บทที่ 332 แขกไม่ได้รับเชิญ
บทที่ 332 แขกไม่ได้รับเชิญ
“คุณรู้จักกับเซียวเฟิงเหรอ? แล้วพวกคุณสองคนมีความสัมพันธ์อะไรกัน?”
มีอาหารเช้าที่ประณีตสองสามจานอยู่บนโต๊ะ หนิงเคอเค่อถือจานไปที่ห้องของเซียวหลิง ผู้หญิงสามคนรวมทั้งหลิวเฉียงเหว่ยนั่งอยู่กับเอเรบัส หลิวเฉียงเหว่ยกินขนมปังก่อนถามขึ้นมา
“จะบอกว่ารู้จักกัน เราก็เพิ่งรู้จักกันไม่กี่ปีเอง แต่ความสัมพันธ์ของเราดีมากเลยล่ะ” เอเรบัสจิบชาดำด้วยรอยยิ้ม
“ดีขนาดไหน?” เฉียนโตวโตวมองไปที่เอเรบัสอย่างระมัดระวัง ซือเยี่ยจิ๋งก็มองไปเช่นกัน
“ ‘ดี’ แบบที่คุณจินตนาการไว้นั่นแหละ” เอเรบัสยิ้มเจ้าเล่ห์ซึ่งเผยให้เห็นดวงตาสีดำสีเงินของเธอ
“เธอ! เธอมีความสัมพันธ์ทางเพศกับพี่เซียวงั้นเหรอ?” เฉียนโตวโตวลุกขึ้นทันทีและกัดฟันพูดกับเอเรบัส
“เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมในทุก ๆ ด้าน” เอเรบัสจิบชาดำอย่างสบาย ๆ
“เธอ!” เฉียนโตวโตวตัวสั่นด้วยความโกรธ
“งั้น เซียวเฟิงก็ไม่มีปัญหาสินะ?” หลิวเฉียงเหว่ยพูดกับตัวเอง
“คุณหมายถึงปัญหาอะไร?” เอเรบัสรู้สึกสับสน
“ความผิดปกติทางเพศน่ะ” ใบหน้าที่สวยงามของหลิวเฉียงเหว่ยดูไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย
“แน่นอน เขาไม่มีปัญหา” เอเรบัสส่ายหัวอย่างขบขัน
“แล้วทำไมเขาไม่ตอบสนองกับเราล่ะ”
หลิวเฉียงเหว่ยถามอย่างไม่มั่นใจ เธอมองขึ้นลงที่เอเรบัส แม้ว่าเธอจะงดงามมาก แต่เธอเองก็มั่นใจว่าตัวเองก็ไม่แพ้อีกฝ่ายเช่นกัน
ประโยคนี้ทำให้ซือเยี่ยจิ๋งและเฉียนโตวโตวเอียงหูฟังอย่างระมัดระวัง พวกเขาก็กังวลมาก
“คุณ…เขาไม่ได้บอกตัวตนของเขาเหรอ?” เอเรบัสส่ายหัวถาม
“ตัวตนอะไร? เขาไม่ได้บอกอะไรเราเลย” หลิวเฉียงเหว่ยส่ายหัว เธอยังคงสับสนอยู่เล็กน้อย
“ในเมื่อเขาไม่พูดถึงเรื่องนี้ ฉันก็ไม่อยากเปิดเผยเช่นกัน คุณต้องรู้แค่ว่าทั้งฉันและเขาไม่ใช่คนธรรมดา” เอเรบัสส่ายหัว
