ในห้องนอนเล็ก ทั้งสองคนกำลังนอนกอดกัน นี่ควรจะเป็นค่ำคืนที่อบอุ่นและแสนสบาย ทว่าซูหว่านและซูรุ่ยกลับถูกเสียงโทรศัพท์ปลุกขึ้นกลางดึก
ซูหว่านควานหามือถือของตนบนหัวเตียงอย่างสะลึมสะลือ เธอลังเลอยู่สักพักตอนเห็นหมายเลขแปลกๆ บนหน้าจอ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจรับสาย
“ซูหว่าน!”
เสียงตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูกของหญิงสาวคนหนึ่งดังมาจากปลายสาย แม้จะขาดๆ หายๆ ไปบ้าง แต่ซูหว่านก็ยังฟังออกว่าเป็นเสียงของ เซียวฉิง
“คุณเซียว คุณเป็นอะไรไป”
“ซูหว่าน ช่วยด้วย! ช่วยฉันด้วย!”
น้ำเสียงของเซียวชิงฟังดูกระวนกระวายใจ สถานที่ที่เขาอยู่ก็มีเสียงดังรบกวน ซูหว่านจึงได้ยินที่เขาพูดบ้างไม่ได้ยินบ้าง
“คุณเซียว คุณอยู่ที่ไหน ตกลงคุณเป็นอะไรกันแน่”
“เลือด เลือดออกเยอะมาก…”
ซูหว่าน “…..”
ตายล่ะ อย่าบอกนะว่าหมอนี่ฆ่าคนตายในผับ
แต่ข้อเท็จจริงก็ได้รับการพิสูจน์แล้วว่า เซียวชิงมิได้ใช้ความรุนแรงอย่างที่ซูหว่านคิด เขาเพียงแต่…ไฟแดงมา
หลังจากที่วุ่นวายอยู่ครึ่งค่อนคืน สุดท้ายปัญหาก็ได้รับการแก้ไขด้วยผ้าอนามัยหนึ่งชิ้น ซูหว่านรู้สึกละเหี่ยใจเหลือเกิน…
น้องชาย ไม่สิ น้องสาว นี่มันน้องสาวของฉันสินะ!
เซียวชิง “…..”
ฉิบหาย นี่ฉันกลายเป็นสาวไปแล้วจริงหรอ? สาวบริสุทธิ์? สาวบริสุทธิ์ที่ต้องเสียเลือดทุกเดือน?
ฮือๆ ไม่อยากอยู่แล้ว
เป็นผู้หญิงนี่ น่ากลัวมาก!
ฟ้ายังไม่ทันสาง เซียวชิงที่มีสีหน้าซีดเซียวก็ดึงชุดนอนของซูหว่านบนร่างของตนอย่างระมัดระวัง
“ซูหว่าน ฉัน ฉันกลัวน่ะ ฉันขอค้างคืนที่บ้านเธอได้มั้ย เธอมานอนเป็นเพื่อนฉันนะ”
“ไม่ได้”
ไม่รอให้ซูหว่านตอบ ซูรุ่ยที่อยู่อีกด้านก็ปฏิเสธเขาอย่างเย็นชา
อย่านึกว่าเจ้ามีบั้นท้าย มีหน้าอก ก็เป็นผู้หญิงไปแล้ว แม่ทัพอย่างข้าดูออกแต่แรกแล้วว่าเจ้าน่ะเป็นสาวน้อยอ่อนแอแค่เพียงภายนอก ภายในเป็นหมาป่าจอมหื่น
เซียวชิง “…..”
“มู่ไป๋ ฉันถามเสียวหว่าน ไม่ได้นอนกับนายสักหน่อย!”
เซียวชิงว่าพลางอดไม่ได้ที่จะมองค้อนใส่ซูรุ่ย ตอนฉันเป็นผู้ชาย ยังไม่เคยได้ขึ้นเตียงซูหว่านเลย ตอนนี้กลายเป็นผู้หญิงแล้ว ขอลาภลอยแค่นี้ก็ไม่ได้
“ไม่มีใครอยากนอนกับคุณ”
พอได้ยินคำพูดของเซียวชิง สีหน้าแม่ทัพซูพลันเย็นชา ก่อนจะดึงคอเสื้อด้านหลังของเซียวชิงขึ้น และยกเขาไปไว้ในห้องนอนด้านข้าง
“คุณนอนที่นี่”
“นี่…”
“ปัง!”
ไม่รอให้เซียวชิงได้ถามอะไร แม่ทัพซูก็ปิดประตูห้องใส่เขาทันทีอย่างไม่ลังเลใจ
เซียวชิง “…..”
นายทำเหมือนที่นี่เป็นบ้านของนายอย่างนั้นแหละ
ไอ้บ้าเหยียนมู่ไป๋! เมียเพื่อนเอ็งก็ไม่เกรงใจเลยนะ!
