“อย่า อย่าฆ่าฉัน ฉันจะไป ฉันจะไป”
เจ๊เหม่ยไปเรียกหลี่เทียนหมิงด้วยความตื่นตระหนก
เธอกลัวจนวิญญาณเกือบออกจากร่าง และเธอเสียใจเป็นอย่างมาก
ไปล่วงเกินนักฆ่าสองคนนี้ทำไม!
เห็นได้ชัดว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อท่านหลี่ แล้วทำไมตนเองต้องรนหาความตายด้วย
เธอสะดุดบันไดและตะเกียบตะกายไปที่สำนักงาน
ขณะนี้ หลี่เทียนหมิงกำลังเพลิดเพลินกับการบริการของผู้หญิงสองคน
ขณะที่กำลังเล่นและร้องเพลง หลี่เทียนหมิงหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย
แม่งฉิบหาย นี่ถึงเรียกว่าชีวิต!
แม่งฉิบหาย นี่ถึงเรียกว่าเสพสุข!
ตอนนี้บริษัทหัวหยวนเละเทะไปแล้ว
ฮึ่มฮึ่ม หวางซีคุณกล้าดียังไงที่ไปหาผู้รับเหมารายอื่น ถ้าผมไม่สั่งสอนคุณ คุณจะคิดว่าสมญานามหลี่เทียนหมิงของผมนั้นได้มาเปล่าประโยชน์จริงหรือ?
ผมกำลังรอให้คุณมาถึงที่ แล้วคอยดูว่าผมจะจัดการคุณอย่างไร
เธอเป็นสาวงามอันดับหนึ่งในเมืองเฉียนถัง แม้ว่าเธอจะคลอดลูกแล้ว แต่มีเพียงเด็กหนุ่มเท่านั้นที่ต้องการสาวน้อยที่ไม่รู้อะไรเลย
หญิงสาวที่แต่งงานแล้ว ถึงจะอร่อยที่สุด!
กล่าวอีกนัยหนึ่ง แค่ตบไปที่ก้น พวกเธอก็รู้ว่าจะต้องเปลี่ยนท่าแล้ว
ขณะที่หลี่เทียนหมิงกำลังคิด ทันใดนั้นประตูสำนักงานก็ถูกผลักออก
ความโกรธผุดขึ้นในใจ เขาจ้องไปที่เจ๊เหม่ยด้วยสายตาที่เคร่งขรึม “อาเหม่ย ทำไมคุณถึงตื่นตระหนกขนาดนี้?”
เจ๊เหม่ยตกใจกับสายตานี้จนตัวสั่นและกล่าวว่า “ท่าน ท่านหลี่ มีคนสองคนกำลังก่อความวุ่นวายอยู่ข้างนอก”
“อืม?”
หลี่เทียนหมิงผลักผู้หญิงที่คุกเข่าอยู่ข้างหน้า คว้าผมของเจ๊เหม่ยแล้วกดลง
เจ๊เหม่ยรีบอ้าปาก
“คนไร้ประโยชน์ แม้แต่คนแค่สองคนก็ไม่สามารถจัดการได้หรือ?”
“อู้……ท่านหลี่ คนหนึ่งเก่งในการต่อสู้มาก และอีกคนดูเหมือนจะแซ่เย่……อู้”
“แซ่เย่?”
