ตอนที่ 731 อุดมคติมากมายไปหมด
คฤหาสน์ตระกูลอวี๋
เสี่ยวลิ่วลิ่วที่พ่อบ้านเพิ่งไปรับกลับมาจากโรงเรียนอนุบาลวิ่งลงจากรถ เจ้าก้อนข้าวเหนียวได้ยินว่าเหนียนเสี่ยวมู่อยู่บ้านก็รีบวิ่งเข้าไปด้านในอย่างตื่นเต้น
“คุณหนู วิ่งช้าๆ หน่อยครับ ระวังหกล้ม!” พ่อบ้านรีบตามเข้ามาอย่างร้อนรน
มองเห็นขาเล็กๆ ของเธอ รีบวิ่งเข้าไปในห้องรับแขก
มองไปรอบๆ ห้องรับแขก ไม่เห็นร่างของเหนียนเสี่ยวมู่ ใบหน้าเล็กงามราวกับหยกจึงสลดลง มองไปทางพ่อบ้านด้วยท่าทางน่าสงสาร
“หม่าม้าล่ะ โดนปาปาหลอกไปอีกแล้วใช่ไหม”
พ่อบ้าน “……”
พ่อบ้านยังไม่ทันได้ตอบ เหนียนเสี่ยวมู่ก็เดินลงมาด้านล่างพอดี เมื่อเห็นเสี่ยวลิ่วลิ่วอยู่ในห้องรับแขกจึงตะโกนเรียก
“หม่าม้า!” เสี่ยวลิ่วลิ่ววิ่งเข้าไปหาด้วยความดีใจ
พุ่งตัวเข้าไปในอ้อมกอดของเหนียนเสี่ยวมู่ โอบคอของเธอเอาไว้
จากนั้นศีรษะเล็กก็ค่อยๆ เงยขึ้น มองไปรอบๆ อย่างระแวง สำรวจว่าอวี๋เยว่หานอยู่บ้านหรือเปล่า
“พ่อของหนูไม่อยู่บ้าน วันนี้มีแค่เราสองแม่ลูก” เหนียนเสี่ยวมู่จับศีรษะเล็กแล้วหอมไปที่แก้มของเจ้าตัวน้อย
อุ้มเสี่ยวลิ่วลิ่วที่กำลังดีใจ ทานข้าว อาบน้ำเป็นเพื่อนเธอ
พอเธอง่วง ก็พาไปฟังนิทานบนเตียง
สองแม่ลูกพิงอยู่ที่หัวเตียง มือของเหนียนเสี่ยวมู่ถือนิทานอยู่เล่มหนึ่ง
เสี่ยวลิ่วลิ่วฟังไป พางบ่นพึมพำ
“ทำไมปาปายังไมกลับมา”
“เมื่อกี้หนูยังดีใจที่เขาไม่อยู่บ้านอยู่เลยไม่ใช่เหรอ” เหนียนเสี่ยวมู่หยุดอ่าน หลุมตามองดูเจ้าก้อนข้าวเหนียวในอ้อมกอด
วินาทีต่อมา ก็เห็นศีรษะเล็กกำลังครุ่นคิดอย่างตั้งใจ แล้วก็เอ่ยตอบด้วยเสียงน่าเอ็นดูแบบเด็กๆ
“ปาปาไม่อยู่บ้าน หนูแย่งหม่าม้ามาได้ก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่”
เหนียนเสี่ยวมู่ “???”