“แน่นอนว่าเรารู้ว่าพี่เซียวไม่ใช่คนธรรมดา เขาทรงพลังมาก แต่มันเกี่ยวอะไรกับการที่เขาไม่ตอบสนองทางเพศกับเรา” เฉียนโตวโตวบ่น
“อืม… บางทีฉันน่าจะเปรียบเทียบดู”
เอเรบัสครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอหยิบช้อนโลหะในมือแล้วบีบเบา ๆ ในสายตาที่ประหลาดใจของผู้หญิงนั้นสามคนนั้น เห็นช้อนโลหะหนาบิดเบี้ยวราวกับแป้งที่อยู่ระหว่างนิ้วที่เรียวยาวสีขาวของเอเรบัส มันถูกขยำ ดึงออกเป็นเข็ม หรือกดลงจนแบนเป็นแพนเค้ก
“มันไม่ใช่มายากล มันเป็นความแข็งแกร่งทางกายภาพล้วน ๆ”
เมื่อมองไปที่ผู้หญิงทั้งสามคนที่กำลังตกตะลึง โดยเฉพาะซือเยี่ยจิ๋งที่เคยสงสัยในแข็งแกร่งของเธอมาก่อนก็ถึงกับอ้าปากเล็กน้อย แล้วเอเรบัสก็พูดต่อ
“ความแข็งแกร่งทางกายภาพของเขามากกว่าฉันถึงสิบเท่า สาเหตุที่เขาไม่ตอบสนองพวกคุณ ก็เพราะเขาไม่อยากทำร้ายคุณ ด้วยความแข็งแกร่งทางร่างกายของคนทั่วไป อย่าว่าแต่คุณสามคนเลย ต่อให้แข็งแกร่งกว่านี้สองเท่า คุณก็รับเขาไม่ไหว ยิ่งไปกว่านั้น พวกคุณทุกคนยังบริสุทธิ์อยู่ ถ้าเขาตอบรับคุณจริง ๆ คุณอาจตกอยู่ในอันตรายถึงแก่ชีวิตเลยทีเดียว”
“หา! เธอกำลังจะบอกว่าพี่เซียวมีความสามารถทางเพศที่แข็งแกร่งมากด้วยเหรอ? เรารับเขาไม่ได้เลยเหรอ? เขาแค่ปกป้องเราโดยการไม่ตอบรับเราเหรอ?”
เฉียนโตวโตวหดคอของเธอที่ขาวและอ่อนนุ่ม หลิวเฉียงเหว่ยและซือเยี่ยจิ๋งก็อึ้งไปพร้อมกัน
“ใช่แล้ว แล้วฉันคนเดียวก็เอาไม่อยู่ บางครั้งฉันจะพาผู้หญิงอีกสองคนไปด้วย” เอเรบัสพยักหน้า เธอกำลังพูดถึงสาวน้ำแข็งและสาวไฟ
ผู้หญิงสามคนมองหน้ากัน พวกเขานิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง พวกเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร เป็นครั้งแรกที่พวกเขารู้สึกว่าเซียวเฟิงน่ากลัวขนาดไหน
“เอาล่ะ คุยกันพอแล้ว”
เอเรบัสวางถ้วยน้ำชาลงแล้วหันไปหาหลิวเฉียงเหว่ย “คุณเป็นหัวหน้ากิลด์ในโลกที่สองใช่ไหม?”
