ตอนที่ 687 ความจริง! หมอกดำบังตา (7)
ก็เลยให้ฟังจือหันเป็นผู้สืบทอดเจียงกรุ๊ปแทน
นอกเหนือจากปัญหาของเจียงกรุ๊ปแล้วยังเป็นการชดเชยให้ฟังจือหันจากปู่ของเขาด้วย
เธอไม่เข้าใจ เจียงซื่อเซิ่งบริหารเจียงกรุ๊ปมาตั้งหลายปีแต่ทำไมสุดท้ายถึงประกาศยกให้ฟังจือหันเป็นผู้สืบทอด เขายินดีจะตอบตกลงโดยไม่มีเหตุผลสำหรับความไม่พอใจ
ฟังจือหันพยักหน้าให้กับอวี๋กานกาน “คุณเดาเหมือนผมเลยครับ”
อวี๋กานกานป้องปาก ยังไงก็ไม่กล้าเชื่อ
ฟังจือหันจึงพูดต่อไป “คุณปู่ให้ผมรับช่วงต่อจากเจียงกรุ๊ป เพราะในเจียงกรุ๊ปมีปัญหาใหญ่อยู่จริงๆ อีกอย่างอารองไม่มีเหตุจูงใจในการฆ่าพ่อของผม ดังนั้นตอนนั้นผมไม่ได้เอาเรื่องการตายของพ่อผมกับอารองและเรื่องผู้สืบทอดมาเชื่อมโยงกัน จนกระทั่ง…วันนั้นที่คุณบอกผมว่าคุณไปเจอเอกสารของอารองเข้า สูตรในรายการนั้นคล้ายกับยาต้านมะเร็งที่เจียงไป่อันเคยลองใช้มาก ดังนั้นผมจึงขอให้คนตรวจสอบและพบว่าเดิมเป็นโครงการของคุณพ่อผม ในขณะเดียวกันผมก็แปลกใจมาก โครงการที่หยุดแล้วทำไมอารองถึงเอาพวกมันกลับบ้านและเขาจะหยิบไปให้ใครดูล่ะ”
“คุณปู่” นอกจากท่าน เขาก็นึกถึงคนอื่นไม่ออกอีกแล้วจริงๆ
ฟังจือหันพยักกหน้า “ใช่! แต่ผมก็เชื่อว่าคุณปู่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของพ่อผมแน่นอน นั่นเป็นลูกของท่านไม่มีทางที่ท่านจะลงมือ ถึงอย่างไรเรื่องที่คุณพ่อเสียท่านคงเสียใจมากกว่าใคร มีทางเดียวที่เป็นไปได้คือท่านรู้ทุกเรื่องแต่บอกไม่ได้ แล้วที่อารองเอาเอกสารกลับบ้านไปอาจเป็นไปได้ว่าเขาอยากฟื้นโครงการใหม่อีกครั้ง”
“ตอนนั้นที่เจียงไป่อันประสบอุบัติเหตุ คุณปู่ทำใจรับไม่ได้ รู้สึกผิดต่ออารอง ดังนั้นเป็นไปได้ว่าอารองของคุณอาจใช้เรื่องเจียงไป่อันบังคับให้คุณปู่ชดใช้ให้เขา ให้เขาแอบทำโครงการนี้ต่อไป”
โจวโจวที่อยู่ข้างๆ เอ่ยขึ้น “ใช่ครับ แต่นี่เป็นเพียงข้อสันนิษฐานของเรา ยังไม่มีหลักฐานรองรับหรอกนะครับ”
อวี๋กานกานขมวดคิ้วมองฟังจือหัน “หากเริ่มจากคุณปู่ จะพอมีวิธีไหมคะ”
ฟังจือหันแสยะยิ้มเย็นชา “เป็นไปไม่ได้ ท่านไม่พูดความจริงออกมาเด็ดขาด เพราะท่านเสียลูกชายไปคนหนึ่งแล้ว แล้วยังมีหลานชายอีกคนนอนในโรงพยาบาล ดังนั้นเขาไม่มีทางให้เกิดเรื่องกับลูกชายอีกคนแน่นอน”
อวี๋กานกานกัดริมฝีปากขมวดคิ้วมุ่น
