ทุก ๆ คนจ้องมองไปที่รอยพับของแดร์ริลที่เขาทำบนภาพวาด
แดร์ริลหัวเราะ “คุณออสติน คุณบอกไว้ว่าถ้าหากภาพวาดเป็นของปลอม คุณจะเกษียณตัวเองออกจากธุรกิจวัตถุโบราณ?”
ออสตินไม่กล้าตอบสนองเมื่อเขาเห็นกระบวนพับนกนางนวล ก่อนหน้านั้นเขาได้เสาะแสวงหาผู้เชี่ยวชาญประเมินวัตถุโบราณเป็นสิบ ๆ และทุก ๆ คนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่าภาพวาดนั่นเป็นของแท้ แดร์ริลนั้นไม่ได้เป็นคนที่มีชื่อเสียงโด่งดังในวงการนี้ แล้วเขาสามารถมาตัดสินภาพวาดนั่นได้อย่างไรว่าเป็นของปลอม?
ออสตินอารมณ์เสีย “ใช่ และฉันจะกล่าวทวนอีกครั้ง ถ้าหากมันเป็นของปลอมฉันจะออกจากวงการธุรกิจนี้! อย่างไรก็ตาม ถ้าหากมันถูกพิสูจน์แล้วว่าเป็นของแท้ แกจะต้องคุกเข่าขอขมาฉัน!”
แดร์ริลสูดลมหายใจเข้า “วัตต์ ทอมป์สัน เคยวาดภาพมามากมายในช่วงชีวิตของเขา อย่างไรก็ตาม ผลงานหลายชิ้นก็ถูกเก็บสะสมไป ช่วงต้นศตวรรษที่ยี่สิบ นั้นจะมีศิลปินนามว่า เฮอร์แมน แลนดี้ เขายกย่องภาพวาดของ ทอมป์สันเป็นอย่างมาก และเขาก็เก็บสะสมภาพวาดต้นฉบับไว้มากมาย เขาใช้เวลาหลายปีในการเลียนแบบงานของทอมป์สัน”
แดร์ริล กล่าวต่อ “ภาพวาดเสือภูเขาคำราม น่าจะเป็นหนึ่งในงานของเขา”
ใครบางคนในฝูงชนกล่ามถามขึ้นมา “แล้วสิ่งที่นายพูดจะพิสูจน์มันได้ยังไง?”
แดร์ริลส่ายหัวและกล่าว “เฮอร์แมนนั้นมีทักษะฝีแปรงเป็นเลิศ ภาพวาดเสมือนงานของทอมป์สันของเขานั้นใกล้เคียงกันมาก เหล่าผู้ประเมินโบราณวัตถุมากมายก็ไม่สามารถแยกออกถึงความแตกต่างระหว่างงานของทั้งคู่”
จากนั้นแดร์ริลชี้ไปที่รอยพับ “อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าฝีแปรงของเขานั้นจะเป็นเลิศแค่ไหน เฮอร์แมนก็มองข้ามส่วนสำคัญไป และนั่นก็คือกระดาษที่เขาใช้วาดภาพ”
“วัตต์ ทอมป์สัส จะใช้กระดาษอาร์ตที่ผลิตขึ้นโดยตระกูล ฮิลล์เท่านั้นกับภาพวาดของเขา กระดาษเหล่านั้นมีชื่อเสียงมากในช่วงเวลาดังกล่าว อย่างไรก็ตามสายพานการผลิตก็สิ้นสุดลงในเวลาต่อมา”
“กระดาษจากตะกลูฮิลล์นั้นจะมีคุณสมบัติเฉพาะตัว ไม่ว่าจะพยายามพับมันไปเท่าไหร่ มันจะคลายสภาพกลับมาเป็นรูปแบบเดิม มันจะไม่มีทางเป็นริ้วรอย ภาพวาดปลอมนั่นจะไม่มีทางผลิตขึ้นมาได้ด้วยกระดาษแบบเดียวกัน”
ว้าว!
ทุก ๆ คนเขยิบเข้าใกล้ภาพวาดเพื่อดูรอยพับ
แม้แต่ลิลี่และอีวอนเองก็อดใจไม่ได้ที่จะต้องเข้ามาสำรวจภาพวาดด้วย แดร์ริลพูดถูกรอยพับยังอยู่ในสภาพเดิม และกระดาษก็ยังไม่คลายกลับคืนสภาพปกติ
หรือภาพวาดนั่นเป็นของปลอม?
อีวอนสั่นระริกเมื่อเธอมองแดร์ริลอย่างเคารพและยกย่อง
“เขาไม่ใช่ผู้ชายไร้น้ำยา…”
แมตต์กำหมัดแน่น เขาอยากจะเถียงแดร์ริลแต่เขาทำไม่ได้ เขาคิดว่าภาพนั้นเป็นของแท้…
เป็นไปได้อย่างไร เขาเป็นถึงลูกศิษย์ของอาจารย์ผู้ประเมินโบราณวัตถุชื่อเสียงโด่งดังต้องมาแพ้ให้กับลูกเขยบ้านคนอื่น ?
แมตต์เลือดขึ้นหน้า เขาคว้าภาพวาดมาและกล่าว “ผมยังคิดว่าภาพวาดนี่เป็นของแท้ ขอผมโทรศัพท์หาอาจารย์ของผมก่อน”
เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและ วีดีโอคอลหาอาจารย์ของเขา
ทุก ๆ คนประหลาดใจเมื่อเห็นชื่อบนหน้าจอมือถือของแมตต์
อาจารย์ ไซมอน โจ?
สายแทบจะต่อติดในทันที ชายชราปรากฏตัวบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ เขาดูตัวเล็ก แต่ดูชาญฉลาด
นั่นคือ อาจรย์โจ!
ทุก ๆ คนตกตะลึงเมื่อเห็นเขาบนหน้าจอ
แมตต์เริงร่ากับความสนใจของทุกคนในขณะนั้น เขาเร่งรีบหันกล้องไปหาภาพวาดและกล่าวถาม “อาจารย์ นี่คือผลงานของ วัตต์ ทอมป์สัน ได้โปรดพิจารณาว่ามันเป็นของแท้หรือไม่?”
พวกเขาจะรู้ความจริงในทันทีเมื่อไซมอนเอยปากกล่าว ใครจะกล้าสงสัยในคำกล่าวของ ปรมาจารย์ประเมินโบราณวัตถุ?
ไซมอนมองไปที่ภาพวาดและกล่าว “ภาพเสือภูเขาคำราม? เสือดูมีชีวิตชีวาและทรงพลัง นี่คือภาพของแท้!”
ทุก ๆ คน ตกตะลึงประหลาดใจเมื่อได้ยินแบบนั้น