“สองหยวนสองหยวน! ทุกอย่างสองหยวน เงินสองหยวน ไม่เอาเปรียบกัน เงินสองหยวน ไม่หลอกลวงกัน! ท่านที่เดินผ่านไปผ่านมา รีบเร่เข้ามา อย่าได้พลาดไปเชียว!”
“เร่เข้ามาดู เร่เข้ามาแล เสื้อผ้าเด็กที่นี่ทุกแบบสองตัวยี่สิบ!”
“ลดล้างสต๊อก! เทกระจาดขายเลย! ไม่ทำแล้ว! ไม่ทำแล้ว! เถ้าแก่บ้าไปแล้ว!”
…..
หลังจากก้าวเข้ามาในถนนจิ่วหลิน หูทั้งสองข้างของซูหว่านก็เต็มไปด้วยเสียงโทรโข่ง เสียงตะโกนเรียกลูกค้าหลากหลายรูปแบบ ตรงนี้ที ตรงนั้นที จนหูของเธอเริ่มมีเสียงดังวิ้งๆ โดยไม่รู้ตัว
หนวกหูเหลือเกิน ซูหว่านทนไม่ไหว รีบเร่งฝีเท้าไปยังร้านเล็กๆ ของเหยียนมู่ไป๋ที่อยู่ในความทรงจำ
แต่ยังไม่ทันได้ไปถึง ก็ถูกหญิงสาวในกระโปรงลายดอกคนหนึ่งขวางทางไว้
“เฮ้ เธอมาที่นี่อีกทำไม พี่เสี่ยวไป๋ของเราไม่ตบตีผู้หญิงก็จริง! แต่ถ้าเธอมายั่วยุเขาอีกล่ะก็ ระวังพวกสาวๆ จะข่วนเอานะ!”
ซูหว่าน “…..”
พี่เสี่ยวไป๋อะไรเนี่ย
“เธอเป็นใคร”
ซูหว่านชำเลืองมองหญิงสาวในกระโปรงลายดอกตรงหน้าอย่างใจเย็น เธอดูค่อนข้างเด็ก หน้าตาก็ใช้ได้ แต่ชุดลายดอกแบบป้าๆ นี่สิ มันยังไงกัน
“ไม่ต้องรู้หรอกว่าฉันเป็นใคร ผู้หญิงบูชาเงินอย่างเธอ มาทางไหนก็รีบกลับไปทางนั้นเถอะ!”
เมื่อเห็นว่าซูหว่านไม่สะทกสะท้าน สาวกระโปรงลายดอกก็ยืดอกขึ้นตามสัญชาตญาณ เสียงก็แผดดังขึ้น เสียงดังแป๊ดๆ ของเธอดึงดูดคนบรรดาพ่อค้าแม่ขายตามแผงลอยไปทั่ว ทุกคนต่างจ้องมองซูหว่านพลางยิ้มกริ่ม
ซูหว่านเกิดอาการพูดไม่ออก
ในเนื้อเรื่องเดิมนั้น เหยียนมู่ไป๋กับเซียวชิงเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก ก่อนที่จะเกิดเรื่องขึ้น เซียวชิงได้โทรศัพท์มาคุยกับเหยียนมู่ไป๋ เหยียนมู่ไป๋จึงได้รู้ว่าเสียวหว่านทิ้งเซียวชิงไปแล้ว และก็เพราะอกหักนี่เอง เซียวชิงจึงดื่มเหล้าเมา แล้วขับรถฝ่าไฟแดงจนเกิดอุบัติเหตุขึ้น ด้วยเหตุนี้เหยียนมู่ไป๋ย่อมไม่มีทางญาติดีกับซูหว่านแน่
