หากวันหนึ่ง คุณฟื้นขึ้นจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ แล้วพบว่าตนเองได้เปลี่ยนจากผู้ชายคนหนึ่งไปเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง คุณจะทำอย่างไร
คนที่ตอบว่าจับหน้าอกตนเองก่อนสมควรไปตายซะ แน่นอนว่าต้องตรวจดูก่อนว่าอวัยวะช่วงล่างของตนยังมีอยู่ไหม
เซียวชิงรู้สึกว่าชีวิตของตนนั้นเต็มไปด้วยโศกนาฏกรรม
ตกงาน อกหัก ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ มิหนำซ้ำ พอฟื้นขึ้นจากอุบัติเหตุ ยังกลายเป็นผู้หญิงอีก!
ก็นะ ถึงจะสวยเริ่ดแบบเบ้าหน้านางฟ้า หุ่นเซ็กซี่ราวนางปีศาจ แต่จะมีประโยชน์อะไรกัน
เดิมทีเซียวชิงคิดจะใช้เงินของบ้านสกุลเซียว ไปทำศัลยกรรมแปลงเพศที่เมืองนอกอะไรทำนองนั้น แต่หลังจากที่เขาเช็คข้อมูลบางอย่างทางอินเทอร์เน็ตแล้ว เขาก็เริ่มรู้สึกไม่ดี…
ศัลยกรรม ใช่ว่าอยากทำก็สามารถทำได้! ถ้าหากทำแล้วไม่สำเร็จขึ้นมา เขาคงได้กลายเป็นนางปีศาจไปจริง ๆ
สรุปแล้ว ตอนนี้เซียวชิงกำลังอารมณ์ไม่ดีเอามาก ๆ
หลังจากที่เขาไล่พยาบาลในห้องออกไปจนหมด และเขวี้ยงข้าวของทุกอย่างที่เขวี้ยงได้แล้ว เขาก็นั่งหอบแฮ่กๆ อยู่บนเตียง ทำไมเขาถึงได้โชคร้ายขนาดนี้เล่า
ถูกหัวหน้าใช้ให้ไปเยี่ยมลูกค้าในหุบเขาที่ห่างไกลความเจริญ ซึ่งทั้งมือถือและคอมพิวเตอร์ต่างก็ไม่มีสัญญาณ ทำให้เขาไม่รู้เลยว่าแฟนสาวของตนเองกำลังบาดเจ็บจนต้องนอนโรงพยาบาล!
ในที่สุดก็ได้กลับออกจากหุบเขา แต่ให้ตายเหอะ แฟนสาวดันถูกหนุ่มหน้าขาวฉกไปเสียนี่ และที่น่าโมโหมากสุดก็คือ หน้าที่การงานเดิมของเขาก็ถูกพี่เขยของผู้จัดการสวมรอยแทนเสียอย่างนั้น!
นี่มันโศกนาฏกรรมชัด ๆ
ขณะเซียวชิงกำลังนั่งตัดพ้อกับตัวเองอยู่บนเตียงนั้น ประตูห้องผู้ป่วยก็ถูกผลักเข้ามา
เซียวชิงนึกว่าเสี่ยวซย่ากลับมาอีก จึงทอดถอนใจอย่างอดไม่ได้
“เสี่ยวซย่า ก็บอกแล้วไงให้ออกไปก่อน ฉันไม่เป็นไรแล้วจริงๆ ก็แค่ระบายความ…เอ่อ”
เมื่อเซียวชิงหันมองไปยังประตูและพบเข้ากับใบหน้าเย็นชาดุจภูเขาน้ำแข็งนั่น ก็ชะงักไปเล็กน้อย สีหน้าดูไม่ได้ขึ้นมาทันที
“นายมาทำไม”
เหอะ ไอ้หน้าขาวที่ฆ่าสาวๆ ได้ คู่หมั้นตัวเองก็มีอยู่แล้ว ยังมาอ่อยซูหว่านของข้าอีก! รอก่อนเถอะ รอข้าออกจากโรงพยาบาลแล้ว จะกระชากหน้ากากเผยใบหน้าที่แท้จริงของแกต่อหน้าเสียวหว่านให้ดู
ขณะที่เซียวชิงกำลังคิดอยู่นั้น พลันปรากฏหญิงสาวผู้หนึ่งขึ้นด้านหลังของกู้ซูสิง
ผมของเธอดำขลับยาวสลวย รูปร่างเล็กน่าทะนุถนอม สวมแจ็คเก็ตเบสบอลสีชมพู ช่างดูอ่อนหวานและน่ารัก
เสียวหว่าน?
