ณ ถนนคนเดินในถนนกรีนเวย์
นี่คือถนนคนเดินที่กว้างที่สุดในเมืองตงไห่ ทั้งสถานที่เนืองแน่นไปด้วยคนหนุ่มสาวที่ออกมาในวันหยุดสุดสัปดาห์
แดร์ริลที่กำลังจะอธิบายถึงเบื้องหลังของเขาให้ลิลี่ แต่กลับถูกขัดจากสายของสกายเลอร์ ลิลี่จึงไม่ได้ถามอะไรมากกว่านั้น
ลิลี่คล้องแขนของแดร์ริลแน่น เธอเดินอย่างมีความสุขพร้อมกับถือสายไหมไม้ใหญ่ที่แดร์ริลซื้อให้เธอไว้อีกมือ
“ที่รัก นายคิดว่ากางเกงยีนก่อนหน้านี้ดูดีไหม?” ลิลี่ถามเสียงอ่อน
ลิลี่เห็นกางเกงยีนในตอนที่พวกเธอเดินผ่านร้านค้า เธอไม่ได้หยุดดูมันเพราะเธอคิดว่าเธออาจเจออะไรที่ดีกว่าหลังจากนี้
มันเป็นเรื่องปกติของการชอปปิ้งของสาว ๆ พวกเธอเถียงกับตัวเองตลอดเวลาว่าจะซื้อหรือไม่ซื้อดี
“มันดูดีนะ ซื้อมันกันเถอะ” แดร์ริลตอบ
ลิลี่มีรูปร่างที่ไร้ที่ติเสมอ กางเกงยีนนั้นต้องเหมาะสมกับคำสรรเสริญจากคริสตัลได้อย่างดี
พวกเขามาถึงร้านเครื่องระดับในขณะที่พูด ลิลี่ยิ้ม “ที่รัก ค่อยซื้อมันทีหลัง เราไปเข้าไปดูร้านเครื่องประดับกันเถอะตอนนี้”
“แน่นอนครับ แน่นอน” แดร์ริลยิ้มแล้วพยักหน้า
เมื่อพวกเขาเดินเข้ามา สายตาของลิลี่ก็ถูกดึงดูดโดยสร้อยไพลินที่วางแสดงอยู่บนแท่น
มันเป็นจี้ไพลินรูปหัวใจ ล้อมด้วยเพชร เนื้องานมีคุณภาพสูง มันดูงดงามจริง ๆ
พนักงานขายรีบเดินเข้าไปอธิบายเพิ่มเติมเรื่องส้อยคอทันทีที่เธอเห็นพวกเขาเข้ามา “สวัสดีค่ะ สบายดีไหมคะ? นี่เป็นสินค้ามาใหม่ จี้นี้มีชื่อว่า รักนิรันดร์ ค่ะ”
รักนิรันดร์งั้นเหรอ ช่างเป็นชื่อที่งดงาม
ลิลี่ถูกดึงดูดจากสร้อยนี้มากทีเดียว เธอถอนหายใจ “เป็นจี้ที่สวยอะไรแบบนี้”
ในตอนนี่นเอง มีเสียงของหญิงคนหนึ่งดังขึ้น “ที่รัก ดูสิ เจ้ารักนิรันดร์นี่สวยแค่ไหน ซื้อมันให้ฉันหน่อยสิ”
คู่รักคู่หนึ่งเดินเข้ามา ทั้งคู่หน้าตายอดเยี่ยม พวกเขาดูเหมาะสมกันมาก
พวกเขามองที่ลิลี่แล้วตกใจ “ลิลี่? ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”
ทั้งคู่เป็นเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยของลิลี่ ผู้ชายคือลินคอล์น แดนน์ ส่วนผู้หญิงคือเดนิส วอร์เรน ลินคอล์นนั้นชอบลิลี่ในสมัยเรียนมหาวิทยาลัย
ไม่คาดคิดว่าพวกเขาจะมาพบกันหลังจากหลายปีที่ผ่าน
ลิลี่ชะงัก เธอยิ้ม “โอ้ ว่าไง บังเอิญจังเลย พวกเราไม่ได้เจอกันเลยหลังจากเรียนจบ”
เดนิสยิ้มแล้วเดินมาด้วยส้นสูงของเธอ “ใช่ ช่างบังเอิญจริง ๆ”
เธอไม่พอใจที่ลินคอล์นเคยชอยลิลี่มาก่อน เธอรู้สึกหงุดหงิดลิลี่ไม่น้อยเลย
เดนิสเหลือบมองไปที่แดร์ริลแล้วกล่าว “ลิลี่ นี่สามีเธอเหรอ? ฉันได้ยินว่าเขาเป็นสามีที่แต่งเข้าบ้านเธอนี่ ฉันยังจำได้อยู่เลยว่าเธอมีคนชอบมากมายสมัยเรียนหมา’ลัย การเลือกหนึ่งในคนพวกนั้น ยังดีกว่าสามีเธอตอนนี้อีก”
แดร์ริลขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด
เ-ี่ย!