เมื่อสามวันก่อน ทั้งสองต่างเข้าร่วมพิธีศพของเซียวชิง เสียวหว่านนึกขึ้นได้ว่ายังมีของบางอย่างอยู่ที่บ้านของเซียวชิง แต่เซียวชิงเป็นลูกกำพร้า เหยียนมู่ไป๋จึงเก็บมรดกทุกชิ้นของเขาไว้ เสียวหว่านผู้จนปัญญา จึงจำต้องมาหาเหยียนมู่ไป๋ที่ถนนจิ่วหลินอย่างช่วยไม่ได้ และทั้งสองก็ทะเลาะกันเสียงดังหน้าร้านของเขา แต่ด้วยความที่เหยียนมู่ไป๋เป็นผู้มีอัธยาศัยไมตรีดี ผู้คนมากมายบนถนนจิ่วหลินจึงเข้ามาช่วยห้ามปราม ด้วยนึกว่าแฟนทะเลาะกัน
สุดท้ายเสียวหว่านก็เอาของไป ทั้งสองจากกันด้วยความขุ่นเคือง บ้านใกล้เรือนเคียงต่างพากันซุบซิบสงสัย และมาถามเหยียนมู๋ไป๋ว่าหญิงสาวคนนั้นเป็นแฟนของเขาใช่หรือไม่ เหยียนมู่ไป๋จึงก่นด่าออกมาด้วยความโมโหว่า ผู้หญิงบูชาเงิน หลังจากนั้น ผู้คนตามย่านต่างๆ บนถนนจิ่วหลินก็สร้างภาพในหัวขึ้นเป็นฉากๆ ราวกับละครน้ำเน่าที่สาวบูชาเงินทิ้งหนุ่มแผงลอยกระจอกๆ ไปอย่างไม่ใยดีอะไรแบบนั้น
แน่นอนว่าไม่เพียงแค่นั้น
แม้ว่าเหยียนมู่ไป๋จะทั้งจนทั้งโง่ แต่เขาก็เป็นหนุ่มน้อยหน้าตาหล่อเหลา ยามที่ยืนขายของอยู่ที่แผงลอยก็ดูเหมือนดาราอย่างไรอย่างนั้น สาวๆ บนถนนสายนี้ล้วนอยากใกล้ชิดเขา แน่นอนว่า หลิวอิ่ง สาวน้อยกระโปรงลายดอกที่ขวางทางซูหว่านคนนี้ ก็เป็นหนึ่งในสาวๆ ที่แอบรักพี่เสี่ยวไป๋
ตอนนี้เสียงอันดังของหลิวอิ่งได้เรียกแขกมากมายให้ล้อมเข้ามา ต่างก็มามุงดูความครึกครื้นกันทั้งนั้น
ซูหว่านมองนิ่ง มีรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าเธอเล็กน้อย
เนื่องจากเจ้าของร่างเดิมมีรูปร่างค่อนข้างเล็ก ทำให้ซูหว่านมองไม่เห็นหน้าร้านของเหยียนมู๋ไป๋ขณะถูกล้อมอยู่ในฝูงชน เธอจึงยิ้มก่อนตะโกนเสียงดัง
“เหยียนมู่ไป๋! เหยียนมู่ไป๋! ออกมาเดี๋ยวนี้นะ!”
เมื่อเห็นซูหว่านเริ่มเกร็งคอตะโกนเสียงดัง ผู้คนที่ล้อมรอบอยู่ก็พากันอึ้งไปสักพัก ก่อนขยับตัวหลีกเป็นทางไปที่ร้านของเหยียนมู่ไป๋ตามจิตใต้สำนึก
ในตอนนี้เอง หญ้าข้างถนนที่เพิ่งโผล่ออกมาจากกองสินค้าก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าทุกคนอย่างรวดเร็ว
แม้เขาจะสวมเพียงชุดลำลองธรรมดาๆ ผมเผ้าก็ยุ่งเหยิง ทว่าก็ไม่อาจปกปิดความหล่อเหลาและสง่างามได้
“มาแล้วหรือจ๊ะที่รัก!”
ซูรุ่ยยิ้มแหยๆ ให้ซูหว่าน “มาได้เหมาะเหม็งทีเดียว มาช่วยผมเก็บของเร็วเข้า!”
