เสียงของเจ้าห้าเบาลงเรื่อย ๆ เขาไม่กล้ามองเย่เซิ่งเทียนและหวางซี
และสุดท้าย เขาตกใจกับสายตาของเย่เซิ่งเทียนจนคุกเข่าลงบนพื้น และร้องไห้อย่างขมขื่น “คุณ คุณปล่อยผมไปเถอะ ผม ผมถูกบังคับเช่นกัน”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ รั่วรั่วโกรธจนร้องไห้ออกมา ชี้ไปที่เจ้าห้าและดุด่าว่า “เจ้าห้าคุณเป็นคนเนรคุณที่เลี้ยงไม่เชื่องจริง ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะท่านประธานหวาง คุณจะได้สร้างโครงการไหม? คุณลืมไปว่าใครเป็นคนบีบบังคับคุณไปสู่ทางตัน? คุณยังสมคบคิดกับหลี่เทียนหมิงอีก ตอนนั้นประธานหวางไม่ควรช่วยคุณ คุณสมควรที่จะถูกหลี่เทียนหมิงหลอกลวง!!”
หวางซีหลับตาอดกลั้นเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมา
เธอไม่สามารถให้พนักงานเห็นจุดอ่อนของตนเองได้
เธอไม่คิดว่าเจ้าห้าจะทรยศตนเอง
เพราะเขาคือลูกน้องของพ่อตนเอง เมื่อปีที่แล้วหลี่เทียนหมิงหลอกจนเขาสิ้นเนื้อประดาตัว
เธอเห็นแก่ความสัมพันธ์ของพ่อ แล้วเจ้าห้าเก่งด้านนี้จริง ๆ เธอจึงให้เขาทำโครงการนี้
ไม่คิดว่าเป็นเขาจะเป็นคนเนรคุณ!
“คุณไปเถอะ”
เธอลืมตาขึ้น ร่องรอยของความเข้มแข็งก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของหวางซี
เจ้าห้ากล่าวว่า “ประธาน ประธานหวาง แล้วเงินค่ารับเหมาก่อสร้างล่ะ…… ”
รั่วรั่วดุด่าด้วยความโมโหว่า “จนถึงขนาดนี้แล้ว คุณยังมีหน้าพูดเรื่องเงินค่ารับเหมาก่อสร้างนี้อีก!! เจ้าห้าคุณถามใจตนเองว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นคนงานก่อความวุ่นวายจริง ๆ หรือ? เรื่องนี้เป็นอย่างไร? คุณนั้นรู้อยู่แก่ใจ?”
เจ้าห้ารู้สึกเศร้าซึม แต่ลูกน้องคนงานของเขาทั้งหมดถูกหลี่เทียนหมิงซื้อไปแล้ว หากเขาไม่ได้รับเงินค่ารับเหมาก่อสร้างนี้ พวกเขาจะฆ่าตนเองตายจริง ๆ
เย่เซิ่งเทียนเดาได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น การสมรู้ร่วมคิดนี้สำหรับเขาแล้วมันเป็นเพียงเรื่องเล็ก ๆ เท่านั้น
เย่เซิ่งเทียนจึงกล่าวราบเรียบว่า “เงินค่ารับเหมาก่อสร้างนั้นผมให้คุณแน่นอน แต่ก่อนอื่นคุณจะพาผมไปพบหลี่เทียนหมิง”
“ห๊ะ?”
เจ้าห้าตกตะลึง ตอนนี้เขาแค่ต้องการเงินค่ารับเหมาก่อสร้างเท่านั้น
ก่อนหน้านั้นหลี่เทียนหมิงบอกเขาว่าคราวนี้ตระกูลหมิงเป็นคนลงมือจัดการเอง และใครออกหน้าก็ไร้ประโยชน์
แม้ว่าเย่เซิ่งเทียนจะโหดเหี้ยม แม้ว่าเขาจะต่อสู้เก่ง แต่เมื่อเผชิญหน้ากับยักษ์ใหญ่อย่างตระกูลหมิงแล้วมันจะมีประโยชน์หรือ?
ไม่กล่าวถึงตระกูลหมิง แม้แต่หลี่เทียนหมิง ก็ไม่ใช่คนที่บริษัทหัวหยวนสามารถล่วงเกินได้
หลี่เทียนหมิงเป็นผู้รับเหมารายใหญ่ที่สุดในเมืองเฉียนถัง มีลูกน้องหนึ่งร้อยกว่าคน
ไปหาเขา?
เป็นการไปรนหาความตาย
“เซิ่งเทียน คุณอย่าไปเลย ฉันจะไม่รับทำโครงการนี้แล้ว ฉันจะไปหาโครงการอื่น คุณอย่าไปหาหลี่เทียนหมิง ฉันไม่อยากให้คุณเดือดร้อน”
หวางซีรีบกล่าว
ก่อนที่เธอจะไปหาเจ้าห้านั้น เธอเคยไปหาหลี่เทียนหมิงก่อน
แต่หลี่เทียนหมิงเรียกร้องเยอะเกินไป หวางซีปฏิเสธ แต่ไม่คิดว่าหลี่เทียนหมิงจะประกาศออกไปว่า ใครก็ตามที่กล้ารับเหมาโครงการของบริษัทหัวหยวน ก็จะเป็นศัตรูกับหลี่เทียนหมิง
ผลลัพธ์สามารถจินตนาการได้ ไม่มีผู้รับเหมารายใดกล้ารับงาน
สุดท้ายหวางซีนึกถึงเจ้าห้า ถึงสามารถเริ่มก่อสร้างได้
แล้วใครจะคิดว่าหลี่เทียนหมิงจะโจมตีในเวลานี้
เย่เซิ่งเทียนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “พวกเราไม่รังแกคนอื่น แต่ถ้ามีใครมารังแกพวกเรา คุณก็รู้ว่าความอดทนไม่ใช่นิสัยของผม ผมจะกลับมาเร็ว ๆ นี้”
หวางซีคิดไตร่ตรอง เย่เซิ่งเทียนรู้จักเกาเจี๋ย และถ้าเกิดเรื่องแล้วเขาสามารถให้เกาเจี๋ยแก้ปัญหาได้ จึงพยักหน้าและกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นให้รั่วรั่วไปกับคุณด้วย ถ้าสถานการณ์ไม่ดี ให้รั่วรั่วติดต่อฉันทันที คุณต้องระวังตัวให้ดี อย่าลงมือกับพวกเขา แต่อย่าให้เสียเปรียบ ถ้าเกิดเรื่องอะไรพวกเราจะแบกรับพร้อมกัน”
นี่ถึงจะเป็นภรรยาของตนเอง
เย่เซิ่งเทียนจูบแก้มหวางซีต่อหน้าทุกคนและกล่าวว่า “วางใจเถอะ ผมรู้จักประมาณตน”
ใบหน้าของหวางซีแดงขึ้นทันที ผู้ชายคนนี้จริง ๆ น่ะ มีคนเห็นมากมาย
“ไปเถอะ”
เย่เซิ่งเทียนมองไปที่เจ้าห้า
เจ้าห้ากลัวมากจนเกือบจะฉี่ราด เขาพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ตกลง ตกลง ผมจะพาคุณไป ผมจะพาคุณไป”