หลังจากที่หยางเฉินส่งมอบบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอให้กับฉินต้าหย่ง ยังไม่เคยเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกิจการในบริษัท ตอนแรกคิดว่าทุกอย่างจะราบรื่นไปได้ด้วยดี ตอนนี้ดูเหมือนว่า ไม่ได้ง่ายดาย
หน้าอกของชายหัวล้านวัยกลางคนคนนั้น แขวนป้ายของรองประธาน มิน่าล่ะถึงได้กล้าเหิมเกริมตรงหน้าฉินต้าหย่ง
สำหรับผู้หญิงคนนั้น แขวนป้ายของเลขานุการ
ในเวลานี้ทั้งสองคนเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ดึงดูดความสนใจของพนักงานมากมายในทันที
สีหน้าของฉินต้าหย่งดูไม่ดีมาก เดิมทีอยากจะอาศัยความสามารถของตัวเองจัดการทุกอย่างของบริษัทให้เรียบร้อย แต่ทุกอย่างกลับถูกหยางเฉินเห็นเข้า
“ทุกคน ภายในห้านาที ไปประชุมที่ห้องประชุมใหญ่!”
ฉินต้าหย่งตะโกนทันที
“ประธานฉิน ขอโทษด้วยจริงๆ ผมกำลังจะไปพบผู้ร่วมลงทุนคนหนึ่งพอดี ก็ไม่เข้าร่วมด้วยแล้ว!”
หลังจากที่ชายหัวล้านพูดจบ ก็หันหลังแล้วจากไป
“ประธานฉิน ในมือของฉันยังมีเรื่องที่ต้องจัดการ ก็ไม่เข้าร่วมแล้วค่ะ!”เลขานุการคนนั้นก็ยิ้มกริ่มเตรียมจะจากไป
“ประธานฉิน ฉันก็มีธุระ!”
……
มีการเอ่ยปากของชายชายหัวล้าน รวมไปถึงเขาด้วย และผู้บริหารระดับสูงทั้งห้าคนติดต่อกัน พูดต่อหน้าสาธารณชนว่าไม่มีเวลาเข้าร่วมมาการประชุม
“หยุดเดี๋ยวนี้!”
ฉินต้าหย่งโกรธจนยั้งอารมณ์ไว้ไม่ได้ ตะโกนใส่ชายหัวล้านที่เดินไปถึงหน้าประตูแล้ว
ฉินต้าหย่งในเวลานี้ เต็มไปด้วยรัศมีเป็นอย่างมาก และด้วยเสียงตะโกนโกรธ สายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่บนตัวเขาอย่างพร้อมเพรียง
ชายหัวล้านยังเดินได้ไม่กี่ก้าว ก็หยุดฝีเท้าลงมา ดวงตาทั้งสองหรี่ลง
ชายหัวล้านชื่อว่าจ้าวหัว ตอนที่ตระกูลหยางเมืองโจวเฉิงยังไม่อยู่ เขาก็คือผู้จัดการใหญ่ของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ
หยางเฉินให้ลั่วปิงรวบรวมบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอใหม่ ลั่วปิงเพื่อที่จะให้มั่นใจว่าการดำเนินงานของบริษัทเป็นไปตามปกติ และไม่ได้โยกย้ายบุคลากรของบริษัท
แต่ต่อมาฉินต้าหย่งก็รับตำแหน่งผู้จัดการใหญ่โดยใช้เส้นสายอย่างกะทันหัน เขากลับกลายเป็นรองผู้จัดการใหญ่
ในเรื่องนี้ เดิมทีเขาก็ไม่พอใจเป็นอย่างมาก ต่อต้านฉินต้าหย่งทุกวิถีทุกทาง แม้กระทั่งสถานการณ์ที่ค่อนข้างจะทำร้ายผลประโยชน์ของบริษัท เขาก็ต่อกรกับฉินต้าหย่ง
แต่ทั้งหมดที่ฉินต้าหย่งเสนอออกมา เขาก็ปฏิเสธทั้งหมด
“ว่ากันว่ารับตำแหน่งใหม่ใครๆก็เห่อ ประธานฉินดำรงตำแหน่งมานานขนาดนี้แล้ว คุณยังเห่อไม่หมดอีกเหรอ?”
จ้าวหัวยิ้มกริ่มแล้วพูด
ฉินต้าหย่งพูดอย่างเยือกเย็น: “ผมไม่สนหรอกว่าพวกคุณมีเหตุผลอะไร ภายในห้านาที ต้องไปประชุมที่ห้องประชุมใหญ่! ไม่อย่างนั้นก็รับผิดชอบผลลัพธ์ที่จะตามเอง!”
“ฮ่าๆ ประธานฉิน อำนาจของคุณยิ่งใหญ่เกินไปหรือเปล่า?”
จ้าวหัวพูดรอยยิ้ม: “ไม่ว่าจะคุณวุฒิประสบการณ์ ผมเหนือกว่าคุณมาก คุณมีสิทธิ์อะไรถึงมาประชุมให้กับผมเหรอ?”
