“แม่นาง! เกรงว่าวันนี้มือเจ้าคงไม่ขึ้นเสียแล้ว อย่าเล่นต่อเลย!”
“ใช่แล้ว! อีกสักพักเจ้าคงจะแพ้จนไม่เหลือเสื้อให้ใส่เลยแม้แต่ชิ้นเดียวก็ได้นะ!”
“…”
ผู้คนที่อยู่รอบข้างต่างพากันพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างขำขัน เมื่อเห็นว่าซูหวานหว่านเป็นเพียงสตรี ผู้คนต่างเข้ามาล้อมวงดูอย่างสนุกสนาน
ซูหวานหว่านเอ่ยออกมาอย่างใจเย็น “ข้ามีเงินมากมาย หากข้าจะเล่นมันต่อจะเป็นไรไป”
“ดูเหมือนเจ้าจะอยากมาละลายทรัพย์สมบัติสินะ!” ฮู่ต้าเฉิงเผยรอยยิ้มออกมา เขาได้ส่งสัญญาณให้กับเจ้ามือแล้ว! ตานี้มันจะออก ‘เล็ก’ อย่างแน่นอน! ซูหวานหว่านจะต้องเสียเงินเดิมพันแน่
“ก็ไม่เสมอไปเสียหรอก” ซูหวานหว่านยกยิ้มพร้อมกับเคาะโต๊ะ แรงเคาะนั้นทั้งแม่นยำและสั่นสะเทือนไปยังด้านในของชาม ส่งผลให้ลูกเต๋าทั้งสามลอยขึ้น หมุนตัวก่อนจะหยุดลง
เมื่อเปิดชามออก พลันรอยยิ้มบนใบหน้าของฮู่ต้าเฉิงก็ชะงักงัน เขาทนไม่ไหวลุกขึ้นยืนตบไปที่เจ้ามือผู้ที่เป็นลูกน้องของตนเอง “เจ้าไม่ได้บอกว่ามันจะออกเล็กหรอกรึ? เหตุใดถึงออกมาเป็นใหญ่ได้!”
“ขอโทษด้วยนะ เจ้าต้องยอมรับเสียแล้ว” ซูหวานหว่านยิ้มหวานราวดอกไม้
สีหน้าของฮู่ต้าเฉิงพลันเปลี่ยนสี เขาจ้องมองไปที่เจ้ามือและคิดในใจว่ามันเป็นความผิดพลาด เขารู้สึกไม่เต็มใจที่จะคืนเงินที่เขาเพิ่งได้รับมาจากซูหวานหว่านหรอก “มาต่ออีกตา!”
ตอนนี้ดูเหมือนว่าฮู่ต้าเฉิงจะกลายเป็นคนที่อิจฉาไปเสียแล้ว ซูหวานหว่านยิ้มเยาะเย้ยออกมา นางวางเงินทั้งหมดที่ได้รับมาจากการเดิมพันลงที่ ‘เล็ก’
เมื่อกำลังจะเปิดฝา ฮู่ต้าเฉิงก็พูดออกมาว่า “เจ้าแน่ใจนะว่าเจ้าจะไม่เปลี่ยน? ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้งในการวางเดิมพัน!”
เมื่อเขาพูดออกมาเช่นนี้ ลูกน้องก็ขยิบตาให้กับเขารู้ได้ทันทีว่ามันเป็น ‘ใหญ่’ ฮู่ต้าเฉิงรู้สึกโล่งใจและคิดว่าในครั้งนี้ซูหวานหว่านจะต้องแพ้พนันอย่างแน่นอน!
เมื่อเห็นท่าทางที่แสดงออกมาอย่างมีความสุขของฮู่ต้าเฉิง ซูหวานหว่านได้พูดออกมาว่า “ข้าไม่แน่ใจ เช่นนั้นข้าขอเปลี่ยนการเดิมพัน”
พอพูดจบซูหวานหว่านก็ผลักเงินเดิมพันลงที่ ‘ใหญ่’
ฮู่ต้าเฉิงรู้สึกเสียใจทันที เขาจะพูดออกไปทำไมกันนะ! ถามเพื่ออะไร!
เมื่อเปิดออกก็พบว่าเป็น ‘ใหญ่’ จริง ๆ!
ฮู่ต้าเฉิงเสียใจและอยากจะร้องออกมาด้วยความขมขื่น ซูหวานหว่านที่เห็นเช่นนั้นก็ยิ้มออกมาและพูดต่อว่า “ข้าขอวางเดิมพันที่ใหญ่”
“แม่นาง เจ้าอยากเปลี่ยนการลงเดิมพันหรือไม่? ให้ข้าเดาว่ารอบต่อไปมันจะออกเล็กแน่ หากเจ้าเดิมพันลงไปที่ใหญ่ข้าเกรงว่าเข้าจะเสียเดิมพันเป็นแน่!” ชายที่มีมนุษยสัมพันธ์ดียืนมองดูด้วยท่าทีเขินอาย
ซูหวานหว่านจึงตอบกลับไปอย่างสุภาพ “ข้าไม่เปลี่ยนใจ เงินมากเกินไปอีกทั้งยังหนัก ข้าคร้านจะผลักเปลี่ยนฝั่งลงแล้ว”
ช่างหยิ่งผยองนัก! ผู้คนต่างไม่พอใจ อีกทั้งซูหวานหว่านยังสวมใส่ชุดผ้าไหมซาตินเอ่ยออกมาเช่นนี้ พวกเขากำลังคิดว่านางเป็นลูกสาวตระกูลขุนนางผู้ร่ำรวยในวังหลวง!