แม่ทัพซูไม่ยอมรับหรอกว่า เมื่อเข้าสู่โลกภารกิจแล้ว ตัวเขาก็อยู่ในโกดังสินค้า ถูกกองของก็อปแบรนด์เนมที่กักตุนไว้ดุจภูเขาเลากาทับอยู่
เมื่อเห็นว่าซูรุ่ยจูงมือซูหว่านเข้าไปในร้าน ผู้คนที่มามุงดูด้วยความคึกคึกก็โห่ร้อง และแยกย้ายกันไป แต่หลิวอิ่งกลับยืนอยู่ที่เดิม มองตามแผ่นหลังของทั้งสองก่อนกระทืบเท้าอย่างไม่พอใจ…
ผู้ชายดีๆ เป็นของคนอื่นหมด ชีวิตนี้ไม่อยากจะอยู่ต่อแล้ว…
ซูหว่านเดินตามซูรุ่ยมายังร้านค้าเล็กๆ ขนาดสิบกว่าตารางเมตรที่หันหน้าออกสู่ถนน ทันทีที่ก้าวเข้าประตูมาก็พบกับกองกระเป๋ามากมายที่กระจัดกระจายไปทั่ว ซูหว่านถึงกับพูดไม่ออก
“ที่นี่ถูกปล้นหรือไง”
ซูรุ่ย “…..”
“อะแฮ่ม”
ซูรุ่ยมองซูหว่านด้วยความลำบากใจ “คืออย่างงี้ คุณก็รู้ว่าเหยียนมู่ไป๋เพิ่งใช้เงินที่ได้จากการขายสมบัติทั้งหมดซื้อสินค้ามาล็อตนึง เหยียนมู่ไป๋นี่โง่หรือเปล่า กระทั่งค่าเช่าห้องก็ไม่เหลือ เงินตั้งหลายหมื่นหยวน! แป๊บเดียว สมบัติทั้งหมดก็ถูกเขาใช้ไปไปกับการซื้อของปลอมพวกนี้มา!”
ต้องอภัยให้แม่ทัพซูหน่อย ด้วยเขาเคยเป็นดอกเตอร์ เคยเป็นคุณชายใหญ่ เคยเข้าสู่สมรภูมิรบ เคยเข้าครัว แต่ให้ตายเถอะ เขาไม่เคยเป็นพ่อค้าแผงลอยมาก่อน เขาขายของไม่เป็น!
แค่ต้องเผชิญหน้ากับของก็อปเต็มห้อง แม่ทัพซูก็รู้สึกหัวฟูแล้ว
“เอาล่ะๆ ไม่มีอะไรยาก ฉันรู้แล้วว่าจะขายยังไง!”
เมื่อซูหว่านเห็นท่าทางลำบากใจของซูรุ่ย ก็อดหัวเราะไม่ได้
“เราเก็บของขึ้นมากันก่อนดีกว่า ของใหม่ที่กำลังฮิตก็แขวนไว้ในที่ที่มองเห็นได้ชัด แบบนี้ถึงจะดึงดูดสายตาลูกค้าได้ ส่วนของเก่าที่ตกยุคแล้ว ก็วางไว้ในตะกร้าสินค้าด้านหน้า ขายลดราคาล้างสต๊อก”
แม่ทัพซู “…..”
แม้จะไม่เข้าใจว่าภรรยากำลังพูดอะไร แต่ก็รู้สึกได้ว่าเธอช่างเก่งกาจ
ภรรยาของผมยอดเยี่ยมตลอดกาล
เมื่อตกลงกันเรียบร้อย ทั้งสองก็ลงมือทำทันที ซูหว่านเป็นคนสั่ง ซูรุ่ยเป็นลูกมือ กว่าทั้งสองจะเก็บกระเป๋าในร้านให้เข้าที่เข้าทางได้พอสมควร ฟ้าก็มืดค่ำแล้ว ร้านรวงอื่นๆ บนถนนจิ่วหลินต่างก็ปิดกันเรียบร้อย
“เฮ้อ เล่นเอาหมดแรงเลย”
แม่ทัพซูผู้ไม่เคยทำเรื่องจุกจิกเช่นนี้มาก่อน รู้สึกว่าการเก็บของในร้านนั้นเหนื่อยยิ่งกว่าออกรบเสียอีก
“นี่คือชีวิตคนธรรมดาทั่วไป”
ซูหว่านแย้มยิ้มให้ซูรุ่ย เมื่อก่อนตอนทำภารกิจ เธอเคยทำมาแล้วแทบทุกอาชีพ การทำธุรกิจขายของเล็กๆ เช่นนี้ เป็นเรื่องที่ง่ายมาก
“เริ่มหิวแล้ว เราไปกินอะไรกันเถอะ!”