พอพูดถึงโจโฉ โจโฉก็มา!
เซียวชิงตะลึงงัน ทางด้านซูหว่านนั้น เมื่อได้เห็นเซียวชิงที่อยู่บนเตียงแล้ว ดวงตาของเธอเป็นประกาย ก่อนพุ่งเข้าไปหาเชียวชิงอย่างรวดเร็ว
“อยู่นี่เอง! ในที่สุดก็เจอจนได้!”
เซียวชิง “…..”
ฉันเปลี่ยนไปขนาดนี้แล้ว เธอยังจำฉันได้งั้นหรือ
ขณะที่คิดอยู่นั้น เซียวชิงก็รู้สึกถึงความเจ็บที่แก้มของตัวเอง ใบหน้าข้างซ้ายของตนถูกซูหว่านตบอย่างแรงไปฉาดหนึ่ง
“เธอทำอะไรน่ะ”
เซียวชิงถลึงตามองซูหว่านอย่างโกรธเคือง เธอก็ไปกับไอ้หน้าขาวนั่นแล้ว มีเหตุผลหน่อยสิ
ยังกล้ามาตีฉันอีกเนี่ยนะ?
เมื่อก่อนฉันไม่ทำร้ายผู้หญิง อะแฮ่ม! แต่ตอนนี้ฉันเป็นผู้หญิงแล้ว ให้ตายเถอะ ทำฉันหงุดหงิด แฟนเก่าก็แฟนเก่าวะ ไม่เกรงใจแล้ว!
ขณะที่เซียวชิงตัดสินใจจะตบกลับ ซูหว่านที่อยู่ข้างเตียงก็จับไหล่ทั้งสองข้างของเขา แล้วพูดพร้อมดวงตาที่แดงก่ำ “เธอมันฆาตกรฆ่าคนตาย! คืนเซียวชิงมาให้ฉันนะ! คืนเขามาให้ฉัน! เธอมันฆาตกรฆ่าคนตาย! ฆาตกรฆ่าคนตาย!”
เซียวชิง “…..”
เอ่อ
พอถูกซูหว่านเขย่าตัวอย่างแรงแบบนี้ ในที่สุดเซียวชิงก็ตระหนักถึงปัญหาที่ใหญ่หลวงได้ข้อหนึ่ง…
เขาในตอนนี้กลายเป็นเซียวฉิงไปแล้ว ซึ่งก็คือคนขับสาวผู้ก่อเหตุคนนั้น ดังนั้น…ตอนนี้เขาก็คือคู่แค้นของตนเอง?
แม่เจ้า สวรรค์จะเล่นตลกไปถึงไหน!
พอเห็นท่าทางร้อนรนของซูหว่านแล้ว เซียวชิงก็อดไม่ได้ที่จะตื้นตันใจ
ชาติที่แล้วเขาพ่ายแพ้ แต่ก็ไม่ได้พ่ายแพ้ทั้งหมด อย่างน้อยเขาก็ยังมีเสียวหว่าน แฟนสาว (แม้เป็นแฟนเก่า) ยังมีเหยียนมู่ไป๋ เพื่อนรักที่พอจะฝากผีฝากไข้ได้
ที่แท้ตนตายไปแล้ว ยังมีคนที่เสียใจ ยังมีคนที่ร้องไห้ให้เขาอยู่…
เซียวชิงอึ้งไปชั่วขณะ ปล่อยให้ซูหว่านเขย่าไหล่ทั้งสองข้างของตนไม่หยุด
“คุณเสียว!”