คนเฒ่าคนแก่เป็นห่วงลูกหลานอยากให้บ้านสงบสุข นี่คือความรักของคน
โจวโจวยังกล่าวอีกว่า “มีบุคคลสำคัญในคดีนั่นคือโจวหย่วนเฉวียน เขาปรากฏตัวในงานสัมมนาในเวลานั้นและด็อกเตอร์เจียงยังพูดกับเขาก่อนที่จะถูกฆ่า ผมไปที่เมืองไป๋หยางเพื่อสอบสวนเขา เบาะแสเกือบถูกทำลาย เราไม่มีหลักฐานพิสูจน์ได้ทั้งหมดและคดีก็ยังไม่คืบหน้า ในขณะเดียวกันที่คุณถูกทำร้ายที่เมืองไป๋หยาง ต้องเป็นแผนของเจียงซื่อเซิ่งแน่ เขาอาจรู้ว่าแผนตื้นๆ นี้ทำอะไรคุณไม่ได้แต่ก็ไม่อยากให้คุณอยู่เป็นสุขเพื่อต้องการแก้แค้นแทนลูกชายของเขา”
โจวโจวหยุดไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ “หลังจากที่อาจารย์ของคุณรู้เข้าก็โกรธมาก ในเวลานี้เราต้องการใครสักคนที่จะเข้าใกล้เจียงซื่อเซิ่งไปตามหาอาจมีเบาะแส ดังนั้นพวกผมจึงปรึกษากับอาจารย์ของคุณที่ไป๋
หยาง”
อวี๋กานกานฉลาดมากและเชื่อมต่อทุกอย่างเข้าด้วยกันในทันที เธอถอนหายใจแล้วเอ่ยถามฟังจือหัน “วันนั้นที่คุณชกต่อยกับอาจารย์ ที่จริงมันคือการแสดงละครตบตาใช่ไหมคะ”
ตอนที่ 688 ความจริง! หมอกดำบังตา (8)
ฟังจือหันพยักหน้า “ใช่ครับ เป็นการแสดงหมดเลย อาจารย์คุณกลับไปไป๋หยางถูกคนสะกดรอยตามตลอดเวลาเพื่อแก้แค้นคุณ พวกเราจึงปล่อยอาจารย์ของคุณเอาไว้ไม่ได้แน่ เลยยืมคนที่เขาให้มาสะกดรอยตามอาจารย์ ให้พวกเขารู้ว่าอาจารย์ของคุณไม่ชอบผม ให้…พวกเขาคิดว่าอาจารย์ของคุณ…”
เขาไม่ได้พูดประโยคหลังออกมา
อวี๋กานกานปะติดปะต่อเรื่องราว ปฏิกิริยาของฟังจือหันหลังจากทะเลาะกัน เธอเอ่ยขึ้นอย่างมึนงง “ไม่…คงไม่ให้พวกเขาคิดว่าอาจารย์ชอบฉันใช่ไหมคะ”
ฟังจือหันนิ่งเงียบ
แต่คำตอบก็ชัดเจนแล้ว
อวี๋กานกานอดส่งเสียงสบถไม่ได้ “อะไรนะ นี่มัน…”
ทั้งร่างอึดอัดไม่เป็นตัวเอง ทำไมถึงใช้แผนนี้ล่ะ
โจวโจวกระแอมไอ “เราเองก็รู้สึกละอายต่อคุณเพราะเรื่องนี้ แต่นี่เป็นเหตุผลที่ดีที่สุด เพราะคุณหมอเหอชอบคุณ เพราะไม่พอใจที่ผู้หญิงที่เขาปกป้องคบกับฟังจือหันในช่วงที่เขาหายตัวไป ก็คิดจะแยกคุณสองคนออกจากกัน เมื่อแยกจากกันไม่สำเร็จ สุดท้ายก็หันมาเป็นศัตรูกับคุณและฟังจือหัน”
อวี๋กานกานหน้าดำคร่ำเครียดไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี
