ตอนที่ 691 ชีวิตยิ่งกว่าละคร ทุกตอนต้องแสดง (1)
“แทนที่จะให้ฉันคอยเห็นห่วงอยู่ข้างนอกโดยไม่รู้ว่าแผนของพวกคุณแล้วก่อความวุ่นวายอาจทำแผนของพวกคุณแตกได้ ไม่สู้บอกฉันว่าทำอะไรได้บ้างหรือทำอะไรไม่ได้บ้างจะดีกว่า”
นัยน์ตาของอวี๋กานกานจริงจังแต่เคร่งขรึม
ฟังจือหันโน้มตัวลงไปดูดริมฝีปากของเธอแล้วเอื้อมมือช้อนศีรษะกดให้เข้ามาในอ้อมกอดของตนเอง “ถ้าอย่างนั้นคุณก็ทำเถอะ”
เมื่อเด็กสาวโตขึ้นเธอมีความคิดเห็นของตัวเองและบางครั้งเธอก็ไม่รู้ว่ามันดีหรือมีความสุข
อวี๋กานกานกอดเอวของเขา “ฉันรู้ว่าคุณมีความสามารถและรู้วิธี ไม่จำเป็นต้องมีฉันคุณก็จัดการได้ แต่ฉันไม่ทำอะไรเลยก็ไม่ได้ เพราะคนที่ถูกทำร้ายคือคนที่ฉันรักที่สุด ใครก็ตามที่ทำร้ายคุณกับอาจารย์ ฉันไม่ปล่อยพวกเขาเด็ดขาด”
…
เจียงซื่อเซิ่งนั่งเอามือยันขาไว้อย่างมั่นคง เมื่อมองไปที่กระดานหมากรุกบนโต๊ะกาแฟด้านหน้าโดยไม่กะพริบตาตัวหมากรุกบนกระดานหมากรุกถูกเรียงสลับกันอย่างไม่เป็นระเบียบและดูเหมือนว่าแต่ละฝ่ายต่างจะตกอยู่ในภาวะทางตัน
จู่ๆ ประตูห้องก็เปิดออก จงไห่ถังและโจวหย่วนเฉวียนรีบก้าวเดินเข้ามา ทันทีที่จงไห่ถังเข้ามาในห้องก็ตะโกนอย่างตื่นตระหนก “พี่เขยๆ แย่แล้ว…”
เจียงซื่อเซิ่งเบิกตามองเขา
จงไห่ถังรีบหุบปาก จากนั้นพยายามให้น้ำเสียงตัวเองสงบลงแล้วเอ่ยเรียกอีกครั้ง “พี่เขย”
เจียงซื่อเซิ่งเอ่ยถาม “ฟังจือหันล่ะ”
เมื่อจงไห่ถังได้ยินเขาเอ่ยถึงฟังจือหันก็อดหัวเราะชอบใจไม่ได้แล้วรีบเอ่ยตอบ “พี่เขยสุดยอดจริงๆ คราวนี้เราแก้แค้นสำเร็จแล้ว บนมีดนั้นมีรอยนิ้วมือฟังจือหัน ตอนนี้เขาตกเป็นผู้ต้องสงสัย ตอนนี้เขาถูกคุมขังคดีอาญาและเขาหนีไม่พ้นแน่ ในครั้งนี้ขอแสดงความยินดีพี่เขย เจียงกรุ๊ปจะเป็นของคุณนับจากนี้ไป”
เมื่อพูดไปสีหน้าก็สลดลง “เพียงแต่ว่าเหอสือกุย…”
เจียงซื่อเซิ่งมองเขาอย่างอันตราย “เหอสือกุยทำไม อย่าบอกฉันนะว่าเขาไม่ตาย”
จงไห่ถังพยักหน้า “เหอสือกุยถูกช่วยไว้ได้ทัน ตอนนี้นอนห้องไอซียู แม้จะยังไม่พ้นขีดอันตรายแต่ก็ไม่รู้ว่าจะฟื้นขึ้นมาหรือเปล่า”
โจวหย่วนเฉวียนชกขาของเขาอย่างแรงและพูดด้วยความโกรธ “คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเหอสือกุยบาดเจ็บหนักขนาดนี้ คาดไม่ถึงว่าจะดึงมีดออกด้วยตัวเองแล้วห้ามเลือดได้ มันเป็นใครกัน”