ในที่สุดกู้ซูสิงที่ยืนอยู่ตรงประตูก็อดไม่ได้ที่จะก้าวเข้ามาและคว้าแขนของซูหว่านไว้
“คุณซู คุณอย่าเพิ่งร้อนใจจนเกินไป เซียวฉิงก็เป็นผู้ประสบเหตุเหมือนกัน ต้นเหตุของอุบัติเหตุทางรถยนต์ไม่ใช่เธอ เธอ…”
“นี่! นายทำอะไรน่ะ ปล่อยมือนะ!”
คำพูดของกู้ซูสิงพลันถูกเซียวชิงตัดบทไป เมื่อเห็นกู้ซูสิงจับแขนของซูหว่าน เขาก็รีบกระโดดลงจากเตียง ไม่พูด
พร่ำทำเพลง ยกมือปัดมือของกู้ซูสิงออกในทันที จากนั้นก็ก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง ยืนยืดอกอยู่ข้างหน้าซูหว่าน
“กู้ซูสิง นายพอได้แล้ว ไม่ต้องมาฉวยโอกาสแต๊ะอั๋ง ไอ้บ้ากาม”
กู้ซูสิง “…..”
เซียวฉิงนี่ไร้เหตุผลขึ้นเรื่อยๆ เอาเสียจริง
“เสียวหว่าน เธอไม่เป็นไรนะ”
เซียวชิงหันมาถามพลางยกมือขึ้นเพื่อจะจับมือของซูหว่าน
ซูหว่านรีบหลบเลี่ยงอย่างรวดเร็ว “คุณเซียว ฉัน…เมื่อครู่ ฉันร้อนใจเกินไป ต้องขอโทษด้วย ฉันไปก่อนล่ะ”
ซูหว่านเงยหน้าขึ้นมองกู้ซูสิงอีกครั้ง “หมอกู้คะ ยังไงฉันก็อยากขอบคุณที่คุณช่วยฉันไว้ในวันนั้น จริงๆ แล้วฉันเสียใจมาก ถ้าตอนนั้นฉันไม่โมโหมากจนโกหกอาชิงไป เรื่องนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น คุณพูดถูก เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของคุณเซียว เป็นฉัน เป็นฉันเองที่ผิด ทั้งหมดมันเป็นความผิดของฉัน!”
พูดจบซูหว่านก็ก้าวเท้าวิ่งออกไปด้วยสีหน้าที่ปวดร้าว
“นี่! เสียวหว่าน!”
เซียวชิงคิดจะไล่ตามเธอไปอย่างร้อนใจ แต่วิ่งไปได้เพียงไม่กี่ก้าวก็ถูกกู้ซูสิงขวางไว้
“ตอนนี้คุณเป็นคนป่วยนะ จะไปไหน”
“กู้ซูสิง นายโง่หรือเปล่า ไม่เห็นหรือไงว่าอารมณ์ของเสียวหว่านตอนนี้ไม่สู้ดีเลย ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จะทำยังไง”
“คุณ…”
กู้ซูสิงหลุบตาลง “นั่นเป็นเรื่องของเธอเอง เธอยังมีญาติและเพื่อนๆ ของเธออยู่ ไม่ต้องให้คนนอกอย่างเรามาคอยเป็นห่วงหรอก เซียวฉิง ตอนนี้คุณเป็นคนป่วยของโรงพยาบาล คุณรีบกลับขึ้นไปบนเตียงได้แล้ว ผม…”
“ป่วยมะเหงกแกสิ!”