โจวโจวกล่าวต่ออีกว่า “ไม่มีทางสำหรับเรา เจียงซื่อเซิ่งไม่เคยสามารถจัดการกับฟังจือหันได้ ดังนั้นเราจึงปล่อยให้เขามองเห็นโอกาสและความหวังในอาจารย์ของคุณ หลังจากนั้นอาจารย์กลับไปที่เมืองหลวงพร้อมกับคุณ เขาทำเรื่องมากมายเพื่อให้คุณเข้าใจผิดมีทั้งที่คุณรู้และไม่รู้ แต่เพื่อให้เจียงซื่อเซิ่งหลงกล ให้เจียงซื่อเซิ่งเชื่อว่าเขาจะแย่งคุณกลับมาจากฟังจือหัน”
อวี๋กานกานทุกข์ใจเป็นอย่างยิ่ง
อาจารย์ได้ทำการเสียสละครั้งใหญ่เช่นนี้เพื่อช่วยเธอและฟังจือหัน
เธอมองไปที่ฟังจือหันดวงตาแดงก่ำ
ฟังจือหันเม้มริมฝีปากดึงมืออวี๋กานกานเพื่อประสานิ้วทั้งสิบ
อวี๋กานกานถามเขา “วันนั้นที่ชกต่อยกัน…ซย่าเสียวหร่านก็อยู่ด้วย พวกคุณไม่ได้ทำให้ฉันเห็นแต่จงใจทำให้ซย่าเสียวหร่านเห็น ซย่าเสียวหร่านเป็นคนของเจียงซื่อเซิ่ง เจียงซื่อเซิ่งหลอกใช้ให้เธอมาเข้าใกล้อาจารย์ของฉัน ใช่ไหมคะ”
ฟังจือหันใช้นิ้วมือลูบแก้มของเธอเบาๆ “ก้ทำให้คุณเห็นเหมือนกัน มีแต่แบบนี้ถึงจะทำให้ซย่าเสียว
หร่านเชื่อว่าผมกับอาจารย์หักหน้ากันเพราะคุณ”
เธอบอกแล้วว่าวันนั้นที่ทะเลาะกันมันแปลกๆ
หลังเกิดเรื่องถามเขาว่าทำไม แต่ไม่มีใครตอบเธอได้สักคนแม้กระทั่งอาจารย์ยังไม่เจอเขาเลยด้วยซ้ำ
ไม่ใช่เพราะอาจารย์ไม่อยากเจอเธอ แต่เพราะเจอเธอไม่ได้ต่างหาก เพราะเธอสัญญาเธอตั้งแต่ยังเด็ก ถ้าเธอร้องไห้ไม่กี่คำหรือทำตัวเหมือนเด็กเขาจะบอกเธอทุกอย่างแน่นอน
อวี๋กานกานทั้งอยากหัวเราะและร้องไห้
ที่อยากหัวเราะเพราะอาจารย์ของเธอกับฟังจือหันไม่ได้มีปัญหากัน ความเป็นกังวลของเธอมันสูญเปล่า
ที่อยากร้องไห้เพราะตอนนี้อาจารย์ของเธอได้รับบาดเจ็บและนอนห้องไอซียูไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไร
เธอเอ่ยถาม “แล้วแผนของพวกขึ้นจะไปถึงก้าวไหน ซย่าเสียวหร่านพบเจออะไรหรือเปล่า คนที่ทำร้ายอาจารย์จะใช่ซย่าเสียวหร่านหรือเปล่า เพราะเธอต้องการการฆ่าปิดปากใช่ไหม”
โจวโจวตอบคำถามของเธอ “อาจารย์ของคุณเข้าใกล้เจียงซื่อเซิ่งได้สำเร็จแล้ว วันนี้เช้าก่อนที่เขาจะไปเจอเจียงซื่อเซิ่งได้โทรมาหาผม บอกว่าทุกอย่างราบรื่น เจียงซื่อเซิ่งเชื่อในตัวเขามากและบรรลุข้อตกลงแล้วจะจัดการกับฟังจือหันอย่างแน่นอน เจียงซื่อเซิ่งต้องการเจียงกรุ๊ปและเขาต้องการคุณ แต่ในช่วงบ่าย…ดันพบว่าอาจารย์ของคุณนอนจมกองเลือดบนถนน”
อวี๋กานกานเอ่ยถาม “แล้วซย่าเสียวหร่านล่ะคะ”
โจวโจวเอ่ยตอบ “ซย่าเสียวหร่านไม่ใช่ฆาตกรที่ทำร้ายอาจารย์ของคุณ”