เซียวชิงยืนอยู่หน้าประตูบ้านของเสียวหว่าน พลางมองดูทุกอย่างในบ้าน ทั้งหมดยังเป็นเหมือนที่เขาคุ้นเคย
เขาเคยมาบ้านหลังนี้หลายครั้งก็จริง แต่บอกตามตรง เขาไม่เคยพักค้างคืนที่นี่เลย ทว่าตอนนี้ซูหว่านกลับยอมให้เหยียนมู่ไป๋พักอาศัยที่นี่…
คงต้องยอมรับว่า เซียวชิงรู้สึกเศร้าเสมอเวลาที่เห็นพวกเขาตรงหน้ามีความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจน แต่อีกใจก็อยากจับคู่พวกเขา ช่างเป็นสองความรู้สึกที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ดังนั้นวันนี้เขาจึงรีบร้อนทำเรื่องออกจากโรงพยาบาล จากนั้นก็ใช้บัตรธนาคารของเซียวฉิงถอนเงินสดจำนวนหนึ่งออกมา และกะเวลามาที่นี่ให้พอดีกับเวลาเลิกงานของซูหว่าน
“คุณเซียว มาได้ไงคะ”
ซูหว่านก็ลุกจากโต๊ะกินข้าว และเดินตามมาที่ประตูด้วย
“ไหนๆ ก็มาแล้ว เข้ามานั่งก่อนค่ะ ทานอะไรมาหรือยังคะ”
“เอ่อ กินแล้วจ้า พวกเธอกำลังกินข้าวกันอยู่หรอ พวกเธอกินกันต่อเถอะ ฉัน…ฉันแค่มานั่งแป๊บเดียวก็พอ”
เมื่อเข้ามาในบ้าน เซียวชิงก็บริการตัวเองเสร็จสรรพโดยนั่งลงบนโซฟา
พับผ่าสิ โซฟานี่ ฉันก็ช่วยจ่ายไปครึ่งนึง พอนึกถึงเรื่องราวในอดีตเหล่านี้ เซียวชิงก็รู้สึกเศร้าเหลือคณา…
ระยะทางที่ทำให้ห่างไกลกันมากที่สุดในโลกใบนี้ มิใช่ความตาย แต่เป็นการที่เธอนึกว่าฉันตายไปแล้ว ทั้งที่ฉันยังมีชีวิตอยู่และกำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอตรงนี้ ในสถานะของอีกคนหนึ่ง
เฮ้อ สถานะของเขาในตอนนี้นั้น คงพัฒนาได้แค่เพื่อนสาวคนสนิทของเสียวหว่านงั้นหรอ
อึดอัดใจวุ้ย
เมื่อหันไปเห็นเซียวชิงที่กำลังนั่งเงยหน้ามองฟ้าสี่สิบห้าองศาอย่างเศร้าสร้อย ซูหว่านก็อดไม่ได้ที่จะกระแอมไอ ก่อนจะพูดกับซูรุ่ย
“มู่ไป๋จ๊ะ พรุ่งนี้บริษัทฉันจัดงานเลี้ยงสังสรรค์ เขาขอให้ทุกคนพาคนที่บ้านไปด้วย พรุ่งนี้ว่างหรือเปล่า ถ้าไงแกล้งเป็นแฟนฉันหน่อยสิ อย่างน้อยๆ ก็ได้กินข้าวฟรีมื้อนึง”
“เสียว คุณเสียว แบบนี้ไม่ดีมั้ง”
ไม่รอให้ซูรุ่ยตอบ เซียวชิงก็ลุกพรวดขึ้นจากโซฟา ดวงตาจ้องมองไปยังซูหว่าน
“อะแฮ่ม ความหมายของฉันก็คือ เธอหาคนมาแกล้งเป็นแฟนแบบนี้ ขืนเพื่อนร่วมงานกับหัวหน้าของเธอจับได้ขึ้นมาล่ะก็ ไม่ดี ไม่ดี”
“มันเป็นยังไงฮึ”
พอได้ยินคำพูดของเซียวชิง ซูรุ่ยก็วางตะเกียบลง ”คุณเซียวคิดว่าผม เหยียนมู่ไป๋เอาไม่อยู่หรือไงฮึ”
เซียวชิง “…..”
เอ็งน่ะ มีดีที่หน้าตา แต่เสียดายบ่จี๊ แล้วหน้าหล่อๆ แบบนี้จะทำอะไรได้ กินแทนข้าวก็ไม่ได้
แม้จะแอบนินทาในใจ แต่เซียวชิงก็ยังคงยิ้มให้ซูรุ่ย
“มู่ไป๋ นายหล่อขนาดนี้ ก็ต้องเอาอยู่อยู่แล้ว!”