“ใช่” หลิวเฉียงเหว่ยพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว
“คนของฉันจะเข้าสู่โลกของเกม โปรดส่งคนที่เชื่อถือได้สักสองสามคนมาแนะนำพวกเราหน่อย แล้วก็ห้ามเปิดเผยตัวตนของฉัน ช่วยซื้อหมวกเกมห้าสิบเก้าใบให้ฉันด้วย เพื่อเห็นแก่เขา เราจะไม่ทำให้คุณเสียเงินไปโดยเปล่าประโยชน์แน่นอน เราจะเป็นผู้ช่วยที่ทรงพลังของคุณในไม่ช้า” เอเรบัสกล่าว
หลิวเฉียงเหว่ยชะงักเล็กน้อยแล้วพยักหน้า “ฉันจะให้คนของฉันซื้อหมวกเกมให้ แต่ระบบเกมอยู่ในระหว่างการปิดปรับปรุงในวันนี้ มันจะเปิดตอนหกโมงเย็น ดังนั้นคุณจะสามารถเข้าเกมได้หลังหกโมงเย็นถึงตอนนั้น ฉันจะส่งคนไปที่หมู่บ้านเริ่มต้นเพื่อไปพบคุณ”
“หกโมงเย็น? ตกลง ว่าแต่ วิลล่านี้ดูดีมากเลยนะ น่าจะมีห้องว่างใช่ไหม?” เอเรบัสคิดและพยักหน้า จากนั้นมองขึ้นไปที่การตกแต่งของวิลล่าบนยอดเขา
“ไม่มีห้องแล้ว!” เฉียนโตวโตวเป็นตอบทันทีขณะเฝ้าดูเอเรบัสอย่างระมัดระวัง
“ไม่เป็นไร ฉันอยู่ห้องของเขาก็ได้” เอเรบัสยิ้มอย่างสง่างาม
“ไม่ ไม่ ไม่! มีห้อง มีห้องอยู่! เธอมาอยู่ห้องฉัน ส่วนฉันจะไปห้องพี่เซียว!”เฉียนโตวโตวแก้คำตัวเองทันที
“มีห้องนอนไม่มากที่ชั้นสองของวิลล่า แม้ว่าจะมีห้องพักบนชั้นสามที่พอสามารถดัดแปลงเป็นห้องนอนได้ แต่เราก็มีพื้นที่ไม่เพียงพอสำหรับห้าสิบเก้าคนหรอก”
หลิวเฉียงเหว่ยไม่คิดจะโกหก เธอพูดกับเอเรบัส ในขณะเดียวกัน เธอมองออกไปนอกวิลล่าด้วยความสงสัย แต่ไม่พบกลุ่มคนที่เอเรบัสพูดถึงเลย
“มีแค่ฉันเท่านั้นที่จะอยู่ที่นี่ ฉันเตรียมที่อื่นไว้สำหรับพวกเขาแล้ว” เอเรบัสเห็นสายตาของหลิวเฉียงเหว่ยและกล่าว
“ถ้าอย่างงั้นก็แล้วไป”
ด้วยเหตุนี้ เรื่องที่พักของเอเรบัสจึงคลี่คลาย ผลจากการเจรจาครั้งสุดท้ายทำให้เฉียนโตวโตวไม่พอใจเพราะห้องของเซียวเฟิงถูกครอบครองโดยเอเรบัส
“เชื่อที่เธอพูดกันไหม?”
เมื่อเอเรบัสไปตรวจสอบห้องนอนชั้นบน ผู้หญิงสามคนก็สุ่มหัวกัน ซือเยี่ยจิ๋งเริ่มถามด้วยเสียงเบา
“อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้เป็นอันตราย ไม่งั้นเราก็คงตกอยู่ในอันตรายไปแล้ว ความแข็งแกร่งของเธอเหมือนเซียวเฟิง มันเหนือกว่าคนทั่วไป” หลิวเฉียงเหว่ยตอบ
“ตอนนี้ติดต่อพี่เซียวไม่ได้แล้ว เราทำได้แค่เชื่อใจเธอ และฉันรู้สึกว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นเป็นความจริง เพราะเธอให้บรรยากาศแบบเดียวกับพี่เซียวเลย เธอทำให้คนตัวสั่นด้วยความกลัวได้” เฉียนโตวโตวกล่าวว่า “ฉันหวังว่าพี่เซียวจะยังสบายดี ถึงเขาจะจากไป เขาก็หาคนมาปกป้องเรา อย่างไรก็ตาม ฉันถือว่าพี่เซียวเป็นความรักในชีวิตของฉัน ถ้าเธอจะพรากเขาไปจากฉัน ก็อย่าหาว่าฉันไม่เห็นแก่ความเป็นพี่น้องกัน”
เฉียนโตวโตวจริงจัง เธอมองไปที่หลิวเฉียงเหว่ยและซือเยี่ยจิ๋ง จากนั้นผู้หญิงทั้งสามก็เงียบไป
“เธอไม่ได้ยินที่เอเรบัสบอกเมื่อกี้เหรอ? เธอรับเขาด้วยตัวคนเดียวไม่ได้หรอก” หลิวเฉียงเหว่ยตอบอย่างทันท่วงที
“หา? แล้วเราจะทำยังไง? หรือควรทำร่วมกัน? แล้วเราจะยังเป็นพี่น้องกันได้อยู่ไหม?” เฉียนโตวโตวอารมณ์เสียอีกครั้งทันที
หลิวเฉียงเหว่ยและซือเยี่ยจิ๋งมองหน้ากันอีกครั้ง แต่พวกเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร แล้วกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“นั่นใคร?”
