ตอนที่ 729 ล้ำค่าหายาก
อวี๋เยว่หาน “……”!!
ตอนนี้เขาเอาสเต็กกลับมาแล้วตั้งเงื่อนไขใหม่ยังทันไหมนะ
เมื่อครู่เขาควรจะบอกว่าอยากนอนกับเธอ จูบอะไรกัน
ผู้หญิงคนหนึ่งกลับใจกล้ายิ่งกว่าเขาเสียอีก ไม่อายเลยหรือไงนะ
อวี๋เยว่หานเดินมาถึงห้องทานอาหาร บนโต๊ะอาหาร เหนียนเสี่ยวมู่ไม่ให้โอกาสเขาเสียดายอีก เธอเริ่มลงมือทานแล้ว
“อวี๋เยว่หาน ฉันพูดจริงๆ นะ สเต็กที่คุณทำอร่อยกว่าพ่อครัวจากโรงแรมตะวันตกทำซะเสีย”
เหนียนเสี่ยวมู่กินไปชมไป
“ไม่เพียงแต่รสชาติเท่านั้นนะ ความหมายที่แทรกอยู่ด้านในก็ด้วย ล้ำค่าหาได้ยากจริงๆ”
อวี๋เยว่หาน “พูดเข้าประเด็น”
เหนียนเสี่ยวมู่ “ประเด็นหลักก็คือคุณทำให้ฉันทานบ่อยๆ ได้ไหม”
อวี๋เยว่หาน……ฝันไปเถอะ!
ความจริงก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้……
อวี๋เยว่หานนึกอะไรขึ้นมาได้ ดวงตาเป็นประกาย กำลังจะเอ่ยปากพูด โทรศัพท์ก็ดังขึ้นเสียก่อน
กวาดตามองดูรายชื่อคนที่โทรเข้ามา สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่
เอื้อมมือไปจับศีรษะด้านหลังของหญิงสาว ริมฝีปากบางค่อยๆ เอ่ยพูด “ผมออกไปธุระด้านหน่อยนะ เดี๋ยวคุณจะทำอะไร”
“โทรหาถานเปิงเปิง คราวนี้เธอไปแลกเปลี่ยนเรื่องการแพทย์นานเกินไป ไม่ได้ติดต่อฉันเลย ฉันเป็นห่วงเธอ อีกอย่างเธออยู่ต่างประเทศพอดี ฉันจะให้เธอสืบเรื่องมิสเตอร์คาติให้ด้วย”
เหนียนเสี่ยวมู่ตอบอย่างว่าง่าย
เธอรู้ว่าอวี๋เยว่หานกำลังช่วยเธอตามหาคน แต่ว่าฐานะของมิสเตอร์คาติเกี่ยวข้องกับชาติกำเนิดของเธอ
เฮต้องสืบให้รู้ชัดเจนโดยเร็ว
สิ้นเสียงตอบ อวี๋เยว่หานก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ลูบผมหญิงสาวอย่างเอ็นดู
หอมไปที่แก้มของเธอ จากนั้นก็ยืนขึ้น สั่งให้พ่อบ้านไปเตรียมรถ
แล้วก็จากไปอย่างรวดเร็ว
ตอนที่มาถึงโรงพยาบาล ผู้ช่วยของถังหยวนซือมารออยู่ที่ด้านล่างก่อนแล้ว
เมื่อเห็นชายหนุ่มมาถึง ก็รีบเข้าไปต้อนรับอย่างเคารพ
“คุณชายหาน ประธานถังกำลังรอคุณอยู่”
“……”
อวี๋เยว่หานหน้าคล้ำ ไม่เอ่ยพูดอะไร เดินผ่านผู้ช่วยแล้วก้าวเข้าไปในลิฟต์
เมื่อเขามาถึงห้องพักฟื้นของถังหยวนซือ สิ่งที่เห็นไม่ใช่คนที่กำลังใกล้จะตาย
ตรงกันข้าม
คนตรงหน้ายังดูปกติดี
นอนอยู่บนเตียง สีหน้าขาวซีดเล็กน้อย ดูแล้วมีชีวิตชีวากว่าครั้งที่แล้วมาก
บนหัวเตียง มีเหล้าชนิดแรงวางอยู่ขวดหนึ่ง
ตรงหน้าของชายหนุ่ม มีแก้ววางอยู่สองใบ
โอ๊ะโอ
นี่มันอกหักแล้วดื่มเหล้าแก้เครียดโดนไม่สนชีวิต แล้วเรียกเขามาเป็นเพื่อนเหรอ