บางคนที่เล่นเดิมพันอยู่ก็ลงเดิมพันตามซูหวานหว่านด้วยเงินของพวกเขา เจ้ามือที่กำลังเขย่าลูกเต๋ามองดูกองเงินด้านหน้าซูหวานหว่านก็เกิดความตื่นตระหนก
พลันใดฮู่ต้าเฉิงจ้องมองไปที่เจ้ามือ เมื่อเห็นสายตาของซูหวานหว่านก็เกิดอาการตัวสั่น ลูกเต๋าตกลงมาหนึ่งลูก ทุกคนส่งเสียงหัวเราะและเอ่ยติดตลก “พ่อหนุ่ม! อย่าตุกติกเชียว! พวกเราจะไม่ยอมแน่หากเป็นเช่นนั้น!”
“ใช่!”
“…”
ทุกคนส่งเสียงหัวเราะ ใบหน้าของฮู่ต้าเฉิงเปลี่ยนไป เขาหยิบลูกเต๋าขึ้นมาพร้อมทั้งได้วางแผนเอาไว้แล้วว่ามันจะต้องออกเล็ก ทว่าเมื่อเปิดออกมากลับกลายเป็น ‘ใหญ่’
“ขอเงินของข้าด้วย” ซูหวานหว่านยิ้มแล้วรวบรวมกองเงินไว้ข้างหน้าตนเอง ก่อนจะเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มอีกครั้ง “เกรงว่าตอนนี้เงินของข้าจะมีถึงร้อยตำลึงแล้ว? หากรอบนี้ข้าแพ้และคิดอัตราส่วนการชนะหรือแพ้แล้วนั้น ข้าควรจะได้รับเงิน 500 ตำลึง เจ้าคิดว่าเจ้าจะแพ้หรือไม่?”
“เหตุใดข้าจะต้องแพ้!” ฮู่ต้าเฉิงกัดฟันเขย่าลูกเต๋าอีกครั้ง เขาเกิดความตื่นตระหนก จนแม้แต่ขาก็สั่นขึ้นมาอย่างไม่สามารถควบคุมได้ กว่าเขาจะเก็บสะสมเงินมาได้มากเพียงนี้ต้องใช้เวลาเป็นอย่างมาก!
ทว่าเมื่อเปิดดูก็ปรากฏเป็น ‘ใหญ่’ อีกครั้ง
ต่อให้เล่นอีกสองตา มันก็ออก ‘ใหญ่’ อยู่ดี
บริเวณหน้าผากของฮู่ต้าเฉิงมีเหงื่อซึมออกมา ทว่าซูหวานหว่านสงบนิ่งมาก เมื่อเห็นกองเงินตรงหน้าตนเอง นางก็ได้หยิบถุงเงินออกมาอย่างใจเย็นและเก็บเงินใส่ถุง “ข้าขอโทษนะ ที่บ้านของข้ามีเรื่องต้องจัดการ ข้าขอตัวกลับก่อน ขอให้ทุกท่านเล่นกันอย่างเพลิดเพลิน”
เหตุใดนางถึงได้รีบออกไป? ฮู่ต้าเฉิงกัดฟันกรอดและขยิบตาให้เจ้ามือพร้อมกับเอาตัวเข้าไปขวางซูหวานหว่านไว้ “แม่นาง! เจ้ายังไปไหนไม่ได้”
“เหตุใดข้าถึงไปไม่ได้ พวกเจ้าแพ้เอง ข้าจะเอาเงินที่เดิมพันชนะออกไปไม่ได้งั้นหรือ?” ซูหวานหว่านเยาะเย้ย
คนที่ยืนอยู่ข้างซูหวานหว่านกล่าวออกมา “เป็นไปได้หรือไม่ว่าบ่อนพนันของเจ้าหมายจะเอาเงินพวกเราอย่างเดียว?”
“ใช่แล้ว! อีกทั้งไม่ยอมปล่อยให้แม่นางนำเงินออกไปอีก ไม่เลวร้ายเกินไปหน่อยหรือ?”
“…”
เมื่อได้ฟังที่ทุกคนพูดเช่นนี้ ฮู่ต้าเฉิงเริ่มโกรธเคืองขึ้นเรื่อย ๆ “หากข้าไม่ปล่อยให้นางไป! แล้วมันจะทำไม!”