หลิวเฉียงเหว่ยมองไปรอบ ๆ แต่หนิงเคอเค่อยังคงอยู่ชั้นบน เธอต้องลุกขึ้นและไปที่ประตูวิลล่าเอง
“เป็นเธอไปได้ยังไง! เธอมาทำอะไรที่นี่?!”
ใบหน้าของหลิวเฉียงเหว่ยเปลี่ยนไปทันที หลังจากเห็นว่าใครอยู่นอกวิลล่าผ่านจอกริ่งประตู น้ำเสียงของเธอไม่เหลือความสงบเลย
เพราะคนที่อยู่นอกวิลล่าคือ จางเสี่ยวหยูตัวจริง!
“เฉียงเหว่ย ฉันรู้ว่าเธอไม่ต้อนรับฉัน แต่เธอไม่มีเหตุผลที่จะตะคอกใส่ฉันหรอกนะ”
จางเสี่ยวหยูงดงามและเย้ายวน ไม่ว่าจะเป็นดวงตาที่เร่าร้อนของเธอ หรือทั้งร่างของเธอที่เผยให้เห็นความงามของเธอ เธอยืนอยู่นอกวิลล่าอย่างสง่างามและพูดคุยผ่านกริ่งประตู
“เฉียงเหว่ย เป็นอะไรไป?”
ซือเยี่ยจิ๋งเป็นคนแรกที่สังเกตว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอรีบวิ่งเข้าไปถามอย่างกังวล เฉียนโตวโตวก็ตามเธอไปเช่นกัน
“เธอมาจากตระกูลจาง!”
น้ำเสียงที่ไม่สบายใจของหลิวเฉียงเหว่ยเปลี่ยนสีหน้าของซือเยี่ยจิ๋งทันที และเธอก็ทำให้เฉียนโตวโตวสับสน
แต่หลิวเฉียงเว่ยก็ยังเปิดประตูวิลล่า แม้ว่าหลิวเฉียงเหว่ยไม่อยากเจอจางเสี่ยวหยูจริง ๆ แต่เธอก็ไม่สามารถปิดประตูหน้าจางเสี่ยวหยูได้
“ที่นี่ดูดีมากเลยนะ คุณพี่สะใภ้ เธอนี่ตาดีจริง ๆ”
จางเสี่ยวหยูเดินเข้าประตูวิลล่าโดยไขว้มือของเธอไว้ข้างหลัง เธอมองไปรอบ ๆ และชื่นชม
ท่าทางของเธอทำให้ซือเยี่ยจิ๋งแสดงความโกรธ และทำให้เฉียนโตวโตวหน้านิ่ง เธอมองไปที่หลิวเฉียงเหว่ยอย่างไม่อยากเชื่อ
พี่สะใภ้? มันหมายความว่าไงกัน?!