เซียวชิงฉวยจังหวะที่กู้ซูสิงไม่ทันระวัง รีบผลักเขาออกอย่างแรง แล้วชิงวิ่งหนีออกจากประตูไปอย่างรวดเร็ว
หลังออกจากประตูห้องมาได้ เซียวชิงก็ได้พบปัญหาหนักอกอีกข้อ เขายังคงอยู่ในชุดผู้ป่วย และที่สำคัญก็คือทั้งเนื้อทั้งตัวเขาไม่มีเงินเลยสักหยวน
เฮ้อ แล้วตอนนี้เขาจะไปบ้านเสียวหว่านได้ยังไงกัน เดินไป? วิ่งไป? จะนั่งแท็กซี่ฟรี หรือเบียดรถเมล์ฟรีไปดี ถ้าทำแบบนี้แล้วจะถูกจับโทษฐานโรคจิตหรือเปล่านะ
“ปี๊น ๆ”
ขณะกำลังเถียงกับตัวเองอยู่นั้น มีเสียงแตรรถยนต์ดังขึ้นที่ด้านหลังของเซียวชิง กู้ซูสิงโผล่ศีรษะออกมาจากที่นั่งคนขับ
“คุณรู้ที่อยู่บ้านเสียวหว่านหรือเปล่า ขึ้นรถ เดี๋ยวผมพาคุณไปเอง!”
ฉัน…
เซียวชิงต่อสู้กับความคิดอยู่ประมาณสามวิ จากนั้นจึงตัดสินใจขึ้นรถอย่างไม่เต็มใจนัก
หลังจากขึ้นนั่งบนรถ เขาก็ใช้สายตาอันคมกริบจ้องมองไปยังกู้ซูสิง
“นายรู้ได้ไงว่าบ้านเธออยู่ที่ไหน นายเคยไปงั้นหรอ?”
กู้ซูสิงรับรู้ได้ถึงความหึงหวงจากน้ำเสียงของเซียวฉิง จึงส่ายศีรษะด้วยความเย็นชาอย่างช่วยไม่ได้
“เธอเคยเป็นคนไข้ของผม ผมย่อมรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน”
เอ่อ
เมื่อได้ยินคำพูดของกู้ซูสิง เซียวชิงก็ได้แต่ก้มหน้าลง ไม่พูดไม่จา…เอาเหอะ ถือว่าที่นายพูดก็มีเหตุผล!
ขณะที่ทั้งสองกำลังมุ่งหน้าไปบ้านเสียวหว่านนั้น ซูหว่านกลับกำลังนั่งรถแท็กซี่ไปยังถนนจิ่วหลิน ถนนเส้นนี้เป็นตลาดค้าส่งที่ใหญ่ที่สุดในท้องถิ่น ที่นี่มีตั้งแต่ไม้จิ้มฟันยันเรือรบ วางแผงขายกันเป็นกลุ่ม ๆ
พอลงจากรถแท็กซี่ และได้เห็นความวุ่นวายและอึกทึกครึกโครมของถนนสายยาวตรงหน้าแล้ว ซูหว่านก็อดยิ้มออกมาไม่ได้…ที่นี่ แม่ทัพซูจะอาศัยอยู่ได้อย่างไรหนอ
ไม่ผิด ในโลกใบนี้ คนที่ถูกขนานนามว่าพระรองผู้มีความรักลึกซึ้ง มีเพียงคนเดียว นั่นก็คือเพื่อนรักของเซียวชิง เหยียนมู่ไป๋
คุณอย่าได้มองว่าชื่อนี้ดุจบทกวีและภาพวาด ในความเป็นจริงแล้วเหยียนมู่ไป๋กับเซียวชิงต่างก็ยากจนกันทั้งคู่ ทว่าอย่างน้อยๆ เซียวชิงก็ยังเคยเป็นพนักงานเล็กๆ ในบริษัทเอกชน แต่เหยียนมู่ไป๋กลับหาเลี้ยงชีพด้วยการขายของก็อปเกรดเอในตลาดค้าส่งแห่งนี้…