บทที่ 210 ทำลายตระกูล
มีคนกลุ่มหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมากะทันหัน ชายร่างยักษ์ชุดดำที่เป็นหัวหน้ามีรอยแผลเป็นอยู่บนหน้า ผลการฝึกตนของคนๆ นี้ คือแดนของจอมยุทธ์พรสวรรค์
ถูกคนกลุ่มนี้ล้อมเอาไว้ ทำให้เจ้าอ้วนจูและจูเทียนกวงทั้งสี่คนตกใจ ทั้งยังสัมผัสได้ถึงสายตาของอีกฝ่าย ล้วนอยู่บนตัวจูเสวียนกวง
“ไอ้หมอนี่แหละ มันคือบุตรชายอนุภรรยาที่หนีออกมาจากตระกูลจู ขโมยของล้ำค่าชิ้นนั้นไป” ชายหนุ่มรูปร่างเตี้ยที่อยู่ข้างๆ ชายร่างยักษ์หน้าบาก พูดขึ้นเสียงเบา
ซ่อนตัวอยู่บนท้องฟ้า หลัวซิวได้ยินคำพูดนี้ หรี่ตาลง เห็นชัดว่าเป้าหมายของคนกลุ่มนี้ ก็คือลูกแก้วดำของตระกูลจู
เจ้าอ้วนจูมองคนกลุ่มนี้ด้วยแววตาระแวดระวัง พูดเสียงเคร่งขรึม：”ทุกท่านหมายความว่าอะไร? ข้าคือพ่อบ้านใหญ่ของตระกูลจู พวกท่าน……”
ทว่าเจ้าอ้วนยังไม่ทันพูดจบ ชายร่างยักษ์หน้าบากที่เป็นหัวหน้าผายมือแล้วพูดแทรกเขาด้วยความเยือกเย็น พูดตะคอก：”นอกจากบุตรชายอนุภรรยาของตระกูลจูแล้ว คนที่เหลือฆ่าให้หมด！”
น้ำเสียงของชายร่างยักษ์หน้าบากนิ่งงันอย่างมาก ทว่ากลับมีออร่าสังหารที่เยือกเย็นแผ่ซ่านออกมา
เจ้าอ้วนได้ฟังก็หน้าเปลี่ยนสีทันที “พวกเราคือคนของตระกูลจู พวกนายจะเป็นศัตรูกับตระกูลจูของเราอย่างนั้นเหรอ?”
ถ้อยคำนี้พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม แต่ความเป็นจริงเจ้าอ้วนไม่มีความมั่นใจอะไรทั้งนั้น ร้องโอดครวญในใจว่าซวยแล้ว เพิ่งหนีออกมาจากปากเสือ คิดไม่ถึงว่าจะซวยแล้วตกไปในรังหมาป่าได้
“ผ่านคืนนี้ไป ตระกูลจูก็จะไม่มีอีกแล้ว” ชายร่างยักษ์หน้าบากสีหน้าเยือกเย็นพูดพร้อมกับหัวเราะ
ตามการผายมือของชายร่างยักษ์หน้าบาก ลูกน้องทั้งกลุ่มก็ชักดาบและกระบี่ออกมา ต่างพากันลงมือ
อีกฝ่ายคนมาก ทางด้านตระกูลจูมีจอมยุทธ์ชี่ไห่แค่สามคน ชั่วขณะหนึ่ง จอมยุทธ์ชี่ไห่ของตระกูลสองคนก็ถูกฆ่าตาย
มีแค่เจ้าอ้วนที่ผลการฝึกตนคือแดนชี่ไห่ขั้น9 ปฏิกิริยาของเขาคือทะยานตัวขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วหนีไป สำหรับความเป็นความตายของจูเสวียนกวง เขาไม่สนใจแล้ว
“คิดอยากจะหนี?”
