บทที่ 298
ตระกูลหูและตระกูลถานต่างก็เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงของอำเภอเฟิ่งซาน แต่ตระกูลหูนั้นสูงกว่าตระกูลถานอีกระดับ และทุกคนต่างรู้กันว่าทั้งสองตระกูลขัดแย้งกันเหมือนน้ำกับไฟ
ตระกูลหูมาอวยพรปีใหม่ที่ตระกูลถานในวันแรกของวันปีใหม่ เห็นได้ชัดว่าไม่ได้มาดีอย่างแน่นอน
สีหน้าของถานกวงเย่าไม่เปลี่ยนแปลง เขาประสานมือแล้วคำนับด้วยรอยยิ้ม “พี่หู ขออภัยด้วยที่ไม่ได้มาต้อนรับ เชิญนั่งเถอะ!”
หูเหวินเหว่ยหัวเราะเสียงดัง จากนั้นพากลุ่มคนไปหาที่นั่ง ขณะที่หูเจี้ยนหวาเดินผ่านถานชิวเซิงเขาก็ยิ้มเยาะเย้ยด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม
แล้วเหลือบมองแขกที่มาอวยพรปีใหม่แก่ตระกูลถาน หูเหวินเหว่ยหรี่ตาลง แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ ว่า “ไอ้น้องถาน ยิ่งอยู่โรงแรมซื่อไห่ก็ยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ วันแรกของปีใหม่ก็มีคนที่มีชื่อเสียงมากมายของอำเภอเฟิ่งซานมาอวยพรปีใหม่ให้คุณแล้ว ช่างน่าอิจฉาจริง ๆ!”
ถานกวงเย่ากล่าวอย่างถ่อมตนว่า “พี่หู พูดล้อเล่นแล้ว เมื่อเทียบกับโรงแรมอู่หวงของคุณแล้ว โรงแรมของผมนั้นแตกต่างกับโรงแรมของของคุณมาก!”
“ถือว่าคุณรู้จักประเมินตนเอง เพราะเมื่อเทียบกับโรงแรมอู่หวงของผมแล้ว โรงแรมของคุณเหมือนห้องน้ำ!” หูเจี้ยนหวากล่าวเยาะเย้ยอยู่หลังหูเหวินเหว่ย
ประโยคนี้ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องโถงเงียบทันที
คนทั้งสองฝ่ายต่างจ้องไปที่ถานกวงเย่าและหูเหวินเหว่ยด้วยสีหน้าที่แตกต่างกัน
คำพูดของหูเจี้ยนหวาสามารถกล่าวได้ว่าเป็นการดูถูกเหยียดหยามตระกูลถานต่อหน้าสาธารณชน ซึ่งเป็นเรื่องที่เสียมารยาทเป็นอย่างยิ่ง
อย่างไรก็ตาม ในฐานะผู้อาวุโสแต่ หูเหวินเหว่ยกลับไม่สนใจ ราวกับว่าเขาเจตนาปล่อยปละละเลย ซึ่งทุกคนสามารถมองออกว่าคราวนี้ตระกูลหูมาร้าย!
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเคราของถานกวงเย่า แววตาของเขาเป็นประกาย และสีหน้ายังคงไม่เปลี่ยนแปลง “หลานพูดถูก โรงแรมของพวกเราจะเปรียบเทียบกับโรงแรมอู่หวงได้อย่างไร!”
ถานชิวเซิงที่โกรธอยู่ด้านข้างกล่าวด้วยความโมโหว่า “คุณพ่อ มองไม่ออกหรือ? เห็นได้ชัดว่าพวกเขามาหาเรื่อง คุณพ่อยังจะยอมพวกเขาทำไม!”
ถานกวงเย่าตะโกนว่า “นั่งลง ห้ามเสียมารยาท!”
สีหน้าของถานชิวเซิงแดงก่ำด้วยความโกรธ และกล่าวอย่างดื้อรั้น “คุณพ่อ ตระกูลหูมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลจินในอู่โจว วันนี้เป็นวันแรกของปีใหม่ และพวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะมาจัดการพวกเรา คุณพ่อยังกังวลอะไรอีก? ต่อให้คุณพ่ออดทนแค่ไหน พวกเขาก็ไม่ปล่อยครอบครัวของพวกเราไปแน่นอน พวกเราสู้ตายกับพวกเขาดีกว่า!”
“นั่งลง!” ตาของถานกวงเย่าเบิกกว้างและสีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ
ถานชิวเซิงรู้ว่าพ่อของตนเองโกรธแล้ว ดังนั้นเขาจึงนั่งลงด้วยความโกรธ แล้วจ้องไปที่หูเจี้ยนหวาสองพ่อลูกด้วยดวงตาที่แดงก่ำ
ถานกวงเย่ามองหูเหวินเหว่ยสีหน้ายังไม่คงเปลี่ยน แต่น้ำเสียงของเขาเริ่มจริงจัง “พี่หู วันนี้เป็นวันแรกของปีใหม่ ถ้ามีอะไรจะแนะนำ โปรดรออีกสองสามวัน คุณคิดว่าอย่างไร?”
หูเหวินเหว่ยแกล้งทำเป็นจำใจและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ไอ้น้องถาน ผมก็ไม่อยากเลือกโจมตีคุณในวันแรกของปีใหม่ แต่ผมไม่สามารถทำตามใจตนเองได้ เช้าวันนี้ผมได้รับแจ้งจากคุณชายจิน เขาบอกว่าอีกสักครู่ก็จะมาถึงอำเภอเฟิ่งซานแล้ว เขาจะมาอวยพรปีใหม่ให้ไอ้น้องถาน! คุณคิดว่าผมจะไม่มาได้หรือ?”
คุณชายจินกำลังจะมาที่อำเภอเฟิ่งซาน!
ทุกคนต่างตกตะลึง สามารถกล่าวได้ว่าทุกคนที่อยู่ที่นี่ล้วนเป็นบุคคลสำคัญของอำเภอเฟิ่งซาน และพวกเขานั้นเข้าใจถึงคนที่มีพลังอำนาจของฮ่านหยางเป็นอย่างดี
ตระกูลจินแห่งฮ่านหยาง ใครก็ตามที่เป็นบุคคลสำคัญ ก็จะรู้พวกเขามีพลังอำนาจเพียงใด!
คุณชายจินจะมาอวยพรปีใหม่ที่อำเภอเฟิ่งซานให้กับ ถานกวงเย่าด้วยตนเอง ทุกคนต่างรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน!
ในที่สุดสีหน้าของถานกวงเย่าก็เปลี่ยนไป ตระกูลจินแห่งฮ่านหยาง เป็นการดำรงอยู่ที่พวกเขาเหล่านี้สามารถมองได้เท่านั้น
เมื่อหลายวันก่อน เขาเยี่ยมลูกคนที่สี่ของตระกูลจินที่อู่โจว แต่ผลลัพธ์คือเขาไม่สามารถเข้าไปได้แม้แต่ประตูด้วยซ้ำ
ทรัพย์สินของตระกูลถานนั้นสามารถจัดอันดับในอำเภอเฟิ่งซานได้เท่านั้น แต่ในอู่โจวแล้วไม่สามารถอยู่ในกระแสหลักได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงต่อหน้าตระกูลจินแห่งฮ่านหยาง
บทที่ 297