บทที่ 84 การสร้างการ์ดน้ำยาของดาร์ก เดม่อน
บทที่ 84 การสร้างการ์ดน้ำยาของดาร์ก เดม่อน
ในการจะทำน้ำยาให้ออกมาเป็นการ์ด [น้ำยา] นอกจากแก่นวงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์หมายเลข 3 แล้ว โดยพื้นฐานก็จะขึ้นอยู่กับการรวมกันของวัฏจักรพลังงานหมายเลข 21 หมายเลข 33 โดยมีวงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์หมายเลข 34 เป็นแกน
วิธีการสร้างที่พบได้มากที่สุดคือ การเทน้ำยาลงในปากกาพลังเวทและใช้มันเป็น ‘เม็ดสี’
ดังนั้น เมื่อจอมเวทเขียน ‘ภาษาเวทมนตร์’ ลงบนการ์ดเวทมนตร์เปล่า คุณสมบัติพื้นผิวของการ์ดเวทมนตร์เปล่าก็จะค่อย ๆ เปลี่ยนไปเป็นคุณสมบัติของน้ำยานั้น ๆ ด้วยวิธีการที่นุ่มนวลที่สุด เพื่อที่การ์ดและน้ำยาจะกลมกลืนจนเข้ากันในที่สุด ซ้ำยังเป็นการเพิ่มโอกาสให้สำเร็จด้วย
สิ่งที่เรียกว่า ‘ภาษาเวทมนตร์’ เป็นศาสตร์วิชาที่จะสอนในปีการศึกษาที่สองเท่านั้น ซึ่งมันจะคล้ายกับ ‘ภาษาโปรแกรม’
และก่อนถึงชั้นปีที่สอง จอมเวทฝึกหัดจะทำได้เพียงคัดลอก ‘แม่แบบ’ เท่านั้น ซึ่งนั่นเป็นไปตามวัตถุประสงค์ของการเรียนขัดเกลา
แทนที่จะรอเรียน ‘ภาษาเวทมนตร์’ ให้ชำนาญ แล้วค่อยเอามาต่อยอดเป็นวิธีของตัวเอง
แต่อย่างว่า…สิ่งที่ดาร์กสามารถทำได้ในตอนนี้มีเพียง ‘คัดลอก’ เท่านั้น
…
สามสิบสามนาทีต่อมา
ดาร์กมองวงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์ที่แสดงอยู่บนการ์ด และรู้ทันทีว่าตนได้มาถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว
ต้องขอบคุณความมั่นคงของนิ้วมือและจิตใจของเขา เพราะในขั้นตอนการทำตลอดจนมาถึงตอนนี้ ยังไม่มีความผิดพลาดใด ๆ เกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย
ขั้นตอนสุดท้ายคือ การเทน้ำยาลงในรัศมีที่ก่อตัวขึ้นจากวงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์หมายเลข 3
น้ำผลไม้ผสมที่ทำจากผลไม้สีขาวและผลไม้สีน้ำเงินเหลือเพียงประมาณครึ่งเดียวเท่านั้น
เพราะไม่รู้ว่าน้ำผลไม้ผสมนี้จะเพียงพอหรือไม่ ดาร์กจึงรู้สึกประหม่าอยู่เล็กน้อย
แต่หนังสือบอกว่าไม่จำเป็นต้องใช้มากถึงขนาดนั้น!
หลังจากเทน้ำผลไม้ครึ่งหนึ่งของที่เหลือ ลงในวงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์แล้ว ดาร์กก็เริ่มกระบวนการขัดเกลาขั้นตอนสุดท้ายทันที
ในขั้นตอนนี้ การขัดเกลาจะไม่ได้รับอิทธิพลจากพลังภายนอกอีกต่อไป มันแค่ใช้การ์ดเวทมนตร์กึ่งสมบูรณ์ปรับตัวเองเท่านั้น
หากการปรับตัวสำเร็จ การขัดเกลาก็จะสำเร็จเช่นกัน
แต่หากการปรับตัวล้มเหลว มีความเป็นไปได้ว่าการ์ด [น้ำยา] จะมีคุณสมบัติด้อยลง หรือเลวร้ายหน่อยก็กลายพันธุ์ไปเลย
ทว่าส่วนมากแล้วมันมักจะสำเร็จ
…
ตอนนี้ สิ่งที่มองเห็นได้มากที่สุดก็คือ แสงของวงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์ที่กะพริบอย่างต่อเนื่องบนการ์ดเวทมนตร์
และเมื่อแสงนี้ดับลงอย่างสมบูรณ์ กระบวนการขัดเกลาทั้งหมดก็จะสิ้นสุดลง
ดาร์กรอประมาณสามนาที
ตอนที่ลมหายใจของเด็กชายเกือบจะหยุดลง การปรับตัวของการ์ดเวทมนตร์ก็เสร็จสมบูรณ์ในที่สุด
เขามองลงไปที่พื้นผิวของการ์ดเวทมนตร์
อาจเป็นเพราะกระบวนการขัดเกลาที่ค่อนข้างสมบูรณ์แบบ พื้นผิวของการ์ดจึงค่อนข้างสะอาด
→ ข้าง ๆ ขวดก้นกลมที่เต็มไปด้วยยา มีหลอดทดลองของเหลวสีฟ้า-ขาวเหลืออยู่
“มันเป็นการ์ดไอเทมแล้วใช่ไหม?”
