ตอนที่ 1528 ท่านปู่จวินกลับมาแล้ว (5)
ขอบตาของจวินหลิงเอ๋อร์แดงก่ำ “เจ้าเคยสาบานว่าไม่ได้เป็นเพื่อนกับข้าเพราะข้าเป็นบุตรสาวตระกูลจวิน เจ้าทำเหมือนไม่สนใจฐานะของข้าเหมือนกันและเยาะเย้ยคนที่เขาหาข้าเพราะฐานะของข้า แต่ตอนนี้เจ้ากลับ…”
เยี่ยหรงสะดุ้งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเสียใจ “หลิงเอ๋อร์ คนที่เดินไม่ระวังมักจะโดนสวรรค์และโลกร่วมมือกันทำลาย ข้าจำเป็นต้องสนใจพรรคของข้าด้วย ข้าหวังว่าเจ้าจะเข้าใจข้า”
คนที่เดินไม่ระวังมักจะโดนสวรรค์และโลกร่วมมือกันทำลายงั้นหรือ
จวินหลิงเอ๋อร์ตัวสั่นจนเกือบจะทรุด แต่ต้องขอบคุณอวิ๋นลั่วเฟิงที่อยู่ๆ ข้างที่จับไหล่นางไว้
“เป็นเรื่องดีที่เจ้าได้เห็นว่าตัวตนที่แท้จริงของคนอื่นๆ ว่าเป็นอย่างไรผ่านเหตุการณ์นี้ เจ้าควรดีใจ”
ดีใจ?
จวินหลิงเอ๋อร์กัดปาก ใช่แล้ว นางควรรู้สึกดีใจ ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ นางก็ไม่มีทางรู้ตัวตนที่แท้จริงของผู้หญิงคนนี้
“จวินหลิงเอ๋อร์” เมื่อเฉาเย่ว์ฉินได้ยินคำพูดของอวิ๋นลั่วเฟิง นางก็มองอย่างดูถูก “เจ้าเห็นหรือไม่ เพื่อนของเจ้ากลายมาเป็นผู้ติดตามของข้าแล้ว ส่วนคู่หมั้นของเจ้า…สุดท้ายเขาก็ต้องมาเป็นผู้ชายของข้าเหมือนกัน!”
พื้นเพครอบครัวของหวาอี้เฟยแย่มาก แต่เขาค่อนข้างมีพรสวรรค์ ด้วยความสามารถและหน้าตา การจับคู่กับเขาก็ไม่ได้แย่
ทันใดนั้นดวงสีดำสนิทเย็นเยียบคู่หนึ่งก็หันมามองนาง แล้วสตรีในชุดสีขาวก็ยิ้ม “อะไร เจ้าอยากโดนตีอีกหรือ”
เฉาเย่ว์ฉินตั่วสั่น ร่างกายของนางเย็นเยือกเมื่ออยู่ภายใต้สายตาของอวิ๋นลั่วเฟิง นางกัดฟันอย่างเกรี้ยวกราด “ฮึ่ม รอจนท่านตาข้ากลับมาก่อนเถอะ! อีกไม่นานข้าจะมาจัดการกับเจ้า! พวกเราไป!”
นางเดินออกไปโดยไม่หันหลังกลับมา
“คุณหนูเฉา” ตอนนั้นเอง บ่าวจากตระกูลจวินก็เดินเข้ามา ท่าทางเขาสุภาพแต่น้ำเสียงที่ใช้กลับเรียบเฉย ไม่ได้มีความเคารพอยู่ในนั้น “ผู้นำตระกูลต้องการพบท่าน”
เฉาเย่ว์ฉินส่งเสียงขึ้นจมูกแล้วพูดด้วยเสียงยโส “ข้าเข้าใจแล้ว บอกเขาว่าข้าจะกลับไปเดี๋ยวนี้”
ส่วนจวินหลิงเอ๋อร์ก็เดินเข้าเหลาอาหารโดยไม่สนว่าบิดานางต้องการเรียกเฉาเย่ว์ฉินไปทำไม ความโกรธสุมอยู่ในอกโดยที่ระบายออกไปไหนไม่ได้ นางไม่อยากเห็นหน้าเฉาเย่ว์ฉินอีก
…
จวนตระกูลจวิน
ภายในจวน จวินเซวี่ยนเห็นชายสูงอายุเข้ามาใกล้จากท้องฟ้าไกลๆ สีหน้าเขาก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น “ศิษย์ต้อนรับการกลับมาของอาจารย์ขอรับ”
“พวกเราต้อนรับการกลับมาของอดีตผู้นำตระกูลขอรับ!”