จงไห่ถังเอ่ย “พี่เขย ผมให้คนจับตามองแล้วแต่ตำรวจเฝ้าอยู่ตลอด พวกเราไม่มีวิธีลงมืออีก”
ใบหน้าของเจียงซื่อเซิ่งเต็มไปด้วยความโกระ เขาหยิบหมากรุกสีดำวางบนกระดานอย่างแรง “ไม่ว่ายังไงอย่าทำให้เขาฟื้นขึ้นมาเด็ดขาด”
จงไห่ถังกำหมัดแน่นและสัญญาว่า “พี่เขยไม่ต้องกังวลเรื่องนี้จะปล่อยให้ผมจัดการเอง”
เจียงซื่อเซิ่งมองไปที่โจวหย่วนเฉวียนอีกครั้งและถามว่า “สมุดบันทึกอยู่ที่ไหน ตามหาเจอไหม”
สายตาของโจวหย่วนเฉวียนเป็นประกายวูบไหว แล้วพูดอย่างระมัดระวัง “ไม่…ไม่เจอครับ ขอโทษครับประธานเจียง ผมชะล่าใจไป คุณเป็นคนพาเขามา ผมคิดว่าเขาเป็นคนของเรา ไม่คิดว่ามันจะทรยศ…”
เจียงซื่อเซิ่งกล่าวด้วยใบหน้าเย็นชา “ตอนนี้ฉันดูแล้ว ความขัดแย้งระหว่าเหอสือกุยและฟังจือหันเป็นละครที่เล่นตบตาเราทั้งหมด ไม่ว่ายังไงก็ต้องตามหาสมุดบันทึกให้เจอ อย่าให้ฟังจือหันเจอก่อนเป็นอันขาด ไม่อย่างนั้นทุกอย่างได้ฉิบหายหมดแน่”
เพื่อปิดบังทุกอย่าง เขาสูญเสียมาก แม้กระทั่งทำร้ายลูกชายตัวเอง ไม่มีทางให้ฟังจือหันได้สมุดบันทึกก่อนเป็นอันขาด!
ตอนที่ 692 ชีวิตยิ่งกว่าละคร ทุกตอนต้องแสดง (2)
เรื่องที่ฟังจือหันมีส่วนเกี่ยวข้องในคดีทำร้ายร่างกายเหอสือกุย คุณปู่เจียงรับรู้ในทันที วินาทีแรกหลังจากทราบเรื่องเขาก็ได้พาทนายไปที่สถานีตำรวจ
เมื่อคุณปู่เจียงกลับมาถึงบ้านจากสถานีตำรวจก็ล้มป่วยลง
คุณปู่เจียงล้มป่วยและฟังจือหันถูกจับกุมตัวชั่วคราว หลังจากข่าวถูกโพสต์บนอินเทอร์เน็ตและแพร่กระจายอย่างรวดเร็วราคาหุ้นของเจียงกรุ๊ปก็หล่นฮวบ
หลังจากคุณปู่ตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาลคนที่เห็นเป็นคนแรกคือเจียงซื่อเซิ่ง เขากระวนกระวายอยากถามเจียงซื่อเซิ่งเกี่ยวกับเรื่องของฟังจือหันว่าใช่เขาเป็นคนสร้างสถานการณ์ใส่ร้ายใช่ไหม
“คุณพ่อ นอนลงเถอะครับ หมอบอกพ่ออย่าพึ่งวู่วาม เรื่องที่พ่ออยากทราบผมจะบอกพ่อเอง”
เจียงซื่อเซิ่งย่นคิ้วแล้วกดตัวให้คุณปู่นอนลงบนเตียง เขาเอ่ยเสียงเรียบ “จือหันกำลังทุ่มเทเต็มที่เพื่อตระกูลเจียง ช่วงเวลานี้มีเขาอยู่หุ้นของเจียงกรุ๊ปก็เพิ่มขึ้นจนถึงราคาปัจจุบัน ผมยังไม่ทันขอบคุณเขาเลย ผมจะเอาชีวิตเขาได้ยังไง”
เขาไม่ได้บอกว่ามันเป็นแผนของเขาหรือไม่ แต่สัญญาว่าเขาจะไม่ฆ่าฟังจือหัน
คุณปู่เจียงขมวดคิ้วสีหน้าอิดโรยและทำอะไรไม่ได้