หลี่เทียนหมิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ลุกขึ้นยืน ผู้หญิงสองคนก็รีบสวมเสื้อคลุมอาบน้ำให้เขา
หลังออกไปข้างนอก เห็นความรกบนพื้น และลูกน้องกำลังร้องด้วยความเจ็บปวด
หลี่เทียนหมิงหรี่ตาลง หยิบซิการ์ออกมาสูบ และกล่าวว่า “ผมคิดว่าเป็นใคร ที่แท้เป็นชายชู้ของหวางซี มาได้จังหวะพอดี ผมฆ่าคุณแล้ว หวางซีก็จะกลายเป็นแม่หม้าย ผมยังไม่เคยเล่นสนุกกับแม่ม่ายเลย”
เขามองเกาเจี๋ยอีกครั้ง “คุณทำร้ายลูกน้องของผมหรือ? คุกเข่าลงเถอะ รอให้ลูกน้องพวกนี้ระบายความโกรธแค้นพอแล้ว คุณก็จะสามารถออกไปได้”
เย่เซิ่งเทียนเหลือบมองหลี่เทียนหมิง และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ผมเกลียดท่ายืนของเขา”
เกาเจี๋ยก้าวไปข้างหน้าและก่อนที่หลี่เทียนหมิงจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง เกาเจี๋ยก็ล็อกคอของเขาเอาไว้แล้ว
เดิมทีระยะห่างระหว่างคนทั้งสองประมาณห้าหกเมตร แต่เกาเจี๋ยนั้นเร็วมาก เร็วจนคนอื่นสัมผัสได้เพียงแสงวาบต่อหน้าพวกเขาเท่านั้น
“คุณเย่ไม่ชอบท่ายืนของคุณ คุกเข่าลง!”
หลังจากกล่าวจบ เกาเจี๋ยเตะไปที่ขาของหลี่เทียนหมิงทันที
“โอ๊ย……”
หลี่เทียนหมิงร้องด้วยความเจ็บปวดหนึ่งครั้ง อย่างไรเสียเขาก็เป็นคนที่โหดเหี้ยม เขากัดฟันแน่นและไม่ปล่อยให้ตนเองร้องอีก
เหงื่อเย็นหยดลงบนใบหน้าของเขา
เขากัดฟันแน่นด้วยความเจ็บปวดและกล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “แน่มาก วันนี้ฆ่าผมเสีย มิเช่นนั้นพวกคุณอย่าคิดว่าจะมีชีวิตอยู่”
เย่เซิ่งเทียนลืมตาขึ้นและกล่าวอย่างสงบ “ปากแข็งนั้นมันไม่มีประโยชน์”
เกาเจี๋ยยกมือขึ้นทันทีและตบไปที่หน้าของหลี่เทียนหมิงสองครั้ง
เพี้ยะ
หลี่เทียนหมิงอ้าปาก จากนั้นพ่นเลือดและฟันออกมา ฟันของเขาร่วงหมดปากจากการตบของเกาเจี๋ย
“พวกคุณ พวกคุณจะทำอะไร!”
หลี่เทียนหมิงรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย
สองคนนี้ ดุร้ายและโหดเหี้ยมยิ่งกว่าตนเองเสียอีก!
ความโหดเหี้ยมของหลี่เทียนหมิงนั้นเป็นความโหดเหี้ยมที่พวกอันธพาลต่อสู้อย่างกล้าหาญ
แต่ความโหดเหี้ยมของเกาเจี๋ยนั้นออกมาจากการสังหารทหารหลายหมื่นหลายพันนาย
แม้แต่คนที่โหดเหี้ยมอย่างหลี่เทียนหมิง ยังรู้สึกตกใจกลัวไอพิฆาตที่อยู่บนตัวเกาเจี๋ย
เขาคือใครกันแน่?
ทำไมไอพิฆาตถึงได้หนาแน่นขนาดนี้?
เฉพาะคนที่เคยฆ่าคนเท่านั้น ถึงได้มีไอพิฆาตบนร่างกายที่หนาแน่นขนาดนี้!
ผู้ชายคนนี้ ฆ่าคนไปมากมายเท่าใดแล้ว?
และเย่เซิ่งเทียน ยังคงไม่ได้เคลื่อนไหว! ! !
คนที่เป็นผู้ช่วยของบุคคลดังกล่าว จะเป็นคนธรรมดาได้อย่างไร?
เมื่อคิดถึงตรงนี้ หลี่เทียนหมิงเริ่มสั่นเทา
เย่เซิ่งเทียนจ้องเขาและกล่าวว่า “ใครให้ความกล้าหาญแก่คุณ ไปหาเรื่องบริษัทหัวหยวน?”