หลังจากจวินเซวี่ยนคุกเข่า ทุกคนก็คุกเข่าตามเสียงของพวกเขาดังก้องไปทั่วจวน
ชายสูงอายุในชุดขาวยืนเอามือไพล่อยู่กลางอากาศเกิดเป็นภาพคล้ายเทพเซียน เขาเดินลงมาราวกับมีคนเปิดทางใต้ฝ่าเท้าให้เขา
“ข้าแค่ผ่านทางมาที่นี่เลยแวะมาดูเท่านั้น ข้ายังมีเรื่องเร่งด่วนที่ต้องไปทำ แล้วข้าก็ได้ยินว่าพรรคอัสนีมรกตมาล้อมโจมตีตระกูลจวินหรือ” ชายชราขมวดคิ้วเล็กน้อย
เขาไม่คิดว่าคนพวกนี้จะกล้ามาล้อมโจมตีตระกูลจวิน!
“ใช่ขอรับ” จวินเซวี่ยนยืนขึ้นช้าๆ “อาจารย์ ศิษย์มีเรื่องรายงานขอรับ”
“ว่ามา”
“เรื่องมีอยู่ว่าพรรคอัสนีมรกตกล้ามาล้อมโจมตีตระกูลจวินก็เพราะ…พวกเขาจับตัวหลานสาวของท่านได้ อาจารย์”
“อะไรนะ”
คำพูดของจวินเซวี่ยนทำให้ชายชราเดือดดาล “คนพวกนี้กล้าเสียจริง! พวกมันกล้าแตะต้องหลานสาวข้า! หลานสาวข้าเพิ่งรอดจากอันตรายมาอย่างยากลำบากก็ต้องมาถูกลักพาตัวอีกหรือ ไอ้ชั่วพวกนั้นมันอยู่ไหน พรรคของมันถูกทำลายหรือยัง”
เพิ่งหนีจากอันตรายแล้วโดนลักพาตัว
จวินเซวี่ยนชะงัก เขาไม่เข้าใจความหมายที่ผู้อาวุโสจวินพูด เขาปาดเหงื่อที่อยู่บนหน้าผาก “ศัตรูเสียชีวิตในนครจวินส่วนเรื่องทำลายพรรค…ยังไม่ได้ทำขอรับ…”
ตอนที่ 1529 ท่านปู่จวินกลับมาแล้ว (6)
“พวกเจ้าทำประโยชน์อะไรได้บ้าง พวกเจ้าไม่รู้วิธีทำลายพรรคสักพรรคหรือ ใครก็ตามที่กล้าแตะต้องหลานสาวของข้า ถ้าข้าทำให้พวกมันตายเป็นพันๆ ครั้งก็ยังไม่สาสม”
ทุกคนเริ่มเหงื่อแตก
ท่านอดีตผู้นำตระกูลท่าทางสูงส่งของท่านหายไปไหนแล้ว ความเมินเฉยและละทางโลกของท่านอยู่ที่ไหน หรือว่าทั้งหมดเป็นเรื่องเสแสร้งกัน
“จริงสิ…” จู่ๆ ผู้อาวุโสจวินก็นึกบางอย่างออก “หลานสาวที่น่ารักของข้าอยู่ที่ไหน รีบบอกให้นางออกมาหาท่านตาของนาง”
มุมปากของจวินเซวี่ยนกระตุก เขาอยากจะพูดจริงๆ ว่าไม่ใช่แค่หลานสาวของท่านไม่น่ารัก แต่นางยังเกือบทำให้ตระกูลจวินพลิกคว่ำ ตอนนั้นเองจวินเซวี่ยนก็เห็นร่างร่างหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ เขาเม้มปากก่อนจะพูด “นางอยู่ที่นี่”
ทันใดนั้นผู้อาวุโสจวินก็รู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองแกว่งอยู่กลางหน้าผา เขาคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเขาควรจะทักทายหลานสาวตัวเองอย่างไรดี
ผู้อาวุโสจวินหันหน้ามาพร้อมรอยยิ้มแล้วร่ายยาวในความคิดของตัวเอง หลานสาวที่รักของข้า เป็นความผิดของปู่เองทีตอนแรกจำเจ้าไม่ได้ เจ้าว่าอย่างไร ข้าไม่ได้ทำให้เจ้ากลัวใช่หรือไม่ ดูเหมือนว่าโชคชะตาจะอยู่ข้างพวกเรา…
โชคไม่ดีที่คำพูดของเขาถูกหยุดไป