ชายร่างยักษ์หน้าบากหมุนตัว แล้วตามไปทันที ด้วยผลการฝึกตนจอมยุทธ์พรสวรรค์ของเขา อย่างรวดเร็วก็ตามเจ้าอ้วนจูได้ทัน
ลำแสงของดาบฉายขึ้น เจ้าอ้วนจูถูกฟันตาย ก่อนตาย เจ้าอ้วนจูถลึงตาโต ร้องเสียงดังด้วยความตกใจ：”วิชาดาบลมเทพ พวกแกคือ……”
เขายังไม่ทันพูดจบ ศพของเขาก็ล้มลงบนพื้น เลือดรินไหล
หลัวซิวอยู่บนท้องฟ้ามองดูภาพนี้ด้วยความเย็นชา 《วิชาดาบลมเทพ》 คือวิชายุทธ์ระดับ5 คือวิชายุทธ์ที่มีชื่อเสียงของสำนักเฉินเฟิงในเขตการปกครองหวู่เฟิง
เห็นได้ชัด กลุ่มคนที่โผล่มากะทันหัน น่าจะเป็นคนของสำนักเฉินเฟิง
สำนักเฉินเฟิงคือขั้วอำนาจใหญ่ในเขตการปกครองหวู่เฟิง ถึงแม้ในสำนักจะไม่มีราชายุทธ์ ทว่าก็มีปรมาจารย์ฝึกจิตสามคน ตระกูลจูในเมืองจูโหวไม่อาจเทียบได้
ฆ่าคนตระกุลจูสามคน สมุนของชายร่างยักษ์หน้าบากเริ่มค้นตัวจูเสวียนกวง บีบบังคับถามเขาว่าของล้ำค่าอยู่ที่ไหน
คนสำนักเฉินเฟิงกลุ่มนี้ไม่รู้ว่าของล้ำค่าคืออะไรกันแน่ แต่คล้ายจะรู้ว่าคือสิ่งที่สามารถเปิดซากโบราณได้ น่าจะเป็นข้อมูลที่รั่วไหลจากในตระกูลจู
ซากโบราณที่ไม่เคยถูกเปิดมาก่อน เมื่อข่าวนี้แพร่ออกไป ตระกูลจูที่เล็กๆ ต้องรับกับการถูกทำลาย
จูเสวียนกวงเองก็ไม่คิดว่าของล้ำค่าในตระกูลตนจะทำให้เกิดหายนะแบบนี้ขึ้น แต่ว่าลูกแก้วดำถูกคนเอาไปแล้ว เขาไม่มีอะไรทั้งนั้น
แต่ไม่ว่าเขาจะอธิบายอย่างไร คนกลุ่มนี้ของสำนักเฉินเฟิงก็ไม่เชื่อคำพูดของเขา
“พวกไม่เห็นคุณค่าของผู้อื่น แกต้องซ่อนของล้ำค่าเอาไว้แน่ๆ พาเจ้าหนุ่มนี่กลับไปก่อนถึงเวลาให้ผู้อาวุโสค้นหาจิตวิญญาณ ก็จะรู้ว่าของล้ำค่าที่อยู่ในความทรงจำของมันอยู่ที่ไหน” ชายร่างยักษ์หน้าบากที่เป็นหัวหน้าพูดขึ้น
ค้นหาจิตวิญญาณ เป็นวิธีการที่ผลการฝึกตนบรรลุถึงขั้นแดนฝึกจิตขึ้นไปของนักยุทธ์ฝึกตนที่แข็งแกร่งสามารถใช้ได้
อาศัยสำนึกของการควบแน่นสัมผัสวิญญาณ ก็จะสามารถเปิดวิญญาณของอีกฝ่ายได้ ตรวจดูความทรงจำ
แต่ว่าวิธีการนี้เหี้ยมโหดมาก คนที่ถูกสืบค้นวิญญาณ ถ้าวิญญาณไม่แตกสลาย ความคิดของเขาก็จะได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก กลายเป็นคนปัญญาอ่อน
จูเสวียนกวงเผชิญหน้ากับความตาย ถ้าหากถูกค้นหาวิญญาณจริงๆ ชีวิตนี้ของเขาต้องจบเห่แน่