ดาร์กขมวดคิ้วเล็กน้อย
หลังจากขัดเกลาน้ำยาให้เป็นการ์ด [น้ำยา] และไม่รู้ว่ามันเป็นการ์ดไอเทมแล้วหรือยัง วิธีที่ง่ายที่สุดคือให้ดูว่ามีภาชนะอยู่บนพื้นผิวของการ์ดหรือไม่
เพราะการมี ‘ภาชนะ’ นั้นจัดว่ามันอยู่ในประเภทการ์ดไอเทม
ในกระบวนการใช้การ์ดไอเทม สปิริตจะต้องมีกระบวนการ ‘รับผล’
ถ้าดูจากมุมมองนี้ การ์ดเวทมนตร์จะสะดวกกว่า แต่ในแง่ของความเสถียรนั้นมันกลับไม่ได้ดีเท่าการ์ดไอเทม
พูดได้อย่างเดียวว่าแต่ละอย่างก็มีข้อดีข้อเสีย
“ในนามของดาร์ก เดม่อน จงออกมา!”
และมันก็ประสบความสำเร็จ น้ำยาสีน้ำเงินและสีขาวพลันปรากฏขึ้นในอากาศ
…
[ชื่อการ์ด: น้ำยาพลังงาน]
[ประเภท: ไอเทม]
[เอฟเฟกต์: ฟื้นฟูพลังงาน 200 หน่วยหลังจากได้รับ]
…
ไม่ใช่น้ำยา ‘ฟื้นฟูพลังเวทมนตร์’ แต่เป็นการ์ดน้ำยา ‘ฟื้นฟูพลังงาน’
จากการ์ดฟื้นฟูพลังเวทมนตร์ที่ใช้ฟื้นฟูพลังเวทมนตร์หนึ่งร้อยหน่วยอย่างต่อเนื่อง กลายเป็นการ์ดน้ำยาฟื้นฟูพลังงานที่สามารถฟื้นฟูพลังงานสองร้อยหน่วยได้ในทันทีหลังจากเรียกใช้
นอกจากนี้ หลังจากใช้ไปครั้งหนึ่งแล้ว ยังต้อง ‘ฟื้นฟูพลังเวทมนตร์’ หรือรอให้ฟื้นเต็มที่ก่อนจึงจะสามารถใช้งานได้อีกครั้ง
เอาเข้าจริงแล้วดาร์กค่อนข้างพอใจกับผลลัพธ์
…
หลังจากนั้นแล้ว ดาร์กยังไม่คิดลงมือทำการ์ดเวทมนตร์ ‘น้ำผลไม้ผสมจากผลของต้นไม้ร้องเพลงและผลของต้นเกลียว’ แต่เลือกที่จะทำ [น้ำยาพลังงาน] อีกครั้งเพื่อเก็บประสบการณ์
เมื่อทำจนเชี่ยวชาญเพียงพอแล้ว ดาร์กก็เปลี่ยนไปใช้วิธีทั่วไปซึ่งเป็นขั้นพื้นฐานที่สุดในการขัดเกลาน้ำยาให้เป็นการ์ด [น้ำยา] ตอนนั้นเองที่เขาเริ่มพยายามทำ ‘น้ำยาหูหนวกบื้อใบ้’
ด้วยการฝึกปฏิบัติสองครั้งแรกและใช้น้ำแอปเปิ้ลหนึ่งถ้วย ในที่สุดดาร์กก็ประสบความสำเร็จในการขัดเกลา ‘น้ำยาหูหนวกบื้อใบ้’ ออกมา
…
[ชื่อการ์ด: น้ำยาเงียบสงัด]
[ประเภท: ไอเทม]
[เอฟเฟกต์: หลังจากได้รับแล้วจะไม่ได้ยินเสียง และส่งเสียงใด ๆ ไม่ได้ เป็นระยะเวลาคือ 120 วินาที]
…
หากใช้ในการประลองหนึ่งร้อยยี่สิบวินาทีก็นับว่าเพียงพอแล้ว
ดาร์กยิ้มออกมา
…
ที่เรียกว่า ‘ได้รับ’ ในที่นี้ สามารถเกิดขึ้นได้ทั้งภายในและภายนอก
แน่นอนว่าการได้รับจากภายนอกคือ การฟาดขวดน้ำยาใส่คู่ต่อสู้โดยตรงเพื่อให้เกิดเอฟเฟกต์
…
ไม่อยากคิดเลยว่าสปิริตที่โดน [น้ำยาเงียบสงัด] เข้าไป จะน่าสงสารและไร้หนทางเพียงใด
อืม…เช่นเดียวกับรุกกี้เดวิมอนในตอนนี้
แต่รุกกี้เดวิมอนได้เรียนรู้เทคนิคลับใหม่แล้ว นั่นคือแกล้งตาย!