“มาแล้วเหรอ” เมื่อถังหยวนซือเห็นชายหนุ่มก็รีบซ่อนหยาดน้ำในดวงตา
ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง
เอื้อมมือไปหยิบขวดเหล้า
แล้วรินไปที่แก้วที่วางอยู่ใกล้อวี๋เยว่หาน
จากนั้นก็วางขวดเหล้าลง หยิบกาน้ำขึ้น รินน้ำร้อนไปที่แก้วของตัวเอง
ท่าทางนี้ทำเอาอวี๋เยว่หานไม่เข้าใจ
นี่มันอะไรกัน
เหล้าชนิดแรงกับน้ำเปล่า ล้อเขาเล่นหรือเปล่าเนี่ย
วินาทีต่อมาเมื่อสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดในดวงตาของถังหยวนซือ ก็เข้าใจอะไรขึ้นมาในทันที
เหล้านี้ ถังหยวนซือคงอยากดื่มมันใช่ไหม
แต่น่าเสียดาย ด้วยสภาพร่างกายของเขาในตอนนี้ ถ้าเกิดเมาขึ้นมาจริงๆ คงถึงแก่ชีวิตแน่ๆ
บีบให้คนต้องจากไปด้วยความทรมานแบบนี้ ถ้าถังหยวนซือตายไปตอนนี้ ตระกูลถังประกาศออกไป ด้วยความฉลาดของซ่างซิน เธอต้องเข้าใจเรื่องทุกอย่างแน่ๆ
เมื่อเธอรู้ความจริงทุกอย่าง ว่าที่ถังหยวนซือบังคับให้เธอต้องจากไปเป็นเพราะหวังดีอยากให้เธอมีความสุข
เกรงว่าแผนการที่ถังหยวนซือทำไปทั้งหมดอย่างยากลำบากคงต้องสูญเปล่า
ตายก็คงตายอย่างไม่สงบ
ดังนั้น ต่อให้เขาจะเสียใจขนาดไหนก็ทำได้แค่อดทน
แต่ตัวเองไม่ดื่ม ก็รู้สึกว่ามันอึดอัดในใจ จึงทำได้แต่หาคนมาช่วย ”ระบายออก” ให้หน่อย
ตอนที่ 730 นักแสดงอวี๋สวมบทบาทแล้ว
เพียงแต่……
ทำไมเขาต้องดื่มด้วยล่ะ
อวี๋เยว่หานดึงเก้าอี้ออกมานั่ง ยืดขายาวออกไปด้านหน้าอย่างสบายๆ ใช้สายตาเย็นชาเหลือบมองไปทางถังหยวนซือแวบหนึ่ง
“เพื่อนมีไว้ใช้แบบนี้เหรอ”
สีหน้าของถังหยวนซือซีดลงอีกนิดหน่อย น้ำเสียงต่ำลง “เธอไปแล้ว”
“……”
“ผมบีบให้เธอต้องไป ผมเห็นเธอจากไปต่อหน้าต่อตาของผม ตอนไปในดวงตามีแต่น้ำตา แต่คุณรู้หรือเปล่าว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอ เธอเข้มแข็งมาก ขนาดโดนรังแกยังไม่ร้องไห้ออกมาง่ายๆ เลย แต่เพราะผม ไม่รู้ว่าเธอต้องร้องไห้ไปกี่ครั้งแล้ว……”
ตั้งแต่ถูกส่งตัวจากสนามบินมาที่โรงพยาบาล
ถังหยวนซือเอาแต่เก็บกดอารมณ์ของตัวเองเอาไว้
เขาบอกกับใครไม่ได้
และก็ไม่อาจปล่อยให้อารมณ์ของตัวเองรุนแรงเกินไป
อวี๋เยว่หานทายถูกแล้ว
เขายังตายตอนนี้ไม่ได้
อย่างน้อยก็ต้องยืนหยัดไปอีกสักหนึ่งถึงสามเดือน ไม่ก็นานกว่านั้น จึงจะทำให้เธอเชื่อได้ว่าการที่พกวเขาเลิกกันไม่เกี่ยวอะไรกับอาการป่วยของเขา
ไม่มีใครรู้หรอกว่า ตั้งแต่วินาทีที่เขาเห็นเธอจากไป หัวใจของเขามันก็ได้ตายไปแล้ว
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาอยากได้ สุดท้าย ก็ต้องเสียมันไป…..
