บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 200
สายตาทุกคู่จับจ้องมาที่มาเดลีนตั้งแต่ตอนที่เธอลงจากรถ …
ด้านในของโรงแรม เจเรมี่ขมวดคิ้ว แววตาเย็นชาของเขาเป็นประกายเมื่อเขาพบว่าตัวเองรู้สึกหงุดหงิดมากที่มาเดลีนไม่รับสาย
ทันใดนั้น เขารู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังดึงที่ขากางเกงของเขา
เจเรมี่มองลงไป เผชิญกับสีหน้าเฉยเมยของแจ็คสัน
“พี่สาววีล่าอยู่ที่ไหนครับ? เธอยังไม่มาที่นี่อีกเหรอ?” แจ็คสันรอคอยการมาของมาเดลีนเป็นอย่างมาก
เจเรมี่รู้สึกว่าหัวใจของเขาพองโตขณะจ้องมองลูกชายของเขา
สายตาของแจ็คสันมักจะทำให้เขานึกถึงสิ่งที่เขาเคยทำไว้เขาเคยทำลายขี้เถ้าของลูกสาวของตัวเองและมาเดลีนอย่างไร
หัวใจของเขาเต้นรัวกับความมัวหมองทุกครั้งที่ความทรงจำเกี่ยวกับคำพูดสุดท้ายของมาเดลีน ย้อนมาในตอนที่เธอกระชากคอเสื้อของเขาถูกฉายซ้ำ ๆ ในหัวของเขา
“แจ็ค”เสียงของเมเรดิธดังขึ้น
มือที่จับกางเกงของเจเรมี่แน่นขึ้นเช่นเดียวกับแสงในดวงตาของเขาที่หายไป เขาปล่อยมือและรีบหลีกหนี แต่จะถูกเมเรดิธรั้งไว้ในที่สุด “ลูกจะไปไหน แจ็ค?”
ด้วยรอยยิ้มจอบปลอมที่ฉาบอยู่บนใบหน้าของเธอ เมเรดิธจับข้อมือเล็กของแจ็คสันแน่นแล้วเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้เจเรมี่อย่างอ่อนโยน
“แม่ของคุณบอกให้เราไปพบท่านน่ะ เจเรมี่ เธอบอกว่าเธอมีเรื่องสำคัญที่จะต้องประกาศ”
สายตาเย็นชาของเจเรมี่เงยขึ้นเล็กน้อย “ประกาศ? ประกาศอะไร?”
เมเรดิธกระพริบตาอย่างไร้เดียงสา “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเกี่ยวข้องกับบริษัทนะ? บางทีเราควรไปก่อน”
ด้วยความสับสนเขามองไปยังแม่ของเขาที่เดินขึ้นไปบนเวทีแล้ว ขายาวของเจเรมี่ก็เริ่มก้าวเดินตามไปยังที่นั้น
เมื่อเจเรมี่ติดกับดักที่เธอวางไว้เเล้ว เมเรดิธได้ฉุดแจ็คสันอย่างรุนแรง “มานี่!”
แจ็คสันพยายามอย่างเต็มที่ที่จะดิ้นรนต่อการจับกุม แต่ความพยายามทั้งหมดก็ไร้ผลสำหรับความแข็งแรงของเขาที่มีไม่พอจะต่อสู้กับเมเรดิธ
นายหญิงวิทแมนยืนอบู่บนเวที เมื่อเห็นเมเรดิธเดินมาพร้อมกับเจเรมี่และแจ็คสัน เธอจึงหยิบไมค์ขึ้นมาและเริ่มพูด “แขกผู้มีเกียรติและนักข่าวที่รักทุกท่าน ฉันขอขอบคุณสำหรับการมาร่วมงานในวันนี้ ฉันในฐานะแม่ของเจเรมี่ วิทแมน คืนนี้ ฉันอยากจะใช้โอกาสนี้ในการแจ้งข่าวที่น่าอัศจรรย์ และฉันอยากให้พวกคุณทุกคนเป็นสักขีพยานในช่วงเวลาดังกล่าวนี้ด้วยกัน”
“ข่าวดีงั้นเหรอ?”
“อาจเป็นงานแต่งงานของนายน้อยวิทแมนและเมเรดิธ ครอว์ฟอร์ดใช่ไหม?”
“มันต้องเป็นแบบนั้นแน่!”
ผู้คนเริ่มกระซิบกระซาบกัน ดวงตาของเจเรมี่ขุนเคืองเมื่อได้ยินข่าวลือในขณะที่รอยยิ้มของเมเรดิธกำลังเพิ่มขึ้น
งานแต่งงานของเจเรมี่และเธอกำลังจะถูกประกาศในที่สุด!
ช่วงเวลาที่เธอรอคอยในที่สุดก็มาถึง!
นายหญิงวิทแมนยิ้มและพูดว่า “แน่นอน ประกาศที่ฉันจะทำเกี่ยวกับช่วงเวลานี้”
“นั่นใครน่ะ?”
“ทำไมเธอดูคุ้นเคยจัง?”
“อาจเป็นผู้หญิงคนนั้นในงานประมูลครั้งก่อน?”
ห้องจัดเลี้ยงร้อนระอุขึ้นอย่างบ้าระห่ำ โดยขัดจังหวะนายหญิงวิทแมนในขณะที่เธอกำลังจะประกาศรายละเอียดเกี่ยวกับงานแต่งงาน
ทุกคนต่างจ้องมองไปทางประตูทางเข้าในห้องจัดเลี้ยงเพื่อดูผู้หญิงคนหนึ่งในชุดราตรีสีเทาหรูหรากำลังก้าวย่างอย่างสง่างามทุกย่างก้าวของเธอ
ชุดของเธอลื่นไหลมีชีวิตชีวาพริ้วยาวอยู่ข้างหลังเธอทุกย่างก้าว
ทุกคนตกตะลึงเมื่อมองไปที่รูปลักษณ์อันงดงามที่ไร้ที่ติของมาเดลีน
ตั้งแต่ดวงตาที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณของเธอไปจนถึงความสุขที่เปล่งออกมาจากแก้มสีชมพูความงามของมาเดลีนให้ความรู้สึกถึงสิ่งที่ไม่อาจพรรณนาได้
ในขณะที่ใบหน้าที่ดูสง่าแทบจะดูไม่เด่นเท่าไหรกับแขกทุกคนในค่ำคืนนี้ แต่แล้วก็อดไม่ได้เมื่อเธอปรากฏตัวในงาน ความงามของมาเดลีนเด่นชัดที่สุด มันช่างน่าทึ่งเป็นพิเศษ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะละสายตาจากเธอได้!
ทุกคนต่างสงสัยว่ามาเดลีนมาจากไหน หญิงสาวยิ้มอย่างใจเย็นขณะที่เดินไปหาเมเรดิธและเจเรมี่ผู้ซึ่งจ้องมาที่เธอ เมื่อหยุดอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว เธอยิ้มออกมา “ฉันมาแล้ว เจเรมี่”
ดวงตาของเจเรมี่หรี่ลงในขณะที่เขาจ้องไปที่ผู้หญิงที่ชวนให้หลงใหลด้วยความไม่เชื่อ “คุณเรียกผมว่าอะไรนะ?”