“ผู้อำนวยการจาง ตอนนี้สิบโมงสิบเจ็ดนาที สิบโมงยี่สิบสองนาที ใครก็ตามมาไม่ถึงในห้องประชุมทั้งหมดจัดการตามการโดดงาน!”
ฉินต้าหย่งสั่งการกับหัวหน้าฝ่ายบุคคล
บนใบหน้าของผู้อำนวยการจางค่อนข้างลำบากใจ แม้ว่าเขาจะเป็นผู้รับผิดชอบบุคลากรอยู่ก็ตาม แต่กลับไม่กล้าต่อกรกับจ้าวหัว
เหมือนอย่างที่จ้าวหัวบอก คุณวุฒิประสบการณ์ที่เขาอยู่ในบริษัทเก่าแก่มาก เดิมทีก็เป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัท ทั้งบริษัท โดยพื้นฐานแล้วผู้บริหารระดับสูงทุกคนของบริษัทก็เป็นคนของเขาทั้งหมด
“คุณฟังสิ่งที่ผมพูดไม่เข้าใจเหรอ?”
เมื่อฉินต้าหย่งเห็นหัวหน้าหวังไม่พูดอะไร ก็โกรธทันที
ผู้อำนวยการจางยิ้มอย่างขมขื่น และยังเอ่ยปากพูดว่า: “ครับ ประธานฉิน!”
“จางจื้อจวิน นี่เป็นความแค้นระหว่างผมกับฉินต้าหย่ง ถ้าหากคุณกล้าเข้ามายุ่ง ผมก็มีหนึ่งร้อยวิธีที่จะขับไล่คุณออกจากบริษัท”จ้าวหัวพูดอย่างข่มขู่
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา หยางเฉินที่ไม่ได้พูดอะไรอยู่ตลอดเวลา แววตาก็ประกายความเยือกเย็นออกมา
จ้าวหัวเหิมเกริมเป็นอย่างมาก ข่มขู่พนักงานต่อหน้าสาธารณชน
จางจื้อจวินดูหนักใจ จะไปที่ห้องประชุมก็ไม่ใช่ จะไม่ไปก็ไม่ใช่ ทั้งสองฝั่งเขาก็ทำให้ขุ่นเคืองไม่ได้
“จ้าวหัว คุณคิดว่าตัวเองเป็นฟ้าของบริษัท ผมไม่กล้าทำอะไรคุณจริงๆใช่มั้ย?”
ฉินต้าหย่งก็พูดอย่างสุภาพและเยือกเย็น โดยที่บนใบหน้าไม่แสดงความโกรธแม้แต่น้อย
การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของเขา ทำให้จ้าวหัวมีลางสังหรณ์ไม่ดี แต่นึกถึงตำแหน่งที่ตัวเองอยู่ในบริษัท เขาก็ไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย
เขาแสยะยิ้มแล้วพูดว่า: “ผมอยู่ในบริษัทมาหลายปีแล้ว งานทุกอย่างก็รู้ดีเป็นอย่างมาก บริษัทไม่มีคุณได้ แต่กลับไม่มีผมไม่ได้ ต่อให้ประธานลั่วมาแล้ว ก็ทำอะไรผมไม่ได้ นับประสาอะไรกับคุณ?”
ฉินต้าหย่งสูดหายใจเข้าลึกๆ กวาดสายตามองไปทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ เอ่ยปากพูดอย่างกะทันหัน: “ผมใช้เส้นสายเข้ามาในบริษัทอย่างกะทันหัน น่าจะไม่เพียงแค่จ้าวหัวที่ไม่พอใจ ยังมีคนอื่นที่ไม่พอใจ ต่อผมผู้จัดการใหญ่คนนี้เป็นอย่างมากใช่มั้ย?”
เนื่องจากว่าเขาเป็นผู้จัดการใหญ่ แม้ว่าผู้บริหารระดับสูงส่วนใหญ่จะเป็นคนของจางจื้อจวิน แต่ฉินต้าหย่งในเวลานี้ก็ใกล้จะบันดาลโทสะอย่างเห็นได้ชัด ผู้คนมากมายก็ค่อนข้างลังเล เป็นเวลานานที่ไม่มีใครยืนออกมา
จ้าวหัวแสยะยิ้ม และเอ่ยปากพูดว่า: “พวกคุณมีความคิดเห็นอะไร พูดออกมาให้หมด มีผมอยู่ ใครก็ไม่สามารถทำอะไรพวกคุณได้”
ด้วยคำพูดนี้ของจ้าวหัว ในที่สุดมีคนยืนออกมา: “ผมไม่พอใจ!”
“ประธานจ้าวอยู่ในบริษัทมาหลายปีแล้ว ทำเพื่อบริษัทมากมายขนาดนั้น คุณก็แค่ผู้จัดการใหญ่ที่ใช้เส้นสาย มีสิทธิ์อะไรที่จะมาแทนที่เขา?”