เซียวชิงก่นด่าในใจสองสามคำ สุดท้ายก็นั่งหดหู่อยู่ริมเตียง…
ข้ากลายเป็นผู้หญิงไปแล้ว จะไปแย่งอะไรกับเอ็งได้
พอนึกถึงตรงนี้ เซียวชิงก็รู้สึกใจสลาย
ไม่ง่ายเลยกว่าที่เขาจะคิดได้และเตรียมไปหาผู้หญิงในผับบาร์ แต่ใครจะรู้ว่ายังไม่ทันตกคนที่เล็งเอาไว้ ก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ตอนที่อยู่ในห้องน้ำและเห็นกางเกงของตัวเองเต็มไปด้วยเลือดนั้น เซียวชิงก็มึนงงไปหมด แวบแรกที่คิดก็คือ เป็นไปได้หรือไม่ว่าเซียวฉิงจะชอบเล่นสนุกจนร่างกายทรุดโทรมเช่นนี้ ขณะตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูกนั้น มีเพียงเบอร์มือถือของซูหว่านที่เขาพอจะจำได้ จึงกระวีกระวาดโทรหาเธอ
ให้อภัยด้วย ที่เซียวชิงเพิ่งเป็นสาวได้ไม่กี่วัน จึงไม่มีเรื่องประจำเดือนในหัวเลย
เขาลูบท้องน้อยของตัวเองตามจิตใต้สำนึก มันเย็นเล็กน้อย และรู้สึกปวดแบบหน่วงๆ อยู่บ้าง
เป็นผู้หญิง แท้จริงแสนลำบาก
หลังจากล้มตัวลงนอนบนเตียงในห้องซูหว่านเพียงไม่นาน เซียวชิงก็ผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว ครั้นตื่นนอนในวันรุ่งขึ้นก็ตะวันสายโด่งแล้ว เซียวชิงสะลึมสะลืออยู่ครู่หนึ่ง ทันทีที่รู้สึกตัวก็เด้งขึ้นจากเตียง สำรวจดูผ้าปูที่นอนก่อนมองดูเสื้อผ้าที่ตนใส่อยู่ โชคยังดี ไม่ได้เลอะเลือดไปทั้งตัว
เซียวชิงเดินออกจากห้องด้วยขอบตาดำคล้ำสองวงใหญ่ที่แขวนอยู่บนใบหน้าอันซีดขาว ก่อนเห็นซูรุ่ยกำลังนั่งคิดบัญชีอยู่บนโซฟา
“เสี่ยวไป๋ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ทำไมนายยังไม่ไปขายของที่ถนนจิ่วหลินอีก”
เซียวชิงยังมึนงงและนึกว่าตนเองยังเหมือนในอดีต จึงเอ่ยปากถามไปอย่างสนิทสนมคุ้นเคย
“หือ?”
ซูรุ่ยเงยหน้าขึ้น ก่อนหันมามองเซียวชิงด้วยสีหน้าสงสัย
“คุณเซียว ดูคุณคุ้นเคยกับชีวิตของผมและซูหว่านดีจังเลยนะครับ คุณเคยตามสืบพวกเราหรอ”
เซียวชิง “…..”
“อะแฮ่ม อันนี้ฉันก็ ถามไปงั้นแหละ ฉันจะตามสืบพวกนายไปทำไมกัน”
เซียวชิงยิ้มเจื่อนให้ซูรุ่ย จากนั้นใบหน้าเขาก็หน้าซีดลงอีกครั้ง เขายกมือขึ้นลูบท้องน้อย ให้ตายสิ เริ่มปวดอีกแล้ว
พอเห็นเซียวชิงสีหน้าไม่ดีและมีท่าทางเจ็บปวด ซูรุ่ยก็ขมวดคิ้ว
“คุณเป็นอะไรไป โอเคมั้ย”
“ฉันไม่เป็นไร ถึงบอกไป ผู้ชายแท้ๆ อย่างนาย จะไปเข้าใจอะไร!”
เซียวชิงอดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา แต่ทันทีที่คำๆ นั้นหลุดออกจากปากไป เขาก็รู้สึกจะอยากตบหน้าตัวเองฉาดใหญ่…
ข้าไม่ใช่ผู้หญิง และข้าก็เป็นผู้ชาย เข้าใจมั้ย
“ติ๊งต่อง”
ในตอนนี้เอง เสียงกริ่งประตูพลันดังขึ้น
ทั้งสองต่างหันมาสบตากัน เซียวชิงมองซูรุ่ยก่อนพูดว่า
“ซูหว่านลืมของแล้วกลับมาเอาหรือเปล่า”
ซูรุ่ย “…..”