“เท่านี้ไม่พอรึไง”
ซูรุ่ยเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ทำท่าทีเหนื่อยหน่าย
“การใช้ชีวิตในสมัยนี้มันไม่ง่ายเลย มีให้กินก็กินๆ ไป อีกอย่าง ผมเคยได้ยินอาชิงพูดว่า เพื่อนร่วมงานในบริษัทของเสียวหว่านขี้อิจฉากันทั้งนั้น ที่ชอบพูดกระแนะกระแหนอาชิงก็มีไม่น้อย ยังไงครั้งนี้ผมก็ต้องกู้หน้าคืนให้เขาให้ได้!”
ทันทีที่ได้ยินคำพูดของซูรุ่ย ดวงตาของเซียวชิงก็เปล่งประกาย จริงด้วย! ทำไมถึงลืมเรื่องพวกนี้ไปได้เนี่ย
ว่าแล้วเชียว ยังคงเป็นเหยียนมู่ไป๋ที่เข้าใจฉันมากที่สุด แถมยังเป็นเพื่อนซี้ของฉัน แต่ฉันกลับสงสัยเขา…
เป็นความผิดของฉันเอง ฉันกลับใจแล้ว มู่ไป๋ ฉันขอโทษด้วย
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เซียวชิงก็รีบเปิดกระเป๋าถือของตนเอง และหยิบเงินออกมากองหนึ่ง
“นี่มู่ไป๋ ฉันเป็นสปอนเซอร์ให้นาย พรุ่งนี้เราเข้าห้างกัน ไปซื้อเสื้อผ้าที่ดูดีสักชุด นาฬิกาข้อมือที่เหมาะๆ สักเรือน ผู้ชายน่ะ ต้องแต่งตัว! หน้าตาอย่างนาย แค่แต่งตัวสักหน่อย รับรองว่าไม่ด้อยไปกว่าดาราดังแน่”
ซูรุ่ยอึ้งไปสักพักหลังจากได้ยินคำพูดของเซียวชิง เขาเกาศีรษะอย่างลำบากใจเล็กน้อย
“คุณเซียว ผมจะใช้เงินของคุณได้ไงกัน ไม่ได้ ไม่ได้หรอก ไม่ได้เด็ดขาด!”
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ”
เมื่อเห็นซูรุ่ยปฏิเสธ เซียวชิงก็ไม่พอใจทันที
“เงินของฉันก็เหมือนเงินของนาย นายจะมาเกรงใจอะไรกับฉันอีก”
เอ่อ
พอคำพูดหลุดจากปาก เซียวชิงเองก็รู้สึกแปลกๆ อยู่บ้าง ส่วนซูหว่านที่อยู่อีกด้านก็กระพริบตาปริบๆ พลางยิ้มน้อยๆ
“เอ่อ พวกคุณคุยกันไปพลางๆ ก่อนนะ ฉันว่าจะเข้าครัวไปล้างจานสักหน่อย พวกคุณก็คิดซะว่าฉันไม่มีตัวตนก็แล้วกัน”
เซียวชิง “…..”
ซูรุ่ย “…..”
รอจนซูหว่านเข้าครัวไป เซียวชิงค่อยมองซูรุ่ยด้วยความกระอักกระอ่วนใจ
“มู่ไป๋ ฉัน ไม่ได้คิด…แบบนั้น”
แม่เจ้า ฉันแค่คิดว่าเขาเป็นเพื่อนซี้ โอเค?
“คุณเซียว!”
จู่ๆ ซูรุ่ยก็ลุกขึ้นยืน ก่อนก้าวมาอยู่ตรงหน้าเซียวชิง ซูรุ่ยมีรูปร่างสูงเป็นทุนเดิม ตอนนี้เซียวชิงกลายเป็นผู้หญิง จึงตัวเล็กกว่าซูรุ่ยถึงหนึ่งช่วงศีรษะ เมื่อเห็นเขาเดินตรงมาที่ตนเอง เซียวชิงก็ถอยหลังไปก้าวหนึ่งตามจิตใต้สำนึก
“นาย นายจะทำอะไร”
“คุณเซียว อย่าบอกนะว่า…” ซูรุ่ยหรี่ตาลง จงใจลากเสียงยาว “อย่าบอกนะว่า คุณชอบผม”
“เชี่ยย!”
เซียวชิงสบถคำหยาบออกมาอย่างอดไม่ได้ “ข้าจะชอบผู้ชายได้ไง!”
เอ่อ ไม่ทันได้ระวัง เผลอพูดอะไรไม่เข้าท่าอีกแล้ว
“อะแฮ่ม ฉันหมายความว่า ฉันไม่ได้ชอบนาย นายอย่าเข้าใจผิดนะ!”
เซียวชิงอธิบายอย่างร้อนใจ
ซูรุ่ยกระพริบตา “หือ? ที่แท้คุณเซียวชอบผู้หญิงหรอ ไม่เป็นไรหรอก ที่เมืองนอกเลสเบี้ยนเขาแต่งงานกันเยอะแยะ นี่นับประสาอะไร คุณวางใจได้เลย ผมไม่ดูถูกคุณอย่างแน่นอน แต่…คุณชอบมาที่นี่ คุณชอบซูหว่านหรอ ผมบอกคุณก่อนเลย ซูหว่านเธอชอบผู้ชาย ไม่ได้ชอบผู้หญิง คุณทำใจซะเถอะ!”
