บทที่ 278
บนเวที หลี่ฉงซานก็โมโหจนหน้าเขียว ตัวก็โกรธจนสั่น ตระกูลหลี่ของเขาเคยถูกเหยียดหยามแบบนี้เสียที่ไหน?
หลี่หลงจีก็โมโหจนระเบิดออกมา “ไอ้ขี้ข้ามึงกล้ารึ!กูจะฆ่ามึงแน่!”
พูดจบ ก็โมโหจนระเบิดออกมา กระโดดตัวขึ้นไป ทิ้งเป็นเงาดำไว้ที่เดิม แล้วก็ต่อยเข้ามา
หมัดลอยในอากาศ แล้วก็เปลี่ยนไป หลี่หลงจีตะโกนในอากาศ “ไอ้หนู กูจะทำให้มึงเห็นว่าผลลัพธ์จากการดูถูกปรมาจารย์มันเป็นอย่างไร!”
“สัตวโลกเดิมไร้ลักษณะ หมัดเทพไร้ลักษณะ!”
เงาของหลี่หลงจี ก็แยกเป็นร่างเป็น10กว่าเงา มีเงาของกำปั้นเต็มไปหมด พลังอันแข็งแกร่งแพร่กระจายไปทั่ว เล่นเอาทุกคนกลัวจนถอยหลังไป
หมัดเทพไร้ลักษณะ สัตวโลกเดิมไร้ลักษณะ โจมตีทำให้คนแยกไม่ออกว่าอันไหนของจริง ไร้เงาไร้ร่องรอย ต้องไร้ลักษณ์ถึงจะบรรลุผล!
หมัดเทพไร้ลักษณะของหลี่หลงจี เห็นได้ชัดว่ายังฝึกไม่ถึงขั้น
แต่ว่า กำปั้นเดียวแยกออกมาเป็นรอยเงา พลังก็ถึงจุดที่รุนแรงมากแล้ว!
คนที่ถอยหลังไปหลายเมตรก็มีสีหน้าตกใจ “นี่ก็คือพลังของปรมาจารย์ใช่ไหม? เพราะเจ้าช่วย น่ากลัวมากเลย ถ้าต่อยออกไป ช้างก็กระเด็นแน่นอนเลย”
“ไม่แปลกที่ปรมาจารย์จะสามารถอยู่บนโลกนี้ได้ ถ้าผมมีพลังแบบนี้ล่ะก็ จะไม่สนใจเงินทองบนโลกนี้อีกเลย!”
คุณท่านจินก็มีสีหน้าตื่นตระหนก “พลังของปรมาจารย์น่ากลัวจริงๆ ด้วย ต่อให้ผมจะใกล้ถึงขั้นปรมาจารย์แล้ว แต่ก็รับหมัดนี้ไว้ไม่ไหวเหมือนกัน”
คุณท่านจินก็เลยหวังอยากจะถึงขั้นปรมาจารย์มากขึ้นกว่าเดิม
หลี่ซู่เฟินกับเวินฉิงก็แอบมองเฉินโม่ แล้วก็พูดอย่างกังวลว่า “หลี่หลงจีเก่งกาจขนาดนี้อาจารย์ของเสี่ยวโม่จะสู้เข้าได้ไหม?”
เฉินโม่ก็ยังคงนิ่งเหมือนเดิม หยิบแก้วชาที่ทำจากเครื่องสังคโลกขึ้นมา แล้วก็จิบไปหนึ่งจิบโดยไม่กังวลอะไรเลย
มองดูกำปั้นที่พุ่งเข้ามามากมาย เฉินซงจื่อก็เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ชุดเต๋าที่สวมใส่ก็ถูกชี่แท้อันรุนแรงของฝั่งตรงข้ามพัดเข้ามาจนปลิวสะบัด
“ผมก็มกำปั้นหนึ่งเหมือนกัน อยากจะขอทดสอบพลังกับคุณหน่อย!”
“บุกเขา!”
เฉินซงจื่อตะโกนเสียงเย็น รอการโจมตีของหลี่หลงจีเข้ามาใกล้ แล้วค่อยออกหมัดไป
ตูม!
พลังรุนแรงพุ่งออกไป จนหลี่หลงจีกระเด็นลอยออกไปกระแทกกับโต๊ะหลายตัวทางด้านหลัง แล้วก็ร่วงลงพื้นอย่างแรง
หมัดเดียว ก็ทำปรมาจารย์คนหนึ่งบาดเจ็บได้!