อวี๋เยว่หาน คุณรีบกลับมาดูเร็ว
เป้าหมายในชีวิตของลูกสาวคุณคือการโจมตีคุณแล้ว
เซอร์ไพส์ไหม แปลกใจหรือเปล่า
“หนูคิดถึงปาปาแล้ว เราโทรหาปาปากันดีกว่า” เสี่ยวลิ่วลิ่วมุดหน้าไปที่ทรวงอกของเธอ จากนั้นก็ออดอ้อนด้วยใบหน้าน่ารัก
ถ้าเกิดมองข้ามแววตาเจ้าเล่ห์ในดวงตาสุกใสเป็นประกายของเสี่ยวลิ่วลิ่ว เธอก็เกือบจะเชื่อจริงๆ
แต่ว่าเมื่อมองเวลา มันก็ค่อนข้างดึกแล้ว
ปกติเวลาเขาทำงานยุ่งอย่างไร เขาก็จะพยายามกลับมาเร็วเสมอ
แต่วันนี้ดึกขนาดนี้แล้วกลับไม่เห็นร่างของชายหนุ่มเลย
เหนียนเสี่ยวมู่นึกถึงปฏิกิริยาเมื่อตอนกลางวันของชายหนุ่ม ก็รู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล ราวกับมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น แต่ก็บอกกับเธอไม่ได้……
หญิงสาวปล่อยเสี่ยวลิ่วลิ่วลง แล้วจัดให้เธอนอนดีๆ
หยิบโทรศัพท์เตรียมโทรหารอวี๋เยว่หาน
ยังไม่ทันได้โทรออก ก็มีคนโทรเข้ามาเสียก่อน
มองดูรายชื่อที่ปรากฏที่หน้าจอ เธอก็อึ้งไปประมาณสามวินาที จากนั้นจึงกดรับ
“คุณเหนียน คุณชายหานดื่มมากไปครับ ทางนี้เอาไม่อยู่แล้ว คุณมีเวลามารับเขาหน่อยไหมครับ” น้ำเสียงของผู้ชายแปลกหน้า ดังมาจากปลายสาย
เหนียนเสี่ยวมู่ขมวดคิ้ว กำลังจะถามว่าอีกฝ่ายเป็นใคร
ปลายสายก็มีเสียงของอวี๋เยว่หานดังขึ้น
“ไม่ต้องโทรหาคู่หมั้นของฉัน ฉันไม่เมา……ไม่ต้องให้ใครมารับ……”
เหนียนเสี่ยวมู่ “……”!!
“ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนคะ รบกวนส่งที่อยู่มาให้หน่อย” เหนียนเสี่ยวมู่กดวางสาย ให้พ่อบ้านดูแลเสี่ยวลิ่วลิ่วต่อ ตัวเองรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปที่โรงพยาบาล
พอมาถึงที่โรงพยาบาล มองเห็นเลขห้องพักวีไอพีในโทรศัพท์ จู่ๆ ก็ได้สติขึ้นมา
ฝีเท้าชะงักลง
ดื่มเหล้าต้องอยู่ที่ผับไม่ใช่หรือไง
อวี๋เยว่หานมาดื่มเหล้าที่โรงพยาบาล นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?
ตอนที่ 732 ความจริงมันบอบบางมาก
อีกด้านหนึ่ง
ภายในห้องพักฟื้น
อวี๋เยว่หานมองดูผู้ช่วยคุยโทรศัพท์เสร็จ ก็ยื่นมือไปรับโทรศัพท์กลับมา มุมปากยกยิ้มขึ้นอย่างชั่วร้าย
“เธอร้อนรนมากใช่หรือเปล่า มีท่าทีราวกับอยากพุ่งมาหาฉันเลยใช่ไหม”
ผู้ช่วย “……”
เขาไม่ได้รู้สึกแบบนั้นนะ
เหมือนว่าเขาจะได้ยินเสียงกัดฟันกรอดต่างหาก
ผู้ช่วยลังเลอยู่ว่าจะบอกความจริงกับอวี๋เยว่หานดีหรือไม่
สุดท้ายคิดดูแล้ว เพื่อความปลอดภัยของชีวิตน้อยๆ ของเขา จึงเอ่ยพูดอย่างระมัดระวัง “น้ำเสียงของคุณเหนียนดูร้อนรนอยู่เหมือนกันครับ”
สิ้นเสียง มุมปากของอวี๋เยว่หานก็ยิ้มกว้างขึ้น
ร่างทั้งร่างเอนพิงไปที่เก้าอี้อย่างขี้เกียจ รอให้เหนียนเสี่ยวมู่มารับ
เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าผู้ชายแข็งแรงมากเกินไปก็ไม่ดี
เหมือนเขานี่ ถ้าไม่แกล้งเมา จะมีความสุขจากการได้รับการดูแลจากภรรยาได้อย่างไร……
ในใจของอวี๋เยว่หานคิดวางแผนเอาไว้หมดแล้ว
เมื่อเหนียนเสี่ยวมู่มาถึง ต้องเป็นห่วงเขามากแน่ๆ เลย เขาก็ต้องฉวยโอกาสทำเป็นทรมานอีกสักหน่อย เธอต้องสงสารเขามากแน่ๆ
ไม่แน่ว่าพอกลับถึงบ้าน เขาพูดอะไรเธอก็คงยอมรับหมด
“อวี๋เยว่หาน คุณไม่ต้องมายิ้มให้วอนโดนต่อยขนาดนี้ต่อหน้าคนกำลังอกหักอย่างผมได้ไหม” ถังหยวนซือนอนไม่หลับ ให้ผู้ช่วยปรับเตียงให้สูงขึ้นหน่อย จากนั้นก็พูดกับอวี๋เยว่หานด้วยเสียงเย็นๆ
“อีกอย่าง คนตายเพราะปากมาเยอะแล้ว ผมขอเตือนว่า ผู้ชายที่โกหกต่อหน้าผู้หญิงไม่มีทางมีจุดจบที่ดีหรอก!”