โอ้โห ข้ารู้น่ะว่าเธอชอบผู้ชาย
แต่…เลสเบี้ยนอะไรฟะ
ทันใดนั้นดวงตาของเซียวชิงก็เป็นประกาย!
ทำไมที่ผ่านไม่ได้นึกถึงเรื่องนี้เลย ถึงแม้จะกลับไปเป็นผู้ชายไม่ได้ แต่ก็ยังคบผู้หญิงได้นี่นา!
ด้วยรูปลักษณ์ของเขาในตอนนี้ บวกกับความร่ำรวยของสกุลเซียวแล้ว อย่าว่าแต่สุ่มสี่สุ่มห้าหาแฟนสาวสักคนเลย ต่อให้เป็นนางแบบหรือดาราวัยรุ่นก็ไม่เป็นปัญหา!
“มู่ไป๋เอ๊ย! นายเป็นเพื่อนที่แสนดีของฉันจริงๆ เลย!”
เซียวชิงอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นตบบ่าซูรุ่ยเบาๆ “ฉันปิดมิดซะขนาดนี้ ยังถูกนายจับได้อีก ใช่แล้วล่ะ จริงๆ แล้วฉันเป็น…เลสเบี้ยน”
ซูรุ่ย “…..”
นายนี่มันไหลตามน้ำได้สุดยอดจริง ๆ
“หุ ๆ”
ซูรุ่ยยิ้มให้เซียวชิง “ผมว่าแล้ว ครั้งแรกที่เห็นคุณเซียว ผมก็รู้สึกว่าดวงตาของคุณมีความแมนซ่อนอยู่ เป็นผู้หญิงที่ทำอะไรได้ไม่ด้อยไปกว่าผู้ชายเลย! จริงสิ ตอนนี้คุณมีแฟนแล้วหรือยัง”
“เอ่อ ยังไม่มีหรอก คือฉันตั้งมาตรฐานไว้ค่อนข้างสูงน่ะ”
เซียวชิงสะบัดผมยาว วางท่าสูงสง่า ทว่าจริงๆ แล้วใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมา ตอนนี้เขาลืมเรื่องความสัมพันธ์ของเหยียนมู่ไป๋กับซูหว่านไปจนหมด รีบร้อนคุยกับซูรุ่ยอีกเพียงไม่กี่คำ ก็หันกายจากไป
เมื่อซูหว่านออกมาจากห้องครัว ก็ไม่เห็นเงาของเซียวชิงแล้ว
“เซียวชิงล่ะ”
ซูหว่านมองกองเงินบนโต๊ะ แล้วมองซูรุ่ย ก่อนถามอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“ไปแล้ว อืม น่าจะไปผับบาร์หาคู่แล้ว”
“เขาเนี่ยนะ ยังจะหาคู่อีก?”
ซูหว่านอดไม่ได้ที่จะมองบน หาคู่? แค่ไม่ถูกคนอื่นหิ้วไปก็คงเป็นบุญมากแล้ว
ซูรุ่ยผู้รู้ดีว่าซูหว่านกำลังคิดอะไรอยู่ จึงอดไม่ได้ที่จะกระพริบตาให้ซูหว่านอย่างมีเลศนัย
“วางใจเถอะ เขาไม่มีทางเสียเปรียบหรอก จริงสิ เงินกองนี้ ถ้าคุณไม่เอาก็เท่ากับเสียเปล่า ถ้าอย่างงั้นพรุ่งนี้ผมพาคุณไปช็อปปิ้งดีมั้ย”
“เก็บไว้ก่อน!”
ซูหว่านเดินมาเก็บเงินที่อยู่บนโต๊ะเตี้ยหน้าโซฟา
“ตอนนี้พวกเราอยู่ในกลุ่มคนจนที่ดึง GDP ลงมา ถ่วงความเจริญของประเทศ เพราะฉะนั้นอย่างเพิ่งฟุ่มเฟือยไปเลย การฟุ่มเฟือยเป็นเรื่องน่าละอาย รู้มั้ย”
“อ้อ”
แม่ทัพซูอดไม่ได้ที่จะพยักหน้าตามคำพูดของภรรยา ใช่! คนธรรมดา เขาต้องเป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง
“งั้นพรุ่งนี้ งานเลี้ยงสังสรรค์ที่บริษัทพวกคุณ ผมจะใส่ชุดอะไรดี”
ใส่ชุดอะไร?
ซูหว่านหันมาเหลือบมองซูรุ่ย “คุณสามี คุณใส่ชุดอะไรก็ดูดีทั้งนั้น แน่นอน ถ้าไม่ใส่จะเซ็กซี่ที่สุด”
ซูรุ่ย “…..”
ซูหว่าน คุณซุกซนอีกแล้ว มามามา คุณเข้าห้องนอนกับผม ผมจะพูดคุยกับคุณเกี่ยวกับชีวิตคนเรา