ตอนที่ 1293 ชำระแค้น (3)
“ข้าพูดพล่อยๆ? ฮ่าๆ ตลกเป็นบ้า! ถ้าวิธีการของวิหารปีศาจเพลิงเรียกว่าอยู่ในขอบเขต แล้วทำไมวันนี้พวกเจ้าถึงโจมตีคนจากวิหารแห่งชีวิตของเรา?” คนจากวิหารแห่งชีวิตไม่ยอมปล่อยเรื่องที่วิหารปีศาจเพลิงอาศัยความได้เปรียบจากจำนวนคนที่มากกว่า ฆ่าพวกเขาตามอำเภอใจ
ชายชุดเขียวพูดด้วยความโกรธว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะพวกวิหารแห่งชีวิตของเจ้าล้ำเส้นมาแย่งของที่เป็นของพวกเราไป พวกเราจะต้องใช้มาตรการที่รุนแรงแบบนี้เหรอ!?”
“ห๊ะ! แย่งของพวกเจ้าไปเนี่ยนะ? นั่นแค่ข้ออ้างของพวกเจ้า! พวกเราไปแย่งของพวกเจ้าเมื่อไรกัน? อยู่ๆก็มาโยนความผิดให้พวกเรา! พวกเจ้าพูดเอาเองทั้งนั้น!” คนจากวิหารแห่งชีวิตกัดฟันแน่นด้วยความโกรธ พวกเขาไม่ได้อยากมีเรื่องกับวิหารปีศาจเพลิง แต่จู่ๆวิหารปีศาจเพลิงก็พุ่งเข้ามาโจมตีพวกเขาโดยที่พวกเขายังไม่ได้เตรียมตัว ถ้าไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวอย่างกระทันหันของจวินอู๋เหยา คนที่ยังเหลืออยู่ตรงนี้ก็คงถูกพวกวิหารปีศาจเพลิงฆ่าตายไปแล้ว!
แม้ว่าวิหารแห่งชีวิตจะเคยคิดขโมยแผนที่ แต่เนื่องจากวิหารต่างๆล้วนเก็บซ่อนความลับเรื่องแผนที่กันไว้อย่างดีมาก พวกเขาไม่สามารถรู้ได้ว่าวิหารเหล่านั้นได้มอบแผนที่ให้กับใครในอาณาจักรล่าง! ดังนั้น ต่อให้พวกเขาอยากขโมย พวกเขาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะไปเริ่มที่ไหน!
ข้อกล่าวหาจากวิหารปีศาจเพลิงนี้ วิหารแห่งชีวิตรู้สึกว่ามันน่าหัวเราะเอามากๆ
ทั้งสองฝ่ายต่างไม่ยอมกัน วิหารปีศาจเพลิงอยากจะแก้ไขความขัดแย้งกับเย่ฉา ส่วนวิหารแห่งชีวิตก็พยายามจะกวนน้ำให้ขุ่น พวกเขาโต้เถียงกันอย่างรุนแรง แต่เนื่องจากจวินอู๋เหยาอยู่ที่นั่นด้วย พวกเขาจึงไม่กล้าต่อสู้กันอีก
รอยยิ้มของจวินอู๋เหยาไม่ได้เปลี่ยนไปเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ดวงตาของเขาเข้มขึ้นโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น
ขณะที่คนจากวิหารแห่งชีวิตกำลังเร่งผลักคนจากวิหารปีศาจเพลิงให้หล่นลงสู่ขุมนรก เงาดำสายหนึ่งก็ยิงผ่านคอของเขาทันที!
ทันใดนั้น เสียงของชายคนนั้นก็ขาดหายไป ดวงตาของเขาเบิกกว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ เส้นสีแดงบางๆปรากฏขึ้นบนคอของเขา เลือดไหลออกมาจากเส้นสีแดงนั้นเปลี่ยนให้คอของเขากลายเป็นสีแดงทันที สายตาตกตะลึงของเขามองตรงไปที่จวินอู๋เหยา ดูเหมือนไม่สามารถยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาได้!
เสียงตุบดังขึ้น!
หัวของชายคนนั้นหล่นลงบนพื้น เลือดพุ่งออกจากบาดแผลกว้าง! เลือดสีแดงอุ่นๆโปรยปรายลงมาราวสายฝน
ภายใต้ฝนเลือดนั้น ร่างของชายคนนั้นล้มลงบนแอ่งเลือดของเขาเอง
จนกระทั่งตาย เขาก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด ทำไมจวินอู๋เหยาถึงไม่เล่นงานคนจากวิหารปีศาจเพลิง แต่กลับตัดหัวของเขาแทน!
หัวหน้ากลุ่มจากวิหารแห่งชีวิตตายในชั่วพริบตา!
คนที่เหลือของวิหารแห่งชีวิตยืนแข็งอยู่ที่ พวกเขาไม่ทันเห็นตอนที่จวินอู๋เหยาโจมตีด้วยซ้ำ หัวหน้าของพวกเขาก็ตายแล้วโดยไม่ทันได้ส่งเสียงอะไรเลย!
เลือดอุ่นๆกระเซ็นใส่หน้าของพวกเขา แต่กลับทำให้พวกเขาหนาวเย็นจนถึงกระดูก!
การตายของชายคนนั้นสร้างความแปลกใจให้กับทุกคน แม้แต่คนจากวิหารปีศาจเพลิงก็ยังตกตะลึง
ชายลึกลับคนนี้มาที่นี่เพื่อชำระแค้นกับพวกเขาไม่ใช่หรือ? ทำไมเขาถึงลงมือกับคนจากวิหารแห่งชีวิตแทนล่ะ?
ชายชุดเขียวที่ใจหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่มตลอดเวลาก็แอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกปนดีใจ เขาเดินไปข้างหน้าและประสานมือคารวะจวินอู๋เหยา พร้อมกับพูดว่า “ขอบคุณท่านที่ช่วยเหลือ คนน่ารังเกียจพวกนั้นสมควรตายแล้ว ท่านเป็นผู้มีคุณธรรมอย่างแท้จริง ที่ข้าเคยล่วงเกินจากความเข้าใจผิดก่อนหน้านี้ ข้าขออภัยพี่ชายท่านนี้อีกครั้ง หวังว่าเรื่องนี้จะจบลงได้ด้วยดี”