แต่ต้องรอให้ผลของน้ำยาผ่านไปก่อนนะ…
“เฮ้~ เฮ้~ ଘ ( ੭ * ˊᵕˋ) ੭”
…
การทดลองจบลงในที่สุด
ดาร์กอัญเชิญ [สไลม์ขยะ] ออกมาเพื่อช่วยจัดการกับเศษซากการทดลอง จากนั้นเขาก็ไปล้างเนื้อล้างตัว ก่อนจะกลับมาฝึก ‘ศาสตร์แห่งจิตตั้งมั่น’ บนเตียงเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง แล้วถึงนอนหลับไป
เช้าวันต่อมา
อาจเป็นเพราะเมื่อคืนนอนดึก ดาร์กจึงรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงไปนั่งที่เก้าอี้บนระเบียงและชาร์จพลัง พร้อมกับอ่าน ‘เจ้าการแต่งตัว’ ไปด้วย
สองชั่วโมงผ่านไปอย่างนั้น
เมื่อดาร์กกำลังเตรียมทบทวนบทเรียน และรวบรวมข้อมูลการทดลองจากเมื่อคืนก่อน พลันมีเสียงมาเคาะประตูดังขึ้นมาก่อน
นี่ไม่ใช่เรื่องปกติสำหรับเขาจริง ๆ
ตั้งแต่เริ่มภาคเรียนก็ไม่มีใครมาเคาะประตูห้องพักของเขาเลย
เหตุผลหลักคือดาร์กก้าวนำหน้าคนอื่นไปหนึ่งก้าวเสมอ ซ้ำยังไม่เหลือโอกาสให้คนอื่นมากนัก
“ใคร?”
“ฉันเอง ไดแอนนาผู้น่ารักไง”
“ไดแอนนาผู้กินเก่งน่าจะเหมาะกับเธอมากกว่านะ ว่าไหม?”
ดาร์กเปิดประตูอย่างช่วยไม่ได้ เด็กชายมองไดแอนนากับโรสยืนอยู่ที่ประตู
เขาถามขึ้นมา “มีเรื่องอะไร?”
ไดแอนนาเหลือบมองโรสเล็กน้อย ก่อนจะหันมาพูดกับดาร์กแล้วเอ่ยคำชวนออกมา “นายไม่อยากไปซื้อชุดฮัลโลวีนเหรอ?”
โรสเสริม “มันจะถึงวันงานแล้วนะ”
“อ้อ…อืม”
ดาร์กนึกถึงชุดหน้ากากทักซิโด้ห่วย ๆ ของเขา และพยักหน้าในที่สุด
อีกเพียงสัปดาห์เดียวเท่านั้นก่อนจะถึงวันฮัลโลวีน พวกเขาจำเป็นต้องเตรียมตัวแล้ว
ดาร์กไม่อยากกลายเป็นตัวตลกในงานเลี้ยง
“งั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ!”
ไดแอนนายิ้มสดใสขึ้นมาในทันใด
มันช่างเจิดจ้าเสียจนดาร์กแทบลืมตาไม่ขึ้น “เดี๋ยวฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ”
…
พอเวลาแปดโมงครึ่ง ทั้งสามคนก็มาถึงถนนนักเดินทางผ่านศาลากลางทะเลสาบแล้ว
ไดแอนนาถามด้วยความสงสัย “ดาร์ก นายชอบอะไร?”
ดาร์กสงสัย “หืม?”
ไดแอนนารีบแก้คำ “ฉันหมายถึงนายชอบชุดอะไร!”
ดาร์กครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงตอบว่า “ชุดอะไรก็ได้ ตราบใดที่มันเป็นชุดที่ดีล่ะมั้ง?”
ไดแอนนาพยักหน้าอย่างจริงจัง “ชุดทางการก็ดีนะ แต่ฉันขอแนะนำชุดเจ้าชายรัตติกาลจากร้านชุดเวลเวทให้นายดีกว่า!”
ดาร์กตอบ “ฉันชอบเจ้าชายแห่งความมืดมากกว่าเจ้าชายรัตติกาลนะ”
ไดแอนนา “ฮะ?”
ดาร์ก “ล้อเล่นน่ะ ไปดูกันก่อนดีกว่า”