“เธอมาทำอะไรที่นี่?” ใบหน้าของหลิวเฉียงเหว่ยมืดลง เธอถามอีกครั้ง แต่สายตาของเธอจ้องไปที่ข้างหลังของจางเสี่ยวหยู
จางเสี่ยวหยูไม่ได้มาคนเดียว เธอมาพร้อมกับผู้หญิงแปลกหน้า
มันแปลกเพราะชุดของผู้หญิงคนนี้ เธอดูไม่ค่อยมีอายุมาก เธอสวมชุดจีนฮั่นในสภาพอากาศที่ร้อนเช่นนี้ ไม่เพียงแค่นั้น แต่ผมยาวของเธอก็ถูกรวบเป็นมวยผมด้วย เธอยังถือดาบโบราณอยู่ในอ้อมแขนของเธอ ดูเหมือนนักแสดงในชุดละครโบราณ และสิ่งที่น่าทึ่งที่สุดคือดวงตาของผู้หญิงที่สวมชุดคนนี้นั้นถูกพันด้วยผ้าพันแผลราวกับตาบอด
ทว่าเธอไม่ได้รับผลกระทบแต่อย่างใด ขั้นบันไดดูเหมือนจะไม่มีความหมายสำหรับเธอ ราวกับว่าเธอสามารถมองเห็นได้ทั้ง ๆ ที่ตาถูกพันผ้าพันแผล เธอเดินตามจางเสี่ยวหยูและไม่ออกห่างจากเธอ
สัญชาตญาณของหลิวเฉียงเหว่ยบอกว่าผู้หญิงที่แต่งตัวประหลาดคนนี้เป็นอันตราย ดังนั้นความสนใจของเธอจึงไปลงที่ผู้หญิงคนนี้มากกว่าจางเสี่ยวหยู
จากนั้น ในจังหวะที่จางเสี่ยวหยูและผู้หญิงที่ดูแปลก ๆ ก็ก้าวเข้ามาในห้องนั่งเล่นของวิลล่า ร่างของหญิงสาวแปลกหน้าก็ปรากฎขึ้น และเธอก็เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย
ในขณะเดียวกัน ฝีเท้าของจางเสี่ยวหยูก็หยุดลงครู่หนึ่ง เธอเก็บสีหน้าผ่อนคลายของเธอและเผยสีหน้าเคร่งเครียด “เฉียงเหว่ย ดูเหมือนว่าเธอจะมีแขกไม่ได้รับเชิญมาหานะ”
หลิวเฉียงเหว่ยอยากจะเถียงว่าแขกที่ไม่ได้รับเชิญเป็นพวกเธอต่างหาก แต่ซือเยี่ยจิ๋งก็ดึงเธอและเฉียนโตวโตวออกมา จากนั้นหลิวเฉียงเหว่ยก็พบว่ามีผู้หญิงสองคนปรากฏตัวในห้องนั่งเล่น
หญิงสาวทั้งสองคนที่มีใบหน้าแบบตะวันตกที่ละเอียดอ่อนและสวยงาม การปรากฏตัวของพวกเขาดูพิเศษมาก ผู้หญิงคนหนึ่งมีผมสีฟ้าและตาสีฟ้า ส่วนอีกคนมีผมสีแดงและตาสีแดง สิ่งเดียวที่เหมือนกันคือผู้หญิงสองคนนี้หน้าเหมือนกันราวกับเป็นฝาแฝด ทั้งคู่มีท่าทางที่เย็นชาเหมือนกัน และทั้งร่างกายของพวกเธอดูเหมือนจะเต็มไปด้วยจิตสังหาร ซึ่งมุ่งเป้าไปที่ผู้หญิงที่ดูแปลก ๆ ที่อยู่หลังจางเสี่ยวหยู
ในขณะนี้อากาศดูเหมือนจะหยุดนิ่ง ซือเยี่ยจิ๋งดึงหลิวเฉียงเหว่ยและเฉียนโตวโตวออกจากห้องนั่งเล่น จางเสี่ยวหยูก็ถอยกลับไปอยู่หลังผู้หญิงที่ดูแปลก ๆ คนนั้นอย่างเคร่งขรึม