ใบหน้าไม่คุ้นเคยนี้ ไม่ว่าจะหน้าตาหรือบรรยากาศก็แตกต่างจากหลานสาวที่น่ารักของเขาราวฟ้ากับเหว โดยเฉพาะดวงตาโลภและไม่น่าไว้วางใจ ไม่ว่าเขาจะมองอย่างไรก็น่ารังเกียจเหลือเกิน
“นางเป็นใคร” ผู้อาวุโสจวินหันกลับมามองจวินเซวี่ยนแล้วถามด้วยท่าทางโง่งมอย่างน่ารัก
มุมปากของจวินเซวี่ยนกระตุก “อาจารย์ นางคือหลานสาวที่น่ารักของท่าน”
ผู้อาวุโสจวินชะงัก เด็กนี่เป็นหลานสาวเขางั้นหรือ ไร้สาระ! เด็กผู้หญิงที่ทำให้แค่เขามองก็รังเกียจจะเป็นหลานสาวที่น้ารักของเขาได้อย่างไร
ตลอดทางมาที่นี่ เฉาเย่ว์ฉินก็ได้รับรายงานแล้วว่าอดีตผู้นำตระกูลกลับมาแล้ว ไม่อย่างนั้นนางก็คงเถลไถลก่อนจะกลับมาที่จวนตระกูลจวิน เมื่อเห็นชายชราที่ยืนอยู่ข้างหน้าจวินเซวี่ยน นางก็รู้ได้ทันทีว่าเขาคือผู้อาวุโสจวิน
นางอดกลั้นความตื่นเต้นไว้ในใจแล้วรีบสาวเท้าเข้ามา นางพยายามอย่างถึงที่สุดเพื่อที่จะแสดงด้านอ่อนน้อมของนาง “ท่านตา ในที่สุดท่านก็กลับมา ข้ารอท่านด้วยความยากลำบาก ท่านแม่ข้าเสียชีวิตแล้วจนกระทั่งท่านแม่บุญธรรมบอกตัวตนของข้าว่าเป็นหลานสาวท่าน แต่ว่าคนโง่เง่าจากตระกูลจวินกลับไม่ยอมรับข้า แม้แต่พวกทาสก็กล้ารังแกข้า”
ยิ่งเฉาเย่ว์ฉินพูดมากเท่าไหร่ นางก็ยิ่งโกรธ นางไม่ได้สังเกตเลยว่าใบหน้าของผู้อาวุโสจวินมืดครึ้มขึ้นเรื่อยๆ
“โดยเฉพาะนางจวินหลิงเอ๋อร์! นางใช้อำนาจเพื่อรังแกคนอื่นแล้วยังบอกว่าตัวเองมีสิทธิ์ตัดสินใจในตระกูลแล้วบอกให้ข้าออกไปจากตระกูลจวิน ท่านตา นางละเลยสายเลือดของท่านโดยสิ้นเชิง ดังนั้นท่านควรจะลงโทษนางอย่างไร้ปรานีใช่หรือไม่เจ้าคะ”
ใบหน้าของจวินเซวี่ยนมืดครึ้ม เขาไม่เคยคิดเลยว่าเฉาเย่ว์ฉินจะบิดเบือนความจริงหนักเช่นนี้แล้วรีบหันไปหาผู้อาวุโสจวิน แต่เมื่อเขาเห็นใบหน้าที่มืดจนมืดไปกว่านี้ไม่ได้อีกแล้วและดวงตาที่เต็มไปด้วยพายุอารมณ์
มันจบแล้ว! อาจารย์โกรธแล้ว! น้ำแข็งเข้าปกคลุมหัวใจของจวินเซวี่ยน เขาเข้าใจว่าเขาไม่ควรอยู่ในตระกูลจวินไปนานกว่านี้
ในทางตรงกันข้าม สีหน้าของเฉาเย่ว์ฉินนั้นยิ่งโอหัง ใครบอกให้จวินหลิงเอ๋อร์รังแกนางเล่า แล้วก็อวิ๋นลั่วเฟิงนั่นด้วย พวกนางสมควรตายเป็นพันครั้ง!
“อาจารย์…” จวินเซวี่ยนพยายามจะอธิบายแต่ชายชรายกมือขึ้นห้ามเขาไว้ก่อน
ผู้อาวุโสจวินชี้หน้าเฉาเย่ว์ฉินแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด “จวินเซวี่ยน ใครบอกเจ้าว่าเด็กนี่เป็นหลานสาวข้า ใคร บอกให้มันไสหัวออกมารับความตายที่นี่!”
“เอ่อ…” จวินเซวี่ยนตะลึงไปพักหนึ่งก่อนจะตอบอย่างซื่อสัตย์ “เป็นผู้อาวุโสของพรรคอัสนีมรกตขอรับ แต่ว่าเขาตายแล้ว ดังนั้นเขาคงไม่จำเป็นต้องออกมารับโทษตาย”