารย์เคเซอร์จะอยากรู้มากขึ้นอีก แต่เขาก็ไม่ได้สำรวจเพิ่มเติม
อาจารย์เพียงยิ้มเล็กน้อย “เดม่อน เทพธิดาแห่งโชคลาภชอบเธอมากจริง ๆ”
ดาร์กพยักหน้า “ผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันครับ”
…
หลังจากทำของตัวเองเสร็จ ดาร์กก็เริ่มหันไปสังเกตวิธีการขัดเกลาของคนอื่นบ้าง
อาจเป็นเพราะมีประสบการณ์จากการขัดเกลาการ์ดวิญญาณ [สัตว์อสูรมายา] จอมเวทฝึกหัดจึงทำได้ดีขึ้นในคาบนี้ และหลายคนถึงกับขัดเกลาการ์ดวิญญาณได้สำเร็จ
คนที่สองที่ประสบความสำเร็จต่อจากดาร์กคือ เอ็มม่า
เนื่องจากเอ็มม่าไม่ได้อัญเชิญสปิริตของเธอออกมาในชั้นเรียน ดาร์กจึงไม่รู้ว่า [โกลเดนบีสต์] ที่เธอขัดเกลาได้คืออะไร
มีสปิริตหลายประเภทซึ่งส่วนใหญ่ไม่ได้มีบันทึกไว้ในหนังสือ
แต่ที่สะดุดตาที่สุดในชั้นเรียนนี้คือ บุตรแห่งวีรบุรุษ!
เวอร์เธอร์ขัดเกลาได้สำเร็จพร้อมกับเสียงระเบิด
เมื่อทุกคนหันไปมองเหตุการณ์นี้ ก็เห็นเขาหยิบการ์ดเวทมนตร์ที่เสร็จแล้วออกจากกองขี้เถ้าด้วยใบหน้าดำเมื่อม!
บางทีเด็กชายอาจอดใจรอไม่ไหวที่จะได้เห็นว่าสปิริตของเขาเป็นอย่างไร เวอร์เธอร์จึงอัญเชิญมันออกมาทันทีจากด้านหลังของห้องเรียน
ปรากฏว่าเป็นโทรลล์!
ยักษ์ที่มีความสูงเกือบจรดเพดานห้อง เมื่อมันยืนตัวตรงก็ส่งเสียงคำรามอันน่าสะพรึงกลัวออกมาทันที!
โฮก!
เวอร์เธอร์เช็ดขี้เถ้าออกจากใบหน้า ก่อนเผยให้เห็นฟันขาวเรียงตัว เขาเงยหน้าขึ้นอย่างตื่นเต้น
“ถ้าฉันมีสิ่งนี้ ฉันจะไม่หลงทางในทางลับ…”
โรเบิร์ตสับสน “เวอร์เธอร์ นายกำลังพูดถึงอะไรอยู่เนี่ย?”
“ไม่มีอะไร” เวอร์เธอร์หัวเราะ “นายไม่คิดว่าโทรลล์ของฉันเจ๋งบ้างเหรอ?”
โรเบิร์ตอดปิดจมูกไม่ได้ “ฉันไม่รู้ว่ามันเจ๋งหรือเปล่า แต่มันดูไม่ค่อยฉลาดเลย ว่าไหม?”
เวอร์เธอร์พูดอย่างมีความสุขว่า “โทรลล์ทุกตัวก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ? ไม่มีสมอง แต่แข็งแรง หนังหนา และการมีสติปัญญาต่ำก็ไม่ใช่จุดอ่อน เพราะฉันคือสมองของมัน”
โรเบิร์ตตอบ “นั่นก็จริง”
ตอนที่ทั้งสองกำลังคุยกัน ศาสตราจารย์เคเซอร์ก็เดินเข้ามาแล้ว “กาวด์ เธอจะอัญเชิญโทรลล์ในห้องเรียนไม่ได้นะ”
เวอร์เธอร์รีบบอก “ผมจะเก็บมันไปเดี๋ยวนี้ครับ”
ทว่าตอนนี้ทั้งชั้นเรียนกำลังคุยกันว่า บุตรแห่งวีรบุรุษสร้างการ์ดเวทมนตร์ออกมาเป็นโทรลล์ได้อย่างไร
โทรลล์เป็นการ์ดวิญญาณระดับสามดาว ที่มีทั้งพลังการโจมตีและพลังป้องกันที่ดี ซึ่งส่วนใหญ่มักพบเห็นได้ในสนามประลอง
สิ่งนี้ทำให้เวอร์เธอร์รู้สึกภูมิใจในตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัย
…
แน่นอนว่า ดาร์กกังวลกับสปิริตที่ไดแอนนาขัดเกลาออกมามากกว่า [โทรลล์] ของเวอร์เธอร์เสียอีก
มันคือ [ไกอาแบร์] หมีสีน้ำตาล!
