บทที่ 259
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายไม่ต้องลงมือหรอก ฉันเองก็พอแล้ว ฮ่าๆ พลังค่ายกลพวกนี้ไม่เลวเลย ฉันยิ้มรับแล้ว เจ้านายจัดการเรื่องตัวเองเลย ฉันขอไปเอาของสักหน่อย”
ลู่ฝานขมวดคิ้วมองรอยรางๆ ใต้เท้าแผ่กว้างออกไปเรื่อยๆ
ขี้เกียจสนใจการกระทำของเจดีย์เสวียนเก้ามังกร ลู่ฝานรอการมาถึงของนักเรียนยอดฝีมือคณะศิงขรอย่างเงียบๆ
นักเรียนคณะศิงขรบริเวณรอบๆ เยอะขึ้นเรื่อยๆ เห็นลู่ฝานยืนนิ่งอยู่คนเดียว นักเรียนพวกนี้ตกใจและโมโห
“เกิดอะไรขึ้น คณะหนึ่งเดียวมาสู้จัดอันดับของสถาบันไม่ใช่เหรอ ทำไมมีแค่คนเดียวล่ะ คนอื่นล่ะ”
“คณะหนึ่งเดียวจะสู้กับคณะศิงขรเพียงคนเดียวเหรอ เขาคิดว่าตัวเองเป็นหลัวตานหรือไง อวดดีเกินไปแล้ว!”
“ใช่ ดูถูกคณะศิงขรเกินไปแล้ว ให้ฉันลองกับเขาสักสองกระบวนท่าก่อน ฉันจะทำให้เขาเยี่ยวราดเลย”
“อย่าวู่วาม ทำแบบนี้จะทำให้เราโดนข้ออ้างทำลายกฎ”
……
ลู่ฝานกวาดตามองรอบๆ อย่างสุขุม ฟังพวกนักเรียนคณะศิงขร ถกเถียงเรื่องเขาและคำวิจารณ์ต่างๆ นานา
คนกลุ่มหนึ่งตะโกนออกมาว่า “เด็กน้อยคณะหนึ่งเดียวไปตายซะ เด็กน้อยคณะหนึ่งเดียวไสหัวไปซะ”
การกระทำไร้สมองแบบนี้ เรียกความสนใจจากลู่ฝานไม่ได้เลย เขากอดอกแล้วหลับตาลง
เส้นไหมที่เจดีย์เสวียนเก้ามังกรปล่อยออกมา เริ่มแย่งชิงพลังต่างๆ นานา
ตอนพลังหนึ่งโดนกระชากเข้ามา ลู่ฝานถึงกับตกใจ
เสียงเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้น
“ฮ่าๆ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ พลังที่นี่บริสุทธิ์มาก ฉันรู้สึกว่าสามารถฟื้นฟูพลังได้เล็กน้อยแล้ว”
ลู่ฝานพูดในใจว่า “แกซึมซับพลังค่ายกลของเขาเหรอ ไม่โดนจับได้เหรอ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายไม่ต้องกังวล แค่ที่นี่ไม่มีนักบู๊ระดับเซียนบู๊ขึ้นไป ไม่มีทางจับได้ ฉันก็ไม่ซึมซับพลังของค่ายกลจนหมดหรอก เหลือไว้สัก 20-30 เปอร์เซ็นต์ก็พอแล้ว มีพลังพวกนี้อยู่ ฉันพอฟื้นฟูได้สักหน่อย เจ้านายสามารถยืมใช้ได้นิดหน่อยด้วย”
ลู่ฝานพูดอย่างตกใจ “ยืมใช้เหรอ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “ใช่ ยืมใช้ สามารถเอาพลังส่วนหนึ่ง แปรเปลี่ยนเป็นพลังปราณให้เจ้านาย แม้ซึมซับไม่ได้ แต่ปล่อยออกไปได้อย่างไม่มีปัญหา”
ลู่ฝานยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ที่แท้แกยังมีประโยชน์แบบนี้ด้วย ไม่ต่างจากหยกแขวนจิตบู๊สักเท่าไร”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะแล้วพูดว่า “พลังกับวิชาบู๊ที่หยกแขวนจิตบู๊กักเก็บได้ ยังห่างชั้นกับฉันมาก อันที่จริงถ้าเจ้านายไม่ถือสา เอาหยกแขวนจิตบู๊เข้ามาด้วยก็ได้ ให้ฉันได้หล่อเลี้ยงมัน มันจะได้ซึมซับพลังด้วยกันกับฉัน จะก้าวหน้าเร็วขึ้นด้วย”
ลู่ฝานพูดว่า “งั้นก็ได้ เพราะฉันไม่มีเวลาดูแลหยกแขวนจิตบู๊ชั่วคราว ฝากแกด้วยละกัน แกระวังไว้ด้วย ห้ามให้ใครจับได้เด็ดขาด”
“วางใจเถอะ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหายไปพร้อมเสียงหัวเราะ ลู่ฝานรู้สึกว่าหยกแขวนจิตบู๊ของตัวเองหายไปด้วยเช่นกัน มาถึงตันเถียนผ่านเส้นลมปราณของเขา
สภาวะมหัศจรรย์เช่นนี้ ทำให้ลู่ฝานเลิกคิ้วขึ้นเบาๆ
ดูเหมือนเจดีย์เสวียนเก้ามังกร มีความสามารถประหลาดจริงๆ
“อาจารย์ชีหลินมาแล้ว พวกศิษย์พี่เฟิ่งหวาก็มาแล้ว”
เมื่อเสียงตะโกนดังขึ้น ลู่ฝานลืมตาขึ้นเช่นกัน
ในที่สุดก็มาสักที ลู่ฝานดึงกระบี่หนักออกมาปักไว้ด้านหน้า
“ลู่ฝานคณะหนึ่งเดียว มาท้าประลอง”