ระหว่างที่คนกลุ่มหนึ่งกำลังเอาตัวจูเสวียนกวงไปท่ามกลางความมืด ไปผ่านไปประมาณครึ่งชั่วยาม ก็มาถึงระแวกใกล้เคียงกับเมืองจูโหว
ตัวของหลัวซิวอยู่บนอากาศ เขาเห็นทุกอย่างชัดเจน เห็นในเมืองจูโหวในรัศมีหนึ่งร้อยเมตร เต็มไปด้วยเปลวไฟ เสียงร้องตะโกนว่าฆ่าดังขึ้นระงม
ทางเข้าออกเมือง มีศิษย์สำนักเฉินเฟิงนับสิบคนซ่อนตัวเอาไว้ ทั้งหมดล้วนเป็นแดนฝึกจิตขั้น7ขึ้นไป
เมื่อไหร่ก็ตามที่มีคนหนีออกไปจากเมือง ศิษย์สำนักเฉินเฟิงเหล่านี้ก็จะลงมือด้วยความเย็นชา ฆ่าทิ้งทันที
ในเมืองเต็มไปด้วยความปั่นป่วน บนท้องฟ้าในเมือง มีชายชราผมขาวโกรธเคืองอย่างมาก ผมขาวพริวไสว รอบตัวเปลวไฟแผดเผา และปรมาจารย์ฝึกจิตต่อสู้ด้วยความดุเดือด
ชายชราคนนั้น คือนายท่านผู้ก่อตั้งตระกูลจู จูโหว ผลการฝึกตนของเขาคือแดนฝึกจิตขั้น4
ล้อมโจมตีทั้งสอง คือผู้อาวุโสของสำนักเฉินเฟิง คนหนึ่งฝึกจิตขั้น3 คนหนึ่งฝึกจิตขั้น4
เห็นได้ชัด สำนักเฉินเฟิงไม่เพียงแต่จะช่วงชิงของล้ำค่าของตระกูลจู ทั้งยังจะทำลายตระกูลจู เพื่อป้องกันไม่ให้เรื่องที่เกี่ยวข้องกับซากโบราณแพร่งพรายออกไป
จูเสวียนกวงเองก็เห็นภาพนี้ เขานั่งลงกับพื้นด้วยความสิ้นหวัง รู้สึกเรี่ยวแรงของทั้งตัวถูกดูดไปหมดแล้ว
ตระกูลจู จบลงแล้ว！
ภายใต้การโจมตีของผู้อาวุโสสำนักเฉินเฟิง นายท่านตระกูลจูตกอยู่ในอันตราย บาดเจ็บสาหัสแล้ว มุมปากมีเลือดรินไหลออกมา
“ถึงแม้ลูกแก้วดำจะเป็นสิ่งของที่ใช้สำหรับการเปิดซากโบราณ แต่ฉันไม่รู้ว่าซากโบราณนั้นอยู่ที่ไหน”
หลิวซิวครุ่นคิดเล็กน้อย ตำแหน่งของซากโบราณต้องเป็นความลับของตระกูลจู หรือบางทีมีความเป็นไปได้ว่ามีแค่นายท่านตระกูลจูเท่านั้นที่รู้
ดังนัน้ จูโหว ตายไม่ได้
“ฉันเกลียดแก！”
จูโหวสังเกตเห็นลูกหลานในตระกูลถูกฆ่าไม่หยุด เขาคับแค้นใจอย่างมาก
ถึงแม้ผลการฝึกตนของเขาจะเป็นฝึกจิตขั้น4 แต่ผู้อาวุโสสำนักเฉินเฟิงไม่ด้อยไปกว่าตน ต่อให้เขาทุ่มสุดตัว แผดเผาพลังและเลือดสุดกำลัง ก็ไม่สามารถเอาชนะทั้งสองคนที่ร่วมมือกันได้
สิ่งที่จูโหวคับแค้นไม่ใช่สำนักเฉินเฟิงมาทำลายตระกูลจูแล้วช่วงชิงของล้ำค่า แต่เขาแค้นที่ในตระกูลจูมีคนทรยศ แพร่งพรายเรื่องซากออกไป จึงทำให้ตระกูลจูถูกทำลาย
ชาวบ้านไม่ผิด ผิดที่มีหยกกับตัว！
ขณะที่จูโหวกำลังสิ้นหวัง ชายหนุ่มในชุดคลุมสีดำปรากฏตัวอยู่ข้างกายเขา[1][1]