“ผมก็ไม่พอใจ อยู่ในบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ ผมยอมรับประธานจ้าวเป็นหัวหน้าเพียงคนเดียว!”
“ยังมีผมด้วย ก็ไม่พอใจ คุณก็เป็นแค่คนที่ตระกูลเล็กทอดทิ้ง มีสิทธิ์อะไรมาเป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอเหรอ?”
ผู้บริหารระดับสูงสามคนของบริษัทก็ก้าวไปข้างหน้าติดต่อกัน หนึ่งในนั้นมีรองผู้จัดการใหญ่หนึ่งคน และผู้จัดการแผนกอีกสองคน
สามคนนี้เป็นพวกเดียวกันกับจ้าวหัว ในเวลานี้ยืนออกมา ทุกคนก็ไม่ได้สงสัย
แต่ก็มีเพียงสามคนเท่านั้นที่ยืนออกมา คนอื่นก็เลือกที่จะเงียบ ฉินต้าหย่งสามารถใช้เส้นสายได้ ก็แสดงให้เห็นว่าภูมิหลังของเขาคงจะไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
“ยังใครไม่พอใจอยู่มั้ย?”
ฉินต้าหย่งก็กวาดสายตามองไปที่ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ และถามอย่างเสียงดัง
จ้าวหัวหรี่ตาทั้งสองลง แสยะยิ้ม: “ทางที่ดีพวกคุณควรคิดให้ดีแล้วค่อยพูด!”
“ผมก็ไม่พอใจ!”
มีผู้บริหารระดับสูงอีกคนยืนออกมา แต่ก็เพียงแค่คนเดียว คนอื่นๆยังคงเลือกที่จะเงียบ
เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ สีหน้าของจ้าวหัวค่อนข้างดูไม่ดี เดิมทีเขาคิดว่า วันที่แตกหักกับฉินต้าหย่งอย่างสมบูรณ์ อย่างน้อยผู้บริหารระดับสูงเกินกว่าครึ่งจะต้องยืนอยู่ฝั่งเขา
อย่างไรก็ตามตอนนี้ มีเพียงผู้บริหารระดับสูงไม่ถึงครึ่งหนึ่ง ที่เลือกเขา
ฉินต้าหย่งสูดหายใจเข้าลึกๆ: “ดี ในเมื่อพวกคุณไม่พอใจ ถ้าอย่างนั้นผมก็ไม่มีความจำเป็นที่จะเก็บพวกคุณไว้แล้ว”
ทันทีที่เสียงลดลง เขาก็สั่งการจางจื้อจวินหัวหน้าฝ่ายบุคคลว่า: “ผู้อำนวยการจาง จดคนเหล่านี้ให้ผมทั้งหมด ตอนนี้ก็ไปทำรายงานการไล่ออก!”
ตูม!
เมื่อฉินต้าหย่งพูดแบบนี้ออกมา ทุกคนก็ตกใจ
แม้แต่จ้าวหัว ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ พูดด้วยใบหน้าเหลือเชื่อว่า: “ฉินต้าหย่ง แกแมร่งพูดอะไร? จะไล่ฉันออกเหรอ? แกมีสิทธิ์อะไร?”
“ผมเป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ อยู่ที่บริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ ผมก็เป็นใหญ่ ในเมื่อพวกคุณไม่พอใจกับการจัดการของผม ทำไมยังต้องเก็บพวกคุณไว้ด้วย? หรือว่ายังจะรอให้พวกคุณมายึดครองอำนาจของผม และขัดขวางความก้าวหน้าของบริษัทเหรอ?”
ฉินต้าหย่งดูเยือกเย็น ในครั้งนี้ เขาไม่ได้มีน้ำใจต่อมนุษย์แม้แต่น้อย มีเพียงความเยือกเย็นและเฉียบขาดของผู้บังคับบัญชา
“แกเป็นตัวอะไร? คิดจริงๆเหรอว่าตัวเองเป็นผู้จัดการใหญ่ ก็สามารถไล่ฉันออกได้?”
จ้าวหัวอับอายกลายเป็นโทสะแล้วพูดว่า: “กูเป็นรองประธานของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ ต่อให้ไล่ฉันออก แต่ก็ต้องผ่านขั้นตอนที่เป็นทางการ มีเพียงท่านประธานเท่านั้นที่เซ็นชื่อ ถึงจะไล่ฉันออกได้!”
“ใช่ๆ พวกเราเป็นพนักงานทางการของบริษัท คุณมีสิทธิ์อะไรมาไล่พวกเราออก?”
“ไม่มีลายเซ็นของท่านประธาน ใครจะสามารถให้พวกเราออกไปได้?”
ต่อจากนั้น ผู้บริหารระดับสูงทั้งสี่คนที่ยืนอยู่ข้างจ้าวหัว ก็ตะคอกใส่ฉินต้าหย่งขึ้นมา และแทบอยากจะฉีกเขาออกไป