บรรดาลูกน้องที่บ่อนพนันทั้งหมดมารวมตัวกัน พวกเขามีจำนวนมากกว่า 20 คน พากันยืนล้อมรอบตัวซูหวานหว่านเอาไว้ ฮู่ต้าเฉิงพูดออกมาอย่างโหดเหี้ยม “ซูหวานหว่าน เจ้ารีบนำเงินออกมาให้ข้าเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นวันนี้จะเป็นวันตายของเจ้า”
“เหอะ? เจ้ากล้า?” ซูหวานหว่านเค้นเสียงหัวเราะแล้วโยนถุงเงินทิ้ง ฮู่ต้าเฉิงก็คว้ามันขึ้นมา แต่พบว่ามันเป็นเพียงก้อนหิน ไม่มีเงินแม้แต่เหรียญเดียว!
อันที่จริงแล้วซูหวานหว่านได้นำเงินใส่เข้าไปในมิติฟาร์มของตนเองนานแล้ว! หินเหล่านั้นซูหวานหว่านก็เป็นคนนำมันออกมาจากมิติฟาร์มเช่นเดียวกัน
ซูหวานหว่านไม่กลัวสิ่งใดทั้งนั้น นางหันกลับไปกล่าวกับทุกคนว่า “ทุกท่าน ตอนนี้เงินที่พวกท่านได้เสียไปก่อนหน้าได้อยู่ที่ข้าหมดแล้ว พวกท่านเสียไปเท่าใดก็เอาคืนไปเท่านั้น!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนก็รีบหยิบเงินไป ทำให้เกิดความโกลาหลขึ้นในบ่อนพนัน
เมื่อเห็นสถานการณ์วุ่นวายตรงหน้า ฮู่ต้าเฉิงตะโกนขึ้นมาว่า “ฆ่านาง! ให้ข้าฆ่านาง!”
เกิดความชุลมุนขึ้นมาทันที พลันใดก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นพร้อมกับเสียงใส ๆ ของชายหนุ่ม “พวกเจ้าจะฆ่าใคร?”
เขาไม่มีวันลืมเสียงนี้!
ไม่ใช่ใครที่ไหนผู้นั้นก็คือไป๋หยวนซูคนที่จับเขาเข้าคุก!
ฮู่ต้าเฉิงตกใจพร้อมยิ้มออกมาอย่างประจบสอพลอให้ไป๋หยวนซู “ท่านเจ้าหน้าที่ พวกเราแค่หยอกล้อกัน…”
“งั้นหรือ?” ไป๋หยวนซูจ้องมองฮู่ต้าเฉิง จากนั้นมองไปที่ซูหวานหว่านแล้วกล่าวทักทาย “แม่นางซู แน่ใจหรือว่าพี่ชายและน้องชายของท่านอยู่ที่นี่?”
“แน่ใจ” ซูหวานหว่านพยักหน้า
ไป๋หยวนซูรีบวิ่งไปด้านหลังบ่อนพนันและส่งสัญญาณให้กับเหล่าบรรดาลูกน้องตนเอง เจ้าหน้าที่ลาดตระเวนดึงอาวุธออกมาและเข้าไปล้อมคนของบ่อนพนัน
พวกเขาเริ่มทำการค้นหาภายใน ในขณะที่ไป๋หยวนซูกำลังจะเปิดม่าน ฮู่ต้าเฉิงก็ตะโกนออกมาด้วยความตกใจ “เดี๋ยวก่อน! อย่าไปที่นั่น! ข้าจะบอกพวกเจ้าเองว่าพวกเขาถูกขังไว้ที่ใด!”
“สายไปแล้ว” ซูหวานหว่านยิ้มเยาะ แล้วเดินเข้าไปพร้อมกับไป๋หยวนซู ทว่าฮู่ต้าเฉิงกลับยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่ “ข้าจะให้เงิน 100 ตำลึงแก่พวกเจ้า! ได้โปรดอย่าเข้าไป!”
มีอะไรอยู่ในนั้นกันแน่? เหตุใดฮู่ต้าเฉิงถึงไม่อยากให้พวกเขาเข้าไปในนั้นนัก? ซูหวานหว่านมองไปที่ฮู่ต้าเฉิงและจับความผิดปกติจากดวงตาของเขา
ฮู่ต้าเฉิงทำเป็นมีลับลมคมใน ทำให้พวกเขาอยากรู้อยากเห็น หมายล่อลวงพวกเขาเข้าไปข้างใน! แน่นอนว่าจะต้องมีบางอย่างที่เป็นอันตรายมากอยู่แน่!
ซูหวานหว่านกำลังจะเอ่ยห้ามไป๋หยวนซู ทว่าไป๋หยวนซูได้เข้าไปข้างในแล้ว และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น นางได้ยินแต่เสียง ‘อ๊ากกกกก’ ดังออกมา
เสียงของไป๋หยวนซูดูตกใจและหวาดกลัว ตกลงข้างในมีสิ่งใดกันแน่?
ซูหวานหว่านก้าวเข้าไปด้านใน ไป๋หยวนซูก็วิ่งสวนออกมา “แม่นางซู! อย่าเข้าไป!”
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ซูหวานหว่านจะต้องเข้าไป!
และนางก็ได้เข้าไปแล้ว!