เขาก็เป็นตัวอย่างให้เห็นอยู่ตรงหน้าเนี่ย
มองดูผู้หญิงที่ตัวเองรักจากไป ขนาดรักก็ยังต้องทนเก็บเอาไว้ในใจ
ตายก็ห้ามให้เธอรู้……
“อย่างคุณไม่เรียกว่าอกหัก เรียกว่าทำตัวเอง” อวี๋เยว่หานเอื้อมมือไปปัดฝุ่นที่อยู่บนกางเกงของตัวเอง กำลังจะพูดอะไรต่อ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังรอดเข้ามา
จึงรีบเอนตัวพิงเก้าอี้ ร่างทั้งร่างอ่อนปวกเปียกนั่งอยู่บนเก้าอี้
ส่งสายตาไปให้ผู้ช่วย
ผู้ช่วยเพิ่งได้สติ ก็มีเสียงดังขึ้นที่ประตูแล้ว
วินาทีต่อมา เหนียนเสี่ยวมู่ก็ผลักประตูเข้ามา
เมื่อมองเห็นผู้ชายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ฝีเท้าของเธอก็ค่อยๆ ชะงักลง มองสำรวจไปรอบๆ ห้อง
สุดท้ายสายตาก็หยุดอยู่ที่ถังหยวนซือที่นั่งอยู่บนเตียง มีไฟปะทุออกมาจากแววตา จากนั้นก็กลายเป็นความโกรธอย่างรุนแรง
พุ่งเข้าไปหาถังหยวนซือในทันที
“ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่”
ถังหยวนซือ “……”!!
อวี๋เยว่หาน “……”!!
คู่หมั้นของเขาล่ะ
ทำไมเมื่อเห็นว่าเขาดูน่าเป็นห่วงขนาดนี้ ไม่เข้ามาห่วงใยเขาก่อน แต่กลับไปห่วงคนอื่นแทน
ได้ยินเสียงหัวใจของเขาแตก ไหม
แตกเป็นเสี่ยงๆ ถึงขนาดเก็บขึ้นมาไม่ได้แล้ว
แต่ตอนนี้เขาเป็นคนเมา หากลุกขึ้นยืนถามเธอตอนนี้ก็เท่ากับแผนแตก……
ทน!
ต้องอดทนเอาไว้!
รอดูว่าเหนียนเสี่ยวมู่จะนึกขึ้นได้เมื่อไหร่ว่าเธอมารับเขา
“เดี๋ยวนะ……”
เหนียนเสี่ยวมู่นึกอะไรขึ้นมาได้ เดินถอยหลังไปสองสามก้าว มองดูรอบๆ ห้องพักฟื้นของถังหยวนซืออีกครั้ง
สีหน้าขาวซีดมาก
แม้เขาจะพยายามซ่อนอาการไม่ปกติของตัวเองเอาไว้สักแค่ไหน แต่เหนียนเสี่ยวมู่ก็ยังมองออกว่าเขาไม่สบายเอามากๆ
ดังนั้น ที่ถังหยวนซือไม่ไปสนามบินเป็นเพราะเขาป่วยอย่างนั้นเหรอ
อย่างนั้นที่เขาปฏิเสธซ่างซิน ก็เป็นเพราะอาการป่วยด้วยหรือเปล่า……
“คุณเหนียน คุณชายหานของคุณอยู่ข้างๆ” ถังหยวนซือกระแอมไอออกมาสองสามที ริมฝีปากซีดเอ่ยขึ้น
น้ำเสียงที่มีความแหบปนอยู่ ทำให้ความคิดของเหนียนเสี่ยวมู่ชะงักไป
จากนั้นเธอก็นึกขึ้นได้ในทันทีว่าเธอมารับอวี๋เยว่หาน
เธอเดินตรงเข้าไป เอื้อมมือไปตบที่ใบหน้าของชายหนุ่มอย่างลวกๆ สองสามที “เลิกแกล้งได้แล้ว ลุกขึ้น กลับบ้าน”