ซูรุ่ยปิดประตูร้าน แล้วโอบซูหว่านเดินไปตามถนน
“อย่ากินนอกบ้านเลย ไปบ้านผม ให้ผมทำอาหารให้คุณกินนะ”
ซูหว่านเงยหน้ามองซูรุ่ย เด็กน้อยเหยียนมู่ไป๋ นายลืมไปแล้วหรือไงว่านายในตอนนี้ไม่มีเงินติดตัวสักแดง เห็นว่ากระทั่งค่าเช่าห้องก็ยังไม่มีจะจ่าย จึงได้แต่ซุกหัวนอนอยู่ในร้านไม่ใช่หรือไง?
ซูรุ่ย “…..”
ซูรุ่ยไม่เข้าใจความคิดของเหยียนมู่ไป๋เอาเสียเลย เขาขายของก็อปแบรนด์เนมบนถนนจิ่วหลินได้กำไรไม่น้อย แต่ดันส่งเงินกลับบ้านนอก เพื่อให้พ่อแม่เอาเงินไปให้น้องชายแต่งงาน
ส่วนตัวเองกลับต้องตกต่ำถึงขั้นไร้บ้านอยู่ในเมืองนี้
ในเนื้อเรื่องเดิม ชีวิตของเหยียนมู่ไป๋ก็ตกอยู่ในสภาพที่น่าเวทนาแบบนี้เช่นกัน จวบจนเซียวชิงที่กลายเป็นเซียวฉิงมาเยี่ยมเขา
แน่นอนว่าเหยียนมู่ไป๋ย่อมไม่รู้ว่าคุณเซียวผู้งดงามราวกับนางฟ้าผู้ซึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเขานี้ ก็คือเพื่อนซี้ของเขาเอง เขาเพียงแต่รู้ว่าคุณเซียวทั้งสวยและใจดี แม้ว่าตนจะพูดจาเย็นชากับเธอเพราะการตายของเซียวชิง เธอก็ยังคงกระตือรือร้นที่จะช่วยเหลือเขาโดยไม่เคยต้องการสิ่งใดๆ ตอบแทน พี่เสี่ยวไป๋ที่ใสซื่อจึงหลงรักสาวสวยขาวรวยท่านนี้ด้วยประการฉะนี้ และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เขาก็ตามตื้อเธออย่างบ้าคลั่งจนฉุดไม่อยู่ตามแบบฉบับของพระรอง
ซูรุ่ย “…..”
แม่ทัพซูต้องการความสงบนิ่งสักพัก พล็อตเรื่องในครั้งนี้ต้องยอมรับด้วยว่า ความเข้าใจของเขามีข้อจำกัดจริง ๆ
ชายกลายเป็นหญิง หญิงกลายเป็นชายอะไรทำนองนี้ แม่ทัพซูก็ใช่ว่าไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่นายมันผู้ชายแท้ๆ แมนทั้งแท่ง นายบอกว่าชอบผู้ชาย ก็ชอบผู้ชายได้เลยหรือ
ต่อให้นายกลายเป็นหญิง นายก็ควรไปทางหญิงรักหญิงนี่นา
เอ่อ
หญิงรักหญิงอะไร เนื้อคู่ต้องไม่ใช่ภรรยาของเขาแน่ จุดๆ นี้ นายอย่าแม้แต่จะคิดเชียว