บทที่ 209 ลูกแก้วดำ
“นายตั้งใจทำแบบนี้ใช่ไหม ฉันเห็นอย่างชัดเจน” หลัวซิวมองจูเสวียนกวงด้วยความเยือกเย็น
“คุณชายไม่รู้ จูเสวียนกวงคนนี้คือบุตรชายอนุภรรยาที่ทรยศแล้วลักลอบหนีออกมาของตระกูลจู พวกเราทำตามคำสั่งเพื่อเอาตัวเขากลับไป สิ่งที่ล่วงเกิน หวังว่าคุณชายจะสามารถอภัยให้ได้” เจ้าอ้วนจูพูดด้วยความระมัดระวัง
“ฉันไม่เคยได้ยินชื่อตระกูลจูของพวกนายมาก่อน อีกทั้งฉันเองก็ไม่สนใจเรื่องตระกูลจูของพวกนายด้วย แต่ว่าฉันนั่งอยู่ตรงนี้ดีๆ พวกนายกลับจะลงมือกับฉัน แค่คำว่าล่วงเกินคำเดียวก็จบแล้วอย่างนั้นเหรอ?”
ขณะพูดประโยคนี้ สายตาของหลัวซิวจับจ้องไปยังชายหนุ่มปัญญาชนจูเสวียนกวง “ฉันกับนายไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่นายกลับจะโยนความผิดให้ฉันแล้วหนีไป ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น เกรงว่าคงจะฆ่านายไปแล้ว”
เมื่อได้ จูเสวียนกวงหน้าเปลี่ยนสี ไม่รู้ว่าควรจะตอบคำถามอย่างไร กัดฟันแน่น ยื่นมือออกไปแล้วหยิบลูกแก้วสีดำล้วนออกมา
เมื่อเห็นจูเสวียนกวงหยิบลูกแก้วออกมา คนตระกูลจูทั้งสามคนหน้าเปลี่ยนสีทันที
“ขอเพียงผู้อาวุโสอภัยให้ความผิดของ ข้าก็ยินดีที่จะยกลูกแก้วดำให้ผู้อาวุโส” จูเสวียนกวงพูด
หลัวซิวยื่นมือออกไปคว้า ลูกแก้วดำลอยออกมาจากมือของจูเสวียนกวง ตกลงบนมือหลัวซิว
ลูกแก้วลูกนี้สีดำล้วนดูไม่ออกว่าทำมาจากวัสดุอะไร ใช้สำนึกตรวจสอบ ก็ว่างเปล่า ไม่มีปฏิกิริยาพิเศษแต่อย่างใด
ไม่ว่าจะมองอย่างไร ลูกแก้วดำนี้ก็ธรรมดามาก ไม่มีอะไรพิเศษ
แต่ดูจากสีหน้าของจูเสวียนกวงและตระกูลจูทั้งสามคน ดูเหมือนว่าลูกแก้วดำนี้ไม่ธรรมดา
“ลูกแก้วดำนี้คืออะไร?” หลัวซิวหันไปถามจูเสวียนกวง
จากคำพูดของจูเสวียนกวง ลูกแก้วดำคือสิ่งของที่ใช้เปิดโบราณสถาน เป็นสิ่งที่นายท่านตระกูลจูได้มาเมื่อเจ็ดสิบกว่าปีก่อน ตระกูลจูเองก็เคยไปสำรวจโบราณสถานนั้น แต่เพราะความสามารถไม่ถึง ทำให้สูญเสียคนจำนวนไม่น้อย สุดท้ายจึงกลับมาโดยไม่ได้อะไร
เดิมทีเรื่องคือความลับของตระกูล จูเสวียนกวงเองก็บังเอิญได้ยินมาจากพ่อ
สำหรับตัวจูเสวียนกวง คือบุตรชายอนุภรรยาของนายท่านตระกูลจู แม่ของเขาเกิดในหอโคมเขียว เมื่อสามปีก่อนตายจากไปเพราะล้มป่วย แต่เพราะชาติกำเนิด ดังนั้นจูเสวียนกวงจึงถูกตระกูลรังแก มีฐานะเทียบเท่ากับบ่าวรับใช้
ดังนั้น จูเสวียนกวงหาโอกาส ขโมยลูกแก้วดำประจำตระกูล แล้วหนีออกมา
คนที่มาจับตัวจูเสวียนกวง ไม่รู้ความลับเหล่านี้ รู้แค่ว่าตอนที่บุตรชายอนุภรรยาของตระกูลจูหนีไป เขาได้ขโมยของล้ำค่าของตระกูลจูไปด้วย
ซากที่เหลือทิ้งเอาไว้ในยุคสมัยโบราณ ล้วนถูกขนานนามว่าเป็นดินแดนแห่งขุมทรัพย์ ครอบครองโดยขั้วอำนาจต่างๆ ในใต้หล้า
ทางด้านตระกูลจูแห่งเขตการปกครองหวู่เฟิง เป็นเพียงตระกูลนักยุทธ์ทั่วไปเท่านั้น หลัวซิวเองก็คิดไม่ถึงว่าตระกูลเล็กๆ แบบนี้ จะมีเบาะแสของซากโบราณสถาน
แดนนานาอสูรก็เป็นซากโบราณสถาน หลัวซิวได้รับโอกาสดีๆ จากมัน
ยังมีแดนปริศนา ถ้าไม่ดี แล้วขั้วอำนาจต่างๆ จะแย่งชิงกันสุดชีวิตเพื่อเข้าไปได้อย่างไร?
