ลิลี่ยังต้องพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บ อาการของเธอจะต้องแย่ลงหากพวกเขาแตะต้องบาดแผลของเธอ
ยังไงก็ตาม ชายเหล่านี้ล้วนไม่สนใจเรื่องเธอและเริ่มล้อมเตียงโรงพยาบาลไว้
“เกิดอะไรขึ้นที่นี่กันน่ะ?”
เสียงทุ้มลึกดังออกมาจากประตูในช่วงเวลาสำคัญ
ชายคนนั้นเดินเข้ามาในห้อง
เขาคือแดร์ริล
ซาแมนธายืนขึ้นทันทีที่เห็นเขา “นั่นลูกเขยของฉัน เขาจะจ่ายแทนฉันเอง! ไปเอาเงินจากเขา! คุณจะหักขาเขาก็ได้หากเขาไม่มีเงิน”
เคลันไม่รู้ว่าแดร์ริลอยู่ด้านหลังเขา เคลันขมวดคิ้วแล้วหันหลังไป
แล้วเขาก็ต้องตะลึง!
‘ฮอลล์มาสเตอร์?’
‘ทำไมเขามาอยู่ที่นี่?’
ผู้ติดตามของเคลันเองก็สับสน พวกเขาจ้องแดร์ริลด้วยความงุนงง พวกเขาถึงกับตอบสนองไม่ถูกไปพักใหญ่!
‘หรือว่าผู้หญิงที่อยู่บนเตียงพยาบาลนั่นคือภรรยาของฮอลล์มาสเตอร์? บ้าน่า!’
ในที่สุดเหล่าชายฉกรรจ์ก็ตอบสนองและทำความเคารพ “ทำความเคารพท่านฮอลล์มาสเตอร์…”
แดร์ริลโบกมือเพื่อขัดพวกเขาแล้วหันไปหาเคลัน “มีปัญหาอะไร? ทำไมพวกนายอยู่ที่นี่?”
คือ…
เคลันลังเลแล้วหันสายตาไปมองโซฟีก่อนจะส่ายหัว เหงื่อกาฬผุดขึ้นจากหน้าผากของเขา “ไม่มีอะไรครับ ท่านฮอลล์มาสเตอร์ พวกเราแค่ผ่านมาครับ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
เคลันไม่ใช่คนโง่ แน่นอน เขาไม่มีทางบอกแดร์ริลว่าเขามาเพื่อทวงหนี้แม่ยายของแดร์ริลหรอก!
แดร์ริลขมวดคิ้วแล้วถามลิลี่อย่างแผ่วเบา “ที่รัก เกิดอะไรขึ้น?”
ไม่มีทางที่เคลันกับคนของเขาจะมาที่นี่โดยไม่มีเหตุผล
ลิลี่กัดริมฝีปากของเธออย่างกระวนกระวายแล้วก้มหัวลงด้วยความอับอายก่อนจะยอมรับ “ที่รัก พวกเขามาเพื่อทวงหนี้”
เธอบอกแดร์ริลทุกอย่าง
ทวงหนี้?
แดร์ริลชะงักแล้วตวัดสายตาไปมองเคลัน
‘โอ้ บรร-ัยแล้ว…’
เคลันถึงกับมึนงง ‘ฉันจะทวงหนี้กับฮอลล์มาสเตอร์ได้ยังไง? นั่นมันขุดหลุมฝังตัวเองชัด ๆ !’
แดร์ริลถอนหายใจ ซาแมนธานี่จริง ๆ เลย เล่นไพ่นกกระจอกด้วยเงินเดิมพันสูงถึงแม้ว่าครอบครัวจะกำลังถังแตก เธอสูญเสียสองล้านเหรียญในคืนเดียว! ‘นี่มันครอบครัวแบบไหนกัน?’
แดร์ริลคิดกับตัวเองก่อนจะมองเคลันด้วยสายตาไม่เต็มใจนัก “ได้ เอาบัญชีธนาคารนายมา ฉันจะจ่ายให้เธอเอง”
สองล้านไม่ใช่เงินจำนวนมากสำหรับเขาอยู่แล้ว
ถึงแม้ซาแมนธาจะทำเกินไป แต่เธอก็ยังเป็นแม่ยายของเขา
เขามีหน้าที่ต้องจ่ายหนี้ให้เธอ
“ใช่ เขาจะจ่ายให้ฉัน!” ซาแมนธาชี้ไปที่แดร์ริลเหมือนเขาเป็นเส้นฟางที่เธอสามารถขยี้ได้ตลอดเวลา เธอกล่าว “เขาเป็นลูกเขยฉัน เอาเงินจากเขาแล้วไม่ต้องตามฉันอีกหลังจากนี้!”
“เลขบัญชีล่ะ?” แดร์ริลหันไปหาเคลัน
ตุบ!
เคลันคุกเข่าลงอย่างฉับพลันอย่างไม่ลังเลแล้วพูดติดขัดอย่างหวาดกลัว “ท่านฮอลล์มาสเตอร์ ไม่มีทางที่ผมจะเอาเงินจากท่านแน่ครับ ท่านไม่ต้องให้เงินผม มันไม่จำเป็นครับ…”
ตำแหน่งของเขาในฐานะรองฮอลล์มาสเตอร์นั้นถูกแดร์ริลมอบให้
เขาจะไม่มาถึงจุดนี้หากไม่ใช่เพราะเขา ดังนั้น เขาจึงไม่มีทางเอนเงินของแดร์ริลไปแน่!
อะไร?!
วอร์ดพลันเงียบสนิทในทันที
โซฟีและคนอื่นพลันตกตะลึง! พวกเธอตกอยู่ในความมึนงงและพูดไม่ออก
‘เกิดอะไรขึ้น ทำไมเคลันเรียกลูกเขยบ้านคนอื่นนี่ว่าฮอลล์มาสเตอร์? ทำไมเขากลัวชายคนนี้?’
ลิลี่ผู้ซึ่งอยู่บนเตียงโรงพยาบาลจ้องแดร์ริลเขม็ง ในใจของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกและความตกใจ!
‘นี่ฉันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้แล้วจริงรึเปล่า?’
‘เขาดูอหังการมาก…’