นายนึกว่าคนอื่นเขาสะเพร่าเหมือนนายรึไง! เธอออกจากบ้านไปหลายชั่วโมงแล้ว หรือถ้าลืมของจริงๆ ก็คงจะโทรศัพท์มาบอกให้เขาเอาไปให้
ดังนั้น…
ซูรุ่ยลุกขึ้นยืน หรี่ตาลง เขาพอจะเดาได้ว่าผู้ที่นอกประตูคือใคร
แม้จะลังเลเล็กน้อย แต่ซูรุ่ยก็ยังคงเดินไปเปิดประตู
กู้ซูสิงสวมเสื้อไหมพรมสีเบจ ยืนตัวตรงอยู่หน้าประตูอย่างสงบ
“คุณเหยียน เซียวฉิงอยู่ที่นี่ใช่ไหมครับ”
“อืม”
ซูรุ่ยเบี่ยงตัวเล็กน้อย พลันปรากฏร่างของเซียวชิงที่ด้านหลังของเขา
ทางด้านเซียวชิงที่อยู่ในห้องรับแขกก็อึ้งไปทันทีเมื่อเห็นกู้ซูสิงที่หน้าประตู “คุณมาได้ไง”
หรือเขาจะมาทวงหนี้ ให้ตายเถอะ ฉันเหมือนคนที่ติดหนี้แล้วไม่จ่ายหรือไง
“กู้ซูสิง แค่ข้าวมื้อเดียว นายไม่ต้องถึงกับมาทวงไกลขนาดนี้หรอก ทำอย่างกับฉันจะหายไปอย่างไร้ร่องรอยงั้นล่ะ!”
เซียวชิงมองบนอย่างอดไม่ได้ เมื่อเห็นใบหน้าอันเย็นชาของกู้ซูสิง
“เดี๋ยวฉันค่อยโอนให้นายพร้อมดอกเบี้ยก็แล้วกัน!”
กู้ซูสิงนึกในใจ เงินค่าข้าวอะไรกัน เขาลืมไปตั้งนานแล้วด้วยซ้ำ
“คุณเสียวหว่านโทรมาหาผม บอกว่าคุณไม่ค่อยสบาย ให้ผมมารับคุณกลับบ้าน”
กู้ซูสิงยังคงไว้ซึ่งสีหน้าไร้อารมณ์ น้ำเสียงนิ่ง ไม่ช้าไม่เร็วจนเกินไป
“เสียวหว่านเรียกให้คุณมาหรอ”
เมื่อได้ยินคำพูดของกู้ซูสิง ซูรุ่ยก็กระพริบตา เขารู้จุดประสงค์ของซูหว่านดี ทว่าเซียวชิงที่อยู่อีกด้านนั้นรู้สึกไม่สู้ดีขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงสภาพร่างกายของตนเอง
“นาย นายอย่าเข้ามานะ! ฉัน ฉันแข็งแรงดี ไม่ต้องเป็นห่วง นายเป็นหมอใหญ่ก็น่าจะยุ่งมากนี่! มายุ่งกับฉันทำไม!”
กู้ซูสิง “…..”
ใช่ เขายุ่งมากจริงๆ และก็เพิ่งจะผ่าตัดไปเคสหนึ่งในตอนเช้า
กู้ซูสิงก็ไม่รู้ว่าตนเองเป็นอะไรไป เขาไม่ได้ชอบเซียวฉิงเลย แต่พอนึกขึ้นได้ว่า หากเขาไม่สนใจเธอ เธอก็อาจจะไปก่อเรื่องอะไรขึ้นมาอีก กู้ซูสิงก็ลังเลใจขึ้นมาทันที
“โอ๊ยยย”
ขณะที่กู้ซูสิงนิ่งเงียบ เซียวชิงที่อยู่ในห้องรับแขกก็ถูกความเจ็บปวดจู่โจมอย่างรุนแรง เขางอตัวลงพลางร้องครวญครางตามจิตใต้สำนึก
ทันทีที่ได้ยินเสียงของเขา กู้ซูสิงก็รีบก้าวเข้าไปด้วยสัญชาตญาณของความเป็นหมอ เขาก้าวยาวๆ มาถึงข้างกายเซียวชิง พยุงเอวบางของเขาไว้ แล้วยกมือขึ้นลูบท้องน้อยของเขา
“ปวดตรงไหน ตรงนี้หรือเปล่า”
เซียวชิง “…..”
เมื่อรู้สึกถึงมือใหญ่เรียวยาวที่สะอาดและอบอุ่นมาอยู่ตรงท้องน้อยของตน ใบหน้าของเซียวชิงก็แดงขึ้นมาทันที
“นาย นาย นายไปให้พ้น!”
ข้าปกติดี ปกติอย่างแน่นอน ไอ้หน้าตาย อย่ามาแตะต้องข้า
“อะแฮ่ม”
ซูรุ่ยที่ยืนอยู่อีกด้านอดหัวเราะเบาๆ ออกมาไม่ได้
“นั่นแหละ คุณหมอกู้ คุณเซียวเขาเหมือนเป็น…นั่นแหละ แล้วที่ปวดท้องก็เป็นเรื่องปกติใช่มั้ย”
กู้ซูสิง “…..”