เจียงซื่อเซิ่งหยิบมีดขึ้นมาปอกแอปเปิล “ทุกคนเป็นครอบครัวเดียวกัน ถ้าเป็นไปได้จะถึงขั้นเอาตายได้ยังไง ตอนนี้ฟังจือหันถูกขังไว้ข้างใน ผมต้องหาทางช่วยเขาแน่นอนครับ”
คุณปู่หายใจติดขัดกุมหน้าอกอย่างอึดอัดและพูดอย่างโมโห “แกไม่ต้องทำอะไร จะเป็นการช่วยหลานมากที่สุด”
เจียงซื่อเซิ่งยิ้มและรับปาก “คุณพ่อ ตอนนี้เจียงกรุ๊ปไม่มีผู้นำ มีปัญหาทั้งภายในและภายนอกมันวุ่นวายขนาดนี้ ทำได้เพียงให้ผมรับผิดชอบจะดีกว่า…”
เมื่อปอกแอปเปิ้ลเสร็จก็ยื่นไปตรงหน้าคุณปู่ “แต่คุณพ่อวางใจได้ ผมจะบริหารเจียงกรุ๊ปอย่างเต็มที่ จะทำให้ตระกูลเจียงไปไกลเกินกว่าที่พ่อจะคาดคิด”
ร่องรอยของความโกรธฉายออกมาจากแววตาแก่ชราของคุณปู่เจียง เขายื่นมือออกมาและปาแอปเปิลอย่างแรง
แอปเปิลตกลงพื้นและกลิ้งหลายตลบ
เจียงซื่อเซิ่งมองแอปเปิลที่ตกพื้นแล้วหัวเราะ “คุณพ่อรักษาตัวเถอะ ยังมีธุระที่บริษัทอีกมาก ผมขอตัวก่อน”
คุณปู่ไม่สนใจเขาแล้วหลับตาลง มีน้ำตาหนึ่งหยดไหลจากมุมตา
รอจนเจียงซื่อเซิ่งออกไป คุณปู่เจียงอยากเจออวี๋กานกานแล้วให้คนติดต่ออวี๋กานกาน
แต่อวี๋กานกานกลับปฏิเสธการพบเจอ
สองวันมานี้อวี๋กานกานเอาแต่เฝ้าเหอสือกุยในห้องไอซียูที่โรงพยาบาลผ่านหน้าต่างกระจกบานเล็ก เธอมองเหอสือกุยที่นอนในห้องอย่างสงสารอวี๋กานกานได้ยินเสียงฝีเท้าเบาๆ เข้าหูจึงหันไปมองแวบหนึ่งแล้วหันมาจ้องเหอสือกุยที่อยู่ในห้องผู้ป่วยต่อ เธอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “อาจารย์เหม่ยเหริน”
จนกระทั่งมีคนเดินมาอยู่ข้างๆ อวี๋กานกานเบนสายตามองเธอ “คุณซย่า คุณมาได้ยังไงคะ”
อวี๋กานกานหน้าขาวซีดเพราะไม่ได้กลับบ้านสองวันแล้ว ดวงตายังปรากฏเส้นเลือดให้เห็น
“ฉันมาเยี่ยมเหอสือกุยค่ะ” ซย่าเสียวหร่านลูบแขนอวี๋กานกานเบาๆ เพื่อเป็นการปลอบ “คุณอย่าเสียใจเลยนะคะ อาจารย์ของคุณต้องไม่เป็นอะไรแน่ๆ”
อวี๋กานกานขบเม้มริมฝีปาก ดวงตาแดงก่ำเหมือนกำลังจะร้องไห้ “คุณซย่า คุณนี่ดีกับอาจารย์ของฉันจังเลยค่ะ”
“ถึงฉันกับอาจารย์ของคุณยังไม่ใช่แฟนกัน แต่ความสัมพันธ์เราดีมาก อาจารย์คุณเกิดเรื่อง ทำไมฉันถึงจะไม่มาเยี่ยมเขาล่ะคะ” ซย่าเสียวหร่านมีสีหน้าอมทุกข์ดวงตาแดงก่ำเช่นเดียวกับอวี๋กานกาน “จริงสิ คุณหมอเขาว่ายังไงบ้างคะ อาจารย์ของคุณจะฟื้นเมื่อไหร่”