เขาคิดว่าคนที่เป็นเพื่อนของลิลี่ พวกเขาคงต้องมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอ เขาไม่คิดว่าคำพูดอันเจ็บแสบจะออกมาจากปากของเดนิส
พวกเขาสวมชุดที่ดูดี แต่มารยาทช่างดูทรามเสียจริง
ลินคอล์นเดินออกมาเช่นกัน เขาหัวเราะ “ลิลี่ ฉันเจอแม่ของเธอวันก่อนด้วย ซาแมนธาน่ะ เธอบอกเกี่ยวกับสามีของเธอ ไม่ใช่แค่เขาจะไม่ทำงานและอยู่ที่บ้านเฉย ๆ เท่านั้นนะ เขายังถูกจับเพราะขโมยมือถือด้วย นั่นจริงรึเปล่า?”
ลินคอล์นไปเยี่ยมครอบครัวของลิลี่บ้างในสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ดังนั้นเขาจึงพบกับซาแมนธาบ้าง
พนักงานขายไม่สามารถหยุดหัวเราะได้และมองแดร์ริลด้วยท่าทางดูถูก
ลิลี่โมโหมาก เธอต้องการเถียงกลับ แต่เธอทำไม่ได้ แดร์ริลถูกจับจากการขโมยมือถือเป็นเรื่องจริง
ลินคอล์นเผยรอยยิ้มเย็นชาออกมาเมื่อเห็นว่าลิลี่ไม่ตอบสนอง ‘เธอไม่เลือกฉันในตอนที่ฉันปฏิบัติกับเธออย่างกับนางฟ้า ดูสิเธอจบยังไง? อยู่กับโจร ไอ้สามีห่วยแตกนี่เนี่ยนะ?’ ลินคอล์นคิด
แดร์ริลขมวดคิ้วและเมินพวกเขา เขากล่าวกับพนักงานขาย “รักนิรันดร์นั่นราคาเท่าไหร่? ผมต้องการจะซื้อมัน”
ในเมื่อลิลี่ชอยสร้อยนั่น เขาก็วางแผนจะซื้อมันแล้วจากไป
โดยไม่สนใจคำพูดของแดร์ริล ลินคอล์นกล่าวเสริม “อย่าขายให้เขา คุณมีสร้อยทั้งหมดเท่าไหร่? ผมต้องการพวกมันทั้งหมด”
พนักงานขายตกใจ จากนั้นเธอก็ยิ้มแล้วตอบกลับ “ฉันต้องขอโทษด้วยค่ะคุณผู้ชาย มันมีเพียงชิ้นเดียว มีมันเพียงชิ้นเดียวในทั่วทั้งเมืองตงไห่นี้ ราคาของมันแพงมากค่ะ”
แพง? จะแพงแค่ไหนกันเชียว?
พนักงานขายยิ้มแล้วกล่าว “คุณผู้ชาย จี้เส้นนี้ถูกออกแบบโดยดีไซน์เนอร์ชื่อดัง คุณมีนา ฉันไม่แน่ใจว่าคุณเคยได้ยินเกี่ยวกับเธอไหม เธอเป็นหนึ่งในดีไซน์เนอร์ระดับท๊อปของโลก รักนิรันดร์คือผลงานของเธอ และนั่นจึงทำให้มันแพงมาก ๆ ค่ะ”
ในตอนนั้นเอง พนักงานขายก็ชี้ไปที่รองเท้าของลิลี่และเดนิส “คุณผู้หญิง พวกคุณทั้งสองคนสวมคำสรรเสริญจากคริสตัลเหรอคะ?”