แค่ว่า จูเสวียนกวงรู้แค่เพียงว่าลูกแก้วดำคือของที่ใช้สำหรับเปิดซากโบราณสถาน สำหรับข้อมูลของซากโบราณสถานที่มากไปกว่านี้ เขาไม่รู้อะไรทั้งนั้น
หลัวซิวมีสัญชาตญาณ ซากที่เกี่ยวข้องกับลูกแก้วดำนี้ต้องเป็นโอกาสที่ดี ในเมื่อถูกเขาพบเจอแล้ว ก็จะไม่ปล่อยให้พลาดไป
โอกาส เมื่อมีแล้วต้องคว้าเอาไว้ ถ้าไม่คว้าเอาไว้ โอกาสก็จะหลุดลอยไป
หลัวซิวไม่ใช่คนจิตใจดี ถึงขั้นพูดได้ว่านักยุทธ์ฝึกตนทั่วใต้หล้าไม่มีใครเป็นคนดี เพื่อเพิ่มผลการฝึกตนของตน เดินบนเส้นทางนักยุทธ์ฝึกตนให้ยาวไกลยิ่งขึ้น จำเป็นต้องคว้าทุกโอกาสที่ได้มาด้วยความยากลำบาก
ดังนั้น หลัวซิวตั้งใจจะไปตระกูลจูสักรอบหนึ่ง
จากคนตรงหน้าทั้งสี่คน หลัวซิวรู้ว่า ตระกูลจูมีนายท่านคนหนึ่งฝึกตนมานานกว่าสี่ร้อยปี คือปรมาจารย์ยุทธ์แดนฝึกจิตขั้น4
นอกจากนายท่านตระกูลจูแล้ว คนในตระกูลจูที่ผลการฝึกตนสูงสุดคือนายท่นาตระกูลจูและผู้อาวุโสทั้งสาม ล้วนเป็นผลการฝึกตนพรสวรรค์
ตระกูลนักยุทธ์ฝึกตนนี้ ในประเทศเทียนหวูถือเป็นตระกูลธรรมดาทั่วไปเท่านั้น
หลัวซิวเก็บลูกแก้วดำเอาไว้ พูดเสียงเรียบ ：”พวกนายไปได้แล้ว”
ขณะพูด ร่างของหลัวซิวก็หายไปทันที การเคลื่อนไหวที่ความลึกลับซับซ้อนนี้ ทำให้จูเสวียนกวงและทั้งสี่คนตกใจจนถลึงตาโต
ทั้งสี่คนยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับ หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง จึงจะมั่นใจว่าชายหนุ่มชุดคลุมยาวดำจากไปแล้วจริงๆ ในที่สุดก็โล่งอก
“จูเสวียนกวง ดูสิที่นายทำสิ！”
เจ้าอ้วนจูในฐานที่เป็นพ่อบ้านใหญ่กัดฟันแน่นแล้วจ้องเขม็งไปที่จูเสวียนกวง แทบอยากจะฉีกไอ้สารเลวคนนี้เป็นชิ้นๆ
นายท่านให้เขาจับตัวจูเสวียนกวงกลับไปพร้อมกับของล้ำค่า ตอนนี้แย่แล้ว ไม่เพียงแต่สูญเสียคน ของล้ำค่าของตระกูลจูยังตกอยู่ในกำมือของยอดฝีมือไม่ทราบชื่อ แล้วจะทำอย่างไรดี?
สีหน้าของจูเสวียนกวงเองก็นิ่งงัน ตอนนี้เขาเสียใจมากที่เพราะอะไรตนถึงใช้ชายหนุ่มชุดคลุมยาวดำเป็นเครื่องมือแล้วหลบหนีไป ไม่อย่างนั้นละก็ บางทีอาจจะขอร้องให้เขาช่วยเหลือได้ หนีจากการตามล่าของตระกูลจู
แต่ว่าตอนนั้น ชายหนุ่มชุดคลุมยาวดำได้รับของล้ำค่าแล้วจากไปแล้ว ตนถูกจับกลับไป ถ้าไม่ตายก็คงโดนถลกหนังแน่ๆ
จอมยุทธ์ชี่ไห่สองคนจับตัวจูเสวียนกวงเอาไว้ซ้ายหนึ่งคนขวาหนึ่งคน ทั้งสี่คนเดินออกไปจากวัดโบราณ รีบกลับตระกูลจู
ท้องฟ้าที่มืดมิด ทั้สี่คนไม่ทันสังเกตว่า ร่างของหลัวซิวประสานรวมเป็นหนึ่งกับท้องฟ้าที่มืดสนิทแล้ว แอบติดตามไปเงียบๆ
ตำหนักของตระกูลจู เป็นเมืองเล็กๆที่อยู่ไม่ไกลจากเขาชิงหยาง ชื่อว่าเมืองจูโหว ส่วนนายท่านของตระกูลจู ชื่อว่าจูโหว ซึ่งก็คือปรมาจารย์ยุทธ์ผู้แข็งแกร่งที่ฝึกตนมานานเกือบสี่ร้อยปี สร้างเมืองจูโหวด้วยตนเอง
ระหว่างทางกลับตระกูลจู คนกลุ่มหนึ่งวิ่งออกมาจากในป่าที่อยู่รอบๆ ในมือถือดาบกับกระบี่เอาไว้ ล้อมจูเสวียนกวงและอีกสี่คน