สายตาสุดท้ายของหญิงสาวเต็มไปด้วยความโกรธแค้นเขา
ในอนาคตหากได้ยินการตายของเขา เธอก็คงบอกว่ามันสมควรแล้ว
“นี่เป็นสิ่งที่คุณเลือกเอง” อวี๋เยว่หานขมวดคิ้วขึ้นน้อยๆ ไม่ได้เห็นด้วยหรือคัดค้าน
“ใช่ นี่มันคือสิ่งที่ผมเลือก ผมไม่เสียใจ” อวี๋เยว่หานค่อยๆ ขยับริมฝีปากพูด เอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำตรงหน้า ในดวงตามีความเศร้าโศก น้ำเสียงแหบแห้ง
“แต่ไม่เสียใจ ไม่ได้แปลว่าผมจะไม่เจ็บปวด”
“……”
อวี๋เยว่หานมองดูชายหนุ่มถือแก้วน้ำในมือ ไม่เอ่ยพูดอะไร ยกแก้วเหล้าตรงหน้าขึ้นแล้วชนเข้ากับแก้วของชายหนุ่ม จากนั้นก็ดื่มรวดเดียวหมด
รสชาติขมของเหล้าดีกรีแรงไหลผ่านลำคอลงไป
ให้ความรู้สึกแผดร้อน
เมื่อเห็นว่าเขาดื่มแล้ว
ถังหยวนซือก็รินให้อีกแก้วโดยไม่พูดอะไร
“ไม่เมาไม่กลับ”
“ให้มันน้อยๆ หน่อย น้ำเปล่าของคุณกับผมที่ไม่เมาไม่กลับเหรอ” อวี๋เยว่หานพูดพลางยกแก้วที่สองขึ้นดื่มต่อ
ช่วยถังหยวนซือระบายอารมณ์ก็เรื่องหนึ่ง
อีกส่วนหนึ่งก็คือ……
เมาแล้วได้ทำเรื่องดีๆ……
เขาไม่ได้นอนกอดเหนียนเสี่ยวมู่มาหลายวันแล้ว
ทุกครั้งที่เริ่มลงมือ เสี่ยวลิ่วลิ่วก็มักจะกอดหมอนปรากฏตัวขึ้นทุกที เหนียนเสี่ยวมู่ก็รีบสะบัดก้นไปกล่อมลูกสาว
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เขาจะหมั้นไปทำไมอีก
ย้ายมาโรงพยาบาลเป็นพระกับถังหยวนซือดีกว่า
“สมที่เป็นเพื่อนกัน!” ไม่รู้ว่าถังหยวนซือปลงตกแล้วหรือว่า รู้ว่าตัวเองจะไม่ต้องเป็นภาระของซ่างซินอกีต่อไป เขาเลยดูผ่อนคลายขึ้นแบบนี้
ยกแก้วน้ำขึ้นดื่มเป็นเพื่อนอวี๋เยว่หาน
“คุณวางใจเถอะ คนที่คุณให้ช่วยหา ผมสั่งให้คนไปหาแล้ว พอหามิสเตอร์คาติเจอ คุณจะได้หมั้นกับเหนียนเสี่ยวมู่อย่างสบายใจ อย่างน้อยในพวกเราสองคน ก็ยังมีคนหนึ่งที่มีคววามสุข……”
“……”
อวี๋เยว่หานเหลือมองไปนิดหนึ่ง
ทั้งๆ ที่ดื่มน้ำเปล่าแท้ๆ แต่ทำไมเหมือนคนเมาไปแล้ว เขาให้ผู้ช่วยไปช่วยประคองให้ถังหยวนซือนอนลง
ส่วนตัวเองลุกขึ้นจากเก้าอี้ ใช้มือชัดสูทของตัวเองให้เรียบร้อย
พอจะเดินจากไป จู่ๆ ก็รู้สึกว่ามีเงาซ้อน
“คุณชายหาน ให้คนไปส่งไหมครับ” ผู้ช่วยของถังหยวนซือถามอย่างเป็นห่วง
อวี๋เยว่หานกำลังจะบอกว่าไม่ต้อง เมื่อนึกถึงจุดประสงค์ของตัวเองจึงนั่งลงบนเก้าอี้ตามเดิม
ถอดเสื้อสูทออกแล้วทิ้งไปที่ข้างๆ
กระชากเนคไทของตัวเอง แล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกสองสามเม็ด
ทำให้ตัวเองดูโทรมๆ จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้ผู้ช่วย
“โทรหาเหนียนเสี่ยวมู่ บอกว่าฉันเมา”