สมกับเป็นสมาชิกตระกูลของหมีแห่งอาณาจักร เธอมีความผูกพันกับหมีจริง ๆ!
ไดแอนนาถือการ์ดวิญญาณของเธออย่างมีความสุข และหมุนตัวอวดไม่หยุด
ดาร์กทำได้เพียงเกลี้ยกล่อมเธอ เหมือนกับเกลี้ยกล่อมเด็กเล็ก
โรสที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็เพิ่งขัดเกลาครั้งที่สองเสร็จสิ้น ก่อนที่ชั้นเรียนจะจบลง
มันเป็นสปิริตกระต่ายเหมือนกับ [สัตว์อสูรมายา: กระต่ายหิมะ] และดูเหมือนจะมีสกิลฟื้นฟู
…
คาบเรียนนี้นับเป็นก้าวกระโดดครั้งใหญ่สำหรับนักเรียนชั้นปีหนึ่ง
นักเรียนชั้นปีที่หนึ่งส่วนใหญ่มีสปิริตตัวแรกที่สามารถอัญเชิญออกมาในเกมได้แล้ว
ตอนนี้พวกเขาได้เรียนรู้วิธีขัดเกลาการ์ดวิญญาณแล้ว ในภายหลังพวกเขาย่อมสามารถพึ่งพาความสามารถของตนเอง โดยซื้อวัตถุดิบและนำไปขัดเกลาเองได้ในอนาคต
แทบจะพูดได้เลยว่านับจากนี้เป็นต้นไป พวกเขากำลังเริ่มต้นกันแล้วจริง ๆ
…
แต่สิ่งที่ทำให้ดาร์กประหลาดใจก็คือ ทันทีที่คาบเรียนวิชาปรุงยาในบ่ายวันนี้จบลง เวอร์เธอร์และโรเบิร์ตก็เข้ามาหาเขาและขอท้าประลอง!
ดาร์กรู้สึกประหลาดใจในจุดนั้น
แม้ว่าเขาจะคุ้นเคยกับกฎเกณฑ์ของสถาบัน และรู้ว่าสถาบันสนับสนุนการประลองกันอย่างเป็นทางการระหว่างนักเรียนมาก แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจเจตนาของเวอร์เธอร์
‘เป็นไปได้ไหมที่เวอร์เธอร์ได้วิวัฒนาการไปเป็นตัวเอกในนิยายกำลังภายใน และค้นพบเอกลักษณ์ของตัวเอกนิยายกำลังภายในที่อยู่ในตัวเองแล้ว ซึ่งนั่นก็คือ เพิ่มความแข็งแกร่ง → อวดแล้วโดนตบหน้า → เพิ่มความแข็งแกร่ง → อวดแล้วโดนตบอีกครั้ง → …สุดท้ายก็กลายเป็นเหยื่อของการโดนตบหน้า?’
ดาร์กถามด้วยสายตาเเปลก ๆ “ทำไมล่ะ?”
แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าเวอร์เธอร์จะเตรียมตัวมาเพื่อการนี้
เขากับโรเบิร์ตมองหน้ากัน แล้วเขาก็ได้รับความกล้าหาญผ่านสายตาของเพื่อนสนิท ก่อนจะพูดว่า “ฉันรู้ว่านายดูถูกฉันตั้งแต่เริ่มเรียน”
ดาร์ก “หา?”
เวอร์เธอร์ “อย่าปฏิเสธเลย ฉันรู้ว่านายคิดยังไงกับฉัน”
ดาร์ก “โห”
เวอร์เธอร์ “แต่วันนี้ฉันจะบอกให้นายรู้ว่าเราอยู่ในระดับเดียวกัน!”
เฮ้อ (´- ﹏ -`;)
ดาร์กถาม “แล้วนายรู้กฎการประลองระหว่างนักเรียนไหม?”
เวอร์เธอร์เดาว่า “ยุติธรรม เท่าเทียม และเปิดกว้าง?”
ดาร์กพยายามรักษาสีหน้าเขาให้ปกติอย่างยากลำบาก “มันคือการเดิมพันอย่างน้อยร้อยคะแนนต่างหากเล่า!”
เวอร์เธอร์ “ฮะ?”
ทั้งที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยแต่กลับอาจหาญมาท้าอย่างนั้นเหรอ?
นายจะต่อสู้ในการประลองโดยไม่จ่ายค่าตอบแทนได้อย่างไร?