“นี่มันเป็นไปได้อย่างไรกัน!” หลี่ฉงซานก็มีสีหน้ากลัวๆ อยู่บนเวที สายตาที่มองเฉินซงจื่อ ก็เหมือนเห็นผี
ถึงแม้พลังของหลี่หลงจีจะไม่แข็งแกร่งที่สุด แต่ถือว่าถ้าปรมาจารย์คนอื่นๆ มาสู้กับเขาแล้วอยากจะชนะ อย่างน้อยก็ต้องหลายร้อยกระบวนท่า แต่คนนี้ใช้แค่หมัดเดียว ก็ต่อยจนหลี่หลงจีกระเด็นลอยออกไปเลย!
“พลังของเขา มันแข็งแกร่งมากแค่ไหนกันแน่!”
หลี่หลงจีเอามือจับหน้าอก แล้วกระอักเลือดออกมา สายตามองเฉินซงจื่ออย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง “มึงใช้วิชาหมัดอะไร? ทำไมถึงได้รุนแรงขนาดนี้!”
เฉินซงจื่อส่งเสียงไม่พอใจ “มึงไม่ต้องรู้หรอก เพราะอีกเดี๋ยวมึงก็จะตายแล้ว!”
เฉินซงจื่อค่อยๆ เดินไปทางหลี่หลงจี บนตัวไม่ได้ปล่อยพลังอะไรออกมาเลย ตรงกันข้ามกับตอนที่หลี่หลงจีปรากฏตัวออกมา ที่ทำเอาคนในห้องโถงไม่กล้าดูแคลนได้เลย
แต่ละก้าวที่เดินมานั้นเหมือนเหยียบเข้าที่หัวใจของหลี่หลงจี เหมือนเป็นก้าวย่างของเทพแห่งความตาย
ในที่สุดตอนนี้หลี่ฉงซานก็เชื่อคำพูดของเฉินโม่แล้ว ที่บอกว่าจะฆ่าปรมาจารย์นั้น มันไม่ใช่เป็นการพูดเกินจริงเลย เขากล้าฆ่าปรมาจารย์คนหนึ่งจริงๆ !
“หยุดเดี๋ยวนี้!ถ้ามึงกล้าฆ่าบริวารของตระกูลหลี่กูล่ะก็ มึงก็รับไฟโกรธของตระกูลหลี่ของกูก็แล้วกัน!ครั้งหน้าที่มาที่นี่คงจะไม่ใช่ตระกูลหลี่สายรองแบบกูคนเดียว แต่เป็นการยกมาทั้งตระกูลหลี่แน่นอน!ไม่ว่าจะเป็นมึงหรือเหม่ยหวา กรุ๊ปก็รับไว้ไม่ไหวแน่!”
หลี่ฉงซานกำลังข่มขู่ ต่อให้เป็นตระกูลหลี่ ก็ไม่มีทางแบกรับการสูญเสียปรมาจารย์แน่นอน!
เฉินซงจื่อหยุดฝีเท้าลง แล้วหันไปขอความเห็นจากเฉินโม่
เฉินโม่ก็ยิ้มเบาๆ พูดว่า “ตระกูลหลี่ของมึงได้ยกตระกูลกันออกมาหมดแล้ว ก็ยังไม่เห็นจะทำอะไรเหม่ยหวา กรุ๊ปของแม่กูได้เลย?”
สีหน้าของเฉินโม่ก็เย็นชาลงทันที “ถ้าตระกูลหลี่ของมึงสู้กันด้านธุรกิจอย่างตรงไปตรงมาล่ะก็ เหม่ยหวา กรุ๊ปของแม่กูก็จะเล่นด้วยต่อไป!แต่ถ้าตระกูลหลี่ของมึงเล่นแผนชั่ว อย่างนั้นกูก็จะคอยดูว่าพวกมึงมีปรมาจารย์ให้กูฆ่ากี่คน!”
“เข้ามาหนึ่งคนก็ฆ่าหนึ่งคน มาสองก็ฆ่าสอง ฆ่าจนกว่าตระกูลหลี่ของมึงจะไม่เหลือนักบู๊เลยสักคน!”